Wit van nijd

Vandaag voor het eerst sinds jaren weer eens ouderwets woedend geworden. Het is echt al heel lang geleden sinds ik voor het laatst het achterste van m'n tong heb laten zien en vandaag, zomaar ineens, was het weer zover.

Ik liep met moeder en koters over het lokale winkelcentrum toen er ineens een pepermuntje zo -floep- langs Phoebe's buggy vloog. In eerste instantie dacht ik er niets van, tot ik een stuk of 6 jongeren in het vizier kreeg en één daarvan: "Dat gooi je toch niet naar een baby man!?" hoorde zeggen.

Huh? Als ik een hond was geweest had je m'n oren omhoog zien vliegen. Hoor ik dit nu goed? Zit zo'n hormoon-op-poten pepermuntjes te schieten naar mijn dochtertje van 14 maanden? Mijn aandacht schoot onmiddelijk en geheel richting het groepje jongeren, waarvan de ruime meerderheid zag ik nu, enigzins onzeker mijn richting uit keek. Ja dus, het was gewoon met opzet!

Nog enigzins kalm en eigenlijk alleen maar van plan om de jongens (en twee meiden) erop aan te spreken stap ik, met Phoebe in de buggy, op de groep af terwijl mijn moeder nog met Jay bij een stukje wegafzetting staat te kijken. Wat ik precies zei weet ik niet meer, maar wat ik nog wel weet is dat één van die gastjes (de vermoedelijke gooier) het vervolgens probeerde me een grote mond te geven. Nu ben ik niet autoritair (vind ik zelf) en een beetje tegenspraak moet kunnen, helemaal als het een lolletje betreft, maar dit 14-15 jarige snotjong zat met opzet harde pepermunt naar het hoofd van mijn 14 maanden oude dochtertje te gooien en dacht vervolgens even stoer de smartass uit te gaan hangen.

Voor ik het wist nam een oud vertrouwd gevoel het over en ik werd oprecht boos. Niet opvoed-boos, niet boos-om-boos-over-te-komen-boos, maar écht boos. Dat maakte wel indruk, want ik had ineens de volledige aandacht en ze waren allemaal stil haha. Zal ook wel komen omdat ik gezegd heb dat íe een draai om z'n oren kon krijgen. Geen idee of hij daarna z'n excuses nog heeft aangeboden, ik heb m'n zegje gedaan en ben weggelopen voor het uit de hand kon lopen. Als hij me had uitgedaagd denk ik niet dat ik ervoor had teruggedeinsd hem inderdaad een lel te verkopen.

En toen, terwijl ik wegliep, gebeurde er iets moois. Ik realiseer me dat mijn moeder & Jay niet al te ver achter me staan en stop om ze in te laten halen. Ik sta nog steeds dichtbij de jongeren en in m'n ooghoeken houdt ik ze in het vizier. En wat gebeurt er? Dezelfde jongen die al eerder tegen z'n maatje zei "Dat gooi je toch niet naar een baby man!?" gaf dat snotjong een tik op z'n achterhoofd en zei: "Je moet een beetje respect hebben voor anderen mensen man." Geweldig! Go kiddo!!! Want ondanks dat ze onder de indruk waren van een beetje volwassen woede, had ik dat dus never nooit niet bereikt bij die jongen. Heel erg goed van z'n vriendje! Zo kan het dus ook!

Goh. En dat op deze dag. Deze; we-hebben-vanochtend-een-prachtige-eerste-echo-gehad dag!