Al dagen prikken er tranen in mijn ogen. Ze zijn er, komen op en af en toe laat ik er één of twee toe om ze weer vervolgens weer weg te drukken. Ik voel een brok in mijn keel opkomen en moet goed mijn best doen om het weg te krijgen. Ik zeg lachend tegen mijn vriendinnen dat ik wat emotioneel ben. ‘’Komt wel weer goed hoor, het moet er gewoon even uit’’. Maar ...   

Op een geplande familiereünie sta ik even de praten met een neef die ik al een aantal jaren niet meer gezien heb. Nadat het gesprek zijn afronding nadert en ik aanstalten maak me om te draaien, zie ik vanuit mijn ooghoek mijn pasgetrouwde nichtje binnenlopen. Ze ziet mij ook en zwaait naar me. We lopen naar elkaar toe en vragen aan hoe het gaat. Vrijwel direct vertelt ze me, met een brede gl ...   

Met nog een aantal uren te gaan staat het nieuwe jaar weer voor de deur. Net als het vorige jaar en het jaar daarvoor. Traditiegetrouw spreken we een wens uit voor het jaar dat volgt. Een wens waarvan we zo hard hopen dat hij dat jaar mag uitkomen. Een wens die je met je heel je lichaam kan voelen. Mijn man en ik wensen elkaar ieder jaar weer een kindje toe. Dit jaar zou het toch eindelijk een ke ...   

Toen de woorden ICSI vorige week voor ons uitgesproken werden voelde ik me duizelig worden. In het gehele slopende MMM heb ik samen met mijn man hardop uitgesproken dat IVF onze eindstation zou zijn. Dat zou onze laatste stap zijn, ICSI zou voor ons te ver gaan. Maar waar ik me in vergist in had, was dat je zulke beslissingen alleen maar verstandelijk neem. Je denkt dat het toch niet voor jou is ...   

Vrijdag 19 december Achteraf valt meestal te zeggen dat de tijd tot iets toch wel snel gegaan is. Vandaag is het de dag waar ik de nachten naartoe afgeteld heb. Een afspraak bij het UZ te Gent, een soort van voortgangsgesprek met uitslagen. In de morgen kunnen we samen uitslapen. We nemen de tijd voor een uitgebreid ontbijt en gaan om half 12 de deur uit. We moeten ons om kwart over é ...   

Aangekomen in de laatste maand van het jaar, ga ik regelmatig terug op ‘memory lane’. Terug naar de tijd dat mijn man en ik nog verkering hadden. We maakten mooie toekomstplannen over werk en een gezinnetje. Het idee dat we op een dag samen zouden wonen maakte me gelukkig. Onze liefde zou echt beloond – maar vooral gekroond – worden met een wonder. Ons wonder. Terug naar d ...   

Allerliefste kind van me. Je bent al in mijn leven, al moet ik nog steeds de vraag: ‘Heb je kinderen?’, beantwoordden met een nee. En toch ben je er. Ik houd je vast. Ik knuffel je. Ik kus je ’s ochtends als ik je wakker maakt en in de avond als je weer gaat slapen. Ik fluister in je kleine oor dat papa en mama zo ontzettend veel van jou houden. Ik tel je tien teentjes en  j ...   

De andere wereld is moeilijk te omschrijven. Waarin ik mij eerder altijd goed in kon leven en waar ik graag in mee kletste - ook al hoorde het niet bij mij -  voelt nu totaal vreemd en niet passend. De andere wereld,  ofwel de wereld van anderen. De wereld van de mensen om mij heen. Mijn inlevingsvermogen is ruim, iets wat bij mij past en waar ik ook regelmatig voldoening uit haal. De l ...   

Vandaag is het moment. Hier heb ik weken, zo niet maanden, naar uitgekeken. Ik voel kriebels in mijn buik, wat me in een positieve stemming brengt. Eindelijk, vandaag wordt er zoveel duidelijk. Het is 1 uur als we door de slagboom het terrein van het UZ oprijden. Ik ben even onder de indruk van de grootte van het hele terrein en neem de omgeving even goed op me op. We volgen de borden naar de par ...   

In een familie, een maatschappij en een wereld vol kinderen bekruipt me wel eens het gevoel dat we de enigen zijn voor wie het lot iets anders in petto had. Natuurlijk lees ik over ongewenste kinderloosheid en vind ik herkenning bij vrienden op deze site. In mijn directe omgeving is er toevallig he-le-maal niemand bij het niet lukt en ook aan vruchtbaarheidsbehandelingen doen. We hebben &ea ...