Sorry iedereen, het wordt een enorm lang verhaal. Maar ik weet even niet wat ik kan doen, En ik moet het allemaal schrijven om een totaalbeeld te geven van de situatie (of hoe mijn neefje het ziet en voelt). Hopelijk kunnen jullie helpen of tips geven.
Het gaat om de 2 zonen (J van 16 en A van 19 jaar) van de zus van mijn man. Laatst was het gezin bij ons op bezoek, en vonden we al dat vader nogal hard, onbeschoft en kleinerend deed tegen zijn zoons. Dochter is zijn prinses, die kan niks misdoen.
Vanavond stond de jongste, J dus, plots voor onze deur, huilend. En wat we toen hoorden, heeft ons allemaal met stomheid geslagen... Hij was van huis weggelopen, nadat zijn vader hem had gezegd dat hij maar naar zijn negerinnetje (zijn vriendinnetje) moest lopen, wat hij dus ook wilde doen. Hij zei ons dat zijn ouders, vooral zijn vader, heel vaak en zonder noemenswaardige redenen kwaad worden, roepen en tieren tegen hen. Vader zou volgens J hen ook slaan, en niet zomaar een tik, maar hij zou slaan tot de jongens op de grond liggen. Als kind al, trok hij aan hun oren tot ze scheurtjes in hun oorschelpen hadden en bloedden. Hij vertelde, dat hij op een dag ruzie had met zijn vader, en hij naar zijn kamer gegaan was. Vader kwam plots de trap op gerend, en heeft zijn kamerjas in stukken getrokken (die had hij aan), en een knie tegen zijn oogkas gestompt. Verder mogen de jongens niet naar beneden als ze alleen thuis zijn, heel de benedenverdieping heeft alarm en dat gaat af als ze naar beneden gaan. Vandaag sliepen ze wat langer, en ouders en hun zus waren uit mountainbiken gegaan zonder hen, de hele dag. De jongens konden niet in de keuken komen, dus hadden de hele dag nog niets gegeten. Dus had de oudste, A, een slaatje besteld bij een afhaalrestaurant, ze konden het ontvangen en betalen via een raam op de 1ste verdieping. En net op dat moment kwamen de ouders en zus thuis. Vader heeft de slaatjes in de vuilnisbak gegooid, en hen verboden om mee te eten. De jongens hadden dus geen eten de hele dag. Ze moeten trouwens elke keer dat ze alleen thuis zijn, boven blijven, het alarm gaat dan elke keer aan. Als zus erbij is, mogen ze wel naar beneden.
J vertelde ook, dat A continu te horen krijgt dat hij zo snel mogelijk maar een andere verblijfplaats moet zoeken, hij is oud genoeg om alleen te gaan wonen, hij moet het huis uit. Maar hij heeft niet veel spaargeld, moest zelf betalen voor zijn rijbewijs en rijlessen, vader wilde hem niet leren rijden, kostte hem volgens J echt een bom geld. Ook tegen J zou vooral vader zeggen dat hij beter zou weggaan. En nu heeft J dat dus uiteindelijk echt gedaan...
Wij zijn de eersten van de familie tegen wie hij zijn hele verhaal heeft durven doen, geloof me, er is nog meer gezegd. Hij heeft gelukkig ook al gesprekken gehad met het CLB, zij zijn ook bezig met de zaak. Het is trouwens op hun aanraden dat hij nu naar zijn vriendinnetje gegaan is. Morgen gaat hij wel terug naar huis, zijn vader komt later thuis van werk dan hij, en dan zou hij op mijn aanraden misschien eens met zijn moeder kunnen praten over hoe hij en zijn broer zich écht voelen, hij denkt dat zij als ze alleen is, misschien wel zou willen luisteren. Als vader erbij is, kiest ze wel vaders kant. Maar hij geeft aan dat hij echt niet meer zo verder wil, op een bepaald punt heeft hij zelfs (tegen mij alleen) gezegd dat hij soms denkt dat hij zo gewoon niet meer wil leven, dat hij het leven beu is. Hij slaapt niet meer, kan zich niet meer concentreren, is bang telkens hij zijn vader ziet of na school naar huis moet...
Het doet mij enorm veel pijn als ik dit allemaal hoor, het blijft nu ook in mijn hoofd zitten. Het zijn zulke lieve jongens...
Nu komt mijn vraag. Kunnen wij iets doen om hen te helpen? Probleem is dat mijn man en zijn zus hele dikke vrienden zijn, maar wij van deze hele situatie niets afwisten. Zij weten ook niet dat J dit alles nu aan ons verteld heeft, en we zijn bang, dat als we hen er toch op zouden aanspreken, we de jongens dan wel eens in hele grote problemen zouden kunnen brengen. Tegen ons zal alles ontkend worden, maar als we weg zijn, zouden ze misschien de jongens gaan aanvallen. Dus directe inmenging is niet echt een goede zet... Maar kunnen we eigenlijk iets (achter de schermen) doen voor onze neefjes...? We hebben al gezegd dat ze altijd hier mogen komen overnachten, bij hun Oma ook (moeder van hun moeder en mijn man), maar mijn man wil eigenlijk geen heibel met zijn zus, en meer nog, we willen vermijden dat de jongens het moeten ontgelden als ze het zouden weten. Kunnen we iets meer doen dan hen op die manier steunen, en vooral door te luisteren...? Zouden jullie hen proberen raad te geven, en dan ook welke raad dan? Zouden jullie toch met de ouders gaan praten...?
Oh en nog een ding, mijn man en ik waren het oneens over wat hij vanavond zou moeten doen, manlief zei dat hij toch beter terug naar huis kon gaan om het niet erger te maken. Maar ik ben van mening dat hij nu vooral bij iemand moet zijn die hem kan troosten, steunen, iemand waarbij hij zich geliefd voelt, wat ook de raad van het CLB was. Ik denk dat, als hij vanavond terug was gegaan, hij opnieuw slaag zou gekregen hebben, nog meer stress en angst, bij zijn vriendin kan hij nu even tot rust komen al moet hij dan morgen de confrontatie aangaan. Mijn man vreest dat hij het erger maakt door weg te blijven en dat hij nu morgen de volle laag zal krijgen... Uiteindelijk heb ik hem naar zijn vriendin gebracht, maar heb ik daar nu wel goed aan gedaan...?
(We hebben nu slechts 1 kant gehoord, dat weet ik, maar J is echt niet een jongen die zulke dingen uit zijn duim zou zuigen. En ook het feit dat hij het CLB ook heeft aangesproken, zorgt ervoor dat wij zijn verhaal echt wel geloven.)
Contact opnemen met veilig thuis en de jongens in huis nemen. Dat is wat ik zou doen. Ik zou de relatie op het spel zetten voor de veiligheid van mijn neefjes.
Wat heftig, Je zou contact kunnen opnemen met veilig thuis. Ik durf alleen niet te zeggen of ze wat kunnen doen voor je oudste neefje. Want hij is al meerderjarig. Voor de jongste wel. En als moeder toch kant van vader kiest. Vraag ik mij af of ze zelf ook niet bang is voor haar man? Ook al heeft ze een goede band met haar broer. Is het misschien wel een keer handig om zelf ook eens apart te gaan zitten met haar alleen. En dan niet gelijk vertellen wat J heeft gezegd. Maar gewoon eens na gaan hoe het met haar gaat en dat je het toch apart vind hoe haar man soms reageert naar de kinderen toe en dat je je zorgen maakt.
Misschien ook een gesprek eens voeren met je oudste neefje?? Zijn kant van het verhaal aanhoren en of je nichtje? Want neem aan dat zij dit ook meekrijgt en dat dit ook niet goed is voor haar??
Wat een heftig verhaal😪 vreselijk! Helaas hebben mijn broer en ik in dezelfde soort situatie gezeten, alleen dan met onze moeder en stiefvader. Toen de boel escaleerde op een verjaardag hebben mijn oom en tante, de zus van mijn moeder, ingegrepen en het voor ons opgenomen. Ze hebben er een flinke prijs voor moeten betalen, namelijk dat ze sindsdien geen contact meer met ze hebben. Tot op de dag van vandaag zijn we ze ontzettend dankbaar en hebben we het mede aan hun te danken dat wij zijn wie we zijn (beide een eigen gezin, goedlopende bedrijven. Een goed leven in de maatschappij). Mochten mijn nichtjes (de kinderen van mijn broer, waar ik dus heel close mee ben) in dezelfde soort situatie komen, dan zou ik op zn minst in gesprek gaan met mijn broer en mijn nichtjes de steun geven die ze nodig hebben.
Dat geldt hetzelfde voor jullie neefjes. Hoe moeilijk ook, jullie moeten ze helpen!! Dit kan hun hele toekomst bepalen. Ik zou als eerste in gesprek gaan met alleen de zus van je man. Zeg ook dat jullie hulp in willen schakelen en maak flink duidelijk wat dit leven met jullie neefjes doet. Heel veel sterkte, jullie kunnen dit!
allereerst zou ik alle hulpinstanties van politie tot huisarts inschakelen, maar ook met medeweten van de jongens. Ook zou ik ervoor waken dat ze bij elkaar zouden blijven, zoveel als dat mogelijk is. ik zou eerst niet met de ouders gaan praten. Laat het voor wat het is voor dit moment. misschien komt de zus zelf wel naar jullie toe. Wie weet word zij ook in relatie gekleineerd, dat weet je niet. Ik denk dat als je wel met de moeder of vader zou gaan praten, je het vertrouwen van de jongens beschaamd en je het ook nog wel erger kunt maken voor ze.
Je hebt al heel veel voor hem gedaan, geluisterd naar zijn verhaal, gesteund en dat hij altijd welkom is. Als je een baken voor de jongens wilt zijn, wees dan zo neutraal mogelijk. Laat de jongens naar jou komen voor raad, warmte en liefde. Voor dit moment is dat al zoveel voor ze! Bespreek ook alle stappen die je kunt doen voor ze qua hulp. Ze zijn oud genoeg om zelf ook mee te kunnen beslissen. ze zijn geen 6 jaar meer.
Ik wens je ongelooflijk veel wijsheid toe in deze moeilijke situatie!
Melding doen bij veilig thuis, eventueel anoniem als dat kan. Jammer dat ze hun hele leven daar al door hebben moeten brengen. Ik zou als ik hun was mijn spullen pakken en vertrekken ook al zijn ze jong, wellicht dat jullie ze daarbij kunnen helpen. En om eerlijk te zijn, het zou me echt niets interesseren of dit ten koste gaat van de relatie van ‘die ouders’. Kijk niet weg als je om die jongens geeft!
Ik zou de huisarts bellen en het verhaal vertellen en misschien ook bij de school van de jongste. Zij kunnen dan zien of er eerdere meldingen zijn gemaakt door andere instanties. Daar kunnen ze dan weer iets mee.
Zo nam ik vaak mijn broers en zussen op mijn schouders...nou weet je ..je krijgt uiteindelijk stank voor dank. Je hebt je eigen gezin focus daar op. Ik heb epr genoeg van geleerd en help dus nooit meer familie in dit soort situaties. Jou man heeft gelijk hou het bij je eigen en neem afstand. Hoe hard het ook is..beste voor jezelf
Wat vreselijk, ik zou proberen uit te zoeken wat de rol van zijn zus hier in is. Is ze zelf ook slachtoffer? En sowieso veilig thuis bellen! Er worden niet meteen meldingen gedaan, maar je kunt er ook voor advies terecht! Hou de deur open voor de jongens, veel sterkte in deze situatie
Wat verschrikkelijk dat iemand zijn kinderen zo behandeld. Ik zou nog eens met je neefje praten wat hij wil. Sowieso bij instanties aanbellen over de situatie want dit is echt droevig.
Veel sterkte en hoop dat je neefjes snel een veilige plek krijgen.
Je man wil geen heibel met zijn zus? Hmmm... ik zou haar sowieso nooit meer recht in de ogen kunnen kijken. Kan wel zijn dat dit alles van haar man af komt, maar zij laat het wel toe! En ja, misschien is zij ook wel het slachtoffer etc, maar dan zal ze alle hulp aangrijpen die ze kan krijgen. Ikzelf had mn neefje bij ons laten slapen, het andere neefje ook laten komen, mn zus en zwager gebeld over de situatie en verteld dat we de volgende dag met zn allen om tafel gaan. Maar boven alles had ik mn neefjes beschermd!
Jeetje meis wat heftig!!! Ipv een veilige haven hebben die jongens het tegenovergestelde gekregen. Afschuwelijk dat mensen zo kunnen zijn tegen hun eigen kinderen. Enige wat jullie nu kunnen denk ik is, er zijn voor ze. Ze kunnen bij jullie terecht, dat ze dat weten... Heel moeilijk... je erin mengen kan ik me voorstellen dat dat moeilijk is. Als t bij mij was geweest had ik zeker wel verhaal gehaald bij mn zus en zwager.
dit is geestelijke en fysieke mishandeling. De jongens zijn nu al heel slecht af. Wat hij ook zegt dat hij denkt aan zelfmoord geeft wel aan hoe erg het is. Je man moet nu gaat denken wat staat voor op het welzijn van zijn neefjes of de band met zijn zus? Die jongens moeten daar gewoon weg. Verder zoek zo snel mogelijk professionele hulp. Die kunnen helpen hoe dit in goede banen te leiden. Je zegt dat er onderdak is voor de jongens. Is dat voor 1 nacht, 1 week of lange termijn? Dat is wel belangrijk om te weten. Blijf ook in gesprek met de jongens. Verder laat de jongens bewijs materiaal verzamelen als dat veilig mogelijk is. confronteren kan, maar je moet een manier hebben dat het gedrag stopt en dat is niet persee door te confronteren. Die man moet zelf willen stoppen. Het kan zijn dat hij door confrontatie inziet hoe fout hij bezig is en dat hij dan hulp zoekt. Maar ergens ligt het probleem niet in zijn karakter want hij kan zijn dochter wel goed behandelen. Dus de kans dat hij dan ook wil veranderen is kleiner. wat verschrikkelijk zeg! Hou een open deur voor je neefjes en blijf in gesprek. Ook om er voor te zorgen dat er geen zelfmoord word gepleegd.
Hele schrijnende situatie Ik vind het wel heftig om te lezen hoe er soms over de zus wordt geschreven, zij kan best ook groot slachtoffer zijn In mijn ogen kan je dit alleen melden bij veilig thuis. Er moet hulp komen voor deze kinderen. Ik zou zeker niet zelf gaan praten want er zal boosheid komen, ontkenning en misschien ook een verbod voor de jongens om naar jullie te komen, lijkt me dat je dat niet wilt. Er moet actie ondernomen worden en dat kunnen jullie niet zelf. Uit ervaring rondom kindermishandeling (dat is het gewoon) vanuit mijn functie binnen onderwijs, weet ik dat het heel heftig kan zijn maar de kinderen uiteindelijk erg blij zijn met de hulp en verwijdering van hun vader/ouders. Als moeder ook slachtoffer is kan die relatie onder professionele hulp hersteld worden. Wees er voor de jongens maar laat de actie aan professionals over.
Er trots op zijn dat hij naar jullie toegekomen is en laten weten dat hij altijd welkom is bij jullie. Je man zou zijn zus ook aan kunnen bieden dat de jongens een paar dagen bij jullie mogen komen logeren. Misschien geeft dat opening tot gesprek.
Feit dat deze jongen jullie in vertrouwen neemt zegt al erg veel, waarschijnlijk heeft hij dan ook wel verwachting van jullie wat betreft hulp. Wat wil dese jongen zelf? Zo verdergaan is geen optie, ze worden er dood ongelukkig.
Ik.vind het trouwens wel echt een schrijnend verhaal, en dat het al jaren is zo zielig voor de jongens.
Ik zou hem niet meer terug laten gaan en zorgen dat je andere neef ook zsm weg is daar. Ruzie of geen ruzie met je schoonzus. Mijn man is vroeger zwaar mishandeld tot zijnn 16e door zijn vader. de impact die dat heeft gehad is vreselijk. Wat moeten die jongens zich eenzaam voelen en bang zijn. En vooral, geloof hem! Mijn man heeft meerdere malen bij familie aangegeven hoe het thuis ging, zijn moeder werd ook mishandeld en ontkende dat uit angst als iemand het dan vroeg omdat mijn man iets had verteld. Mijn man werd gezien als leugenaar terwijl er duidelijke littekens te zien waren... Sterkte, het zal voor jullie moeilijk zijn maar wat zullen de jongens dankbaar zijn als jullie hun veiligheid kunnen geven
Wat een ongelooflijk trieste situatie voor je neefjes. En wat moedig van je neefje om bij jullie aan te kloppen, dit speelt vast al een hele lange tijd. Te bizar hoe ouders met hun eigen vlees en bloed omgaan. Zoals eerder gezegd zou het niet verbazen als je schoonzus ook in een hele nare positie zit maar je kinderen moeten altijd op nummer 1 staan en je kiest dus voor je kinderen ipv je man. Ik zou je schoonzus en zwager morgen confronteren met deze situatie en ze voor de keuze stellen: of zij zoeken direct hulp of jij meldt de situatie bij Veilig Thuis oid.
Zou je ook met de ouders praten, ondanks dat J gevraagd heeft dat niet te doen (vooral uit angst voor hun reactie als wij weg zouden zijn...)? Een oprechte vraag waar wij mee worstelen...
Ja zeker, dit kan zo niet langer doorgaan. Dit is al erg, straks gebeuren er nog ergere dingen. Misschien is het een idee om met de ouders en je neefjes erbij een gesprek aan te gaan? Dan hoor je het van 2 kanten. En misschien is het beter voor de neefjes om tijdelijk elders te verblijven? Voor hun is thuis geen veilige plek meer denk ik.
Dat het thuis voor hen geen veilige plek meer is, vonden wij ook al. Eerlijk gezegd had ik liever dat ze niet meer terug hoefden... Zowel mentaal als fysiek worden zij aangevallen. Maar ofwel moeten ze idd eerst ergens anders kunnen verblijven, ofwel zou het gesprek door een professional moeten geleid worden, die er dan ook voor zou moeten kunnen zorgen dat ze later thuis niet de volle laag zouden krijgen als ze eindelijk hebben kunnen praten. Want daar ben ik het bangste voor, dat een gesprek met de ouders er alleen maar voor zou zorgen dat ze eenmaal thuis helemaal als krankzinnigen tekeer zouden gaan...
Daar heb je een punt, dat betekent dat je het morgen gelijk moet melden bij bijv. Veilig Thuis of Jeugdzorg en daarna de confrontatie aangaan met je schoonzus en zwager, jullie worden (door je zwager) ook belast met deze situatie.. Je neefjes na het gesprek niet meer thuis laten wonen.
Ik had zelf gelijk in het huis gestaan... en ze geconfronteerd! Zeker niet het kind/tiener naar huis gestuurd.. Ik had ze in huis genomen en zijn zus kan langs komen om te praten. Ook als is het "dikke mik" met zijn zus zo dik is het dus niet want zij laat zoiets toe zonder iets te doen. Dan maar geen band met zijn zus.
Pfff... Wat een verhaal en wat verschrikkelijk (als dat inderdaad allemaal waar is). Ik snap wel dat je bang bent om je erin te mengen, want je weet ook niet wat zo'n agressieve man in zijn boosheid kan doen richting jullie. Je wilt de kinderen helpen, maar niet ten koste van de veiligheid van je eigen gezin. Ik heb helaas geen advies, maar wil jullie wel veel sterkte wensen.
Wat een verschrikkelijk verhaal.... Dit is een schreeuw voor hulp van je neefje. Het verhaal zal 2 kanten hebben maar ik zou op dit moment de kant van je neefjes kiezen!!
Hoi, ik ben de man van mybelovedkids en politieagent. Ik ben erg onder de indruk van je verhaal en ik werk al heel wat jaartjes bij deze baas. Wat fijn dat je neef jullie in vertrouwen heeft genomen en zijn verhaal heeft durven doen. Mijn advies zou zijn om minstens Veilig Thuis in kennis te stellen en de wijkagent die jullie uitgebreid kan adviseren. De wijkagent zal wel wat op papier moeten zetten, maar zoals ik deze casus hoor moet er echt iets gebeuren. Een andere optie is via Meld Misdaad Anoniem. Dat is een instantie waar je je naam niet hoeft te noemen en zij sturen de melding door naar de politie.
Er zal waarschijnlijk een strafrechtelijk onderzoek worden gestart, maar nog veel belangrijker, dat er dan ook (verplicht) hulpverlening wordt opgestart, zelfs voor je zwager.
Mocht je schoonzus en neefjes dan geen aangifte durven te doen kan de politie besluiten ambtshalve te vervolgen, dan treffen je schoonzus en neefjes al helemaal geen blaam.
Nog een derde optie is naar de huisarts van je neefje. Hij zal ook verwijzen naar Veilig Thuis en zal ook uiteindelijk verzoeken melding te maken bij de politie.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe en als je nog vragen hebt hoor ik het wel via mijn vrouw.
Ja ik was er helemaal misselijk en verdrietig van en hij kwam net thuis van zijn dienst dus heb het hem meteen laten lezen. Te erg voor woorden, ik hoop dat ze gauw geholpen worden. 😭
Ja snap ik... herken je gevoel bah. Maar toch super dat hij even wilde reageren want dsnk dat ze met dit bericht meer ksn danmet welk ander bericht. Toppers zijn jij en je man dus
Ik vind dat jullie voor 100% achter je neefjes moeten gaan staan, zelfs als dat ten koste gaat van jullie eigen relatie met de ouders. Ik wil jullie niet direct veroordelen, maar ik vind het een hele slechte zaak dat jullie hen naar huis willen terug sturen uit angst dat js zelf ruzie zou kunnen krijgen. Het is een hele stap dat die jongen alles verteld heeft en nu is het aan jullie de taak om hen te helpen. Ze moeten een veilig onderdak hebben en als jullie die kunnen bieden, doe dat dan.
Ik denk dat het belangrijk is dat de jongens allebei een veilig heenkomen hebben en dat als ze spullen van thuis nodig hebben, jullie met ze mee gaan. Geef hen die steun, ze hebben jullie keihard nodig. Mensen die voor hen in de bres durven te springen en niet die uit angst de confrontatie uit de weg gaan.
Ja ik persoonlijk ben echt tegen mijn man ingegaan, dat hij zeker niet naar huis terug kon. Daarom heb ik J ook naar zijn vriendin gebracht en niet naar huis. Maar mijn man deed het niet echt vanwege zijn goede band met zijn zus hoor, hij was van mening dat als J nu weg zou blijven, het morgen nog veel erger zou zijn. En dat kan best, dus op die manier begrijp ik mijn man ergens wel.
Mijn man zou J trouwens zelf hebben weggebracht, dus dan zouden de ouders toch geweten hebben dat hij bij ons was. En toch wil mijn man ergens het gesprek over deze toestand ontlopen, hoewel hij dat gesprek met zijn zus zeker had moeten doen als hij J zou hebben teruggebracht. Maar hij is ook meer bang voor de gevolgen voor de jongens dan voor de relatie met zijn zus.
Het is een misverstand, dat je denkt dat we bang zijn voor de relatie tussen mijn man en zijn zus. Ik heb idd gezegd dat mijn man geen heibel wil met zijn zus, maar dat is ondergeschikt aan wat de jongens moeten meemaken. Sorry dat dat niet duidelijk genoeg was. De jongens gaan wel voor natuurlijk, maar als het anoniem kan, heeft dat toch ergens de voorkeur van mijn man, als het over ingrijpende dingen als politie of kinderbescherming oid gaat.
Ik sluit me hierbij aan. Wat mij betreft: Eerst neven een veilige plek bieden, dan praten met hulpverleners en daarna ofwel met duidelijke verbeterafspraken terug naar huis, of naar een betere plek.
Ik heb als kind/puber in een vergelijkbare situatie gezeten als je neven en teruggaan helpt niet als het al zo ver en mensonterend is. Dan bereik je alleen dat de fysieke en emotionele mishandeling doorgaat. Zoek hulp bij Veilig Thuis. Die helpen jullie en je neven verder.
Ik wens je heel veel wijsheid en kracht. En ik vind je een supertante! (Die van mij keken toe maar deden niets, hoorde ik pas toen ik volwassen was. Ze hadden zich grote zorgen gemaakt, maar geen vinger uit gestoken. Wij kinderen hadden eerder ingrijpen - en steun - hard nodig, maar kregen het niet.
Bedenk ook: Een tiener of jongvolwassene die van huis uit geen liefdevolle steun en uitleg krijgt, voelt zich overweldigd als ze op zichzelf willen wonen. Tot 21 geen huursubsidie meen ik, en ze weten de weg vaak niet naar instanties, hoe regel ik de verzekering, hoe betaal ik dat allemaal? Hoe vind ik een woning, meubels... Etc. Omdat het onmogelijk lijkt wat ze willen en ze volledig overvraagd zijn, zakt de moed ze in de schoenen en denken ze dat het niet kan.
Neem ze hierin bij de hand. Zeg dat je ze helpt, dat jullie het samen gaan uitzoeken, zowel financieel als praktisch. Zeg dat je ze zal leren hoe zelfstandig wonen werkt, en doe dat ook. Neem ze er stap voor stap in mee, van simpel 'welk soort vaatdoekjes is handig' en 'denk je ook een wc borstel' tot weekbudget plannen, hoe kook ik een maaltijd, waar moet ik me inschrijven, etc. Op dit vlak kunnen jij en je man ENORM veel voor jullie neven betekenen. Vooral voor de oudste, want het klinkt alsof de ouders het op dit vlak ook laten afweten. Je kan de wereld voor je neven een stuk veiliger maken door ze op al deze kleine en grote stappen te begeleiden, steunen en aanmoedigen. Voor ons is dit allemaal gesneden koek, voor jongelui niet. Help ze, zeg dat ze alles mogen vragen als ze niet weten hoe iets moet. Op deze manier vergroot je hun zelfvertrouwen en hun zelfstandigheid. Want, als ze eenmaal weten hoe het moet, dan kunnen ze het al snel zelf. Hiermee maak je ze vrij - en kunnen ze beter voor zichzelf opkomen. Bovenal, hou van ze. Geef ze de liefde en genegenheid en het respect die ze thuis niet krijgen.
Precies daarom zou ik hen graag overdag hier laten blijven, hen wegwijs maken in alles wat een huishouden (ook voor 1 persoon) inhoudt. Voor ‘s nachts hebben we maar 1 plaats, jammer genoeg, en ook geen ideale (onze jongste is een slechte slaper) maar bij hun Meme kunnen ze ‘s nachts ook blijven. De huisvesting kan dus al geregeld zijn, als zij dat willen.
In de rest in aanloop van zelfstandig gaan wonen, ga ik me zsm verdiepen! Het enige (en heel belangrijke) struikelblok is de financiën... wij hebben geen reserve, Meme ook niet, en A moest voor alles zelf voorzien dus heeft het ook niet... Heeft niet mogen sparen... (ook J niet, als je rekent dat hij een MTb fiets twv 5000€ zelf heeft gekocht voor een sport die hij zelf niet heeft mogen kiezen) De praktische zaken kan ik hem zeker bij helpen!
En liefde krijgen ze hier in overvloed hoor! En het zijn zelf zulke lieve kereltjes
Ik denk ook dat ik zo zou handelen... dan maar ruzie met me broer zus vader moeder what ever maar het is echt een hele stap dat hij jullie vertrouwd en zijn verhaal doet.
Nogmaals sterkte en hopelijk kunnen jullie hen helpen
Zou gelijk een melding maken bij huiselijk geweld/politie.
Dat jouw man zegt toch teruggaan snap ik enigszins wel. Maar dat is niet de oplossing. Het kind word dan alleen maar handhandiger aangepakt. En wat de moeder betreft tja kan ik ook geen goed woord over zeggen. Zal misschien ook wel heel bang zijn. Maar deze 2 jongens zijn wel voor hun leven getekend. Deze jongen had misschien bij jullie kunnen blijven. Familie is toch fijner. En ik ben trots op hem, hij heeft tenminste ballen om hiervoor uit te komen. Morgen hierover gelijk politie over inlichten. Veilig thuis benaderen.
Mogelijk worden ze in uiterste geval uit huis geplaatst. Hopelijk kunnen jullie als familie deze 2 kinderen opvangen!
Ze zouden in elk geval een nieuwe thuis krijgen bij familie! Vandaag wilde hij wel graag naar zijn vriendin toe, haar moeder heeft iets soortgelijks meegemaakt en met hen kan hij ook goed praten, maar het deed hem deugd om het tegen ons te zeggen en te horen dat hij ook bij ons, zowel hier als bij zijn Meme, terecht kan, ook om te blijven.
En geloof me, ik ben ook super trots op hem dat hij al uit zichzelf contact heeft gemaakt met CLB en hulp zocht daar, en dat hij ook tegen ons heeft durven praten! Ik heb hem dat ook gezegd vanavond, dat ik hem heel moedig vind, de meesten in zulke gevallen durven niks te zeggen. Tot nu toe had hij aan CLB gevraagd om geen contact op te nemen met zijn ouders wegens angst voor hun reactie, maar na vandaag gaat hij hen toelaten om ook met zijn ouders te gaan praten.
Joh, wat een narigheid! Geven jullie hem idd alsjeblieft steun, troost een luisterend oor en een logeerplek. Waar moet hij dit anders vinden? Misschien kan je man tot zich door laten dringen dat zijn zus hoogstwaarschijnlijk ook een slachtoffer van mushandeling is: anders zou ze dit gedrag nooit goedkeuren en toestaan... Dat geeft echt aan dat zij machteloos staat. Wie laat nu zijn kind mishandelen? Dat kan alleen door angst zijn. Wees een veilige haven en wees de eerste volwassene in de familie die zich niet uit angst voor deze man het zwijgen laat opleggen.... Het wordt tijd voor openheid! Heel veel sterkte! En wat fijn voor de kinderen dat ze zich bij jullie als oom en tante veilig mogen voelen!
We doen er alles aan om te zorgen dat ze zich veilig voelen! Toch erg dat hij tegen ons zei dat hij hier veel meer liefde en geborgenheid voelt dan thuis.
Wat hun moeder betreft: ik weet het niet... hij zei dat ze wel roept als vader slaat, dat hij moet ophouden, maar die luistert natuurlijk niet en verder doet ze niks. Als jongere had zij een zwarte band in judo, daar zal toch nog wel iets van overgebleven zijn denk ik dan... Maar toch grijpt ze niet in. Ik als moeder zou mijn man proberen tegen te houden met al wat ik in me heb, maar zij doet niks anders dan roepen tegen hem dat hij moet stoppen. Mijn man en zij zijn best close, maar ze heeft nog nooit iets over haar man gezegd, of over de situatie thuis...
ja weet je ze kan de zwarte band hebben.. maar als angst overheerst en zij ook slachtoffer is... dan zegt dat ineens niet meer zo gek veel natuurlijk roep je nu ik zou dit en ik zou dat want je zit niet in die situatie, ik snap de gedachtegang maar je weet niet wat je zou doen tot je er midden in zit... ik hoop oprecht dat je schoonzus niet medeplichtig is hierin al hoop ik voor haar ook niet dat ze evengoed slachtoffer is... en dat ze er niks over zegt ook al zijn zij en je man close tja dat zegt niet zoveel... je wilt het voor iedereen verborgen houden als je slachtoffer bent...
Voor de rest sluit ik mij bij anderen aan wees voor de jongens die veilige haven en een luisterend oor en de tips als veilig thuis etc moedig ik ook zeker aan!
Dat hij bij jullie aanklopt om zijn verhaal te doen is een schreeuw om hulp anders was hij gewoon direk naar zijn vriendin gegaan! Doe er alles aan dat de jongens daar niet terug moeten..
Ja echt he! Maar probleem is dat we het enkel maar van hem gehoord hebben... Dus echt zeker zijn we niet, maar we geloven hem wel, zulke dingen zou hij echt niet verzinnen. Ergens deze week zal ook zijn broer A naar ons komen, zodat ook hij zijn hart eens kan luchten. J zei dat hij dat tot nu toe nog niet durfde doen, maar tegen ons nu wel, als wij zouden willen luisteren. A is heel onzeker en heeft helemaal geen vertrouwen meer in mensen, maar als J zegt dat we het begrijpen zal hij ons toch in vertrouwen nemen.
Dat wist ik niet... wat zou jij doen om hen te helpen...? Weet jij misschien waar ze terecht zouden kunnen voor echte hulp? De ene is minderjarig, de andere meerderjarig...
Wat lastig voor jullie begrijp dat jullie ook de andere kant van een verhaal willen maar ik denk alleen alleen al dat hij bij jullie is komen aankloppen is dat het voor hem niet meer te doen is en door iemand gehoord wilt worden. Denk wel dat het anoniem gaat , bij kinderbescherming gaat dat wel anoniem. Ook al is het zijn zus welke moeder laat nu zo iets toe ofwel word zij helemaal gemanipuleerd en ziet ze het zelf niet meer.. het is zo erg! Wat ze zeggen bij kinderen dat mishandeld of misbruikt worden altijd geloven tot de onschuld bewezen is! Sterkte lijkt me een heel moeilijke plaats voor jullie! 😘 Ik zou de kinderen niet meer laten terug gaan tot ik weet dat het echt niet waar is..
In de loop van deze week zal zijn broer ook naar ons komen, die durft volgens J uit zichzelf zelfs niks meer te ondernemen, te bang voor wat er achteraf zal komen. Als zijn verhaal hetzelfde is denk ik dat het wel duidelijk is. Ik ga morgenvroeg uitzoeken wat ik kan doen via kinderbescherming of politie. Langs de andere kant ben ik een beetje bang, dat als er gevolg aan komt, J zal weten dat wij het gemeld hebben. Als hij dat niet zou willen, zou het wel eens het vertrouwen dat hij in ons heeft, kunnen schaden. Hij heeft niet gezegd dat we het helemaal moeten geheim houden, dat niet, maar wat als hij enkel zijn hart wilde luchten zonder verdere gevolgen...? Goh ik zit echt te denken waar ik nu goed aan zou doen... Zou jij eerst met hem/hen overleggen of we het mogen melden? Of gewoon doen? J wil eigenlijk echt niet meer naar huis, gaat morgen opnieuw in overleg met CLB. Zij, en hij ook, vinden internaat wel een optie, maar moeder wil dat niet. Stel dat zij morgen naar J echt luistert, dan zou ze misschien van gedachte kunnen veranderen daarover. Maar het lost de zaak natuurlijk niet op. Voor A zou er dan niks veranderen, en dat kan toch niet...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (63) Verversen