Oogoperatie

En toen was het D-Day; terwijl we naar april aan het toeleven waren was het opeens 11 februari; de dag van Kays oogoperatie. Aangezien ze zich al om 0645 mocht melden in Rotterdam waren we al vroeg op, pa en ma probeerde nog eerst even stiekem een ontbijtje naar binnen te snoepen maar werden betrapt door een hyperactieve Kay (beschaamd werden de bakjes muesli weer opgeborgen..) Snel nog even temperaturen (zaterdag had ze ons nog op de kast met een koorts van 39.2) en ja hoor: groen licht! Koortsvrij en op van de zenuwen op weg naar 010.

We werden opgewacht door de nachtdienst, die Kay een zetpil gaf en een shot dormicum. In no-time was ze zo stoned als een aap.. giebelend en lallend wachtten we op de dagploeg.
Mama mocht mee nar de OK waar Kay van de anesthesist met grote tegenzin (zij vond een kapje beter) een infuusje kreeg. Helaas werd er een aantal keer misgeprikt maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat een prik voor Kay beter is, ze worstelde niet, trok wel met dr arm, maar ze werd dan ook aardig lek geprikt. (Tip voor alle ouders, zorg dat handje warm is; dan zijn de aderen makkelijker te vinden, kwamen ze alleen een beetje laat mee..)
Het in slaap brengen viel me alles mee, ze kwam nog een keer omhoog en slaakte een diepe zucht en sliep.
Ik had net tijd om drie bakken koffie weg te tikken en toen was ze alweer klaar! Hop muts op, jurk aan en halen die handel. Alleen trof ik geen slaperig poppetje aan maar een grommende kat; BOOS dat ze was... en ze wilde maar in haar oogjes wrijven. Met veel moeite kreeg papa haar gekalmeerd en wilde ze in slaap vallen. Gelukkig werd ze na twee uur wakker met de vraag waar die lollie nu gebleven was die hij haar had beloofd!
Vuurrode oogjes en nog duidelijk zoekend naar hun vaste hoek, veel last van het prikkende gevoel maar gelukkig hadden we een mooie zonnebril gekocht.



Nu afwachten, 26 feb mogen we voor de 1e controle.. fingers crossed (eyes uncrossed)

x Appel