En toen was het D-Day; terwijl we naar april aan het toeleven waren was het opeens 11 februari; de dag van Kays oogoperatie. Aangezien ze zich al om 0645 mocht melden in Rotterdam waren we al vroeg op, pa en ma probeerde nog eerst even stiekem een ontbijtje naar binnen te snoepen maar werden betrapt door een hyperactieve Kay (beschaamd werden de bakjes muesli weer opgeborgen..) Snel nog even ...   

Franka kan ook al aardig haar eigen naam zeggen ... alleen jammer dat ze de Fr niet uitspreekt en er een K van maakt... ach.. ze is een geboren Haagse..nog even een foto... of ik effe een boekje wil voorlezen (de godganse dag moet mama boekjes lezen ;-))lekker ding ...   

Franka is 16 maanden; de hoogste tijd om weer eens een mijlpaaltje te slaan. Want mama heeft gruwelijk verzaakt met het bijhouden van de ontwikkelingen, bloggen over de verwonderingen en het maken van filmpjes en foto's.. . ja op de smartphone wel, maar ik denk dat er nog geen spiegelreflexfoto van de arme meid gemaakt is. Dat was bij Kay wel anders, dus ik heb de archieven weer eens opengetrokken ...   

En alweer een jaar om; en wat een jaar! Ik kan er niet om heen dat er één ding als thema van het jaar eruit springt; SLAAP. En vooral het gebrek eraan..  Het afgelopen jaar hebben Franka en ik misschien twee nachten doorgeslapen en met papa's nachtdiensten en Kays zindelijkheidstraining hebben we een nieuwe valuta in huize Appel: uren slaap. Er wordt hevig in gehandeld en na enige weken dan ...   

Gisteren mochten we weer sinds een eeuwigheid (oh ja wacht wij zijn een keer een afspraak vergeten..) naar het consultatiebureau. Aangezien wij een leuk consultatiebureau hebben is dat helemaal geen straf. Eerst mochten de dames op de weegschaal, spannènd! Wij hebben thuis geen weegschaal (en geen volle lengtespiegels; ik kan het iedereen aanraden :-)) dus ik was heel benieuwd hoe zwaar ze zouden ...   

Ik zie dat ik al een tijdje niet meer geschreven heb. En zeker voor alle lieve mensen die hier meeleven is het de hoogste tijd dat ik een kleine update schrijf over Kays ogen. We waren onder behandeling in een Haags ziekenhuis, maar na een aantal misverstanden en een niet-altijd -even-aardige bejegening hebben we besloten om voor een second opinion naar het Oogziekenhuis Rotterdam te gaan. Nou toe ...   

En hop daar lag hij al… nog voor ik kon protesteren “nee hoor dat hoeft n…” lag kleine D al op mn schoot. Gossie wat klein en wat een zachte pluishaartjes. En ik was alweer helemaal vergeten hoe grappig die moro-reflex is… en dan dat schattige ‘zuignapje’ onderaan de bovenlip.. *zuchtMaar voordat mijn eierstokken echt hard gingen rinkelen hoorde ik op de achtergrond D’s moeder zegg ...   

Nóg een vakantie? Jawel, nog een vakantie. We hadden grote plannen om voor Franka's 2e verjaardag minstens een paar keer te gaan vliegen omdat het daarna wel allemaal errug duur gaat worden. Met de plannenmakerij werd ik steeds minder stoer, 10 uur vliegen met twee koters naar bijvoorbeeld Thailand of Cuba begon me opeens toch een behoorlijke organisatie te lijken. Veel beren op de weg en toen oo ...   

Met alle stress om Kays oogjes zou ik haast vergeten te schrijven over Franka. En dat moet want anders vergeet ik alle leuke ontwikkelingen. De kdv juf die haar drie weken niet had gezien was helemaal onder de indruk. eerst maar het geluid, want dat komt eruit en niet zo weinig: we begonnen met de tong klakken, toen kregen we huh-huh-huh, toen mahahamamaahhahahma, nu hebben we veel nnndà, en dada ...   

Ik had eigenlijk een blogje moeten schrijven over de vorderingen van Franka, maar helaas kwam er iets anders tussendoor. Sinds 17 juli zag ik 's ochtends af en toe iets raars; als ik Kay uit bed ging halen keek ze heel scheel, ze wreef dan een paar keer in haar oogjes en tegen de tijd dat we aan het ontbijt zaten was het weg. Wel riep ze: Hey kijk mama, twee Franka's! Ik maakte me zorgen maar omda ...