Hoi dames! Ik ben 16 weken zwanger en we zijn er achter gekomen dat ik een derde dochtertje mag krijgen. Het stomme is dat ik helemaal niet enthousiast werd toen ik het hoorde. Het voelde net als falen. Ik snap het niet, ik heb hiervoor ook bog eens 3 miskramen gehad en dacht dat ik het geslacht mij echt niet uitmaakte, maar hoe erg ik me ervoor schaam, het lijkt alsof ik teleurgesteld ben. Zit al te denken hoe ik dit aan mijn omgeving moet zeggen en dan al die opmerkingen van aaaa weer geen jongen?! Ik weet niet wat ik hiermee moet doen echt ik schaam me rot dat ik me zo voel en ik weet zeker dat ik ook van dit kindje ga houden maar waarom heb ik dit gevoel? Dat terwijl ik hiervoor al zei als het maar gezond is, als het kindje levend op de wereld mag komen en nog steeds denk ik er wel zo over, maar toch ergens voelt het niet fijn ofzo dat ik geen jongetje zal krijgen. Ik wil me niet zo voelen, ik denk straks is er iets met 20 weken en dan zeur ik over het geslacht.. ik moet blij zijn dat het kindje goed groeit en dat het straks gezond mag zijn..
Wie heeft dit ook gehad en hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Ik schaam me diep dat ik me zo voel maar het lukt me niet om dat gevoel weg te krijgen. Onze oudste dochter wilde ook zo graag een broertje..
En ja ik weet dat sommigen helemaal geen kindje kunnen krijgen of dat ze heel vaak miskramen krijgen etc. Ik weet hoeveel geluk ik heb dat ik weer zwanger mag zijn. Maar ben ook bang voor de reacties en opmerkingen.. ook omdat ik altijd een jongetje had gewild.
Hier ook zwanger van een derde meisje. Ik was ook teleurgesteld eerlijk gezegd. Ik voel me totaal anders dan mujn 2 vorige zwangerschappen. Ik was dood en doodziek. Bij deze heb ik niks en dacht echt dat het een jongen was. Ging al fantaseren hoe ik de babykamer zou inrichten. Voor de zekerheid deed ik na de 20 weken echo een extra geslachtbepalings echo omdat ik het niet geloofde. Maar is een meisje. Nu is de teleurtelling weggewaaid en kan nu al niet wachten om haar in mijn handen te mogen vasthouden.en in mijn geloof is het iets positief om 3 meisjes te hebben.
Ik begrijp je! Ik wilde juist extreem graag een meisje dat ik me voor de geslachtsecho continue erop heb voorbereid dat het een jongetje zou zijn. Allerlei mogelijke reacties bedacht in mijn hoofd. Ik kon het dan ook niet geloven toen ik een meisje kreeg.. tot de geboorte heb ik nog gedacht dat het een jongetje zou zijn...
Allereerst kan ik begrijpen hoor dat je een beetje teleurgesteld bent je bedoelt het ook niet slecht. Ik ben ook zwanger van de 5e en iedereen zegt ook hoop nu een meisje is een meisje ik zeg ook we zullen zien zou leuk zijn maar als het weer een jongen is ben ik ook blij maar weet dat ik toch ook stiekem teleurgesteld zou zijn. En niet zo druk maken om wat mensen zeggen die hebben wel altijd wat te zeuren. Je bent ook niet verplicht aan mensen te vertellen dat je een jongen of meisje krijgt. Zou je een jongen krijgen zou je ook veel gezeur en commentaar krijgen oh eindelijk een jongen en hoe denk je dat het zal gaan eerst 2 meiden dan een jongen en dan zou je ook allemaal overbodig advies krijgen hoe jongens anders zijn dan meisjes dus het is nooit goed. Laat je gevoel ff bezinken na een tijdje ga jij je beter voelen. De 1 krijgt alleen jongens de ander alleen meisjes ik zeg altijd word deze geen meid zal ik een meisje adopteren hihi. Sterkte en geniet van je zwangerschap
Ik zelf heb er geen ervaring mee . Tegen mij zei iedereen je krijgt jonge terwijl ik meisje wilde . maar liet het op me af komen en was er helemaal vanuit gegaan dat t zo was denk als van de 10 mensen 9 zegge jongen . dan zal t wel zo zijn . dus had me van het gevoel van meid afgezet . en toen kreeg ik de 15 weken echo en thuis met gender reveal taart bleek t toch meisje te zijn . waar ik toen blij mee was . Bij de 20 weken echo zeiden ze meisje . bij 25 weken was t meisje . bij 28 bij 31 bij alle echos en nog hielden mensen in me omgeving aan ja ze kunnen t ook verkeerd zien was bij die en die ook .
Wat ik hier mee wil zeggen is . je heb je eigen blij gemaakt waarschijnlijk dat je graag een jongen wilt . Alleen nu blijkt het weer een meisje te zijn. Laat t wel op je afkomen schaam je niet om er over te praten. Laat mensen wel weten hoe je gevoel is. . mijn tante had t zelfde. En heel de zwangerschap weg gedouwt en er niet over gepraat . en die had uiteindelijk een depressie. Dus zeg t wel gewoon . en je bent geen computer die dat op commando kan en uiteindelijk zul je er echt wel blij mee zijn. Je moet t gewoon een plekje geven .
Ik hoor ook vaak om mij heen, als je straks een 3e krijgt hoop je toch wel op een meisje? Nou nee, het maakt mij niets uit, nog een jongen of nu een meisje, beide leuk! Alleen snap ik je wel denk ik, je doet het niet bewust, het is onbewust een korte teleurstelling, maar dit zal zeker nog veranderen hoor!
Heel erg jammer dit,dat je je zo voelt maar je wist voordat je zwanger raakte het geslacht niet bepaald kan worden. Kindje is gezond en wel wat wil je nog meer ?
Ik hoop dat je verder in je zwangerschap wel kan genieten.
Bij mijn eerste zwangerschap was ik daar totaal niet mee bezig. We kregen een dochter, joepie! Tussen mijn dochter en mijn 2e zw zaten er 3 miskramen. Bij mijn 2e zwangerschap was de wens voor een zoontje echt groot, ik wou mijn man een zoontje geven omdat hij de laatste in de familie is die de familienaam kan doorgeven. Ik had ook het gevoel dat het een jongetje was maar helaas het werd een meisje. Weken heb ik rondgelopen met de gedachte dat het mij niet gegund was. Mijn grootmoeder had 6 miskramen meegemaakt ( zelfs nog aan 8 maanden) het waren telkens zonen. Ze kon gewoon geen jongens krijgen, het werden 4 dochters... Plots heb ik die knop kunnen omdraaien en alsnog kunnen genieten van mijn zwangerschap en wat zie ik die kleine meid doodgraag! Nu zwanger van de derde en laatste en had mij echt voorgenomen dat het opnieuw een meisje zou zijn, gewoon om het niet opnieuw mee te maken. Wat blijkt nu? We krijgen een zoontje! Zelfs nu heb ik even die knop moeten omdraaien
Ik snap dat persoonlijk nooit zo goed. Tegenwoordig word zo gefocust op het geslacht. Mensen lijken te vergeten hoe gelukkig ze zich mogen prijzen met een (gezonde) baby. Laat staan 3. Ik heb ook 2 meisjes, nu zwanger van 3e en over 2 weken laat ik ook kijken wat het is, gewoon omdat ik nogal nieuwsgierig ben en niks meer aan baby kleding heb, wil graag shoppen maar goed, het is een gevoel en daar doe je weinig aan. Wat ik wel begrijp is dat je je zorgen maakt om de omgeving, dat heb ik ook een beetje. Krijg nu al vaak de opmerking, oh jullie gaan zeker voor een jongen? (want anders kan 3 kinderen echt niet??)veel hopen ook op een jongen en spreken dit ook echt uit, vind dat zo ongepast. zo vermoeiend, lach me kapot als het een meisje is. Be carefull what you wish for, ik hoop dat je meisje gezond ter wereld komt. En dat gevoel wat je nu hebt... Ik weet zeker dat dat helemaal verdwenen is zodra je je dochter in je armen hebt.
ik had dit bij mijn twee zwangerschap toen ik hoorde dat ik nog een zoontje ging krijgen was ik best wel teleurgesteld heeft eventjes geduurd en drna kon k niet wachten om mijn zoontje te ontmoeten nu zwanger van nr 3 toen hoopte ik toch wel echt op een meid ik was zo zenuwachtig toen ze zeiden t is een meisje was ik zo blij kon t moeilijk geloven! maar ik snap je gevoel hoor!
Ik had dat bij minn tweede ook. Heel erg, want ook de omgeving reageerde met: " ach, twee jongens zijn ook best leuk..." Nou daar word je niet enthousiaster van. Na 6 jaar (!) voor een derde kindje gegaan. Het moest voor mij heel duidelijk een kinderwens zijn en niet een meisjeswens. Nu mogen we toch een meisje verwachten en ik moet eerlijk toegeven dat ik bloednerveus was voor de echo, je kunt je gevoel gewoon nooit helemaal uitschakelen. Als ik het over kon doen zou ik uiteraard minn twee boys niet willen ruilen! En 3 meiden voor jou, wat een rijkdom, hoop dat je er ook van kunt genieten! Veel geluk samen!
hier ben ik er ook bang voor dat ik dit gevoel ga krijgen als het geslacht het 'verkeerde' is. Ik heb het er al over gehad met mijn man. Hier is het nog niet ter sprake want ik weet niet of ik al zwanger ben. Maar probeer je gevoel is te accepteren ipv weg te stoppen. Je kan het niet wegstoppen want je hebt dit gevoel gewoon. En als je stopt met er alleen maar tegen te vechten en het gaat accepteren zul je merken dat je meer tijd over houd voor andere dingen. of er komt gewoon wat lucht. waarschijnlijk zul je dan misschien ook werkt dat je gevoel verdwijnt. en zo niet dat zul je zeker wel merken dat je gevoel en liefde voor dit kindje zal gaan groeien. Er heerst er een enorm taboe op maar waarom zou je het jezelf moeilijker maken door ook mee te gaan in dit taboe en alleen daarom je te gaan schamen.
Ik herken t... bij mijn 1e dacht ik wordt jongentje,een meisje naja kon ik me overheen zetten,bij mijn 2e dacht ik weer een jongentje te verwachten ... ook een meisje,ja ik was teleurgesteld en vond t jammer dat we geen zoon kregen. Daarin tegen kreeg mijn schoonzus een zoon die was tegelijk met mij zwanger bij de 2e.. toen kwam de klap best aan.. maar nu denk ik heerlijk 2 meiden.. en wist wat me te wachten stond en denk nu hopelijk mogen we ooit een 3e kindje verwachten, dan hoop ik natuurlijk op een jongentje. Maar wil t dan pas bij de bevalling weten. Vriendlief zegt na de jongste gaan alle meiden kleding die niet meer passen de deur uit, want we krijgen dan toch een jongentje
Heel herkenbaar, bij mij eerste wist ik zeker dat het een meisje zou zijn, ik kreeg een zoon. Heel erg blij mee maar moest ook even schakelen hoor. Nu zwanger van de 2e en hoop stiekem toch echt op een dochter.... Maar dat is afwachten.
Lekker boeiend wat andere denken! Jouw kindjes, jouw geluk! Succes!
Ik heb dit ook gehad, mijn oudste was in mijn hoofd echt een jongen. Heeft maanden geduurd voor ik kon wennen aan het idee dat ik een dochter kreeg bizar is dat hoe je er zo naast kunt zitten. Nu is het andersom, heb 2 meisjes en ben dat zo gewend als ik nu een jongen zou krijgen zou ik zo blij zijn maar ff moeten omschakelen inderdaad.
Stiekem fijn om dit te lezen. Ik ben zwanger van mn derde zoontje. Terwijl ik mezelf altijd als meisjesmoeder heb gezien. Heb zelf drie zusjes, misschien dat het daardoor komt. Ben erg blij met mn jongens, maar nu zwanger van mn laatste kindje en beetje teleurgesteld dat het geen meisje is. Zoals eerder werd benoemd, neem ik nu afscheid van de kans om meisjesmoeder te zijn. Mooi omschreven, en bij mij precies wat het is. Weet dat ik veel van mn kleinste mannetje zal houden als hij er is, echt niet minder omdat ik hoopte dat het n meisje was. Ik heb dit nog niet echt met andere besproken, de mensen om me heen wisten wel mn voorkeur, maar niet dat ik af en toe er meer mee zit dan ik zou willen. Gevoel wordt idd minder nu ik de baby voel. Dus t komt goed.
Heel herkenbaar, bij mij eerste wist ik zeker dat het een meisje zou zijn, ik kreeg een zoon. Heel erg blij mee maar moest ook even schakelen hoor. Nu zwanger van de 2e en hoop stiekem toch echt op een dochter.... Maar dat is afwachten.
Lekker boeiend wat andere denken! Jouw kindjes, jouw geluk! Succes!
Voor mijn partner wilde ik graag in verwachting zijn van een meisje maar het is een jongen. Toen ik het hoorde was ik ook teleurgesteld en er spookte van alles door mijn hoofd. Bv..ga ik wel genoeg van dit kind houden etc etc..
Ik wilde niet nog eens moeder worden dus vandaar ook de lichte teleurstelling. Maar nu vind ik het wel fijn om een zoon te krijgen want hoewel meisjes schattig zijn ben ik meer een jongens mama. Ik en mijn zoon van 6 jr hebben echt een hele goede band en misschien ook wel een moederskindje.
Ik zou zeggen probeer niet zoveel aan te denken anders maak je het voor jezelf moeilijker. Het went en ik weet zeker dat je van je zwangerschap gaat genieten en wat andere mensen zeggen hoeft je niet te boeien😉
Ik herken je gevoel wel. Hier nu van een jongetje in verwachting en hrb al een zoon. Hoewel ik mijzelf altijd jongens mama heb gevonden leek het mij ook erg leuk om te weten hoe een dochtertje zou zijn ook omdat ik niet weet of er ooit nog een kindje zal komen. Ik had heel sterk nu het gevoel ook van een meisje en heb dus na de 20 weken echo toch wel een week een heel dubbel en licht teleurgesteld gevoel gehad. En ja daar schaamde ik mij ook wel voor. Maar ik hoor het toch best regelmatig dat er een teleurstelling is als je een ander geslacht gehoopt had. En ik krijg ook wel de vraag of ik niet liever een meisje zou willen krijgen. Maar juist doordat iedereen het zo normaal lijkt te vinden om te vragen of je het niet erg vind of dat je een voorkeur hebt/had durf ik er ook wel voor uit te komen dat ik die had. Ik zeg nu van ja het had mij leuk geleken, maat inmiddels kijk ik enorm uit naar de komst van mijn tweede zoontje. Tot nu toe geen rare reacties op gehad. En dat gezondheid het belangrijkste is zou uberhoudt niet eens genoemd hoeven te worden. Opmerkingen als wees blij dat je nog een kind kan krijgen vind ik ook zo'n dooddoener. Want uiteindelijk is dat niet meer dan logisch, maar hoeft een teleurstelling daarom niet verborgen gehouden te worden. Juist doordat velen zich ervoor schamen wordt gedacht dat het niet normaal is om je zo te voelen. Ik hoop dat ik je zo een beetje een hart onder de riem heb kunnen steken. Als je je gevoelens accepteert wordt het veel makkelijker om dat gevoel los te laten. Succes!!
Ik begrijp het ook wel een beetje. Ik had al een dochter en toen ik van de tweede zwanger was, wist ik rond 6 weken gewoon zeker dat het een jongen was. En idd met de 16 weken echo bevestigd. Ik ben zo dol op mijn ventje, maar toch heeft het altijd in mijn hoofd gezeten dat ik twee meisjes zou hebben. Mss ook omdat ik ook een zus heb.
Ik had t juist andersom, wij hadden al een dochter en toen bleek dat de 2e een jongen was, vond ik t echt helemaal niet leuk. Ik wilde nog een meisje haha nu is die er na onze 2e alsnog gekomen.maar bij de 3e zwangerschap heb ik expres gewacht tot de bevalling voor we het geslacht wisten. Zodra je bevallen bent maakt het je namelijk niks meer uit wat er tussen die benen zit. En dacht echt dat t weer een jongen zou zijn dus vandaar een beetje uit zelfbescherming. Tis van de zotte maar ben echt een meisjesmama. Ben dol op m'n zoontje maar vind die 2 meiden erbij toch wel heel leuk. Mijn zus had precies hetzelfde, had een meid en kreeg een jongen. Ze dacht echt wat moet ik daar nou mee haha. Het is dus heel herkenbaar en komt ook voor als je al alle keuzes hebt
Ik ben nu 37.2 wk zwanger van onze 2e en we krijgen weer een dochter. Ik heb er ook om zitten huilen, want ik hoopte stiekem op een jongetje. Ook ik dacht dat het me niet uit zou maken. Maar ik heb het gewoon geuit zoals ik me voelde en mn man was erg begripvol en lief. Na een kleine week was ik gewend aan het idee van 2 meiden en ben er nu ook blij mee. Geef jezelf de tijd om te wennen. Succes meid. Je bent niet de enige die teleurgesteld is, maar ik weet zeker dat je over een tijdje toch enthousiast zal zijn ook over dit wonder.
Die voorkeur is voor iedereen anders... ik heb 2 dochters en ik had echt een hele (niet uitgesproken natuurlijk) voorkeur voor nog een meisje en dat krijgen we ook en ik had een onvergetelijke Smile van oor tot oor die ik dus achter gezien denk ik niet had gehad als ze een piemeltje hadden gezien op dat moment..dus ik denk dat het niet erg is om. Voorkeur te hebben...alleen straks als je de kleine in je armen hebt vergeet je dat vanzelf...uiteindelijk worden we weer verliefd op dat persoontje wat op je buik gelegd word en niet op het geslacht denk ik
Je mag altijd een lichte voorkeur hebben toch, zolang je nog niet weet wat het wordt? :-) Mijn man en ik wilden allebei graag een zoontje. Je raadt het al, we krijgen een meisje! Natuurlijk ook hartstikke welkom hoor en we vinden het nu allebei ook heel leuk maar toch.. toen we het net hoorden dachten we, he geen jongen! Als je straks eenmaal aan het idee gewend bent dan krijgt ze natuurlijk net zoveel liefde als dat het een jongen was geweest
Ik wilde het niet weten en was bij de eerste echt teleurgesteld toen ik dacht te hebben gezien dat het een jongen was... Mijn man zei dat ie zeker wist dat hij gezien had dat het een meisje was. Ik voelde ook teleurstelling omdat mn gevoel duidelijk zei dat het een meisje zou zijn... Mn gevoel had uiteindelijk gelijk en het was ook echt een magisch gevoel dat het toch echt een meisje was bij de bevalling... Ik begrijp je gevoel wel, maar je zult er echt wel van gaan houden Misschien is het ook wel een stukje rouwverwerking. Dat klinkt heel zwaar, maar het is een afsluiting van een droom die je altijd hebt gehad...
Bij de eerste wou ik een jongen en was het een meisje . De tweede leek me een meisje leuker en werd het een jongen . Bij beiden ook echt teleurgesteld geweest .
Ik had dit gevoel ook bij mijn tweede. Maar toen wist ik al wel dat als het aan ons ligt, het niet de laatste zal zijn. Nu bezig voor een derde en ik ben ook zo bang dat ik het gevoel weer zal krijgen, omdat dit dan echt de laatste wordt... dat ik soms gewoon twijfel of we het wel moeten doen. Dus ja, ik denk dat veel ouders dit hebben. Mijn broer had het namelijk ook.
Je moet afscheid nemen van het idee mama te worden van een jongen. Dat is niet raar en ik denk dat je dat gevoel best toe mag laten en je er zeker niet voor hoeft te schamen. Het staat voor zover ik kan inschatten los van het feit hoe welkom dit kindje is.
En zelfs met moeilijk zwanger worden... het ging hier niet van een leien dakje en heb gelukkig al een dochter maar had ik nooit een dochter mogen krijgen was dat ook voor mij afscheid nemen van een wens.
Zelf heb ik nu 2 zoons en we willen nog graag een derde kindje. En ja... ik hoop echt dat dat een meisje mag zijn. Het lijkt me zo mooi om ook een dochter te hebben. Niet vanwege de kleertjes e.d. En ik ben helemaal geen tutje. Eerder tegenovergesteld. Maar omdat we al 2 jongens hebben wil ik graag bij een derde zwangerschap het geslacht wel weten vooraf. Dit omdat ik van te voren aan het idee wil wennen dat het eventueel weer een jongen is. Ik ben bang dat ik anders ook teleurgesteld zal zijn. Bij de geboorte van de tweede wisten we niet wat het geslacht was. Ik was er zo van overtuigd dat het een meisje was en ik was dan ook zo verbaasd dat het een jongen was. Ik moest echt even schakelen. Ik had de baby in de buik al een paar keer aangesproken met de meisjesnaam (niet in het bijzijn van anderen trouwens) en de jongensnaam wat links laten liggen. Maar ik hou gigaveel van hem. Het was gewoon even schakelen. Indien de derde ook een zoon is, dan zal dit niet zozeer teleurstelling zijn naar hem toe. Maar inderdaad een soort van afscheid nemen van het feit dat ik nooit een moeder zal zijn van een meisje. DAT is het. Zelf kom ik uit een gezin van 3 meiden. En dat is altijd heel leuk en gezellig geweest. Natuurlijk de bekende ruzietjes wel gehad, maar als volwassenen hebben we heel veel aan elkaar. En mijn vader zei altijd: de zonen krijg je er later gratis bij. (ervan uitgaandd dat de kinderen hetero zijn).
Komt goed. Je moet gewoon even aan dit idee wennen.
Nee flauwekul, ik had ook een voorkeur en eerlijk als het alsnog het andere geslacht was zou ik ook niet beetje teleurgesteld zijn. Maar kop op het zal bij trekken.
En gevoelens en emoies hoef je je niet schuldig te voelen !
Het is denk ik niet dat je geen 3e meisje wilt, maar dat je altijd een zoontje in je hoofd hebt gehad. En dat beeld moet je nu definitief bijstellen. En dat komt wel goed, ongetwijfeld, maar heeft eventjes wat tijd nodig.
Niks mis mee hoor. Mijn gevoel zei heel sterk dat het een jongen was, en met de 15 weken echo bleek het ook een meisje te zijn. Ik moest vooral even aan het idee wennen maar een 2tal weken later had ik het helemaal geaccepteerd en nu kan ik me niks anders meer voorstellen
Ik herken t... Al van jongs af aan zei ik dat ik 2 kids wilde voor mijn 30e en alleen maar jongens! Ik ben voor mijn 30e 2 kids gekregen én het waren allebei jongens! Wonder boven wonder. Nu ben ik net zwanger van nr 3 en ik hoop nu al van ganse harte dat t wel weer een jongen is. Ik ben zo bang dat ik gewoon niet blij ben met een meisje. Mijn partner zegt dat dat echt niet zo zal zijn... maar ik ben gewoon een jongensmama. Zo voel ik dit echt! Mijn partner wilt wederom niet weten wat het geslacht is maar ik wil het graag weten. Alleen maar om wanneer het toch een meisje is aan het idee te kunnen wennen.
Waarschijnlijk ben je gaan geloven in een illusie; na 2 meiden zou het nu toch een jongen kunnen worden en tel daarbij de omgeving op die dIt nog eens extra benadrukt. Ik denk dat je gewoon even moet schakelen. Gun jezelf hier de tijd voor en zeg nog even niets. Ga lekker babyshoppen en focus je op 'een nieuw kindje' ipv meisje nummer 3. Komt vast wel goed.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (37) Verversen