Nadenken


Komt het door het voorjaar? Of door het feit dat ik het moederschap toch echt wel leuk vind? Misschien omdat hij nu ruim een jaar is en het daardoor voelt alsof het 'tijd' is? Het maakt ook niet zoveel uit. Bij mij begint het verlangen naar een tweede kindje inmiddels steeds vaker de kop op te steken. En de redenen om ermee te wachten schuiven langzaam maar zeker steeds verder naar achteren. Vaker en vaker moet ik mezelf de redenen opnoemen:

- dit huis is er niet geschikt voor
- manlief wil wachten tot september
- het is makkelijker als onze zoon iets meer zelf kan
- het zou fijn zijn als zoon zich weer herinnert dat slapen 's nachts ook heel lekker is
 
Grappig dat ik voor al die redenen opeens ook oplossingen heb. Want tja, ons appartementje heeft dan maar 2 slaapkamers (wat betekent dat een tweede kindje bij de eerste op de kamer komt), maar als dit huis verkocht is, is het niet meer dan een herinnering aan dat kleine, krappe flatje. Lekker knus :) Iedereen dicht bij elkaar...opeens kan het ook zo z'n charme hebben.

Dat manlief wil wachten tot september heeft met het huis te maken. Het staat te koop en we hopen het voor september verkocht te hebben. Dan staat het meer dan een jaar te koop. Dat is het punt waarop we 'verder gaan met ons leven' en daar hoort een poging tot een tweede kindje bij.

Tuurlijk is het makkelijk als je oudste kindje wat meer zelf kan. Maar ja, over 9 maanden kan hij natuurlijk stukken meer dan nu, dus waar hebben we het dan over?

En ach, of er nou 1 huilt 's nachts...of 2. Wakker zijn we toch. Ik realiseer me dat dit heel optimistisch klinkt. Ik zeg dit na een week van slapeloze nachten, waarbij ik op het dieptepunt midden in de nacht buiten voor de deur stond te huilen omdat ik zo ontzettend moe was. Maar toch, over 9 maanden zit de oudste weer in een andere fase. En de kleinste zal bij ons op de kamer beginnen. 

En eerlijk is eerlijk...maakt het zoveel uit of we beginnen in april, of in september? Voor mij niet. Voor mijn man nog wel. Dus moet ik nog even geduld hebben. En toch heb ik vast aangegeven dat ik 'nog niet zwanger' ben.

410 x gelezen, 0

reacties (0)


  • amy12

    Herkenbaar! Klinkt alsof gevoel en verstand met elkaar in gesprek zijn. En jij weet ook als geen ander dat het niet meteen raak hoeft te zijn en mis kan gaan, dus dat je dan zo een hele tijd verder bent.. Dus het klinkt alsof je alleen je man nog moet overtuigen.... Overigens staat bij je NOD 31 december 2013, dus dat is best een lange cyclus ;-)

  • babylove161

    Mooie blog!!!

  • kikobaby

    Komt me bekend voor. En wij hebben precies dezelfde punten waarom we nog niet zouden moeten proberen. Ook wij wonen in een app met maar 2 slaapkamers (oplossing: we gaan app verhuren en huren zelf een eengezinswoning) We hebben besloten te wachten tot het eind van het jaar zodat zzonlief meer zelf kan (weet nu al als we goed gesetteld zijn in de woning dat het eind van eht jaar toch wel erg lang duurt, dus wie weet...), het is idd waar, er zijn altijd wel redenen, die hadden we bij de 1e keer ook, maar uiteindelijk laat je het op zijn beloop. Er is altijd wel een mouw aan te passen Geniet ervan! X

  • Nima~Boy~Girl~Boy

    Word je er niet zenuwachtig van ?! Spannend hoor, maar ook lastig... Maar, volgens mij blijven er altijd wel 'excuses' om er wel of niet voor te gaan...

    Nou meis, ben benieuwd ! En komt zeker allemaal goed met huisje enzo... Dat moet!

    Dikke knuffel XxX

  • beebjes2012

    er is veel te plannen in het leven, maar sommige dingen moet je op z'n beloop laten en je gevoel volgen..

  • minimau81

    Komt allemaal goed hoor!!!

    Leuke blog trouwens