Na mijn vorige blog kwamen er nogal wat vragen. Dat is ook wel logisch, want na de laatste miskraam bleef het op mijn pagina lang stil en opeens drop ik daar een bom over de volgende miskraam. Dus nu even over de curettage en de stand van zaken, en hoe we nou toch weer kwamen tot die miskraam. Het is wel een onsamenhangend verhaal, want mijn hoofd werkt niet helemaal mee deze dagen.Op 8 septe ...
Vandaag had een hele mooie dag moeten worden. Vandaag hadden we antwoord kunnen geven op vele vragen, vele stiekeme blikken die naar mijn buik dwaalden. Vandaag hadden we graag willen zeggen dat ik 12 weken zwanger was.Helaas heeft het opnieuw niet zo mogen zijn. De vragen worden beantwoord, de blikken zullen niet meer naar mijn buik dwalen, maar mijn ogen ontwijken en vandaag is alles behalve een ...
Toen afgelopen maandag bevestigd werd dat we een miskraam kregen, moesten er natuurlijk ook wat praktische zaken geregeld worden. Mijn man belde zijn baas om uit te leggen wat er aan de hand was en dat hij mij de komende dagen wilde ondersteunen. Dit was gelukkig geen enkel probleem, hij mocht bij mij blijven zolang wij nodig hadden. Ook ik moest mijn chef inlichtten over wat er speelde. Dat heb i ...
Stil stappen we in de auto. Mr. T afgeleverd bij oma en wij op weg naar de vk voor de echo waar ik zo tegenop zie. Ik wil eigenlijk helemaal niet weten wanneer ons Droompje gestopt is met groeien. Straks ga ik alles terugrekenen en bedenk ik me dat ik op die dag toch iets verkeerd heb gedaan of gegeten of dat ik die dag iets gevoeld heb wat mij wakker had moeten schudden. Maar de vk zegt dat het b ...
Na 11 weken lijkt ons wonder niet meer dan een droom te zijn. Bloedverlies en buikpijn, zo ontzettend NIET wat ik wil zien en voelen nu. De buikpijn doet akelig veel denken aan mijn eerdere miskramen. Tranen vloeien...en wat ben ik boos. 11 weken is bijna over die grens waarna het helemaal nooit meer mis zou mogen gaan.Ik heb je hartje zien kloppen. Ik heb beschermend met mijn hand op mijn buik ge ...
Vandaag mochten we eens kijken naar ons tweede kindje. Wat raar dat het allemaal zo anders voelt. Bij mr. T was ik al dagen vreselijk nerveus, maar nu had ik dat totaal niet. Voelt echt als een soort berusting, heel apart. Uiteindelijk kwamen de zenuwen wel, maar toen was ik al binnen bij de vk :)We hebben even kort gekeken. Eerst zag ik alleen het dooierzakje en vroeg ik me af of het wel goed zat ...
Vanmorgen vroeg stond mevrouw 'ik weet haar naam niet meer' voor de deur. 2 jaar min 1 maand zat ze hier ook. Toen was ik heel nerveus en vond ik mezelf zo dapper dat ik al had gebeld met 5 weken zwangerschap, na die 2 miskramen. Nu helemaal niet nerveus, het was vooral gezellig. Zij wist ook nog van de miskramen en vond het heel leuk om mr. T zo rond te zien hobbelen. Hij vond haar ook erg leuk : ...
Zojuist een andere profielnaam gekozen. Waarom? Omdat er nog weleens iemand mee wil lezen in de familie en wij er nog niet aan toe zijn om dit met de familie te delen. Waarom dan wel hier? Omdat ik toch mijn blijdschap en zenuwen wil delen. En waarom dat dan??Omdat de test gisteren 2 prachtige strepen liet zien!We houden het nog stil! We weten als geen ander hoe moeilijk het begin kan zijn en dus ...
In mijn vorige blogje, van nog niet zo lang geleden, schreef ik dat ik vermoedelijk nog even geduld moest hebben voor manlief toe was aan een tweede kindje. We praten er dan op ons gemak over, op de bank met een bak koffie of als we samen in bed liggen. De argumenten worden besproken, die uit het verstand komen maar ook die door het gevoel worden ingegeven. De voornaamste reden om het niet te doen ...
Komt het door het voorjaar? Of door het feit dat ik het moederschap toch echt wel leuk vind? Misschien omdat hij nu ruim een jaar is en het daardoor voelt alsof het 'tijd' is? Het maakt ook niet zoveel uit. Bij mij begint het verlangen naar een tweede kindje inmiddels steeds vaker de kop op te steken. En de redenen om ermee te wachten schuiven langzaam maar zeker steeds verder naar achteren. Vake ...
