Begin vorige week namen de misselijkheid en het spugen zulke hevige vormen aan dat ik helemaal niets meer binnenhield. Toen het na een paar dagen nog steeds niet afnam ben ik naar de huisarts gegaan en drie uur later lag ik in het ziekenhuis aan het infuus uitgedroogd te wezen. Het enige leuke aan die dag was de echo waarop uk even een salto maakte om zijn/haar m ...
Vandaag voor het eerst sinds jaren weer eens ouderwets woedend geworden. Het is echt al heel lang geleden sinds ik voor het laatst het achterste van m'n tong heb laten zien en vandaag, zomaar ineens, was het weer zover. Ik liep met moeder en koters over het lokale winkelcentrum toen er ineens een pepermuntje zo -floep- langs Phoebe's buggy vloog. In eerste instantie dacht ik er niets van, tot ik e ...
Nooit verwacht dat het mij zou overkomen, maar de misselijkheid is zo hevig, zo belemmerend dat ik vanochtend toch de dokter heb gebeld voor medicijnen. Ik kom de dag gewoon niet meer door. En sinds een week de nacht ook niet meer. Ik word om de haverklap wakker omdat ik zo beroerd ben. Overdag gaat het eten alsmaar slechter en slechter en wat ik wel kan eten is ongezond; ...
Ik heb dit zelden, maar wat een k*tdag vandaag zeg. Gatver de gatver. Jay is sinds halverwege vorige week ineens weer heel rap een stukje ouder en wijzer aan het worden, wat met de nodige frustratie gepaard gaat. Prima, kan het kind ook niks aan doen. Hoort erbij. Maar vandaag, na dagenlang zeuren, huilen, alleen maar mama mama mama willen, maakte peuterzilla het wel erg bont. Hij h ...
Vanochtend zijn we op pad geweest met een vriendin & haar zoontje. De kids op de kinderboerderij uit laten waaien en daarna nog even op de markt rondgesnuffeld. Rond 13:00 zat m'n kleine meisje er helemaal doorheen, dus tijd om naar huis te gaan. We stonden naast elkaar geparkeerd en kleppen vrolijk verder terwijl we de spullen en de kleintjes in de auto zetten. Eenmaal ged ...
"Ben je nou al eens zwanger?" vraagt mijn man speels terwijl we ons klaarmaken voor de nacht. Die vraag had ik kunnen zien aankomen. Onlangs hebben we de knoop doorgehakt en besloten om voor een brusje voor Jay en Phoebe te gaan. Misschien dat de derde wel goed uitpakt . Nee, flauw. We hebben twee heerlijke kinderen (al zeg ik het zelf, met enige trots ) en vinden het ouderschap zo ...
Alles leek als altijd te gaan. We liepen het kleine gebouw in, hebben samen de spulletjes opgehangen en zijn samen de peuterspeelzaal binnengelopen. Niks aan de hand. Jay gaat aan tafel zitten waar een paar andere kindjes al aan een kleurplaat waren begonnen en ik mocht zelfs nog even meetekenen van meneer. Hele eer, want normaal mag dat niet. "Zelluf doen!" ...
Blèh, de vakantie is alweer voorbij. Al een paar dagen voorbij zelfs, zaterdagavond zijn we teruggekomen van twee weken Engeland. Het was eerst vooral pittig en daarna vooral leuk. De eerste week was het pittige gedeelte. Mijn man had die week namelijk cursus waardoor ik overdag in m'n eentje een peuter en dreumes moest zien te vermaken zonder van alle (huiselijke) gemakken voorzien te zijn. ...
Drie weken geleden begon het voor het eerst een beetje door te dringen. De keren dat ik het gedacht, gezegd en geschreven heb zijn allang niet meer op 2 handen te tellen: "M'n kleine man wordt groot." Eerst was hij groot genoeg om te gaan kruipen, toen om te gaan lopen, te gaan praten, met bestek te eten en nu alweer groot genoeg voor de peuterspeelzaal. Groot genoeg voor zijn& ...
Zoals de meesten van jullie (uit mijn vriendenlijst) inmiddels wel weten is Jay in Australië geboren. Na zijn geboorte zijn we naar Nederland geremigreerd omdat we het beter vonden onze kroost met familie en de kinderen van (oude vertrouwde) vrienden op te laten groeien. Een keuze waar we nog steeds achter staan, zij het met de nodige heimwee die alleen maar lijkt te groeien met de tijd ...
