Twee verschillende werelden
Op het moment dat mijn man en ik besloten kinderen te willen, kon het twee kanten opgaan. Of wij hadden het geluk, of juist de pech. Beiden mogelijkheden zouden een ingrijpende verandering met zich mee brengen in ons leven. Sinds wij merken dat het veel langer duurt dan verwacht en de medische molen zijn ingestuurd, leven wij in een andere wereld. Tot dat moment leek vruchtbaar zijn zo natuurlijk en vanzelfsprekend, waarschijnlijk had ik er zelfs nooit bij stilgestaan dat het ook weleens niet zo makkelijk of zelf helemaal niet zou lukken.
In onze tijd en cultuur praten we over een kind nemen, of er een maken. We leven in een soort veronderstelling dat het leven maakbaar is naar onze wensen en dat we recht hebben op wat we willen. Vruchtbaarheidsproblemen zijn een enorme confrontatie met het feit dat het leven anders in elkaar zit. Zij veranderen het leven ingrijpend. Je komt een nieuwe wereld in; de wereld van doctoren en het ziekenhuis, van onderzoeken, uitslagen, ingewikkelde keuzes, eicellen en ovulatie, terugplaatsing, wachtweken, hoop, teleurstelling, spanning, angst en verdriet…
Ik hoor op dit moment niet bij die categorie die gewoon vanzelf zwanger worden wanneer ze maar willen, gewoon thuis tussen de lakens. Door de zwangerschap en komst van een kleine veranderd hun leven ook ingrijpend. Ook zij komen in een andere wereld terecht; die van de eerste hoorbare hartslagen, de echo’s, zwangerschapsyoga, de bevalling, de ooievaar in de tuin, Prenatal, borstvoeding en bevalling. Hoewel het krijgen van een kindje natuurlijk niet alleen maar mooi en leuk is, en het ook allerlei zorgen en stress met zich mee neemt, beleven veel ouders intens geluk aan het ouderschap. Het geeft hun leven een nieuwe focus en vervulling.
De twee werelden die ik hier beschrijf vinden tegelijkertijd plaats. Naast elkaar, heel dichtbij elkaar, binnen families, binnen vriendschappen. En dit brengt een behoorlijk uitdaging met zich mee. Want hoe ga je samen om met de vele situaties in het leven die hiervoor nog leuk, vanzelfsprekend waren om samen te delen; sinterklaas, verjaardagsfeesten, kraambezoeken? Ik kan je eerlijk zeggen dat ze voor mij tegenwoordig zo ontzettend dubbel voelen. De ontmoetingen zijn soms zo confronterend!
De twee werelden gaan niet zo makkelijk samen door een deur. Precies waar de een het geluk ervaart van het nieuwe leven, ervaart de ander de pijn van het uitblijven daarvan. Het is precies dat moment, die opmerking of het zien van een baby die opeens zo dubbel worden. Het is precies daar waar geluk en pijn zo tegelijkertijd plaats vinden en het omgaan als moeilijk wordt ervaren.
Geluk en pijn.... Wat ingewikkeld soms!
reacties (0)