Gisteren hadden we de 12 weken echo van ons 4e kindje. De verloskundige maakte al een gokje en het vermoeden is een jongetje. Ik ben er erg blij mee, mijn moeder zat bij thuiskomst te vissen en raade goed. Haar mening als het een meisje was dan was ik enthausiaster geweest. Ik geef toe toen ik nog geen kinderen had hoopte ik dat ik ooit een meisje mocht krijgen. In 2022 kregen wij na 2 geweldige jongens en een zware zwangerschap/bevalling onze dochter en ja ik was superblij dat ik ook een meisje mocht krijgen. Maar tegelijk viel onze kijk op het ouderschap en ons gezin ook een beetje weg. We hebben altijd een groot gezin gewild en dat was misschien door dit alles niet meer mogelijk. Toen de ergste trauma en verdriet voorbij was besloten we voor IVF te gaan en nu 2 jaar na veel ziekenhuisbezoeken, stress en verdriet zijn we nu eindelijk weer in verwachting vermoedelijk van een 3e jongen. Maar mijn moeder zegt nu waar mijn andere kids bij zijn dat het een broertje is. Wat nog helemaal niet 100% zeker is maar wel gewenst is. Mijn oudste zoon van bijna 9 heeft het opgevangen en ik vind het jammer want ik had het idee dat als de uitslag van de NIPT binnen kwam het met of een kerstcadeautje te zeggen of met oud en nieuw. Dat voelt nu zo verpest. En dan ook de toon hoe ze het zegt alsof ik niet blij ben met een jongen. Ik ben al lang blij dat ik na alle ellende nog een mooi leventje mag toevoegen aan onze familie ongeacht of het een jongetje of meisje is.
reacties (6)