Nieuwjaarswens
Met nog een aantal uren te gaan staat het nieuwe jaar weer voor de deur. Net als het vorige jaar en het jaar daarvoor. Traditiegetrouw spreken we een wens uit voor het jaar dat volgt. Een wens waarvan we zo hard hopen dat hij dat jaar mag uitkomen. Een wens die je met je heel je lichaam kan voelen.
Mijn man en ik wensen elkaar ieder jaar weer een kindje toe. Dit jaar zou het toch eindelijk een keer moeten lukken? Een kindje van ons samen? Als het in 2011, 2012, 2013 en 2014, dan zou het dít jaar toch gewoon ONS jaar worden? Zou het dan aankomende jaar mogen zijn? 2015?
Een dikke buik in de zomer met vrolijke zomerjurkjes daar overheen vallen, wandelen achter de kinderwagen in de herfst en kerst vieren met cadeautjes voor drie personen onder de kerstboom.
De teleurstelling is groot bij weer een jaar voorbij. Een jaar waarin we wederom geen tweede streep op de zwangerschapstest mochten begroeten. Het is weer niet gelukt, weer geen zwangerschap en weer alleen. Dit jaar stop ik met het wensen van een kindje. Daar zijn we gewoon klaar mee; been there, done that, doe we niet meer. Dit jaar wensen we elkaar iets realistisch en materialistisch toe. Een vakantie die in het vooruitzicht ligt, een nieuw huis kopen, een andere auto of hele maandsalaris uitgeven aan een middag shoppen.
In ieder geval geen wensen meer die jaar na jaar toch niet uitkomen. Dat lukt me niet meer, dat voelt te zwaar.
En toch… terwijl ik mijn materialistische wens uitspreek, klinkt er een héél klein, maar zo groot aanwezig stemmetje in mijn achterhoofd: O God, en een kindje alstublieft’’.
Onuitgesproken, maar wel intens. Zo’n diep verlangen
Gelukkig nieuwjaar!
reacties (0)