Hoe voelt dat, zo’n positieve zwangerschapstest in je handen? Hoe zou mijn man zich voorbereiden op het vaderschap? Hoe zou hij zich gaan gedragen? Hoe is dat, je ouders vertellen dat er een klein wonder op komst is? Hoe zou ik de eerste weken overleven? Erg misselijk, of zonder zwangerschapssymtomen? En  dan die eerste echo… Hoe zal ik dat ervaren? En voor het eerst het hart ...   

Hoe vaak ik afgelopen maand deze woorden gehoord heb weet ik niet meer. Het waren in ieder geval 2 collegae, een vriendin en een zus. Daarna komt vaak DE boodschap; de zwangerschapsaankondiging. Een boodschap waar ik me nog steeds geen juiste en eerlijke houding bij weet te geven. Allereerst voel ik een steek ik mijn buik om vervolgens snel over te schakelen naar een ‘Wouw, wat ontzettend le ...   

Huilend laat ik me zakken in de douche. Daar zit ik dan, onder de warme straal. Het stromende water spoelt mijn tranen weg, alsof ze er niet zijn. Maar ze zijn er wel. Heel vaak. Ook als ik niet huil. Mijn hart huilt om de leegte die ik voel. De leegte in mijn buik, de leegte in mijn huis, de leegte in mijn hart. Vandaag zijn er twee jaren voorbij. 2 jaren zonder komst van een kindje. ´&acu ...   

Op weg naar de toekomst Het is maar één ogenblik Want de tijd staat niet stil Maar neemt ons mee Een nieuw jaar binnen Onze onvervulde kinderwens Vrees en verwachting Hoop en moeilijkheid Worden als vanzelf meegevoerd Over de drempel van de tijd Het nieuwe jaar binnen ...   

Vanmiddag telefoon gehad van mijn gynaecoloog met de uitslag van de zaadanalyse van mijn man. Helaas nog steeds laag van aantallen en de kwaliteit was ook minder. Jammer, maar daarmee was het zeker niet gezegd. Op een heel kwakkie hebben ze zo’n 8 miljoen relatief goede zaadjes gevonden die ermee door konden. Acht miljoen, een prima getal om te starten met IUI. IUI; stapje voor stapje ...   

En vanmorgen was het weer zover. We moesten zorgen dat rond kwart voor negen een potje met (hopelijk heeel veel kwalitatieve zaadjes!) in het laboratorium van het ziekenhuis aanwezig was. Om kwart over acht aan de slag, het was nogal een gedoe. Het lukte even niet, zo vroeg, verplicht en zo niet erotisch… Afijn, het is gelukt en veilig belandt daar waar het moet zijn. En nu hopen dat de ui ...   

Ik, die altijd woorden vond Voor wat niemand echt kon zeggen Sta nu met een mond vol tanden Niet bij machte uit te leggen. Ik, die vaak wist wat te doen Als niemand wist waar te beginnen Sta verdwaasd in ’t rond te kijken Waar is nu mijn kracht vanbinnen? Mijn geest valt stil De adem stokt Maar alles om mij heen komt in beweging… Ik wilde niet weten wat ik hoorde Wat er ge ...   

Dear Solitude, Ik begin mijn brief aan jou in het Engels, om de simpele reden dat er geen goede vertaling voor je naam is. 'Solitude' wordt gewoonlijk vertaald als eenzaamheid, maar dat impliceert een gevoel van gemis dat jouw naam niet in zich draagt. Jij bent slechts het alleen-zijn, en als zodanig regelmatig mijn trouwe metgezel. Ook nu ik weer als ik een poosje in mijn huisje ver ...   

Afgelopen week zouden we het sperma van mijn man opnieuw inleveren in het ziekenhuis voor een uitgebriedere screening. Niet alleen de kwantiteit zou dit keer tellen, maar vooral de kwaliteit. Dinsdagochtend was het nogal stressen, want manlief was vergeten een uurtje vrij te vragen voor zijn werk. Hij had het potje op de trap gezet, ging naar boven om nog wat te halen, liep terug... En toen g ...   

Op het moment dat mijn man en ik besloten kinderen te willen, kon het twee kanten opgaan. Of wij hadden het geluk, of juist de pech. Beiden mogelijkheden zouden een ingrijpende verandering met zich mee brengen in ons leven. Sinds wij merken dat het veel langer duurt dan verwacht en de medische molen zijn ingestuurd, leven wij in een andere wereld. Tot dat moment leek vruchtbaar zijn zo natuur ...