Mijn nieuwe ik

Aangekomen in de laatste maand van het jaar, ga ik regelmatig terug op ‘memory lane’. Terug naar de tijd dat mijn man en ik nog verkering hadden. We maakten mooie toekomstplannen over werk en een gezinnetje. Het idee dat we op een dag samen zouden wonen maakte me gelukkig. Onze liefde zou echt beloond – maar vooral gekroond – worden met een wonder. Ons wonder.


Terug naar de tijd dat ik nog studeerden en daarnaast werkte in de gehandicaptenzorg. De gezellige jonge collega’s en de positieve sfeer. Collega’s die een aantal stappen me voor waren en gingen trouwen, én kinderen kregen. Toen ook onze trouwplannen werkelijkheid werden, trok ik vanuit Rotterdam het rustige Zeeuwse in. Onze toekomst kon beginnen, precies zoals ik mezelf voorstelde.


Terug op ‘memory lane’ trek ik uiteindelijk steeds dezelfde conclusie. Ik mis die oude tijd niet zo zeer, ik mis voornamelijk de oude ik. Jong, naïef, hoopvol, onwetend en vol toekomstplannen. Nog geen vier jaar later ben ik veel volwassener, wijzer door schade en schande, zoekend naar andere zingeving en hoe om te gaan met allerlei emtoies.
Mijn nieuwe karakter heeft zich om mijn verdriet heen gevormd. Ik ben vaak op mijn hoede om maar niet onverwachts geconfronteerd te worden met mijn onvervulde kinderwens. Ik voel mij daardoor een stuk teruggetrokkener en maak minder vaak spontane uitjes omdat ik mij er op wil voorbereiden.


Ik heb deze jaren vele wijze lessen geleerd. Bijvoorbeeld over onze relatie, het verschil van verwerken van verdriet. Maar ook over vriendschappen. Het merendeel van onze vrienden zijn wij verloren. Dat je in moeizame tijden je vrienden leert kennen, bleek zo te zijn.
Ook heb ik veel geleerd over mijzelf en heb ik diepe dalen en waardevolle pieken ervaren in mijn gemoedstoestand. Mooie dingen als de mensen om ons heen die om ons geven en soms laten weten dat ze aan je denken, kansen om andere dromen uit te laten komen; zoals mooie reizen maken, werken in de gesloten Jeugdzorg,, nieuwe dierbare vriendschappen en contacten, leren schrijven maar vooral veel liefde van mijn man. Samen staan wij sterk en voelen we meer liefde voor elkaar dan ooit tevoren!


Kinderloos zijn: het verandert niet alleen je leven, het verandert vooral jezelf.
 

187 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • danika

    Het verandert je inderdaad, als persoon en als koppel. Iets waar anderen die het pad niet bewandelen of bewandeld hebben zich geen voorstelling van kunnen maken. De verandering is blijvend maar ik weet zeker dat ik zonder deze weg me niet dagelijks de meest rijke en gelukkige vrouw op deze wereld zou kunnen voelen, dan had ik alles als veel vanzelf sprekender gezien. Ik gun jou ook zo dit intense geluk voor de nabije toekomst. En inderdaad, zo aan het einde van het jaar maak je de balans weer op van wat veranderd en hetzelfde is. Achteraf gezien verandert het je ook veel ten goede maar nu doet het vooral ook vaak pijn. Een dikke

  • Pluisje19

    Wederom weer prachtig en vol gevoel geschreven! Je maakt dingen mee in je leven en je relatie waar je als persoon van groeit. Helaas zijn deze dingen niet altijd positief en soms zijn ze zelfs zo ontzettend zwaar. Het is heel knap dat jij en je man daar samen zo sterk in zijn blijven staan en zelfs meer liefde dan ooit voelen. Laat dat een mooi lichtpuntje zijn in deze soms donkere fase.

  • mamavanlizzylouise

    wooow kippenvel wat mooi beschreven meis. Voor jullie ga ik een wens ballonnetje af steken Met oud en nieuw ik ga voor julli duimen

  • surroKIWIbaby

    Prachtig geschreven meis, het gevoel straalt ervanaf!

  • rossi86

    Wat beschrijf je dat weer mooi! En wat knap dat je er samen met je partner zo goed mee om kunt gaan. Ik merkte juist dat het een beetje tussen ons in kwam te staan. Ik duim voor jullie op een mooi wondertje !

  • missa

    27 zinnen! 27 zinnen spot on, compleet zoals het in mijn wereld ook is, maar dan ook echt compleet zo ... het verloop in de tijd, de visie toen en nu, de acties/reacties nu, zelfs de verhuizing naar dat wat de gelukkige toekomst zou gaan worden. Dankjewel voor deze tekst ... zoals ik m zelf zowiezo woord voor woord voel, en ook geschreven zou kunnen hebben.

  • xx marina xx

    Het is heel goed voor te stellen hoe je je voelt. Ik weet dat ik op een bepaald moment hetzelfde voelde, gelukkig hebben mijn partner en ik aan ons zelf kunnen werken waardoor ons eerste kindje eigenlijk 'verassend' snel kwam toen we dus weer met ivf begonnen. Er zat alleen echt een rustperiode in van zo'n klein jaartje. Ik hoop dat je wens uitkomt, en dat de relatie met je man zo sterk mag blijven.

  • saralee

    Wat fijn en wat knap dat je de afgelopen jaren zo kunt verwoorden. Van onbezonnen naar bezonnen en van onbezorgd naar bezorgd. Van dromen over de toekomst naar bijna niet meer kunnen dromen. Al verandert het niks aan jullie diep gekoesterde wens... Ik vind het ook fijn om te lezen dat jullie relatie zo sterk is. Samen moet je het meemaken en ondergaan. Wat mooi dat je man je beste maatje en grote liefde is en dat jullie het samen mogen en kunnen doen. Het kan ook zo anders gaan! Weer bijna een jaar voorbij. Ik hoop zo voor jullie dat het eindeloze wachten snel beloond wordt..!

  • Sprinter2011

    Lief verdertje, wat heb je dit mooi geschreven. Het is erg herkenbaar en als ik het lees voel ik mijn eigen verdriet over hoe ik veranderd ben de afgelopen jaren door dit traject. Ondanks alle verdriet en pijn weet ik ook dat ik er veel sterker door ben geworden en heb geleerd hoe ik met tegenslagen moet omgaan. Ook zijn mijn vriend en ik nog meer naar elkaar gegroeid en dat vind ik heel mooi en waardevol. Ik ben blij dat jij deze mooie dingen ondans alle ellende ook nog kunt zien en meid, wat gun ik jou een wondertje. Hou hoop, ik blijf voor je duimen. Hele dikke knuffel van mij

  • lina83

    Alweer prachtig geschreven!

  • Vogelmeisje

    herkenbaar wat je schrijft, zelfs nu we wel gezegend zijn met 2 wondertjes. Dat wat je omschrijft, wat ik maar mijn 'rugzak'noem draag ik iedere dag weer mee. Of eelt op mijn ziel. Een kinderwens is 1 ding maar ook nog door de medische molen gaan dat is een enorme stap verder.. het vormt je wel als mens, hoe je in het leven staat. Ik ben meer nuchter geworden. Vroeger was ik meer een gevoelsmens maar jarenlang door die emotionele rollercoaster, een manier vinden om om te gaan met hoop, verwachtingen, verdriet, dat laat toch wat eelt achter.