Je bent er al...

Allerliefste kind van me. Je bent al in mijn leven, al moet ik nog steeds de vraag: ‘Heb je kinderen?’, beantwoordden met een nee. En toch ben je er. Ik houd je vast. Ik knuffel je. Ik kus je ’s ochtends als ik je wakker maakt en in de avond als je weer gaat slapen. Ik fluister in je kleine oor dat papa en mama zo ontzettend veel van jou houden. Ik tel je tien teentjes en  je tien vingertjes. Ik troost je als je huilt. Ik geef je te drinken als je honger hebt. Ik kleed je aan en ik doe je in bad. Ik speel met je en zing voor je als je op mijn armen ligt. Ik ruik je heerlijke geur en druk je kleine warme lichaam zacht tegen me aan.
Je bent er al….!

Het verlangen blijft, het groeit en wordt zelfs elke dag groter. Ik fantaseer en droom er wat op los. Je leeft al in mijn hart, en wat ben je welkom in ons leven!

Wat zullen we blij zijn met een positieve zwangerschapstest! Wat verlang ik er naar om het gezicht van je papa te zien als hij de test dan zou zien. Ik kan nu al de glimlach om zijn mond zien. Ik verlang naar de woordjes: ‘Mama, opa en oma’. Ik verlang naar die groeiende buik, knopen die niet meer dicht willen omdat jij, mijn lieve kind, in mij groeit. Ik kan zelfs verlangen naar een bevalling omdat ik je dan eindelijk in mijn armen kan sluiten. Ik zou je vertellen dat we je van God hebben gekregen.

Ik kan eigenlijk niet wachten, maar tot die tijd mag ik huilend bidden of Hij mijn verlangen wil vervullen.

En als je er dan eindelijk bent….

                 … Dan zal ik je vertellen hoe ontzettend gewenst je bent en dat we van je houden!