Onze dochter heeft vanaf het begin al veel gehuild. Dit bleken ernstige darmkrampjes te zijn. Met speciale voeding zat ze gelukkig al een stuk beter in haar vel. Wel bleef het een pittige dame met een sterke wil. Nu is ze 10 maanden en niet te houden... ze zeurt/huilt werkelijk om alles. Een schone broek schone kleren als ze even moet wachten op dr eten als ze in de box moet als ze in de loopstoel zit als ze op de grond ligt of zit. Als ik haar vast hou is het misschien 3 seconden goed en wil ze weer op de grond ow nee toch niet...Ze wil overal tegenaan klimmen dus moet er continu bij zijn. Als ze tegen een loopauto van dr broer aan wil klimmen en die rijdt weg is het weer huilen. Ik word er echt gek van.. mijn zoontje was en is zo totaal anders!! Als ik haar uit bed haal is ze super vrolijk. Als ze gelijk dr eten krijgt is ze vaak ook nog wel blij en vrolijk en klapt in dr handjes en speelt uit zichzelf kiekeboe maar als ze dan te lang in de stoel zit is ook dat niet goed. Doe ik iets fout? Ik maak m echt zorgen over de toekomst. Ben zo bang dat dit gedrag blijft.. ik durf t bijna niet te zeggen maar er zijn steeds meer momenten dat ik dr niet leuk vind. Ik schaam m diep want ik hou echt wel van dr maar dit gedrag is echt niet leuk..
Fase ;-) vanaf die leedtijd op en af. Sommige duren echt twee maanden ofzo. Mn jongste zoon is nu 26 mnd en heeft nu weer een "jammermaand" afgesloten. Begon s ochtends en dan denk je, na je middagslaapje is het vast beter.. Maar helaas. Boos dat hij zn bed uit moet. Maar ook boos als je dan zegt, roep maar als je er wel uit wilt. Huilen om alles. Elke keer (ongeacht welke plek hij zich daadwerkelijk stootte) kwam hij met zn polsje naar me toe, die moet dan een kusje. Schouders ophalen, diepe zucht en afwachten tot beter weer haha. Succes.
Herkenbaar hoor. Mijn zoon was/is zo. Hij was inderdaad gefrustreerd omdat hij dingen wilde die hij nog niet kon. Het is beter geworden. Ondertussen is hij vier maar nog steeds een handje vol en dodelijk vermoeiend :) Anderzijds is hij heel gevoelig en bijzonder empathisch
Ik herken wat je schrijft van mijn oudste: gek werd ik van het gejengel/gedram etc. Hij wilde meer dan hij kon, nu achteraf denk ik dat dat hem frustreerde. Het gaat nu veel beter al is hij wel nog steeds heel ongedurig, kan nergens lang mee bezig zijn, maar dat hoort denk ik ook wel bij zijn leeftijd.
Dit zegt nog niks over later. Onze oudste was een hele moeilijke baby. Een zeurbaby. Ik heb hier zelfs een pedagoog over de vloer gehad om te kijken hoe we hem vrolijker konden krijgen. Hij was zwaar gefrustreerd, omdat hij van alles zag en nog niet alles kon als dat hij wou. Alles was maar even goed. Als hij dorst had, had hij geen geduld. Zette het op een krijsen net zolang als dat hij het kreeg. Ook wel tig x wakker 's nachts. Maar zo moeilijk als hij als baby was, zo gemakkelijk was hij als dreumes. Totaal ander kind.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (13) Verversen