Vaak komen er topics langs met vragen over de nacht. Hierop volgen totaal verschillende adviezen. Ik ben nieuwsgierig hoe jullie op de volgende situatie reageren en waarom jullie voor die aanpak kiezen.
Je baby (leeftijd graag vermelden) wordt 's nachts wakker. Je hoort aan hem/haar dat hij voorlopig niet meer zelf in slaap valt (bijvoorbeeld door te huilen of door je te roepen). Wat doe je dan en waarom doe je dat dan?
Zoontje van 8 maanden: eerst speentje proberen in te doen, meestal slaapt hij dan verder. Werkt dit niet, dan even uit bed halen en in het donker in slaap wiegen. Is hij echt overstuur of hij grijpt naar mn shirt, dan in papa en mama’s bed even aanleggen en bij ons laten kalmeren. Slaapt hij dan, leg ik hem weer in zn eigen bedje. Laten huilen werkt hier niet, dan raakt hij helemaal overstuur en huilt zichzelf echt niet in slaap... ik bied liever veiligheid. Sommigen zijn bang dat je er nooit meer vanaf komt etc.. als je je kind snachts even eruit haalt. Maar hier was hij 3 nachten even niet lekker waardoor hij snachts wakker werd en ons nodig had, daarna sliep hij weer prima zelf door. Ik ga op mijn gevoel af ;)
Ik reageer toch even. Je zegt "ik bied liever veiligheid". Daarmee zeg je eigenlijk dat de gene die hun kind niet meeneemt naar bed geen veiligheid (willen) geven. Ik vind mee naar bed geen veiligheid. Ik zie er vooral veel gevaar in, maar dat is mij keus. Ik zal iemand anders er niet voor veroordelen. Ik geef enkel aan wat bij ons werkt en mijn kinderen voelen zich echt wel veilig bij ons.
Mijn man heeft 16 jaar in de nacht gewerkt dus had ik het bed voor mij alleen. Ik nam ze gewoon lekker bij mij in bed. Vielen ze wel weer in slaapt, echt wakker blijven ken ik niet. Nu werkt hij overdag en als de jongste (20 mnd) onrustig is ga ik met hem naar beneden. Wekker gaat om 5:00 ik wil dat mijn man voldoende slaapt. En de kleine valt wel weer inslaap op de bank en ik ook 🙂 Niet ideaal maar als we allemaal maar slapen.
Mijn zoon is nu bijna een jaar, en alleen in de kraamtijd hebben we het een paar keer gehad dat hij om 2 uur klaar wakker was en pas om 4 uur weer ging slapen. We zijn toen gewoon naar beneden gegaan want hem dwingen om te gaan slapen werkt niet, ik kan ook niet op commando slapen.
Afgelopen 3 maanden is het ook een aantal keer voorgekomen dat hij wakker was en huilde, maar dat was eigenlijk alleen maar als hij er iets is: tandjes, verkouden, laatst was hij ziek en had gespuugd. Dan wil hij bij een van ons zijn en kunnen we hem pas echt in bed doen als hij moe genoeg is, anders is het alleen maar brullen en dan gaan we met hem naar beneden want we willen niet dat hij onze oudste ook wakker maakt. Verder hebben wij eigenlijk geen nachtbrakers die gewoon wakker zijn omdat ze wakker zijn zeg maar, gelukkig maar;)
Mijn oudste van 7 is nooit wakker 's nachts, behalve als ie ziek is. Maar die is nu oud genoeg om te sappen dat hij dan toch maar beter in bed kan blijven liggen ook al is ie wakker.
Ligt eraan.. dochter is bijna anderhalf en wordt eigenlijk alleen wakker als ze ergens last van heeft. Ik luister altijd naar dr huiltje, soms huilt ze in dr slaap en dan wordt ze alleen maar boos als ik dr uit bed haal. Als ze echt wakker is dan troost ik haar en als ze weer moe is leg ik haar terug in bed, blijf ik bij dr zitten tot ze goed slaapt en ga dan weer naar m’n eigen bed. Als ze echt wakker wakker zou zijn ga ik gewoon naar beneden met dr, ik slaap toch niet als ik haar hoor spelen of wat dan ook, dus gewoon naar beneden ff afleiding en als ze weer moe is terug naar boven. Moet wel zeggen dat als het regelmatig zou gebeuren, zou ik toch voor een andere oplossing gaan kijken, dan gewoon laten liggen denk ik, ook al is het huilen..
Moeilijke vraag of nouja ik moet even goed nadenken. Mijn kinderen werden zelden wakker. Maar als ik alles gecontroleerd had en ik wist zeker dat er niks was gaf ik wel een zetpil. Dit omdat het niet enkel voor koorts is maar ook voor pijn en ik het vermoeden dan had van pijn. Maar ik ga niet beneden zitten. Ik ben er altijd bang voor dat ze eraan gaan wennen en krijg hem er dan maar weer vanaf. Maar bovenstaande is misschien 1 of 2 keer gebeurd.
Wij lieten vanaf een week of 8-10 onze baby’s wel huilen. Eerst even check luier, honger/dorst. We hebben vrijwel nooit met een huilend kind in ons eigen bed geslapen. Flesjes altijd op de babykamer, in het donker, zo min mogelijk geluiden etc. Troosten uiteraard wel, het is niet zo dat we de oordoppen in doen en dat we ons dan omdraaien. Maar troosten zoveel mogelijk in eigen bed, geen lampen aan. Vanaf een half jaar werden we daar zeker nog strikter in. En het ligt ook aan welk kind. Want onze jongste van 2 die is bekend met koortsstuipen. Bij hem check ik sowieso altijd sneller dan dat ik bij onze oudste deed. En we hebben camera’s op de slaapkamer. Ligt het kind nog? Dan ga ik er in eerste instantie helemaal niet heen, kan een droom zijn oid. Waarom? Ik wil niet elke nacht een kind in mijn bed. Onze zoon van 4 is nu welkom vanaf 6.30 uur. Daarvoor echt een no-go.
6 weken: flesvoeding, verschonen en dan rustig in mijn armen houden in de schommelstoel tot hij in slaap valt. 's Nachts duurt dit ritueel ongeveer een uurtje. Hij slaapt nu 's nachts zo'n 6u achter elkaar en daar ben ik al heel blij mee.
Hier als ze huilt een flesje, vaak slaapt ze dan door. Mocht ze erna blijven trappelen met haar benen(dan is ze wakker) neem ik haar eerst mee in bed, mijn man gaat er dan sowieso al gelijk met haar naar benden. Dit is vaak tussen 4&5. Eigenlijk kan je er dan ook maar beter uit gaan, want vannacht bleef ze onrustig liggen😅
Onze dochter is bijna 7 maanden. Wij nemen haar dan tussenin. Zo slapen we allemaal nog. Gebeurt zelden hoor, maar ik ga echt die strijd niet aan 's nachts
10 maanden, wat ik doe bij slecht in slaap vallen in de avond of klaarwakker zijn in de nacht is het volgende: Haar een klein flesje aanbieden. Vaak werkt dit al voldoende. Zo niet, even knuffelen en daarna in bed leggen. Ze gaat natuurlijk zitten en mopperen en jammeren. Zolang het daarbij blijft en niet om slaat naar huilen blijf ik naast haar bedje zitten. 9 van de 10x valt ze na een kwartier in slaap.
Als ze echt gaat huilen troost ik haar en haal ik haar uit bed. Dan is er echt iets aan de hand en voel ik me er niet goed bij om haar te laten huilen. Na een tijdje probeer ik het dan opnieuw. Maar meestal lukt het prima zo en komt het niet zo ver.
Punt is ook dat ze er niet beter van wordt als ik haar vast hou of knuffel als ze wakker wordt, want dan wordt ze alleen maar drukker en gaat ze maaien met haar armen, terwijl ze echt wel moe is. Dus er naast zitten en haar laten rommelen is voor haar echt het beste.
Mijn dochter is bijna twee, als ze snachts wakker word check ik of ze het bijv koud heeft. Als dat het niet zo is krijgt ze van mij of een fles melk of een fles water. Maar gebeurd eigenlijk zelden, 1x in maand is al veel..
Dochter van 2jaar: ik ga er even bijzitten, merk ik dat ze niet gaat slapen dan neem ik haar mee naar ons bed. Voor 5uur ga ik sowieso niet naar beneden.
Zoon van 4jaar: als hij zn bed uit blijft komen dan gaat mn man mee naar de zolder en slaapt hij daar verder in het logeerbed.
Ik vind het belangrijk dat de kinderen zich veilig voelen en dat we ze geven waar ze behoefte aan hebben. En ik ga voor de oplossing met de minste strijd en de meeste slaap voor iedereen.
Tot 2 jaar was de snelste manier bv, daarna ben ik gestopt met de nachten.
Ik probeer hem eerst toch weer terug te leggen, maar als het duidelijk is dat hij echt niet gaat slapen dan ga ik met hem naar beneden. Op de bank rondhangen en hem op mijn arm of naast me op de bank. En het ligt eraan hoe moe of wakker ik ben. Als ik op zich genoeg slaap heb gehad, dan ga ik tv kijken met een scheef oog op de kleine. Ben ik echt nog moe, dan blokkeer ik de baby met mijn benen dat hij er niet af kan vallen en speel ik met mijn ogen dicht met hem en krijg ik nog een beetje rust. Eventueel de volgende dag even bijslapen als hij op bed ligt, maar volgens mij heb ik dat nog nooit daadwerkelijk gedaan. Gelukkig functioneer ik ook nog goed met weinig slaap. Die eigenschap kwam met name goed uit toen de oudste pas met 3 jaar doorsliep.
Hier zijn ze nu 6 en 8 maar in het verleden, afhankelijk van de leeftijd: - verschonen luier, aanbieden borstvoeding en terugleggen in bed bij de oudste. - jongste zelfde, alleen dan sliep ze bij ons in bed verder omdat ze bij de borstvoeding in slaap viel en weer wakker werd als ik haar terug zou leggen. - als heel kleine baby sliep de jongste altijd op mij, mijn hoofdeinde was dan iets omhoog. - later sliepen ze meestal tussen ons in als het in eigen bed niet meer lukte. Nu spelen ze merendeel in eigen bed maar als het soms ff lastig is (enge droom oid) dan ff bij ons.
Waarom? In alle gevallen: dat was de snelste manier waarop het hele gezin weer verder kon slapen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen