Ik ben nu 1.5 jaar samen met mijn vriend. Mijn dochter heeft zelf geen contact met haar vader ( wilt hij niet) contact tussen hun is niet heel erg goed.. Ook niet slecht maar het kan in mijn ogen beter. Mijn dochter is 5jr alleen geweest en dus erg aan mij gehecht en luisterd ook dus veel maar mij. Nu kan hij wel vaak negatief tegenover haar doen ( tablet uit, eigen bed slapen, luisteren) naja idg de minder leuke dingen. Ze slaapt normaal altijd in de eigen bed maar heel af en toe wilt ze bij mij wat ik totaal niet erg vind maar hij wel en maakt hier dus dan ook groot probleem van. In de ochtend mag ze van mij op de tablet maar dan maakt hij al gelijk opmerkingen over nu al gelijk op de tablet enzovoort. Verder doet hij niks met haar, haar zorg komt nog steeds 100% op mij aan ( we wonen samen en vind het totaal niet erg wat de zorg betreft) uit ze werk speelt hij ook niet met haar maar kan wel 'zeiken' over wat ze verkeerd doet. Net vroegt ze aan hem of hij even met haar wilde spelen. NEE geen zin in.. Geen idee wat ik hier mee moet
Sorry, kies voor je meisje. Dit blijft. Hij denkt dat bepalen en zeiken hem een opvoeder maakt. Maar hij moet vrienden worden met jou kind. Zij moet hem accepteren en zo gaat dat niet. Vind 't heel lullig voor jou meisje. Ikzelf zou niet met zo iemand kunnen, je kan je kind veel pijn doen.
Wat ik eigenlijk ook uit je verhaal haal is dat jullie qua opvoeding dus niet op 1 lijn zitten. Wat jij 'streng' vindt is voor hem misschien normaal. Praat daar ook eens over met elkaar. Zoals je zegt je bent ook een lange tijd alleen met je dochter geweest, samen heb je toch bepaalde patronen en als er dan iemand bij komt kan dat dus voor iedereen wennen zijn. Geef hem ook een kans zijn weg te vinden, betrek hem erbij en laat hem voor haar zorgen. Mijn partner heeft een compleet andere opvoeding en jeugd gehad, zijn normaal was voor mij streng. Ook het meespelen heeft hij niet echt meegekregen van thuis dus was dat voor hem ook vreemd. Praat, praat, praat zeker omdat je zwanger bent.
Kies voor je kind!! Als ik een vriend had en hij praatte zo over mijn kinderen dan had ik hem serieus zo de deur uit geflikkerd. Kom op het is een meisje van 6 jaar blijkbaar irriteert hij zich zo aan haar. En dan denk ik bij me zelf hoe kan je je aan een meisje van 6 jaar zo irriteren? Hij moet zich niet met jou kind bemoeien. Maak het hem direct duidelijk dat je klaar bent met dat gezeur over jou dochter en dat jij alleen bepaald of ze bij je in bed mag slapen of op de tablet mag.
Goed zo dat het je opvalt en dat je wilt dat de situatie veranderd want er zijn genoeg moeders die doorgaan voor hun zelf en kids ongelukkige jeugd krijgen door hun stiefvader die nooit liefde heeft getoond en Altijd maar naar deed
een samengesteld gezin kan wel 7 jaar duren voordat iedereen zijn of haar draai heeft gevonden. het is moeilijk en zou gewoon je zorgen, je pijn en hoop met hem bespreken. en horen wat er bij hem binnen zit. veel blijven praten. ook met je kindje. (ik zou zijn opmerking in de ochtend gewoon wat luchtig maken. aa joh zeur niet, wie greep vanochtend als eerst naar zijn telefoon? ;-) laat je dochter merken dat het niks persoonlijk is. was hij nou biologische vader geweest, amper wat met zijn dochter doet en zelfde soort zeur opmerkingen maken dan was er niks aan de hand. want ja bio ouder zijn of haar liefde is onvoorwaardelijk en dus mag die dat wel zo gewoon doen. en voor een stief ouder word het ook lastig. hij hoeft het heus niet altijd direct op haar gemunt te hebben, maar door veel van hem te verwachten en veel van hem onder vergrootglas te leggen word het allemaal misschien alleen maar gevoeliger. en jij omdat jij bio mama bent voelt alles ook veel intenser. om je kind te willen beschermen. dat is goed. jij kan ook grote positieve invloed hebben in hun relatie. ze moeten nog vertrouwd met elkaar worden. maar dan ook echt echt vertrouwd. elkaar door en door kennen. elkaars goede en minder goede punten accepteren of waarderen. wat ik hier lees geeft mij geen naar gevoel. het heeft gewoon tijd nodig.
Ik zou zeggen de groeten, krijg er gewoon een naar gevoel van. Hoe denk dat dat over komt bij een kind en hoe ze hier later op terug gaat kijken. Hij koos voor jouw en je kind dit zou ik niet accepteren
Nja heel hard... maar kies voor je eigen en je kindjes. Aan die vent heb je straks alleen nog maar een hoop ellende ipv steun. Sorry voor mijn directe antwoord maar trust me.. been there done that 😅
Dit kan in combinatie met jouw zwangerschap twee kanten op gaan. Of, als de baby is er laat ie jouw dochter helemaal links liggen! Of.. je staat er straks alleen voor met twee kinderen die beide geen vader hebben.. weet niet of je daar behoefte aan hebt? Ik zie hier geen toekomst in.
Dit kan in combinatie met jouw zwangerschap twee kanten op gaan. Of, als de baby is er laat ie jouw dochter helemaal links liggen! Of.. je staat er straks alleen voor met twee kinderen die beide geen vader hebben.. weet niet of je daar behoefte aan hebt? Ik zie hier geen toekomst in.
Ah wat sneu voor je dochter. Ze moet zich thuis wel gewenst en veilig voelen. Tuurlijk moet je een beetje aanpassen als je gaat samenwonen, maar hij is de indringer dus zal toch echt het meeste water bij de wijn moeten doen. Niet je dochter!
Ik hoop echt dat hij straks, als de baby er is niet alleen daarom geeft en je dochter links laat liggen. Dat zou echt sneu zijn.
Ga even goed praten met hem want je dochter verdient dit niet. Jullie waren met zijn 2en al een gezinnetje en hij komt erbij, dan gelden niet ineens alleen zijn regels.
Dat jullie eerst elke dag bij elkaar in bed lagen en nu niet meer omdat je een relatie hebt snap ik, maar bedenk je ook dat je haar letterlijk hebt vervangen. Je plaatsje is weg in bed, ga maar naar je eigen bed. Er wordt haar nu zoveel tegelijk afgenomen, dat lijkt me niet goed voor jullie band en haar vertrouwen.
Praat ook met je dochter. Vraag wat en zei van alles vind. Hoe zij het thuis vind gaan. En op een moment dat je alleen met haar bent zou ik dat doen.
Succes en probeer de goede keuze te maken. Volg je gevoel. Denk niet alleen ik blijf bij hem want ik ben zwanger (dat lees ik op uit vorige reacties), want als je het alleen om die reden doet dan wordt je ongelukkig hoor. En als jij niet gelukkig bent, dan zal je dochter dat echt wel meekrijgen en dat is niet goed.
Het mag vast niet gezegd worden maar in godsnaam: WAAROM BEN JE ZWANGER VAN DEZE MAN? Waarom?
Alle stoplichten staan op rood. Alle signalen zijn er: - jong en vanuit ouderlijk huis samenwonen - (te) weinig interesse in jouw dochter - negatief over jouw dochter - als snel samen wonen met een kind in het spel
Echt, waarom leek jullie dit een goed idee? Waarom de zeer grote kans lopen straks twee kinderen te hebben van twee vaders die beide niet naar hun kind omkijken. Kinderen zijn er de dupe van...
Man man gebruik toch eens je verstand in plaats van je piemel!
Aangezien je dochtertje al geen vaderrol heeft in haar leven is het belangrijk dat je een vriend hebt dat haar vaderrol invult. Na wat ik lees toont hij geen interesse in haar. Ik vind hem geen vaderrol. Na 1.5 jaar moest dat al zeker zo zijn als dat in hem zat. Ik denk wat velen al zeggen. Geef duidelijk aan dat het nu moet veranderen. En als dat niet gebeurd dat je dan verder gaat met jullie 2tjes. Je moet iemand vinden die het geweldig vind. Zoals mijn man, (wel de papa van me kinderen dus is iets heel anders) maar als mijn man thuis komt van 8 a 9 uur werken, begint zijn thuiskomst met dikke kussen en knuffels, hij speelt met ze tot het avondeten en brengt me oudste dochter zelf naar bed (ik breng de jongste). Hij is zo energiek bij hun waardoor hij vaak ook in slaap valt in bed haha.
Denk alsjeblieft goed na over jullie toekomst. En met jullie bedoel ik jou en je dochter. Worden JULLIE gelukkig met deze man?
oei oei, vind dat niet zo heel goed eigenlijk, je dochter geeft aan iets met hem te doen en hij weigert gewoon???. als een man kiest voor een alleen staande moeder kiest hij ook voor het kind. ik zou dit gedrag bespreken dit kan niet echt niet.
Andere man zoeken 🙃. Even serieus, goed gesprek met hem dat opvoeden en/en is. Daarnaast ben je best kort samen en woon je al samen en dat lijkt me voor je dochter ook pittig.
Ik vind dit echt heel erg zielig voor je dochter! Hoe denk je dat zij zich voelt. Haar echte vader wil haar niet en deze vent ook al niet. Zo krijgt ze een zeer lage eigenwaarde. Ik heb het idee dat hij de baas in huis is en dat jij niet zoveel te vertellen hebt. Misschien heb ik het mis maar dat maak ik uit je verhaal op. Ik zou voor mijn dochter kiezen en hem een laatste kans geven zich aan te passen. Zo niet dan schopte ik hem ons leven uit! Kansloos!
Nee dat zeker niet!! Mijm dochter staat op 1 en heb dat ook meerdere keren duidelijk laten weten. Ookal maakt hij probleem van dat ze in ons bed slaapt die ene keer is dat zijn probleem en blijft ze ook gewoon lekker bij mij liggen!! Mijn dochter weet heel goed dat zij het belangrijkste is
Ik ben blij om dat te horen meis. Want jullie waren eerst met z'n tweetjes en nu komt hij erbij en moet hij zich aanpassen. Ik wens je een fijne zwangerschap toe!
Als je alleen bent en een relatie krijgt dan gaat het om jou en hem. In jouw geval heb je een kind en is het heel belangrijk dat hij ook een geschikte partner is met het oog op jouw kind. De relatie draait niet alleen om jou, maar ook om jouw kind. Dat het voor het grote deel op jou terechtkomt vind ik niet eens het ergst, maar de mate van negativiteit waar jouw kind aan wordt blootgesteld (wat je schetst) dat lijkt me ongezond. Voor mij zouden haar belangen zwaarder wegen. Zou voor mij ook geen aantrekkelijk gedrag zijn. Het gaat om wat jij belangrijk vindt...
Ben het helemaal met je eens en je verwoord het ook netjes. Ik ben zelf een bonus moeder en heb nog nooit dit soort gedrag vertoond. Ik wist dat ik naast mijn vriend die 2 meiden erbij kreeg. Dat is dan mijn keuze geweest. Ik wist dat ik ook de zorg gedeeltelijk zou moeten overnemen.
Ik vind het vervelend om te zeggen. Ik zou zo’n man niet als voorbeeld willen voor mijn dochter. Als ik in jouw situatie zou zitten dan zou ik willen dat een man voor mij en mijn kinderen kiest. Niet alleen voor de lusten
Oei wat vervelend. Als hij niks kan/wil bijdragen dan wegwezen!
Maar ik wil ook even advocaat van de duivel spelen. Geef jij hem de kans? Mag hij iets doen in contact en opvoeding? Of is het nooit goed genoeg. Hij zal nooit iets doen als jij altijd denkt dat jij het beter weet. En ondanks dat je haar moeder bent en meer ervaring hebt, mag hij ook zijn weg indekken in zijn nieuwe rol. Als mijn man mij bekritiseert continue mag hij het zelf doen en doe ik geen moeite meer....
Probeer ook kritisch naar jezelf te kijken. Als je dat gedaan hebt, en je weet zeker dat jouw rol beperkt is, wegwezen.
Ik had die vent me huis uit geschopt is die helemaal gek geworden.....ik heb ook een samen gesteld gezin, en hij moet het niet in zijn hoofd halen om zo te reageren tegen mijn kind....bevalt hem iets niet wordt dat besproken met mij, kan ik nadenken heeft hij gelijk of niet en dan kan ik daar mijn dochter op aanspreken, haar vader is al 10 jaar niet in haar leven, maar hij zal never nooit een vaderrol mogen spelen van mij in haar leven...ze heeft maar 1 vader of die er wel of niet is. Als ik jou was zou ik naar heel erg goed nadenken over jou relatie, zo'n man laat je toch niet bij je kind.
Ik zou met hem gaan praten, hij moet heel snel zijn houding veranderen ! Je arme meisje. Kids zijn zo loyaal naar ouders of vader/moeder figuren. Ze probeert het toch weer. 💔
Kijk ik deed ook heel lang alles alleen met m’n zoon, ookal zijn m’n vriend en ik 7,5 jaar samen. We wonen nu zo’n 3 jaar samen. Hij moest er in groeien, maar hij heeft geen dag “gemeen” gedaan. Wel vind ik, als je samen woont, er duidelijkheid moet zijn tegenover elkaar. Dus als hij het te vroeg vind om op de tablet te gaan, kunnen jullie daar een middenweg in vinden? Of dat slapen, als hij dat niet prettig vind, kunnen jullie daar afspraken over maken ?
Ze sliep voor onze relatie ook vaak bij mij en nu dus afgesproken 1keer in de week.. Af en toe vind hij onze afspraak dan toch nog lastig. Ik heb er met hem over grhad gisteren en gewezen op zijn gedrag. Tuurlijk kan ik hem de deur wijze maar dat gaat lastig als je zwanger bent.. Anders had ik dat waarschijnlijk allang gedaan. Mocht het gedrag toch niet veranderen zwanger of niet maak ik er alsnog een einde aan.
Oei... wegwezen bij die gast. Ik zou niet zo over me heen laten lopen en al helemáál niet over mn kinderen! Als iemand maar 1 dag zo tegen mn zoontje zou doen is t einde verhaal, dan weet ik al goed genoeg hoe diegene in elkaar steekt. Hoe lang houd je t al uit met hem?
Sneu voor je dochter en respectloos naar jou. Persoonlijk zou ik zo’n situatie niet trekken. Jullie zitten duidelijk niet op 1 lijn. Lijkt me duidelijk dat jullie écht in gesprek moeten gaan.
Jeetje heftig om te lezen. Wat moet jou dochter op de tenen lopen zeg! Voor mij had die allang einde oefening geweest. Mijn kind zal ik echt boven alles en iedereen verkiezen! En je bent nu zwanger van hem. Hoe zie je dat voor je? Gaat hij straks wel een actieve rol in het leven van zijn eigen kind spelen? Dat ik zou nog erger voor je dochter vinden, wat zal zij zich dan onzeker voelen. De baby wel en zij niet 😭
Ze wordt al door dr eigen vader niet gezien, dan zal een stiefvader en alles aan horen te doen om haar kijk op vaders te veranderen.
Wat ontzettend sneu voor je dochter. Dit gedrag is toch niet ineens gekomen?? Straks is de baby er en heeft hij wel zin om daarmee te spelen?? Dan is het dubbel super sneu voor je dochter.
Ik denk niet dat ik samen zou willen zijn met iemand die mijn kind er niet 100% bij zou nemen.
Tiid voor een goed en duidelijk gesprek. Alles of niks!
Jullie moeten eerst op één lijn komen wat je wilt met het opvoeden. Het is nooit goed, ook niet in een 'gewone' situatie dat ze van mama op de tablet mag en van papa niet. Net zoals in bed. Zorg dat het bij jullie onderling duidelijk is wat jullie goed vinden en wat niet. En voorlopig zou jij haar alleen corrigeren, toespreken (wanneer jullie met z'n 3-en zijn) als je dochter iets doet wat niet de bedoeling is. Daarnaast inderdaad vragen wat voor relatie hij wil met haar. Wil hij haar wel??? En zeer duidelijk zijn dat er straks absoluut geen verschil kan zijn tussen je dochter en de baby! Je dochter zal het je anders later altijd kwalijk nemen en niet zo leuk om dat deel van haar jeugd terugkijken.
Ik denk, dat je eerst eens met hem om tafel moet om helder te krijgen waarom hij zo afstandelijk is. Je bent zwanger zeg je, en een terechte vraag van Sharon hieronder. Ik denk dat het voor jouw dochter uitermate belangrijk is dat ze zich geaccepteerd voelt door hem. Want wat gebeurt er dadelijk als hij wel aandacht heeft voor de baby, maar niet voor haar? Hoe ga jij dit aanpakken dan? Als ik samen zou zijn met een kerel die niet de vader is van mijn kinderen, en ze zijn nog zo klein, dan is mijn verwachting dat hij net zoveel voor mij gaat als voor hen. Hij hoeft niet een plaats in te nemen, maar op zijn minst tijd en aandacht aan ze geven.
Ik zou het absoluut niet kunnen uitstaan als hij dadelijk wel met zijn eigen kind wil spelen maar niet met jouw dochter. Dingen die jij en je dochter gewoon waren voor hij er was, hoeven niet te veranderen. Jouw vriend is er immers bij gekomen en heeft zich maar aan te passen. Wel is het van belang dat jullie van af nu samen de regels bepalen, maar dat jij die regels handhaaft. En wellicht als het heel goed gaat, dat hij dat ook kan gaan doen. Maar als hij geen tijd en aandacht aan haar geeft, en dat nooit zal gaan doen, krijg je er alleen maar ellende van, want je dochter zal haarfijn aanvoelen hoe de situatie is en of ze geaccepteerd wordt door hem of niet. Hij weet ook dat jij een dochter hebt dus hij zal daar ook flink zijn best voor moeten doen.
Sorry maar zou voor mij einde relatie zijn. Hij is niet haar vader dus ook geen opvoeder. Hij zou juist tijd moeten investeren in leuke dingen met haar en niet de opvoeding. Sterkte maar ik zou het wel weten! Jij bent degene die voor je dochter op moet komen...
Jullie moeten eerst op één lijn komen wat je wilt met het opvoeden. Het is nooit goed, ook niet in een 'gewone' situatie dat ze van mama op de tablet mag en van papa niet. Net zoals in bed. Zorg dat het bij jullie onderling duidelijk is wat jullie goed vinden en wat niet. En voorlopig zou jij haar alleen corrigeren, toespreken (wanneer jullie met z'n 3-en zijn) als je dochter iets doet wat niet de bedoeling is. Daarnaast inderdaad vragen wat voor relatie hij wil met haar. Wil hij haar wel??? En zeer duidelijk zijn dat er straks absoluut geen verschil kan zijn tussen je dochter en de baby! Je dochter zal het je anders later altijd kwalijk nemen en niet zo leuk om dat deel van haar jeugd terugkijken.
Heb je al eens op een neutrale manier met hem gepraat hierover? Mijn man vond het ook moeilijk om zich een houding te geven naar mijn kinderen in de eerste twee jaren omdat hij zich niet wilde bemoeien met de opvoeding en onzeker was over zijn rol als stiefvader omdat hij ook wel wist dat hij hun biologische vader niet kan vervangen. Inmiddels hebben we een mooie balans gevonden waarin de kinderen hem opzoeken als ze hem nodig hebben en ze hun eigen hobby's hebben samen. Maar dat kostte de nodige tijd en we stemmen nog steeds veel af... Geef ze dus ook tijd en ruimte samen om elkaar te vinden en ga eens samen zitten om te bespreken hoe jullie allebei tegen de opvoeding aankijken. Want als je het echt samen wil doen, is het noodzakelijk dat jullie er uit komen en één lijn trekken, ook voor jullie toekomstige kindje.
Ik heb heel vaak aangegeven dat hij zich wat meer positief moet inzetten.. Of als ik haar op bed leg even mee te lopen om ook weltrusten te zeggen.. Heb ze ook vaak zat samen even op pad gestuurd (bios enzovoort) op dat moment hebben ze het ook leuk samen.. Maar in het dagelijkse leven is het in mijn ogen vaak negatief. Hij is nog jong (24) ik 26 maar al vanaf mijn 19e moeder gelijk op mezelf gaan wonen hij komt nog bij zijn moeder vandaan.. Dus er zit zeker verschil in tussen ons en heb hem heel veel tijd gegeven om überhaupt aan de situatie te wennen maar mag toch nu naar 1.5 jr wel verwachten dat dit nu een betere kant op gaat. U
Vaker aangegeven dat die moet veranderen, niet gebeurd maar je wel zwanger laten schoppen waar ben je mee bezig je had voor je kind moeten kiezen of het veilig moeten doen, en geen kind beginnen met iemand die zo met jou kind omgaat.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (65) Verversen