ICSI-twijfels

Toen de woorden ICSI vorige week voor ons uitgesproken werden voelde ik me duizelig worden. In het gehele slopende MMM heb ik samen met mijn man hardop uitgesproken dat IVF onze eindstation zou zijn. Dat zou onze laatste stap zijn, ICSI zou voor ons te ver gaan.


Maar waar ik me in vergist in had, was dat je zulke beslissingen alleen maar verstandelijk neem. Je denkt dat het toch niet voor jou is weggelegd en er echt niet meer beren op je weg komen, dan al het geval was. Het zou met IVF echt wel lukken.
Totdat zelfs IVF wordt afgewezen als hulpmiddel.


En wat doe je als je vertelt wordt dat alleen ICSI nog kan zorgen voor een kindje van ons samen? Al je grenzen en overdenkingen over boord gooien om volledig voor je wens te gaan?


Natuurlijk, dit is een prachtige kans, dit kunnen wij aan. Maar dat is nu net niet datgene wat mijn twijfels voedt. We zijn blij, net als zovele anderen, dat wij met ICSI mogen beginnen. Maar wat zijn de beweegredenen om met dit ingrijpende traject te starten? Wat waren jou redenen, mijn lieve meelezer? Deze vraag stel ik beslist niet om iemand voor het hoofd te stoten of om iemands keuze te veroordelen. Echter vraag ik me af of mensen die voor ICSI hebben gekozen ook goed en weloverwogen een besluit hebben genomen. Of is de keuze tot stand gekomen omdat ICSI op dat moment de grootste kans op een zwangerschap zou zijn? Die ik overigens heel goed kan begrijpen…


Zelf twijfel ik verschrikkelijk of ik wel ICSI wil. Ik vind het eng om voor dit traject te kiezen, vanwege allerlei onbekende risico’s die er ook zijn.
- Het vernietigen van nog levenden, maar vermoedelijk niet overlevenden embryo’s
- Willens en wetens creëert men meer menselijke embryo’s dan er zich zullen kunnen innestelen.  Mijn man en ik zien het moment van bevruchting als het moment van bezieling en het beginpunt van persoon-zijn, dan is deze handelswijze voor ons niet te rechtvaardigen.
- De arts plaatst ‘de beste’ embryo’s terug in de baarmoeder. De anderen kunnen eventueel worden ingevroren. Zelfs als er drie tot vier bevruchte eicellen in de baarmoederholte worden teruggeplaatst, treedt maar bij twintig tot dertig procent van de vrouwen een innesteling op. Van die zwangerschappen eindigt nog eens dertig procent in een spontane zwangerschapsafbreking. Ter vergelijking: bij een gewone zwangerschap is de kans op een miskraam gemiddeld zo’n tien procent.
- Er is geen enkele vorm van natuurlijke selectie meer over. Een laborant kiest ei en zaadcellen uit.
- De eicel wordt op een veel grovere manier beschadigd dan wanneer de spermacel zonder naald naar binnen zou dringen.
- ICSI kinderen hebben 1,5% meer afwijkingen dan ‘normaal’ verwekte kinderen, waarvan men niet weet of dit door de ICSI techniek ontstaat.
- Er is niet bekend of er schadelijke gevolgen op lange termijn kunnen hebben voor het kind.


Mijn wens blijft erg aanwezig, groot en intens. Zwanger zijn, en mama worden! ICSI lijkt de ‘gemakkelijkste weg’ met een grote kans op een zwangerschap. En toch twijfel ik.
Wie heeft er bij het nemen van de keuze voor ICSI ook getwijfeld? En hoezo heb je juist wel of niet voor ICSI gekozen?


Ik hoop dat jullie overweggingen  mij kunnen helpen om een goede beslissing te nemen.

1689 x gelezen, 3

In Overig

reacties (0)


  • Pluisje19

    Volg je hart. Ik snap je overdenkingen. Ik snap je twijfel. Maar zoals hieronder ook is gezegd: er zitten toch wel meer overeenkomsten tussen IVF en ICSI. Persoonlijk geloof ik dat de ziel van jullie kindje al voor de bevruchting bij jullie 'rondhangt' en op het juiste moment bij jullie zal komen. Klinkt heel zweverig misschien. Maar ik denk dat er geen zielen van jullie kindjes 'vernietigd' zullen worden door dit proces. Volg je hart en je gevoel en je maakt de keuze die voor jou juist is. Sterkte meid, ik heb onwijs veel bewondering voor je!

  • Toinette

    Ik sluit me ook aan bij Keesje76. Bovendien was ons gevoel totaal anders. Voor ons was het zo dat we nu pas begrepen waarom het voorheen niet zou lukken, maar dat er mogelijkheid bood om het wel te doen laten lukken. Ik ben heel dankbaar dat die mogelijkheid er überhaupt bestaat. Dat is voor zoveel stellen de enige optie. En nee, niet iedereen komt hier met een kindje in de armen uit, maar toch heel veel stellen wel. Ik hoop dat we ooit bij die laatste groep mogen horen.

  • Vogelmeisje

    wat een keuzes, en wat lijkt me dat lastig als dit allemaal door je hoofd spookt. Ik heb geen ervaring met ivf/icsi maar wil je met deze moeilijke hoofdbrekens. Jullie staan als ik het goed begrijp nu voor het punt; wel of geen kindje. Kan je ermee leven door nu te stoppen, met de gedachte dat het wel had gekund? Icsi gaat zo vaak goed.. en ook spontane zwangerschappen geven geen garantie op een gezond kindje. Volg je hart. Je verstand kan vanalles roepen, maar vraag jezelf af hoe je er over 50 jaar bij wilt zitten, misschien helpt dat een beetje om een keuze te maken.

  • xx marina xx

    Hier kom je uit, het maken van deze beslissing zal voor de een moeilijker zijn als voor de ander! Sterkte en laat je door je hart leiden! Xx

  • missa

    Ik neig naar aansluiting bij het verhaal van Keesjes76 ... de gelijkenis tussen ivf en icsi, maar bij icsi ook nog de verschillende vormen van selectie wat een voorkeur zou kunnen oproepen aan gevoel en natuurlijkheid. Voor mij persoonlijk is de natuurlijkheid die ons verhaal zou moeten hebben al een hele lange tijd 'verdwenen' maar nog altijd sterk aanwezig. Waar ik ooit heel hard kon zeggen dat ik geen 'fabrieksbaby' wilde maar alleen een liefdesbaby ... verdween die visie met het verzetten van de grenzen en mogelijkheden. Wat voor traject dan ook, onze liefdesbeeb wordt t zowiezo, misschien nog wel meer dan anders. Zo werd duidelijk dat onze liefdesbeeb ook uit iui kon ontstaan, gevolgd door ivf en net als jij nu ook voor de keuze van icsi ... ondanks dat er nog altijd niets mis is en niets een spontane zs in de weg zou moeten staan. Voor mij persoonlijk staat bovenop dat ik altijd hoe dan ook ga moeten weten dat ik alles heb gedaan voor onze grote wens. Grenzen ben ik al heel lang overschreden ... en inmiddels staan er hoofdstukken open waar ik werkelijk nooit van gedacht had ze ooit te kunnen openen. Icsi is bij ons nu ook geopperd ... in combinatie met wat andere toevoegingen/aanpassingen een manier om misschien net nog even iets meer uit de kast te kunnen trekken dan voorheen ... mogelijk een iets hoger aantal bevruchtingen en dus mogelijk een iets hoger % slagingskans door kwalit- of kwantiteit. Een voor ons waarschijnlijk allerlaatste kans in onze wereld van behandelingen. Voor mij een 'makkelijke' keus ... eigenlijk geen eens een keus, meer een must-do, zo voel ik het, en dat weegt voor mij het zwaarste mee. Ik weet zeker dat jij/jullie ook de juiste keuze maken ... er is namelijk geen foute, want zoals jullie het voelen en besluiten, zo is het goed! x

  • surroKIWIbaby

    Om eerlijk te zijn was me het verschil tussen IVF en ICSI niet geheel duidelijk, maar door wat jij nu geschreven hebt, zie ik het licht. Mag ik jouw argumenten eens be-tegen-argumenteren, voor zover mogelijk voor een leek? Zou je mogelijk afspraken kunnen maken om alle viable embryo's te sparen, de beste 2 terugplaatsen en de rest invriezen voor een volgende poging? En zolang er nog leven zit in de embryo's, ze niet te vernietigen? Het niet goed innestelen van de embryo's is toch ook een vorm van natuurlijke selectie? De laborant die een eicel en zaadcel bij elkaar brengt, zal voor de 'beste' combinaties kiezen, helemaal natuurlijk is dit natuurlijk niet, maar een zaadcel die bij wijze van spreken alleen maar in rondjes kan zwemmen, zal zowel in de natuur het eitje niet bereiken als dat de laborant deze zaadcel niet zal uitkiezen voor de bevruchting. De beschadiging van de eicel en mogelijk daaruit voorkomde afwijkingen heb ik geen tegen-argumenten voor, behalve dat het aantal gezonde kindjes nog altijd veeeele malen groter is dan het aantal kindjes met een afwijking. De reden dat de afwijkingen kans hoger is bij ICSI zou ik eerder nog wijten aan het feit dat zelfs de beste zwemmer mogelijk geen topper is en het bij IVF mogelijk niet zou hebben gehaald... Schade op lange termijn geloof ik niet zo in, ik zie het zo: de eerste samensmelting tussen kern eicel en zaadcel is het belangrijkst, evenals de eerste delingen. Zodra de innesteling geslaagd is, beschouw ik het zelf als de gelijke start met iedere andere zwangerschap, de aanleg van organen, die magische eerste 12 weken, dat zou ik niet meer aan het voorgaande proces verbinden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je twijfelt meis, je zult dan ook zelf de beslissing moeten nemen of je 'tegen de natuur in' voor ICSI wilt gaan. Maar ze zullen dit niet voor niets voorstellen als je hiermee een grote kans maakt je droom te verwezenlijken! Sleep on it, meis! Zou je kunnen leven met in je achterhoofd de constante 'What if?' mocht je besluiten niet door te zetten...? Succes meis!

  • -Vinc

    Ik snap je juist heel goed lieve R. Ik vindt (zoals je weet) dat er een enorm verschil zit tussen IVF en ICSI. Ik hoop dat jij de beste keuze kunt maken. Als je mijn steun nodig hebt weet je me te vinden! Dikke kus

  • nina2014

    ik heb 4 ivf/icsi poging gedaan 1 miskraam met 7 weken harte was gestopt. en nu heb ik een gezonde zoon van 8 maanden hij is wel t vroeg geboren. bij ons was alleen icsi mogelijk ivm met het slechte zaad van mijn man

  • keesjes76

    De vraag die bij mij als eerste opkwam was: waarom voor jullie IVF wel en ICSI niet? Ook hierbij worden meerdere embryo's gepoogd te laten ontwikkelen. En ook bij IVF speelt de innestelingskwestie zoals je die omschrijft. Bij ons zijn geen levenden embryo's vernietigd, de embryo's stopten al zelf met groeien en waren daarmee dus niet meer levend. Het verhoogde percentage miskramen heeft ook te maken met het feit dat dergelijke procedures vaak toegepast worden bij vrouwen die al een verhoogde kans hebben op een miskraam, hetzij door een afwijking/probleem, hetzij door de leeftijd. Dit vertekend het beeld ernstig. Ons is voor de 3e IVF-poging ook ICSI aangeboden door de gynaecoloog. Zelf heb ik daar ook mijn vraagtekens bij gezet. Na enig onderzoek blijkt dat een eicel altijd een selectie toepast met behulp van een eiwit. Dergelijke selectie wordt soms ook toegepast in ziekenhuizen bij ICSI, maar lang niet altijd. Bij navraag bleek 'ons' ziekenhuis dit niet te doen, en ik heb daarom aangegeven liever IVF te willen. Gelukkig hebben wij die keus, sterker nog: ze vonden het ook niet raadzaam. (Wij zitten in een transport-ziekenhuis, vandaar de discrepantie tussen de gyn en het ziekenhuis wat de bevruchting en tp doet). Ik hoop je zo iets te kunnen geven om mee te sparren. Heb je behoefte aan meer uitwisseling van gedachten, stuur dan maar een berichtje....

  • Jc31

    Bij ons hebben ze na de punctie op de helft van de eitjes ivf uitgevoerd en op de andere helft icsi. Er is een icsi embryo teruggeplaatst en ik was gelijk zwanger en nu een gezonde dochter van 4 maanden! Als iemand op de normale manier zwanger wordt weet je ook niet of het kind gezond is! En tussen ivf en icsi zit geen verschil voor je eigen behandeling, alleen in het laboratorium maar dat merk jij niet.

  • Neiltje

    Ik kan je emotioneel niet begrijpen maar vanuit wetenschappelijk oogpunt wel. Het enige verschil tussen ivf en icsi is dat er 1 zaadcel geselecteerd wordt (al wist je dit al wel natuurlijk). Dus je bezwaren qua hoeveelheid embryo's ed geldt evengoed voor ivf. Qua natuurlijke selectie heb je wel gelijk, dat is dan ook de meest voor de hand liggende reden dat icsi kindjes meer afwijkingen hebben en dat er meer miskramen zijn, het gebrek aan natuurlijke selectie. Qua trajec tvoor jou is er geen verschil met ivf, al wist je dat natuurlijk ook al. Veel succes met je beslissing, lijkt mij inderdaad niet gemakkelijk!