Aaaaaarrrrrrgghhh!

Ik heb dit zelden, maar wat een k*tdag vandaag zeg. Gatver de gatver. Jay is sinds halverwege vorige week ineens weer heel rap een stukje ouder en wijzer aan het worden, wat met de nodige frustratie gepaard gaat. Prima, kan het kind ook niks aan doen. Hoort erbij. Maar vandaag, na dagenlang zeuren, huilen, alleen maar mama mama mama willen, maakte peuterzilla het wel erg bont.

Hij heeft gedurende de dag even vaak een keel opgezet als in het afgelopen jaar totaal! En waarvoor? Joost mag het weten. Of Jay in dit geval. Meneer had z'n teen gestoten (tegen lucht): kríjspartij waar de buren op het eind van de straat nog van konden meegenieten; puzzelstukje viel op de grond - Phoebe kroop op hem af - geen rietje in zijn beker limonade - hij wou een cadeautje - hij wou in bad: daar gáán we weer... en zo is het de godgansedag gegaan. 

Ze hebben ook geen van beiden goed geslapen. Ze waren vroeg op en ze hebben volgens mij gewoon met elkaar afgesproken na een middagdutje van amper een uurtje weer te beginnen. Tegelijkertijd.

Wat niet meehelpt, is dat ik overdag met regelmaat goed beroerd ben. De misselijkheid neemt zo hier en daar de overhand en dan kan ik even geen kant op. Na een hondsvermoeiende dag was ik dan ook erg blij dat m'n kleine meisje vroeg naar bed wou. Vervolgens komt m'n man thuis en begint al te mekkeren over het eten zonder uberhaupt geproefd te hebben! Prima dat 'ie ook een rotdag heeft, maar reageer het vandaag even niet op mij af en zoek het lekker zelf uit. Dááág.

Enfin, Phoebe op bed gelegd, Jay volgde niet lang daarna en nu is het tijd voor MIJ MIJ MIJ. Oh wat zou het nu lekker zijn om het op een zuipen te kunnen zetten in een café met een stel vrienden. Gewoon een avondje doorzakken en dan morgen uit kunnen slapen omdat de kinderen uit logeren zijn... *droomt verder*

Denk dat ik zo maar vroeg onder de wol kruip met een mok gemberthee en m'n ipod, volume op standje doof en bekijk het allemaal maar. Morgen weer een nieuwe dag.