Ikzelf ben een mama met het belonen systeem,belonen wanneer het goed is en negeren wanneer et fout is maar de laatste tijd gaat dit echt niet meer,ons zoontje is zo een klein boefje geworden. Ga ik ermee naar de winkel dan tiert en tuit hij omdat hij of speelgoed wil of snoep wil,eerst negeerde ik dit maar het word alsmaar erger,bv dinsdag hing ik met hem naar de winkel en hij wou iets van play doh,ik zei nee en legde uit dat hij al zoveel van Sinterklaas had gekregen en met kerst en nieuwjaar dus dat hij nu niks krag,hij begon hysterisch te Wenen,begon me te slaan en roepen,iedereen stond ons aan te kijken,ik schaamde me echt dood! Bij thuiskomst heb ik zijn tablet afgenomen als straf.. Ook komt hij al maanden "krijsend" wakker snachts en sochtends vroeg en als je in zijn kamer komt begint hij je uit te lachen.woensdag ochtend dan ook zijn Thomas trackmasters in beslag genomen als straf,maar in plaats van hem een staf gevoel te geven had ik de hele dag een krijsend kind dat hij zijn treinen terug wou. Zit echt even met de handen in het haar,sta ik aan de schoolpoort kijken ze me aan en moet ik horen dat hij veel te actief is,juf zegt dat hij haar constant uitdaagt,naar de winkel gaan voelt als een oorlogsstrijd omdat hij weer eens alles op stelten zet en mijn ogen vallen bijna dicht omdat ik al weken niet meer kan doorslapen. Wat zijn jullie ultieme tips? Zoontje is trouwens 3,5 jaar
Ik ben zelf heel duidelijk. Nee is nee en ja is ja. Ik geef altijd een korte en bondige uitleg. Is deze in haar ogen te kort dan iets langer. Maar meestal is korter beter omdat dat begrijpelijker is.
En heel belangrijk laat de andere mensen maar kijken, laat dat zeker niet je nee beïnvloeden. Kinderen weten dat heel snel en voelen dat ook feilloos aan.
Verder gelijk straffen als je dat wil of niet. Later straffen heeft geen zin!
Probeer ook is te kijken naar de momenten dat het wel goed ging. Kijk is wat je daar anders deed.
Verder snachts krijsen en smorgen uitlachen? Ik denk dat je hier helemaal verkeerde conclusie trekt. Snachts krijsen is echt heel vervelend, helaas weet ik er alles van (al ruim 3 jaar...). Maar ik denk niet dat je kind je smorgen gaat uitlachen hierom. Eerder dat hij smorgen blij is om je te zien?
Op school, heeft je zoontje niet gewoon veel beweging nodig om zijn energie kwijt te kunnen? Te veel stik zitten en rustige dingen doen werkt soms erg negatief op bewegelijke jongetje.
Veel sterkte want weet hoe lastig het soms kan zijn! En als je er niet uit komt vraag bv het cb om hulp. Soms kan het heel handig zijn als iemand bv een keer een middagje mee kijkt om echt gerichte tips te geven.
Het klinkt mij alsof je zoontje schreeuwt (letterlijk) om grenzen en duidelijkheid. Geef hem die! Benoem wat je niet wil wat hij doet en benoem daarbij wat je wel van hem verwacht.
Ikzelf ben van de keuzes. Als mijn dochter moeilijk doet, zeg ik bijv 'als je wilt huilen en mopperen ga je in de gang staan, als je hier wilt blijven hou je op met huilen/dreinen/ etc'. Ik zeg wat ik doe en ik doe wat ik zeg. Mijn kinderen weten dat en dat geeft rust en duidelijkheid. En ik praat altijd (nou, ook ik ben maar een mens, dus 'bijna altijd' ) rustig en word niet snel boos. Ik grijp ook al in voordat ik boos moet worden. Als je meer tips wilt, let me know!
Time-out in de hoek om te kalmeren. Winkel vind ik moeilijk omdat je niet direct kan straffen. Gelukkig hier maar 1x meegemaakt en was toen pas 21 mnd.
Zet indien nodig mn zoontje ergens in een hoek in een winkel voor een time out, gelukkig maar een keer nodig geweest. Maar je kan prima direct straffen. Blijf uiteraard wel vlakbij staan.
Ik ben helemaal pro het beloningsysteem. Maar een kindje is geen dier en heeft een beetje richtlijnen en structuur nodig, juist als je dingen gaat uitleggen moet je wel opletten hoe je het aanpakt. Als hij vraagt om lekkers of presentjes en jij zegt "nee je hebt al zoveel gekregen dus nu krijg je niks" is de uitleg heel negatief voor een kind, zelfs een beetje straffend omdat hij kadootjes heeft gekregen weken/maanden geleden. En een kind van 3 is echt allang vergeten dat hij toen kadootjes heeft gehad... Dat zijn momenten dat als je positief wil reageren je beter in de richting kan zitten van "nee daar komen we niet voor naar de winkel, je hebt thuis speelgoed. Als we thuis zijn gaan we daar mee spelen" (en je er wel aan houden dat er thuis even gespeeld mag worden, anders is er in no time geen vertrouwen in die dingen) zodoende wordt hij thuis beloond voor het geduld in de winkel...
En als je thuis komt en dan de tablet af neemt als straf... Dat is een veeel en veel te late straf. 5 minuten is LANG voor een kind. Als jij na het winkelen ineens nog bedenkt dat je hem wou straffen en zijn spulletjes uit zijn handen grist begrijpt hij echt niet waar dat vandaan komt.
Als je straft is het altijd verstandig om dat direct aan te pakken. Niet nog eens thuis de drama op te werpen... Dan blijf je bezig...
Ik snap ook even niet waarom zijn spullen worden ingenomen nadat hij je uitlacht of krijsend wakker wordt, nogmaals een veel te late straf... Dat werkt inderdaad niet. Als iets ben jij nu het monster die zonder reden (in zijn ogen) zijn speelgoed af pakt.
Maar dat is hoe ik het dus niet zou doen (en dat is makkelijk praten van een afstand natuurlijk, ik ben er niet bij)
Mijn tips.
- Nee is nee. Als je uitlegt waarom het nee is hou je je uitleg positief en kort zodat het duidlijk is.
- als je een hysterische kind in de winkel hebt, bespaar jezelf de rugklachten, zet hem bij voorbaat in een winkelwagen zitje en wanneer hij wat wil inderdaad gewoon "nee, we zijn hier voor andere boodschapjes. Thuis gaan we met speelgoed spelen/thuis krijg je wat lekkers als we klaar zijn" en door lopen. (NOOIT BLIJVEN HANGEN IN DIE ELLENDE! Als je kindje blijft staan, blijft zijn probleem ook staan) Wat geweldig werkt bij ons is er een "avontuur" van te maken waarin hij wat meer een bijdrage heeft dan alleen met jouw meelopen (Zie jij de melk al? Jaaah! Goedzo, wil jij het in de winkelwagen doen?)
Als je de tip hierboven volgt wil het trouwens prima om hem zijn eigen karretje te geven, maar dan moet hij eerst weten wat wel en niet er in mag. Lekkere/leuke dingetjes gaan niet zomaar mee.
-Als je straft, straf dan binnen die eerste minuut dat er iets gebeurt. Niet 20minuten later als je al thuis bent of wanneer je je kindje al hebt aangekleed en aan het ontbijt hebt gehad.
Voorbeeld: als mijn zoontje met zijn nichtje (2 jaar) een filmpje op mijn ipad mogen kijken ging dat altijd met een boel ruzie, de ene wou de ipad bedienen en de ander wil dat ding voor zijn neus houden en vooral niet delen.
Dus dat is al snel gegil en gekrijs tegen elkaar. "Ja het is mijn ipad jongens. Rustig kijken of niet kijken" (ik waarsschuw echt maar 1x, hooguit 2x)
Na een tijdje hadden ze heel goed door wat dat betekende want als de rust niet terug keerd is de Ipad weg en komt hij niet meer terug. En ja dat is huilen, krijsen en gillen. Mijn zoontje is die directe consequenties van mij wel gewent dus is echt een halve minuut overstuur. Mijn nichtje krijgt een wat mildere aanpak thuis en zit dan wel wat langer met dikke tranen, doet pogingen me te overtuigen weer de ipad te pakken of is gewoon woest. Haar troost ik ook wel, ze snapte die consequentie gewoon niet direct. Maar ik trooste haar met lieve woordjes en knuffeltjes. Geen lekkers of speelgoed, gewoon rust.
Nu kunnen ze de Ipad gelukkig goed delen, maar dat ging niet vanzelf.
Ander voorbeeld: Als ik de ipad nou af nam omdat ze samen niet met een autotje konden spelen 20 minuten geleden zou dat toch heel raar zijn geweest? Dat snappen ze niet. Dat doe je nu dus in feite :p
Naja succes ermee, nogmaal is het makkelijk van een afstandje zoiets te zeggen.
Je zou het wel eens bij het juiste eind kunnen hebben, als je zegt dat hij zich op zo’n moment geen raad weet met zijn houding, maar daarnaast levert het lachen hem op dit moment ook een heleboel op: jullie worden of bozer of gaan lachen - precies de aandacht die hij zoekt! Dat klinkt in het geval van boos worden een beetje raar, maar toch is het zo. Het gaat een kind op het moment dat hij met gedrag uitdaagt niet om een positieve reactie, maar om welke reactie dan ook.
Iets van reactie is winst voor hem en zorgt ervoor dat hij het een volgende keer waarschijnlijk weer ‘inzet’. Hoe moeilijk dus ook, als jullie willen dat het stopt dan zullen jullie allebei heel consequent moeten zijn in jullie reactie. Hou dat een tijdje goed en consequent vol, dan dooft zijn gedrag uit.
Zorg ervoor dat je kort, krachtig en duidelijk bent als je corrigeert. Kijk er ‘streng’ bij en zorg voor een serieuze stem. Zeg duidelijk wat je níet van hem wilt en vervolgens wat je wel wil of wat er wel mag.
Gaat hij lachen? Hou dan je eigen reactie zo klein mogelijk. Ga er niet op in met woorden, maar hou ook je gezicht in de plooi (consequent niet lachen). Als hij merkt dat je eerst geen reactie geeft, maar na een tijdje toch, dan heeft hij alleen maar geleerd dat hij langer moet volhouden voor resultaat…
Let er ook op dat je niet in discussie gaat. Die verleiding kan groot zijn bij jonge kinderen die veel tegenreactie geven, maar ook in discussie gaan levert alleen maar aandacht op.
Wees ook consequent met corrigeren in het algemeen. Nee is nee en wat je zegt moet je ook doen om geloofwaardig te blijven; dus let op wat je zegt of met welke sanctie je ‘dreigt’! ( bijvoorbeeld ) niet spelen met zijn favoriete speelgoed
Hier een dochter van bijna 2 jaar oud. Hier krijgt ze 'straf' in de vorm van een time-out. Even uit de situatie gehaald worden. Ze weet ook dat ze naar de gang op de mat moet als ze iets doet wat niet mag. Soms loopt ze er zelf naar toe.. omdat ze dan iets heeft gedaan wat niet mag dus weet soms ook niet of het de juiste middel is hoor. Soms zijn wij hier ook nog zoekende. In huis helpt de time-out wel, maar als we ergens anders zijn, probeert ze het ook wel eens en daar is niet altijd een gang.. dus dan lopen we daar weer tegenaan. Soms is het gewoon heel lastig en zit er helaas geen gebruiksaanwijzing bij. Ook is het zo wat voor het ene kindje helpt, helpt juist weer niet bij de andere. Lastig en hopelijk vinden jullie voor jullie zelf een manier dat wel helpt!!
Ja, ik straf. In eerste instantie begonnen met negeren/afleiden en belonen toen hij 1,5 jaar was. Maar niet lang daarna echt begonnen met straffen in de vorm van een time-out. In het begin in de box toen die nog stond en hij te klein was om te blijven zitten op een bepaalde plek. En toen hij wat ouder was moest hij op de poef als strafplek. Nu is hij 5 jaar en sinds zijn broertje er is heb ik de poef zelf weer nodig aangezien dit een voedingskussen is in een bepaalde hoes. Dus nu is het de gang geworden.
Ik denk dat je hem te lang hebt genegeerd wanneer hij vervelend gedrag vertoonde. En mag ik vragen hoe lang je het dan vol houdt voordat je het afgepakte speelgoed weer terug geeft? Je moet regels gaan hanteren en wees daar heel duidelijk en consequent in. Speelgoed afpakken heeft denk ik niet zoveel zin, maar andere dingen daar in tegen wel. Bijvoorbeeld, hij krijgt die dag niets lekkers meer. Of de tv blijft uit, of geen tablet. Daarnaast zou je hem ook even op de gang kunnen zetten en gaat hij dan schreeuwen gewoon laten staan en dan kun je hm wel even negeren. Hij heeft duidelijke regels nodig en jij moet consequent zijn. Succes en hoop dat het snel beter wordt!
Hier ook een dametje van 3 jaar en 9 maanden.. Je kan er niets mee wat je ook doet het kan haar niks schelen.. En het begint nu aardig te botsen tussen papa en dochter lief.. Hmzz Lastige fase..
Ook ons 18 maaden dreumes naja peuter volgt het al behoorlijk op helaas..
Ohja, als mijn kind vervelend zou zijn bij het winkelen dan loop ik naar buiten en geef haar een keuze. Of we gaan naar huis en ze kan een poosje op de trap gaan zitten, of het gezeur is afgelopen en we gaan er een leuke dag van maken samen. Wij hebben thuis het motto dat het voor IEDEREEN gezellig moet zijn. Die uitleg werkt hier wel goed, ze is vrij sociaal daar in, en als ik uitleg dat het voor de rest niet leuk is als 1 persoon zich vervelend gedraagt, dan begrijpt ze dat.
Overigens is straffen hier enkel op de trap zitten of even in de hal. Speelgoed afpakken doe ik nooit. Bij een plaatsaanwijzing kun je er een tijd aan verbinden (bijvoorbeeld 5 minuten op de trap, dan even praten, een knuffel en klaar) maar om 5 minuten de playmobil buiten bereik te zetten en dan weer terug te geven lijkt mij niet zinvol. Dan pakt ze wat anders om te spelen en weg is je middel..
Ik denk dat het tijd word dat je wat regels gaat hanteren en die ook consequent vol houd. Mijn dochter heeft er ook wel eens een handje van om zich zo te gedragen maar dat vind ik echt onacceptabel. Ze kan naar de gang tot dat ze normaal.kan doen en sorry zeggen. Als ze dan gaat lachen kan ze mooi terug tot ze wel serieus kan doen. Er zijn periodes waar in je strenger moet zijn, dan gaat het daarna vaak weer een hele tijd goed.
Het woord straffen heeft een negatieve klank, maar het hoort toch wel zeker bij de opvoeding om je kind goed uit te leggen wat wel, maar ook zeker wat niet mag. Het woordje Nee heeft hier regelmatig geklonken. En bij het negeren van Nee kun je naar mijn idee als peuter/kleuter heus even op de trap gaan zitten. Daar lijkt mij niks mis mee. Ik begrijp de niet-straffen-opvoeding dan ook niet. Hoe moet je je kind dan ooit leren dat Nee in de school- en werkomgeving wel degelijk opgevolgd dient te worden? Ik vind ouders die onbehoorlijk gedrag gewoon negeren eerlijk gezegd laks. Opvoeden is nou eenmaal niet altijd leuk, maar een gemanierd kind hebben is wel heel prettig!
Het woordje nee gebruik ik uiteraard ook heel vaak maar nee zeggen zie ik niet als een straf..
Gemanierd is hij echter wel,volgens de juf ook wel meer dan de andere kindjes in de klas,maar dan in de vorm van dank u,alsjeblieft zeggen,als je met hem speelt,kleren aan doet,veters knoopt zal hij altijd zeggen dank u om mijn veters te knopen,dank u om met mij te spelen,doet hij al heel erg lang en ben daar ook best trots op als ik dan hoor zeggen aan de poort dat hun kind dat "niet wil" maar op vlak van "zijn zin krijgen" is het dan weer een echt draakje,nadeel is ook dat hij ontzettend lief is,hij kan je zo rond zijn vinger draaien,als je bv boos bent komt hij naar jou en dan komt hij jou knuffelen en zegt "mama toch je moet niet boos zijn want jij bent toch mijn beste vriend "
Ja het hangt er dus vanaf hoe jij op die laatste zin reageert ;-) want is daarmee de kous af, dan heeft hij je er mooi mee te pakken!!
Mijn dochter doet ook wel eens zo'n poging. Maar dan zeg ik dat beste vrienden soms ook wel eens boos op elkaar zijn, en dat dat niet erg is zolang we het daarna maar weer goed maken. (en dan hup alsnog op de trap hoor!)
Tja ik sta denk ik lijnrecht tegenover jouw manier van opvoeden. ik vind namelijk dat mijn kinderen duidelijke regels en handvatten nodig hebben om zich te ontwikkelen. dus ik negeer niet als ze gaan slaan of hysterisch huilen en schreeuwen of dingen doen die van mij niet mogen. ik zeg dat ze dat niet moeten doen, dat ze afhankelijk van het voorval ook nog eens sorry tegen elkaar of tegen ons moeten zeggen (mijn oudste bijna 4, pakt nog wel eens speelgoed af van de middelste ruim 2,5 en andersom) en als ze niet willen luisteren gaan ze soms op de gang, soms gaat de tv uit, soms gaan we niet naar opa en oma, soms mogen ze dan niet savonds kiezen qat we gaan eten (dat mag bij ons op zondag) of wat ze dan ook maar leuk vinden of zoiets dergelijks.
ik bespreek aan het eind altijd waarom ik ze nou gestraft hebt en als ze dat goed kunnen benoemen (afhankelijk van de leeftijd) dan is de straf opgeheven ena is het weer goed.
ik denk en vind dat regels nu eenmaal bij het leven horen, dat negeren van verkeerd gedrag ook niet in het gewone leven gebeurd en dat ik graag wil dat mijn kinderen zich staande houden in de wereld die voor ze komen gaat.. (ik praat over ik, maar uiteraard staat mijn man op 1 lijn)
Ja het sorry zeggen moet hij ook wel doen maar hij staat je gewoon uit te lachen terwijl hij het zegt en zegt " oh sorry mama ik zal dat nooit meer doen,ik zal altijd braaf zijn" maar 5 min later doet hij het dan weer
Dat komt waarschijnlijk omdat er, behalve sorry zeggen, geen consequenties aan zitten. Als je er met "sorry" vanaf bent wordt dat natuurlijk een makkelijk woordje zonder enige lading
Wij zijn toch wel van even in de hoek zetten om af te koelen. Daarna rustig praten waarom onze dochter daar zit en sorry zeggen en dat ze het niet meer zal doen.... Ik heb haar, toen was ze wel een stuk jonger, een paar keer laten liggen op de grond van de winkel en ben zogenaamd weggegaan. Nou na drie keer was het over. Wij zijn altijd vrij consequent van nee is nee, blijft ze zeuren gaat ze in de hoek. Meestal kiest ze dan eieren voor haar geld en houdt op. papa is wel wat strenger, ik merk ook dat hij wat vaker botst met onze dochter, komt vaak uit onbegrip ik heb aan een half woord genoeg om te weten wat ze wil, mijn man niet. Ook als onze dochter eindeloos blijft huilen om niets zetten we haar ook even in de hoek. Daar mag ze dan huilen zoveel ze wil.
Zijn trackmasters is het enige dat hij een hele dag door mee speelt,hij speelt met niks anders,daarom dat ik ook deze had afgenomen,gisteren namiddag was hij bij mijn moeder en had haar ook gezegd dat hij geen tv mocht,geen tablet en geen treinen,blijkbaar had hij direct gaan zeggen tegen mijn vader ik mag niet met mijn treintjes spelen van mama want ik Kreeg de Hulk van play doh niet,dus blijkbaar begreep hij echt wel waarom hij gestraft was maar het kan hem niet schelen en doet gewoon zijn gangetje..
Deze week deed ik dat ook,zeggen dat ik weg was maar hij bleef maar doorgaan in de winkel,heb hem ook heel duidelijk uitgelegd waarom ik dan kwaad was maar hij blijft je gewoon uitlachen
Tja lastig, ik denk dat je iets moet vinden wat hij niet meer om te lachen vindt. Lievelingsspeelgoed afpakken of zo. Geen tv kijken. Maar het moet wel iets zijn, wat je snel na het incident kan uitvoeren. Een straf uren laten geven, werkt niet. Zij zijn het voorval allang vergeten.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (25) Verversen