In een zee van grijs
Vandaag had een hele mooie dag moeten worden. Vandaag hadden we antwoord kunnen geven op vele vragen, vele stiekeme blikken die naar mijn buik dwaalden. Vandaag hadden we graag willen zeggen dat ik 12 weken zwanger was.
Helaas heeft het opnieuw niet zo mogen zijn. De vragen worden beantwoord, de blikken zullen niet meer naar mijn buik dwalen, maar mijn ogen ontwijken en vandaag is alles behalve een mooie dag. Want in plaats van een mooi bewegend kindje, keken we vanmorgen wederom naar een akelig stil beeld. De uitwendige echo veranderde in een inwendige, en de voorzichtige hoop werd finaal de grond in geslagen. Manlief huilt, de verloskundige vloekt en ik probeer beide te troosten terwijl op dat moment compleet langs mee heen gaat dat ons kindje niks meer doet. Het ziet er niet eens meer uit als een mensje.
We bespreken wat we nu gaan doen. Na de vorige miskraam, die ik thuis (compleet met weeen en na afloop met lekkende borsten) heb doorgemaakt, riep ik al dat ik dit nooit meer wilde. Ik vond het een hel, hoe fijn het ook was om thuis te zijn. Emotioneel en fysiek veel zwaarder dan ik me voor kon stellen. Dus word het curettage. Door wat lieve vrouwen op goeie plekken en heel veel telefoontjes kan dat morgenmiddag al.
Vol ongeloof, verbijstering en woede gaat de rest van de dag aan ons voorbij. We hadden het nog niet aan de directe familie verteld, maar ongemerkt hebben veel mensen het wel doorgehad. Nu bellen we ze niet met blij nieuws, maar met klotenieuws. En om ook hier wat antwoord te geven, want vele vroegen zich af of we misschien al toe waren aan een nieuwe zwangerschap, waar ik vervolgens geen antwoord op gaf omdat ik zo graag wilde wachten tot dat goeie nieuws van vandaag.
En na zo'n rotdag (of eigenlijk, er midden in) moet ik een titel verzinnen voor dit verhaal. Vele negatieve versies schieten door me hoofd, maar een vloekpartij als titel wordt vast geweigerd. Wat me opvalt, in die zee van 'grijze' kindjes, is het prachtige blauw. Met dat ene blauw zijn we zielsgelukkig. Want hoe rot een dag ook is, we lachen meer dan eens om ons prachtige, ondeugende jongetje. Hoe grijs het ook is, er is voor ons gelukkig altijd prachtig, helder blauw aan de horizon.
reacties (0)