Consultatiebureau 14 maanden/3 jaar

Gisteren mochten we weer sinds een eeuwigheid (oh ja wacht wij zijn een keer een afspraak vergeten..) naar het consultatiebureau. Aangezien wij een leuk consultatiebureau hebben is dat helemaal geen straf. Eerst mochten de dames op de weegschaal, spannènd! Wij hebben thuis geen weegschaal (en geen volle lengtespiegels; ik kan het iedereen aanraden :-)) dus ik was heel benieuwd hoe zwaar ze zouden zijn.
Eerst Franka: 12 kilo schoon aan de haak en 78.9 cm lang, een grote meid maar de curve begint alweer iets af te buigen naar gemiddeld (al zitten we er nof flink boven hoor).
Dan Kay: Kay weegt 18.8 kilo en is 103 cm lang! Ook boven de curve en ze zou ook wel een kilootje of 2 minder mogen wegen , dat zou beter zijn.
En toen bij de jeugdverpleegkundige een oogtest; nou had deze verpleegkundige goed door wat voor vlees ze in de kuip had en ging daar super mee om, Kay zat namelijk voortdurend grapjes te maken terwijl ze echt  wel weet wat er aangewezen wordt. Dat was namelijk in het oogziekenhuis ook al, maar goed deze dame was vasthoudender en voilà Kay heeft dus eigenlijk gewoon bovengemiddeld goeie oogjes; ze kon alles zien. Nou hopen dat ze ze weer recht kunnen zetten.

Toen moest Franka dr blokkenkunsten laten zien, eitje. Ook dr grove motoriek (ze loopt ontzettend goed) was goed gevorderd. Het enige zorgpuntje van papa en mij was haar mondmotoriek; ze drink heel slecht uit een beker. Blijkt toch te komen doordat ze gewend is uit de borst te drinken en dan duw je met je tong de melk naar een verzamelpunt; kortom ik word gewoon gemolken. Hoe dan ook; dat doet ze dus ook als ze uit een beker drinkt; waardoor ze dus de helft van dr drinken met dr tong weer haar mond uitduwt.
We moeten dus gaan oefenen, oefenen, oefenen. En mocht het niet baten gaan we naar pre-verbale logopedie.

En als grand finale; de prikken: meningokokkenC en BMR. Twee vervelende prikken. Terwijl ik haar aanlegde zei de arts: 'weet je het zeker, soms bijten ze van de pijn' nou ja dan heb ik ook maar pijn , dacht ik nog. Maar inderdaad een brul, een boze blik en mevrouw hapte weer gulzig aan. Niets zo fijn als melkcoma om de pijn te stillen.


Al met al een fijn bezoek, alleen volgde er wel een discussie in de auto hoe we Kay die twee kilo laten verliezen. We gaan haar niet op dieet zetten hoor maar we gaan gewoon met de hele familie wat bewuster eten. Althans dat is ons goede voornemen voor 2013... wordt vervolgd
x