Ik ben heel erg benieuwd of hier ook dames zijn die na hun 30ste nog een tweede kindje hebben gekregen, hoe oud je bij de eerste was en hoe je het moederschap na de komst van je tweede ervaart? Ik heb zelf gisteren het gesprek gehad met mijn vriend en hij is nog niet klaar voor een kindje van onszelf. Ikzelf zou graag nu nog een kindje willen en ik zie het ook niet zo zitten om over 9 jaar met een tiener in huis weer een kindje te krijgen. Maar ik ben heel erg benieuwd naar ervaringen van andere vrouwen. Ik weet dat er in 9 jaar tijd heel veel kan gebeuren, maar ik wist eigenlijk al vanaf jongs af aan dat ik mijn kinderen snel ma elkaar wou hebben. Ik kom zelf uit een gezin van 4, ik ben de tweede en tussen mijn broer en ik zit 2 jaar. Dan heb ik nog een zusje en broertje en tussen ons zit 5 en 8 jaar. Ik vond het altijd fijn om in dezelfde leeftijdsfase te zitten als mijn broer en kon het niet vinden met mijn zusje en broertje. Vandaar dat ik dus geen groot leeftijdsverschil tussen mijn kinderen wou. Maar ik ben toch benieuwd hoe jullie dit zo ervaren. En na mijn 30ste is natuurlijk ruim genomen, maar dat is ongeveer de schatting die ik voor mezelf heb gemaakt. Mijn vriend en ik zijn nog niet heel lang samen, maar ik had eigenlijk gelijk na de geboorte alweer kriebels voor een tweede maar dat is er (ik denk maar beter ook) niet van gekomen. Relatie met mijn ex was echt niet gezond. Wij zijn allebei financieel stabiel en ik verdien ongeveer 1500 euro per maand. We wonen niet samen, dus ik betaal zelf al mijn vaste lasten, huur etc en houd dan 450 euro per maand over voor andere dingen. Ik heb daarnaast ook een grote woning waar makkelijk een tweede bij kan.
Ik was bij de komst van mijn kindje 18 en ik ben nu 21
Ik heb altijd de wens gehad een groot gezin te krijgen. Onze eerste zoon kreeg ik toen ik 21 was de tweede zoon 24 en onze dochter 7 weken geleden op 27 jaar. Ik heb nu een afspraak staan voor sterrilisatie manlief wilt echt niet nog meer kinderen. En ik na een heftige laatste bevalling waar ik er bijna niet meer was lijkt me dat ook niet meer dan verstandig. Ik denk dat het per persoon verschillend is warneer je het beste met kinderen kan beginnen en alles heeft zn voor en nadelen. Kwa leeftijd tussen de kinderen is het ook zo dat het gewoon afhangt van karakter of ze elkaar wel of niet mogen. Mn oudste zoontje vn 6 is helemaal gek op zn baby zusje. En de middelste had het liefst hier enigs kind willen zijn haha. Hoorde het laats ook van iemand met meerdere kinderen dat de oudste weer het meest met de jongste had daar zat 10 jaar tussen. Dat is iets wat je niet van te voren weet😊 volg je eigen gevoel!
Ik was 31 toen mijn dochtertje geboren was en nu 33 bij de 2de. Nooit overna gedacht hoe oud ik zou zijn als mijn kids gaan puberen. Als het goed voelt,is het goed. Ben niet zo van de leeftijd. Als je er klaar voor bent dan is dat toch het belangrijkste?
Wat jij zegt herken ik heel erg. Met mijn jongste broertje scheel ik bijna 12 jaar, heel bot gezegd ik heb niks met hem.. tuurlijk is het mijn broertje, maar ik heb er totaal geen band mee.. Mijn zusje is 9 jaar jonger als mij. Die komt af en toe wil eens langs en kan ik wel goed mee, maar een echte zussen band mist ook hier. Ik heb ook een broertje dat 2 jaar jonger is als mij. Ondanks dat hij klassiek autisme heeft heb ik als kind wel veel aan hem gehad, ik was immers niet alleen. Met mijn eigen ervaring in mijn achterhoofd hebben wij hier geen grote leeftijdsverschillen. Oudste is bijna 8, middelste 6,5 en jongste is eind april 2 geworden. Een vierde zou ik niet meer willen, in de eerste plaats omdat ik t druk zat heb maar ook omdat ik niet een groot verschil tussen de oudste en jongste wil.
Overigens werd ik ook op mn 18e moeder, 20 bij de 2e en 24 bij de jongste. Ik vind het heerlijk zo jong en zou ouder moeder echt niet willen. Maar dat is mijn persoonlijke mening, dit is natuurlijk voor een ieder anders en het moet je ook maar gegund zijn.
Ik zie geen nadelen, ik ben 31 jaar en zwanger van nr 4! Mijn oudste is afgelopen vrijdag 11 geworden, ook al zal hij een stuk jonger zijn kinderen blijven toch ook hun eigen.. bedoel dat ook al zat er minder leeftijdsverschil tussen er hoeft niet altijd die band te zijn die je voor ogen hebt. Ik kom zelf uit een gezin van 5, ik scheel met leeftijd 14 jaar met mijn oudste zus, heb het nooit als iets vervelends ervaren. Maar je bent nog jong ik zou gewoon aan zien wat er de komende jaren gebeurd :-)
Bij de oudste zoon was ik 22 en de middelste zoon 25, nu 35 en 9 maanden geleden bevallen van een dochter met mn nieuwe partner. Tussen de oudste en de jongste zit dus 13 jaar. Gaat super goed. Ik was bang voor het "helemaal opnieuw beginnen", maar ik vind het heerlijk. Ze is ook wel echt een droom baby, zo makkelijk. Wel is de zwangerschap niet fijn verlopen en is ze 9 weken te vroeg geboren (980 gram en 37 cm) ivm slecht doorbloedde placenta, maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen. Had niks met mn leeftijd te maken volgens gyn.
Ik heb mijn eerste gekregen toen ik 26 was, tweede 29, derde 32 en vierde 34 (bijna 35).
Kan prima hoor en ik zou het echt pas doen als jullie beide er echt klaar voor zijn. Bij ons zit er vanwege uitblijvende cyclus door lang bv te geven telkens 3 jaar tussen. Ik had bedacht dat ik er ook minder tijd tussen wilde, maar je hebt het niet voor het kiezen en ik ben er nu super blij mee. Ook ouders broers en zussen zijn Superleuk voor een kleintje.
Ik ben nu 30 en in verwachting van onze eerste. Bij een tweede ben ik dus zeker ouder dan 30. Het liep zo. Ik zie geen nadelen. We hebben nu een eigen huis, woon samen met een hele lieve man die het kind net zo graag wil als ik.
Ik dacht altijd 4 kinderen voor m'n 30e. Waarom weet ik nu ook niet. En het is best wel naïef om zo te denken. Het leven loopt soms anders en je hebt niet altijd alles voor het zeggen. Bij de oudste was ik 23, de tweede net 25 en en ik verwacht nu ons 3e kindje en ik ben 31. Ik voel me net zo jong nog als bij de andere twee en vind de zwangerschap ook niet zwaarder ondanks dat ik nu 6 jaar ouder ben. Door miskramen duurde het allemaal wat langer. Ik geniet volop van het feit dat er weer een kleintje komt. Je bent nog zo ontzettend jong. Kan nog alle kanten op. In tien jaar tijd.
Ik ben nu 26, was ook 18 bij mn eerste. Ik ben blij dat ik destijds niet snel voor een tweede ben gegaan, hoewel ik dat toen graag wilde. Ik merk dat ik nu veel meer volwassen ben en het allemaal wat beter kan relativeren. Dit verschilt natuurlijk per persoon, maar ik ben blij dat ik nu "pas" weer zwanger ben. Mijn dochter krijgt het ook allemaal goed mee en geniet met volle teugen. Dat is ook mooi om te zien. Daarbij ben ik nu nog steeds jong, met mijn 26 :) mocht er een derde komen wil ik t alleen wel graag voor mn 30e proberen, maar het leven kan altijd anders lopen.
Ik heb altijd geroepen, als ik voor mijn 30e geen kinderen heb dan hoeft het voor mij niet meer. Toch ben ik pas op mijn 30e bevallen van mijn twee jongens waarvan er één is overleden en nu ben ik 33 en beval over ongeveer 13 weken van mijn 3e. En eerlijk is eerlijk, alles wat mijn partner en ik hebben meegemaakt in de tweelingzwangerschap had ik echt niet met mijn eerdere partners moeten meemaken want dan was ik nu een alleenstaande moeder geweest. Daarbij denk ik dat het maar goed is dat ik al wat ouder was toen het gebeurde als ik mezelf met toen en nu vergelijk. Qua zwangerschap was mijn tweeling zwangerschap een hel, dit onder andere doordat het er twee waren. Nu 3 jaar ouder voel ik me de hele zwangerschap al echt super, mede doordat het er maar één is en ik gezonder aan deze zwangerschap begon. Wel is het soms pittig dat er een peuter rond loopt die nog niet alles zelf kan en nog niet compleet zindelijk is. Dus in dat opzicht is iets meer tijd ertussen ook wel prettig denk ik. Hoe ik het ga ervaren nog een kindje erbij is afwachten maar mijn zoontje kijkt er al naar uit. Maar ik denk dat hij dat ook had gedaan als er meer tijd tussen had gezeten. Het leeftijdsverschil zegt namelijk niet zoveel. Mijn man en zijn zus schelen 7 jaar. Mijn man vond zijn zusje altijd al geweldig, zijn zusje vond hem altijd al irritant😂 En mijn pubernichtje is dol op haar baby half zusje en ik denk eigenlijk dat dat nog de enige reden is dat ze naar haar vader gaat. Ik zou me als ik jou was je er niet druk om maken. Het loopt zoals het moet gaan en alle leeftijdsverschillen hebben voors en tegens en als karakters niet matchen dan matchen ze niet. Of er dan 1 jaar of 10 jaar tussen zit dat maakt niet uit. Dus geniet gewoon lekker van je relatie en zie hoe het gaat.
Had liever ook eerder maar ja dingen lopen nou eenmaal niet altijd als gepland.valt me nu wel zwaarder, lichamelijk achteruit gegaan in die jaren maar goed.hier zijn we 23 november 2 jaar samen en ook 23 november uitgerekend haha dus nee ook nog niet zolang samen
Op mijn 27e moeder geworden van mijn oudste.. het allerliefst had ik nr. 2 en 3 daar vlak achteraan gehad en was ik met 31 “klaar” geweest. Helaas liep het anders en kwam nr. 2 toen ik toen ik bijna 32 werd.. nr. 3 komt over 8 weken en dan ben ik 33.. geen idee waarom ik persé zo min mogelijk tijd ertussen wilde hebben, want de 4,5 jaar tussen 1 en 2 heeft zo zijn voordelen en het zijn twee handen op 1 buik. Ik ben wel blij dat het met 33 gelukt is om alle zwangerschappen achter de rug te hebben, omdat ik ook wel waarde hecht aan een wat zelfstandiger leven van de kinderen en ik voor mij gevoel niet heel oud nog in de luiers zit.. qua lichamelijke belasting heb ik geluk. Tot nu toe kom ik zonder kwaaltjes de zwangerschap door..
Btw: #4 komt in februari 2020 dus nu zwanger en ik kan zeggen dat ik de zs toch steeds moeilijker vind worden. Als #4 er is zal het wel goed zijn want ik voel wel dat ik geen 20 meer ben en een zs voor mij en mijn lichaam een ware aanslag zijn aan het worden.
#1: 17,5 (ongepland) #2: 25 #3:27,5 #4:30 j9m Ik wou al mijn kinderen voor mijn 30 hebben, aangezien mijn leven na mijn tienerjaren zeer stabiel is en zelfde partner en ik graag jonge moeder ben. Ook dat lijkt maar nipt te zijn en ik vind het hélemaal niet erg! Ik vind het leuk dat de dingen in het leven komen zoals ze komen en het leven zit nu eenmaal vol verrassingen. Ik vond de 2 laatsten als baby en peuter erg pittig,maar nu komt #2 in een eenvoudig stadium en zijn beiden onafscheidbaar. En rara: de oudste en jongste schelen 10 jaar en komen het beste overeen 😉. Maar ik heb erg veel geluk want mijn kinderen zijn een match made in heaven.
Ik ben op mijn 20e bevallen van mijn eerste kindje. Hij wordt 1 oktober 12 jaar. Nooit had ik nog verwacht een kindje erbij te krijgen naarmate hij ouder werd. Maar na een vrijgezellig alleenstaande moeder leven van 10 jaar is de tweede nu op komst (27 oktober uitgerekend) en ik ben nu 32 jaar. Mijn partner is 33 jaar en dit is zijn eerste.
Geniet lekker van het hier en nu samen en neem de stappen wanneer jullie er samen klaar voor zijn! Ik zou vooral straks eerst eens gaan samenwonen voordat je voor een kindje samen gaat. Je geeft aan nog niet zo lang samen te zijn, geeft het allemaal de tijd en probeer niks te forceren omdat je ideaalplaatje kinderen dicht op elkaar is. Dingen lopen soms nu eenmaal iets anders. Ik denk dat een stabiel gezin veel belangrijker is dat een paar jaartjes meer leeftijdsverschil.
Wij waren ook met zn vieren. Mijn oudste broer en ik schelen 1,5 jaar en we hadden altijd ruzie, of beter gezegd: hij was constant gemeen tegen mij en aan t etteren. Het beste kon (en kan) ik het vinden met mijn jongste broertje, die 6 jaar jonger is. Een vriendin van mij heeft een zoon van 11 en een van 4 en die twee kunnen het geweldig met elkaar vinden, juíst dankzij het leeftijdsverschil. De kleine kijkt op naar zijn grote broer en de grote broer vind zijn kleine broertje het schattigste wat er is. Zo hetzelfde bij een andere vriendin, en die kinderen schelen 12 jaar met elkaar. Om me heen zie ik juist (en vooral bij broer/zus) dat kinderen die kort op elkaar geboren zijn veel ruzie maken en strijd voeren om alles, vooral grote broers die kleine zusjes pesten dag in dag uit (dat lijkt wel de norm). Mijn zoontje is 4,5 en ben nu zwanger van de tweede. Als die geboren word, zal mijn zoontje 5 zijn, dat vind ik een perfect leeftijdsverschil. Ook voor jezelf qua rust, oudste gaat naar school en jij hebt alle tijd voor de baby. Je bent nog jong zat, geniet ervan :-) Overigens was ik bij de eerste net 30 toen hij geboren was en zal ik bij de volgende 35 zijn.
ik heb mijn eerste kind gekregen op mijn 26ste, ik had veel eerder een kindje willen krijgen maar ik had gewoonweg niet de juiste partner. ons 2de kindje kregen we toen ik 27 was, de 3de heeft een tijd op zich laten wachten na 8 miskramen deden we een laatste poging en werd ik weer moeder op mijn 32ste. en nu zomaar als verassing diept ons 4de kindje zich aan in november. dan ben ik ruim 34. leeftijd is maar een ding, mijn man is 20 jaar ouder en die trekt het allemaal prima. bij je eerste zwangerschap ongeacht je leeftijd kan je nog lekker relaxen en de tijd aan je zelf besteden, naar mate je meer kids krijgt is die tijd steeds minder en ren je tussen huishouden school sport en leven in.. druk maar heerlijk vind ik :)
Me 1e kreeg ik op me 17e, 20 jaar geleden. Ik kreeg op mijn 30e me 2e, 31e me 3e. En vorig jaar me 4e, ik was toen 36. Me oudste en jongste schelen 19 jaar. Meer als ik en met oudste dus.
Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik snap je ‘probleem’ niet zo goed, want je bent nog maar 21. De kans is erg groot dat je voor je 30e wel voor de 2e keer moeder wordt. Als ik jou was zou ik eerst samen gaan genieten, als jullie eraan toe zijn samenwonen en daarna kan er gekeken worden of jullie ruimte hebben (in elk opzicht, dus niet alleen of je letterlijk ruimte hebt) om een nieuw gezinslid te verwelkomen.
1ste 19 jaar 2de 21 jaar 3de 29 jaar. Ik moet zeggen de eerste 2 vond ik heel pittig zo kort op elkaar (mede door slechte relatie en nog voor geboorte van 2de alleen te staan) maar na 2tal jaar heel leuk, deden echt veel samen. Nu is de jongste bijna 15 maand en ik moet zeggen dat is ook echt superleuk! Zus en broer zijn gek op hun zusje en maken alles zó bewust mee. Zorgen ervoor en troosten haar, spelen met haar, bedienen haar op haar wenken en dergelijke 😉 Ook kan je dan al eens op hun hulp rekenen bij lastige momentjes tijdens het koken ofzo. Ik vind dit persoonlijk nog leuker dan kort op elkaar. Voor mezelf voel ik wel dat de nachten zwaarder zijn (ze slaapt nog steeds niet door). Maar ben veel rustiger en kalmer dan bij de eerste 2. Huilt ze, dan huilt ze. Troosten dan maar. Ze kan niet eeuwig huilen. Terwijl ik bij de oudste 2 sneller zenuwachtig werd. Maar dat is dan weer voor iedereen anders waarschijnlijk..
Bij de eerste was ik 31 en bij de tweede 33 jaar. Had ook graag eerder ( voor mijn 30ste moeder willen worden ) maar kwam mijn man pas tegen op mijn 27ste. En wilde eerst graag een aantal jaar samen zijn, beide werken, samen wonen, trouwen.. 3 maanden na mijn trouwen was ik zwanger. Mijn man is overigens ook 5 jaar jonger, dus dat heeft ook wel meegespeeld.
Ik werd op mijn 26e moeder, mijn vriend was toen pas 23. Hij wilde heel lang geen tweede. Nu bijna 6 jaar later zwanger van de tweede. Heeft ook weer z'n voordelen, m'n zoontje helpt heel lief bij alles❤️ en is beschermend over m'n buik. Daarnaast is hij vrij zelfstandig wat straks handig is :-)
Ik had een heel plan werd moeder toen ik 30 was en de tweede zou na 3 jaar komen, inmiddels ben ik 38 en nu 9 weken zwanger. Heb helaas 4 miskramen gehad afgelopen jaren. Soms valt het anders uit dan je hebt gepland.
1e 25 2e 27 3e 28 4e 30 Heerlijk de kinderen zo kort op elkaar. Oké druk! Maar het is zooooo reuze gezellig en ze doen alles met elkaar. Ik zou niet anders willen en al helemaal geen groot leeftijdsverschil.
Ik was op 2 weken na 30 toen de 2e kwam en nu 33 en aan t wachten op de 3e (39.4 weken zwanger) Tussen de 1e en de 2e zit 3 jaar en 5 maanden en tussen de 2e en de 3e zit ook 3 jaar en 5 maanden (toeval!) Ik vond t heel fijn dat ik de oudste nog n half jaar thuis had samen met de 2e. Zo hebben ze echt n band gekregen. En daarna naar de basisschool en had ik veel tijd met de 2e. En nu gaat t straks weer op deze manier
Ik kreeg mijn eerste op mijn 21e. 2e 24 jaar en 3e 26 jaar. Ik zou er geen problemen mee hebben om rond me 30e nog een kindje te krijgen. Maar zover moet je helemaal nog niet kijken joh. Als je wens zo sterk is en jullie een paar jaar veder zijn en stabiele situatie hebben, komt er vast een 2e kindje bij. Tot die tijd lekker genieten van je eerste. Een kort leeftijdsverschil is trouwens geen garantie dat je kinderen een goede click met elkaar zullen hebben. Die click is er of die is er niet. Ik scheel zelf 1,5 jaar met mijn zus en we konden elkaar vroeger echt niet uitstaan.
Ik ben bevallen van mijn zoon op 29-jarige leeftijd en bij mijn dochter was (en ben) ik 30. Ik wilde eerst mijn studie af maken, kunnen uitgaan, een vast inkomen hebben en een huis kopen. Ook wilde ik eerst nog lekker kunnen uitgaan en ik moest van mijzelf zeker weten of mijn relatie voor altijd zou zijn.
Toen ik 27 was kreeg ik flink last van rammelende eierstokken. Ik had mijn studie afgerond, een hele stabiele leuke relatie, mijn man had een vast inkomen, alleen had ik zelf geen vast baan en waren we nog bezig met het rond kijken voor een koopwoning. Daar wilde ik niet meer op wachten, dus na een tijd kon ik mijn vriend overhalen en werd ik zwanger.
Ik vind zelf dat dit een goede periode voor mij is om moeder te zijn. Ik heb geen behoefte aan uitgaan of festivals, maar zing graag gezellig mee met kinderliedjes of zit de hele middag in de speeltuin. Ik doe geen studie meer. Ik ben stabiel, zit lekker in mijn vel, ken mijzelf goed en ben erg zeker van wat ik doe. Maar ik kan alleen over mijzelf spreken. Ik was op mijn 18e een ontzettend naïef, dromerig en verlegen meisje die echt nog niet klaar zou zijn voor het moederschap!
Als ik jong een kind zou krijgen en het leven als moeder bevalt mij erg goed, zou ik niet zo lang wachten op een tweede. Mijn kinderen schelen nu maar 1,5 jaar. Dat vind ik heerlijk! Als ik naast een baby ook een tiener zou hebben, zou ik het jammer vinden dat zij niet samen opgroeien en weinig raakvlakken hebben. Probeer de keuze te maken waar jij je goed bij voelt en niet wat anderen van jou verwachten!
1e zoon was ik 24 jaar 2e dochter was ik 28 jaar Nu zwanger van de 3e. Bij de bevalling ben ik bijna 30 jaar. Dit zal mijn laatste zwangerschap zijn. Met 3 kindjes ben ik compleet. Maar ik vind dit ook echt de zwaarste zwangerschap. Geen idee of het aan mijn leeftijd ligt Maar tijd genoeg. Misschien denkt je vriend er over een half jaar wel heel anders over..
1e zoon : 19 jaar 2e zoon : 21 jaar 3e zoon: 31 jaar
Ik vind het heerlijk nog een kleintje er tussen. Alsof het nooit anders is geweest. Hij heel gek op zijn broers en wordt op handen gedragen door zijn twee grote broers. Hij is toevallig een hele makkelijke baby sliep met 6 weken door dus dat scheelt ook wel Ik ervaar het niet als zwaar.
Meid je hebt nog een heel leven voor je. Probeer het niet helemaal te plannen. Misschien kan je beter eerst een stabiele relatie krijgen, en dan uiteindelijk gaan samenwonen, voordat je aan een kindje begint met je nieuwe partner. Eerst kijken of jullie relatie stabiel genoeg is zeg maar. Alles op z’n tijd. En misschien wil je nieuwe partner over een tijdje wel ineens dolgraag een kindje samen. Niet te veel stressen over wat er eventueel wel of niet kan gebeuren. Je kan je leven toch niet vooruit plannen. 😊
Eerste 28 jaar, tweede 30 jaar, derde 35 jaar en vierde zal ik 37 jaar zijn. Dus tussen eerste en tweede 2 jaar verschil, dan 7 jaar niks en derde en vierde óók 2 jaar verschil. Ik vind het heel prettig dat ze zoveel aan elkaar (gaan) hebben, zeker in hun jongere jaartjes. 💕😊
Ik zie niet helemaal wat leeftijd te maken heeft met dit topic... Maar, ik werd zo'n drie weken voor mijn 32e jaar moeder van ons eerste kindje (dochter). En nu in verwachting van ons tweede kindje (zoon) en zal bevallen als ik 34 jaar ben. Voel me bij beide zwangerschappen fit en tot nu toe in ieder geval geen één keer misselijk of overgeven. Lucky me😁
Bij de eerste 26 jaar Bij de tweede 35 jaar Bij de derde 37 jaar
Ik vond het bij de tweede een zegen dat de eerste al wat ouder was en zelfstandig. En eerst een stabiele relatie opbouwen is ook goed voor het kindje dat je nu al hebt
Ik was 29 bij de eerste en toen 30, 34, 37 en 39😅. Ik merk dat ik ouder word, maar ervaar geen problemen. Ik zie ook voordelen. Ik heb in de loop van de jaren meer geduld gekregen en dat kun je niet teveel hebben in de opvoeding😂. Tussen mijn eerste en vijfde zit 10 jaar verschil. Het leven loopt soms anders dan wat je zelf zou hebben gewild. Een tiener en een baby, waarom niet? Maar nu klink ik heel oud😉
Leeftijd is toch totaal niet belangrijk? Persoonlijk zou ik me richten op het opbouwen van een goede relatie samen Ik ben misschien van de oude stempel... schaam ik me niet voor.... maar ik ben van mening dat kinderen het beste op kunnen groeien bij hun ouders samen in 1 huis. Wat is de reden waarom jullie apart wonen? Hoe zien jullie de toekomst met jullie kind nu?
Eens! Een stabiele basis is super belangrijk. Als je wilt werken aan een kindje van jullie samen is dat de eerste stap die je kunt zetten. Daar staat je vriend vast voor open.
Klopt... dat las ik inderdaad. Maar.... je kind is er toch nu? Als hij samen met jou een stabiele relatie gaat opbouwen... dan krijgt hij deze leuke zoon/dochter er toch meteen bij? Er staat op dit moment eigenlijk een gezin in de startblokken ... samengesteld... dat klopt... maar ook dit kind verdient 2 volwassenen/ouders die samen met hem/haar een stabiel gezin vormen. Natuurlijk kunnen daar nog meer kindjes bij... maar voor nu zeg ik: werk aan de relatie en aan de stabiliteit van het gezin dat er op dit moment gewoon al is!
Ik denk dat we elkaar even niet helemaal begrijpen. 🙈 we wonen nog niet samen omdat ik het niet wil overhaasten. We willen echt stapje voor stapje dichter naar elkaar toe groeien. Maar laatst maakte mijn vriend een bepaalde opmerking (daar heb ik ook een blog over geschreven) waardoor ik het idee kreeg dat hij graag een kindje wou. Nou hebben we het er gisteren over gehad en hij wil echt nog een paar belangrijke dingen in zijn leven doen zoals op vakantie naar Nieuw Zeeland enz. Dat doe je ook niet allemaal binnen een jaar dus ik heb ongeveer grofweg 5 jaar vooruit gekeken, dan zou hij er wel klaar voor zijn. Ik heb hem ook verteld dat ik ervan baal dat mijn dochter geen broertjes of zusjes heeft. Ik heb wel een kinderwens namelijk. Maar ik wil echt niet over 9 jaar aan een tweede kindje beginnen en dan spijt hebben van mijn keuze. Aangezien ik dan weer vrijheid in moet leveren en weer een baby groot moet brengen terwijl ik eigenlijk andere toekomstplannen heb. Ik wil straks als mijn dochter naar school gaat meer werken zodat we later kunnen reizen met kind. En ik zou ook heel graag op mijn 36e een grote reis willen maken, mijn dochter is dan 18. Die kan dan zelf beslissen of ze meegaat of niet. Als ik met 30 weer een kind zou krijgen kan ik deze dingen niet meer (zo makkelijk) doen. Dan zou mijn tweede 18 zijn en ik 48. Met 48 hoop ik al oma te zijn. Ik wil niet het grootste deel van mijn leven alleen maar moeder zijn. Ik wil ook graag mijn vrijheid terug over x aantal jaar. Stel dat ik nu binnen 2 jaar een kindje zou krijgen, dan zou het leeftijdsverschil nog wel meevallen en ben ik 41 als ik opreis kan. Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt een zo goed mogelijke beslissing maken vandaar dat ik ook om de ervaring van andere moeders vraag.
Hier nu 33 en zwanger van de eerste. Mijn vriend is 28 dus hem eerst de tijd gegeven om er klaar voor te zijn. We zijn ook allebei echte carrière mensen dus dit speelde ook mee. Ik hoop dat we ooit nog het geluk krijgen voor een tweede maar de risico's worden natuurlijk ook steeds groter.
Ik zou lekker wachten tot hij er ook aan toe is en dat jullie samen wonen etc. Eerst aan jullie relatie werken, aangezien de vorige relatie niet gezond was zou ik nu ook niet te snel gaan. Je bent nog super jong en met dat leeftijdsverschil komt het echt wel goed. Ik scheel niet veel met mijn zusjes en toch gaan we allen onze eigen weg. Ik ken twee meiden die 9 jaar verschillen met elkaar en de dikste vriendinnen zijn. Zegt helemaal niets! Wij zijn er nu pas aan toe om voor een tweede te gaan. Ons zoontje is dan al 7. Hij zal goed kunnen helpen en het heel bewust ervaren. Dat heeft ook wel iets!
Lijkt me ook zo leuk, hij wil zo graag! Kijk er al zo naar uit om het hem te vertellen 🥰 Het is nu alleen nog erg vroeg. Wanneer heb jij het je dochter verteld? Vrijdag heb ik de eerste echo. Als alles goed is wil ik het langzaam aan wel aan mensen dichtbij vertellen. Voor hem duurt het dan nog zo lang... Maar aan de andere kant vind ik wel dat hij het dan ook moet weten!
Ik ben 33, en was 24 toen m'n eerste werd geboren.... Voordeel lijkt mij juist dat een ouder kind je met veel kan helpen en je kunt alles beter uitleggen. Maar da's voor ieder verschillend
Tussen me oudste 2 zit anderhalf jaar verschil dat is in het begin wel pittig geweest maar nu vindt ik het ideaal zijn 7 jaar en 10 maanden en 6 jaar en 5 maanden nu.
Tussen me 3de en de baby gaat er 4 jaar verschil zitten, me jongste wordt een maand voor de baby er is 3 en ik ben dan 30 jaar en 4 maanden.
Ik was 22 1e kindje nu 11 27 kreeg ik me 2e kindje nu 5 30 kreeg ik me 3e kindje nu 2 bijna 3 En 33 kreeg ik me 4e kindje nu 11 weken Tussen de 1e en 2e zit meer tijd omdat ik bang was dat het best moeilijk zou worden maar als ik kijk naar 2 en 3 en 3 en 4 valt het echt mee
Nou ik kom in de buurt Op mn 20e mijn dochter gekregen en ben nu inmiddels 29 en 28 weken zwanger
Het hebben van al een ouder kind heeft zeker voordelen ! Ze krijgt alles bewust mee en betrek haar ook echt erbij dan maakt onze band alleen maar sterker.. Ze is al zo goed als zelfstandig ,dus als kleine er is hoef ik niet achter 2 aan te rennen
ik was voor het eerst zwanger toen ik 25 was en 26 toen mijn zoontje geboren werd. Ik was 32 toen ik zwanger werd van mijn dochtertje en 33 toen zijn geboren werd. En ik hoop binnekort nogmaals zwanger te mogen zijn. Ik vond het vooraf niet ideaal zoveel leeftijdsverschil tussen de kids maar soms heb je het nuet voor het zeggen. Maar vanaf mijn zwangerschap van mijn dochter kon ik mijn zoon overal bij betrekken en dat was ook heel bijzonder. Hij was heel betrokken overal bij en snapte het ook veel beter. en is sinds ziin zusje geboren is een echte grote stoere beschermende grote broer
Ik zou er niet van uit gaan dat je tweede kindje pas zo laat komt hoor, je hebt geen idee hoe het leven loopt en waar jij en je vriend over twee jaar staan. Ik weet ook niet hoelang jullie al samen zijn, of de eerste ook zijn kindje is, of jullie samen wonen en of jullie een financieel stabiele situatie hebben bijv.
Ik kreeg mijn beide kinderen na mijn 30ste. Mijn moeder kreeg ook nog twee kinderen na haar 30ste, terwijl zij op haar 20ste haar eerste kind kreeg. Wat is eigenlijk het grote probleem? Het leeftijdsverschil of vind je jezelf te oud voor nog een kindje na je 30ste?
Maar tussen 21 en 30 zit een behoorlijke tijd toch of begrijp ik iets niet goed?? In die 9 jaren heb je nog zooooo veel tijd om van gedachte te veranderen. Wie weet denkt hij er over een jaar of 2 anders over en gaan jullie voor een tweede. Niet nu al de hoop opgeven terwijl je nog 9 jaar de tijd hebt!
Dat is fijn! 😊 Ik weet ook dat er in 9 jaar veel kan gebeuren 🙈 maar ik heb altijd gezegd ik wil het liefst mijn kinderen snel achter elkaar, zodat de kinderen ongeveer allemaal in dezelfde fase zitten en dat ik niet elke 4 jaar weer opnieuw gebroken nachten heb. Ik vind het moederschap heel mooi, maar ik vind het ook zwaar. Ik verheug me op de tijd dat mijn dochter zelfstandiger word en we uit deze peuterpuber fase zijn en ze bijv. ook zelf naar de wc kan.
Weet je die gebroken nachten overleef je wel hoor. Ik heb 2 kids op mijn 22e en 24e gekregen. En ik heb 2 kinderen gekregen op mijn 37e en 40e.
Ik heb nu ook gebroken nachten omdat mijn jongste nu 8 weken oud. En de leeftijd met mijn andere kinderen gaat juist goed. Kunnen overal meehelpen. Ik geef nu bv en ik laat de oudste ook mijn dochter een flesje geven..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (86) Verversen