Er komt geluid uit

Met alle stress om Kays oogjes zou ik haast vergeten te schrijven over Franka. En dat moet want anders vergeet ik alle leuke ontwikkelingen. De kdv juf die haar drie weken niet had gezien was helemaal onder de indruk.

eerst maar het geluid, want dat komt eruit en niet zo weinig: we begonnen met de tong klakken, toen kregen we huh-huh-huh, toen mahahamamaahhahahma, nu hebben we veel nnndà, en dadadada (mét zwaai!) en heel hard TATATATATA. Net als Kay is drinken 'nammenam' en als het voeren niet snel genoeg gaat wordt er kordaat met de handen op tafel geslagen. Ook heel grappig hoe ze klanken probeert te herhalen maar tot grote frustratie van Kay lukt het haar nog niet om "kay" te vormen (er wordt wel heel hard geoefend).

Kruipen gaat als een razende, je moet ontzettend uitkijken bij het openen van deuren want binnen no-time zit Franka erachter. Ze vindt er namelijk niks aan om alleen te zijn en raced de hele dag iedereen achterna. Lopen langs de randjes en optrekken aan alles en nog wat gaat ook heel goed... (ik ben onderhand radeloos in mijn pogingen de plant van papa uit haar klauwtjes te houden) Soms staat ze opeens los en dan laat ze zich van schrik maar weer op de kont vallen. De blokkenwagen die ik weer tevoorschijn had getoverd rijdt óf te hard: kin op handgreep. óf te langzaam: boem op de billen. En de loopauto is tot plezier van onze nieuwe onderbuurvrouw geconfisqueerd door Kay.. oeps

En Franka is heel blij, heel gezellig en super eigenwijs. Dit wordt een handenbindertje zegt pa.. ik ben bang dat hij gelijk heeft.. x