Afgelopen december zijn mijn man, inmiddels ex man, en ik uit elkaar gegaan. Sinds mei heeft hij een eigen stekkie. We hebben drie kinderen samen. We hebben sinds juni 2018 geen sexuele gemeenschap meer gehad omdat ik hier geen behoefte aan had. Het ging al lang slecht.
Nu heb ik afgelopen mei iemand leren kennen, een aantal keer afgesproken, het was gezellig en op een gegeven moment twee keer met elkaar naar bed geweest, een van die keren is het condoom gescheurd. Direct de volgende morgen ben ik een morning after pil gaan halen. Deze heeft helaas niet gewerkt. Drie weken geleden testte ik positief, zwanger.
Ik weet niet wat ik moet doen, aan niemand heb ik nog iets verteld en ik loop met mijn hart in mijn schoenen. De man waarmee ik geslapen heb wordt niet goed. Mijn ex wordt gek. Wat vertel ik mijn kinderen van 3, 6 en 9 jaar oud? Dus lijkt het het beste om een abortuspil te halen. Maar ik wordt gek van schuldgevoel en verdriet en kan mezelf er niet toe zetten om naar een kliniek te gaan..
Ik weet gewoon niet meer wat te doen. Heeft er iemand ook in deze situatie gezeten? Wat is er gebeurd of wat adviseer je?
Meeste is waarschijnlijk al gezegt. Je moet doen wat jij denkt dat goed is. Ikzelf ben ook gescheiden en met grote regelmaat heb ik scharrels. Als ik perongeluk zwanger zou worden zou ik er zelf voor kiezen t weg te laten halen, hoe moeilijk dat ook is. Een abortus is vreselijk maar een nieuw leven groot brengen is ook moeilijk.. Dat moet je ook aankunnen, en of jij dat kan dat kan alleen jijzelf beslissen.
je kunt contact maken met er is hulp deel je verhaal daar , en daarna kan je alsnog een beslissing nemen .
ik ben trotse moeder van zoontje 12 jaar lang ook uit one night stand , persoonlijk wat een ander ook denkt wie of wat volg gewoon je hart , kindje is onvoorwaardelijke liefde mooi leventje :)
Wat je ex er van vindt doet er in dit geval niet toe, het is je ex.
Ik vind wel dat je het zo snel mogelijk moet bespreken je 'one nightstand' . Of hij gek wordt of niet het is net zo goed zijn verantwoordelijkheid! Ik vind dat hij sowieso betrokken moet worden in dit verhaal.
Zoals zoveel anderen geloof ik er ook in dat je veel van dit kindje gaat houden. Want het is van jou. En je hebt misschien het gevoel dat je door het slijk gehaald zal worden door iedereen, toch is het nieuw leven wat je draagt. Niet de meest ideale situatie misschien, maar als het kindje er is koester je ook dit kind weer. Het kindje heeft recht om te leven en recht op een moeder die het straks vol kan stoppen met liefde. Samen met broertjes en zusjes om zich heen. Denk ook na over de gevolgen die abortus fysiek en psychisch met zich mee kunnen brengen.
En als je er niet uitkomt, of gewoon even je verhaal kwijt wil: www.erishulp.nl Speciaal gericht op dit soort situaties. Wellicht kunnen ze je verder helpen hoe je dit gaat vertellen aan anderen en hoe je er verder mee om kunt gaan.
Wat anderen ervan zullen vinden moet je proberen naast je neer te leggen. Het is toch nooit goed. Ik werd bewust zwanger van de 4e en daar had ook iedereen een mening over.
Wat ik je wel kan vertellen is dat 4 enorm pittig is. Ik sta er ook vaak alleen voor door werk van mn man en kom tijd oren ogen en handen te kort. En slaap... Kids zijn ong zelfde leeftijd als bij jou.
Veel sterkte, je maakt hoe dan ook een weloverwogen en dus juist besluit.
Ik geloof dat je geen spijt kan krijgen van het geboren laten worden van je eigen kind.uiteindelijk zul je er toch onvoorwaardelijk van houden. En lost de situatie zich wel op. Maar dat betekend niet dat het makkelijk zou zijn. Het zou soms zwaar zijn. Maar als het kind er eenmaal is, vergeet je weer hoe zwaar het was.. En was alles het dubbel en dwars waard..
Wel kan je spijt krijgen van het weghalen van je eigen kind.. je bent al moeder en weet hoeveel zo'n leventje waard is. Maar Of je hier ook echt spijt van zal krijgen Kan niemand je zeggen. Ik persoonlijk zou het niet kunnen. Maar er zijn ook mensen die nooit spijt van zo'n beslissing krijgen. Vaak simpelweg omdat hun het met dit termijn nog niet als baby zien.
Ook ik sluit me (uiteraard) aan bij het kiezen voor dit nieuwe leven. Het zal niet gemakkelijk zijn, je zal momenten van schaamte, angst, verdriet en boosheid meemaken maar ik geloof dat dit niet zwaarder zal wegen dan het schuldgevoel wat je zelf al omschrijft. Het is nu al jou kindje, volop aan het groeien en het is duidelijk dat het kindje er toch moet zijn. 'Zijn' en niet wat moet 'komen, want zijn of haar leven bestaat al!
Desniettemin is het van groot belang dat je hulp inschakeld, want dit in je eentje dragen is te zwaar nu. Ik hoop van harte dat de vader in spe zal bijdraaien en zijn verantwoordelijkheid zal nemen. Mocht hij dit niet doen, dan is het heel verdrietig maar dan is het belangrijk om anderen in te gaan zetten en verder te gaan. Je kan dit ook bespreken met je HA en de juiste doorverwijzingen krijgen.
Heel veel succes en wijsheid toegewenst en ik hoop van harte dat je angsten om wat anderen zullen vinden niet het ongeboren leven overstemd 🍀🤗
Gewoon houden. Niks van andere aan trekken. Is tenslotte een wondertje die in je buik zit. Ik heb in mei een miskraam gekregen en ben nog steeds bezig met zwanger worden. Ik weet hoe het is om een dood kindje te hebben, maar het hartje stopte plotseling met kloppen. Dit heeft me super veel verdriet gedaan. Ik begon al van de kleine uk te houden. Wrijf eens over je buik en denk daar zit een wondertje in die net zo veel liefde zal krijgen als die andere kindjes. Hulp moet je vragen, als je hulp vraagt gaan de problemen zelf weg. En fuck wat je ex zal zeggen. Hij is tenslotte bij je weg gegaan. Dit is jouw leven. Heel veel s6 meid 😘
Gewoon houden. Niks van andere aan trekken. Is tenslotte een wondertje die in je buik zit. Ik heb in mei een miskraam gekregen en ben nog steeds bezig met zwanger worden. Ik weet hoe het is om een dood kindje te hebben, maar het hartje stopte plotseling met kloppen. Dit heeft me super veel verdriet gedaan. Ik begon al van de kleine uk te houden. Wrijf eens over je buik en denk daar zit een wondertje in die net zo veel liefde zal krijgen als die andere kindjes. Hulp moet je vragen, als je hulp vraagt gaan de problemen zelf weg. En fuck wat je ex zal zeggen. Hij is tenslotte bij je weg gegaan. Dit is jouw leven. Heel veel s6 meid 😘
Kies voor het leven! Je zal het jezelf nooit vergeven om je eigen kindje dood te maken, grof gezegd. Het komt allemaal goed! Het zal moeilijk zijn om het bekend te maken en je zal misschien reacties krijgen waar je niet op zit te wachten (waar je bang voor bent) maar uiteindelijk zal het voor de buitenwereld ook normaal zijn want die wennen wel aan het idee. En je kinderen.. die zullen het geweldig vinden! Wat een mooi cadeau is dat, een lief broertje of zusje!
Zet m op! Het is een leventje dat door God is gegeven.
Je verteld je kinderen dat ze een broertje of zusje krijgen en je ex en je one night stand dealen er maar mee. Het kind is er al. Zou je het ook afstaan als je er nu achter komt 8 maanden zwanger te zijn? Niet onaardig bedoelt maar ik heb een soortgelijke situatie (net gescheiden en ongepland onbedoeld zwanger) en ben reuze gelukkig met mijn kleinste baby. De oudste kinderen namen het ook gewoon aan ze denken niet zo diep na als jij. Als ze vragen hoe dan kan je zeggen dat je hebt gevreeen met een meneer en dat jullie een kind krijgen (tegen de oudste dan) en aan je jongere kinderen zou je kunnen zeggen dat de vader (mocht hij in beeld willen blijven) een goede vriend is en mocht hij er niks van willen weten dan zeg je dat de babh alleen een moeder heeft en broertjes en zusjes gelukkig
Als ik het goed begrijp wil je het kindje-in-spe weg laten halen voor andere mensen? Je ex wordt gek, de biologische vader wordt niet goed... maar wat zou je nu zelf willen? Als deze mensen niet zouden bestaan, wat zou je dan beslissen?
Ik denk er min of meer hetzelfde over als china dad. Je bent nu alleenstaand, jij moet het zelf rooien dus zet je eigen gevoel op de eerste plaats. Wel met de kanttekening dat ik denk dat je eerst eens moet overleggen hoe je scharrel erin staat. Misschien reageert hij heel anders dan je inschat. Het hoeft geen nieuwe relatie te betekenen, maar misschien wel een toekomstige vader voor dit kindje. En je ex heeft simpelweg geen zeggenschap over je nieuwe gezinsleven, of dit nu alleenstaand is met 3 of 4 kinderen en/of met nieuwe vriend. Hij kan dan wel gek worden, maar dat doet 'ie dan maar lekker in zijn eigen huis waar jij er geen last van hebt.
Overigens betekent de stap naar een kliniek niet gelijk dat je het af moet breken. Ze kunnen je daar ook adviseren zonder dat er abortus plaatsvindt. Kijk anders eens op fiom.nl.
Wat een lastige situatie zeg. Kan me voorstellen dat je het allemaal even niet meer weet. Mijn eerste gedachte is: Laat het even bezinken. Bespreek het met iemand. Bijv. Een goede vriendin, je moeder of, als je mensen met meer afstand wil en er professioneel mee om kan gaan zonder een mening te geven, ga naar maatschappelijk werk(hebben vaak wel een inloopspreekuur waar je zo naar binnen kunt) of je huisarts en bespreek het daar.
Ik kan verder niet zeggen wat te doen. Dat is iets wat jij moet beslissen. Probeer anders eens voor jezelf op een rijtje te zetten wat je voors- en tegens zijn. En over de mening van anderen: mensen hebben altijd en overal een mening over. Als je wel nog met je ex was en dan zwanger was geraakt, had je vast ook meningen genoeg gehad over nog een, alweer enz. En ik durf te wedden dat mensen ook een mening hadden toen je vertelde dat je van je ex ging scheiden. De mening van anderen is heel leuk en prima, maar jij bent degene die moet leven met de beslissing, niet zij. Het gaat om wat jij ervan vind, het is jouw leven.
Veel succes en sterkte met wat je ook zal beslissen.
Ik adviseer dat je enkel en alleen naar je eigen gevoel luistert. Je ex man staat hierbuiten, je nieuwe vriend (?) is 'eigen schuld dikke bult' dus moet de gevolgen maar dragen, je kinderen wennen wel en vinden het uiteindelijk misschien juist wel heel leuk.
Bovendien is het jouw buik dus jij bent de baas, die anderen NIET.
Dus de vraag is... er zit een nieuw mensje/nieuw leven in je buik... moet dat dood of niet, vind jij zelf?
Er is vast een goede reden dat deze baby ondanks jouw goede voorzorg ontstaan is... Wie weet wat het jouw in de toekomst zal geven... Het is een klein leventje in je buik... zo waardevol... je verdriet die je voelt is er niets voor niets... ... :( Kies voor het leven.
En je omgeving kan je aangeven dat het ondanks goede voorzorg ontstaan is en dat je erg benieuwd bent wat het gaat worden en duidelijk voelt dat het bij jou en je leven hoort.. Het is i.i.g. een sterke baby...met duidelijke wil... :) (sorry als dit grapje verkeerd valt, wil je alleen even opvrolijken).
Ik denk dat je je vooral niks van anderen aan moet trekken,.. je ex zal misschien alle keuzes in je leven wel negatief zien.. Jij bent degene die het kindje opvoeden moet, dus het gaat om jou.. En persoonlijk vind ik dat de persoon waar je mee geslapen hebt moet weten dat het zijn kindje is, hij was er tenslotte bij dat het condoom scheurde, het is zijn bloed en DNA, maar als hij het niet openbaar wilt maken, niet betrokken wilt zijn is dat zijn ding, het is natuurlijk geen bewuste keus geweest, jullie hebben niet samen voor dit kindje gekozen dus dat begrijp ik wel.. En je kinderen, die vertel je gewoon op een leuke manier dat mama een babytje in de buik heeft en dat ze grote broer en zus worden.. En als er dan vragen komen kun je eerlijk aangeven dat het kindje een andere papa heeft, maar dat de papa het niet fijn vind als je kinderen zijn naam weten,, zoiets?
Wat een ontzettende moeilijke situatie voor jou. Je hebt in ieder geval alles eraan gedaan om dit te voorkomen dus het is echt niet jouw schuld. Trek je dus alsjeblieft niks aan van al die nutteloze reacties hieronder. Ik begrijp dat je het kindje graag wil houden? Dan zou ik iemand die je vertrouwd inlichten. Ik kan me niet voorstellen dat ze je in deze situatie zouden laten stikken. Je ex heeft er verder niks mee te maken. Heel veel sterkte ❤️
Wat een vervelende situatie zeg, sowieso vind ik dat je ex hier niks mee te maken heb, jullie zijn niet voor niks gescheiden.. Wat je wel of niet moet doen kan niemand zeggen voor jou, praat er met de vader over, kijk wat hij zegt, of vraag je oudere kids war hun er van vinden. En volg vooral.je eigen gevoel, wat een ander daar van denkt os hun probleem.toch, jij bent se gene die het kindje te eten moet geven of de gene die een abortus moet ondergaan.. heel veel sterkte in ieder geval, ben wel benieuwd wat je keuze uit eindelijk word
Ik lees dat er allemaal nare rescties zijn... op 1 of andere manier kan ik die niet lezen maar t is iig o zo makkelijk vanuit een schermpje iemand die je niet kent de grond nog wat dieper in te trappen.
Ik kan je helaas geen raad geven alleen denk er goed over na en maak de juiste beslissing!
Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik raakte ook zwanger van een one-night stand alleen had ik geen (ex) man en of kinderen waar ik rekening mee hoefde te houden. Maar ook ik kreeg nare reacties,van familie en verre vrienden. Ik kon sterk in mijn schoenen staan en gaan voor het kindje wat oh zo gewenst was. Ik hoop dat je er voor jezelf uit komt waar je voor wilt kiezen,even zonder na te denken wat anderen er van gaan vinden. Wat wil jij? Wil je het houden? Ga er met iemand over praten die er neutraal in staat,je huisarts of maatschappelijkwerker?? Blijft een moeilijke situatie. Als je wilt kletsen,kan je altijd een bericht sturen. Heel veel liefs💋♥️💋
Vreselijke reacties hieronder. Ik snap dat dit een enorm moeilijke situatie is, helaas kunnen we je niet helpen met kiezen. Maar als je het zo moeilijk hebt, dan lijkt het mij dat je het kindje wel wilt houden. Je ex, is je ex, daar zou ik niets mee inzitten of proberen mee inzitten. Je kinderen vinden het vast héél fijn om een broertje of zusje bij te krijgen en wie weet, de man waarmee je geslapen hebt, is die helemaal niet boos en ziet die het wel zitten om je te helpen. Neem de moed bij elkaar, contacteer de vader en neem een keuze waar je helemaal achter staat... Succes, knuffel!!
Vooral aan jezelf denken! Negeer beoordelende reacties. Jou ex heeft er niks mee van doen. Tis je ex. Zijn er instanties waarmee je kunt praten hierover?
De reacties van mensen over hoe gewenst een kind is voor andere zou ik negeren.. dat is helemaal niet relevant voor jouw situatie. Is er iemand waar je mee kan praten, om alles op een rijtje te zetten.. de do's and dont's... Aan je ex hoef je geen verantwoording af te leggen... jullie zijn uit elkaar. Punt. Want andere denken is ook niet belangrijk ♡
Volgens mij is voor jou héél duidelijk wat je wilt 🙂. Aan je ex hoef je geen verantwoording af te leggen, de vader zul je moeten inlichten en besluiten of hij mee wil opvoeden en je kindjes zul je het moeten vertellen. Zouden ze het niet heel gezellig vinden? 🙂 en er zijn inderdaad vast professionals die je kunnen bijstaan. Succes, komt in orde 😘
Volg je hart en je gevoel ❤ uiteindelijk valt alles op zijn plek het komt echt wel goed, ik zou het wel vertellen aan de vader van het kindje hij heeft idd wel het recht om het te weten. En let niet op sommige reacties hier, want helaas hebben sommige mensen een probleem met zichzelf en kunnen ze beter een bezoek brengen aan een therapeut! Ik wens je veel succ6 met je keuze🍀🍀
Ik heb al wat eerdere reacties gelezen en vond ze nogal vooroordelend. Dingen waar je nu echt niet op zit te wachten. Deels hebben ze gelijk maar ja dat is allemaal achteraf praat. Zou eerst proberen met je zus te gaan praten. En samen aan je ouders. Vader van het kindje mag het ook natuurlijk weten. Ben zelf ook tegen abortus. Maar ja er zijn uitzonderingen... Ik vind dat jij het al heel knap alles hebt opgepakt. Denk eerst maar aan jezelf! En aan dit kindje. Wat de rest allemaal vind zou geen issue moeten zijn!
Je moet je proberen niet zo druk te maken over wat andere mensen denken. Ze hebben ALTIJD wel wat te kletsen! Of het nu is omdat je een groot gezin hebt (zoals ik) of onverwacht zwanger (jij) of tienermoeder of wat dan ook!!! Ze hebben altijd wel wat te kletsen. Probeer het naast je neer te leggen en ga genieten van dit mooie leventje in je buik.
Zo is het! Het gaat erom wat jij hierover denkt!! Jij moet met jezelf verder, dus jij mag kiezen. Daar zou niemand anders bij mee moeten tellen, behalve jij en je kindje...de rest doet er niks toe.
Ik zou je gevoel volgen. en niet een keuze maken (waar je niet achter staat) alleen maar omdat je je druk maakt wat anderen van jou of de situatie vinden. Het is misschien niet ideaal maar dat komt ook altijd wel goed. Ik was bijv op mijn 18e zwanger. Nog bezig met school geen eigen huis enz niet de ideale situatie maar wel goed gekomen. Waar een wil is is een weg ❤️
Als het kindje voor jou gevoel welkom Is, moet je lak hebben aan de mening van anderen. Hun hoeven straks niet met een keus en gevoel te lopen. Maar jij wel.. Veel succes en sterkte
Zoek iemand die jou kan helpen om alles op een rij te zetten. Zo te lezen is je kindje welkom, en dat is eigenlijk het belangrijkste. De rest komt echt wel op z'n pootjes terecht, maar makkelijk zal het wellicht niet zijn.
En je omgeving,.. tja.. iedereen zal er wat van vinden en dat is soms best pijnlijk. Maar als jij 100% achter je besluit staat, laat ze dan ook maar weten wie zij eigenlijk zijn om te oordelen. Het was jouw bedoeling ook niet, maar het is nu eenmaal zo en je wilt er het beste van maken en dan zou het fijn zijn als mensen je willen steunen ipv veroordelen, zeg het die mensen ook maar als ze nare reacties geven. Op die manier laat je zien dat je ergens hun reactie wel snapt, maar dat het jou alleen maar pijn kan doen.. je kindje is immers welkom? Heel veel sterkte de komende periode. Het komt vast goed!
Ik heb geen ervaring ermee. De meeste dames hier hebben een kinderwens een hele grote dus kunnen dit moeilijk bevatten dat je denkt aan abortus. Het is jouw keus. Maar zou wel de man in kwestie het vertellen en samen beslissen en er is ook een optie voor adoptie lijkt mij.
Dank je wel voor je reactie, ik begrijp dat het heel moeilijk voor anderen is dat ik eraan gedacht heb maar weet dat het kindje wat mij betreft meer dan welkom is, ik ben vooral bang voor omgeving reacties, wat ga ik mijn oudste vertellen etc. adoptie heb ik ook al aan gedacht maar mijn huisarts zei direct "dat kan jij niet, je kindje afstaan" en ik ben bang dat dit klopt. Alle scenarios hebben de revue al gepasseerd. Ik ga het in ieder geval de vader vertellen.
Het is niet dat je het express hebt gedaan. Of dat je geen maatregelen hebt genomen. En je bent niemand verantwoording schuldig. Ik zou als ik jou was het wel je ouders ook vertellen en het uitleggen dat je er wel op dat moment alles aan gedaan hebt.
Kun je een gesprek aangaan met iemand van Fiom? Die zijn in deze dilemma's gespecialeerd en kunnen je helpen alles op een rijtje te zetten zodat jij een beslissing kan nemen. Veel sterkte.
Trek je niets aan van de mama's die het allemaal zo goed weten. Het is jouw verantwoordelijkheid, dat is waar. Maar het neemt niet weg dat je al heel wat verantwoordelijkheden en een heel pittige periode achter de rug hebt. Neem even de tijd om het te laten bezinken, dit is geen simpele beslissing. Wat wil jij voor de toekomst? Wat kan je dragen? Wil je dit? Hoe kostbaar en mooi een leven ook is ( dat heb je al drie keer ervaren), geen enkel kind zou ongewenst moeten of mogen opgroeien. Want ook daarvoor is het leven te kostbaar. Ik wens je heel veel succes met je beslissing, JOUW beslissing. Wat je ook kiest, ik ben er zeker van dat het een weloverwogen keuze zal zijn. Dikke knuffel!
Luister naar je hart Ten eerste wat andere ervan denken moet je je niks van aantrekken! Als jij het niet over je hart krijgt om abortus te plegen ..dan ga ervoor !
Wat mijn hart zegt is dat het kindje meer dan welkom is. Het is vooral de angst voor anderen die het voor mij zo moeilijk maakt, dat ik me bijna geforceerd voel zoiets definitiefs te doen. Lieve reactie, dank je wel!
Dan ga ervoor! Ik ben zelf alleenstaande van een dochter van 9 Erna relatie gehad 2 jaar ,zwanger geworden en de vader van de kleine is er weer vandoor Dus kom voor de 2e keer kindje alleen aan t opvoeden Ben inmiddels 31 weken zwanger En ik krijg ook rare blikken op school en ik weet dat mensen praten... Maar het gaat erom wat JIJ wilt ! Want praten doen ze altijd omdat het vaak naieve mensen zijn,die zich niet in andere kunnen verplaatsen...
Ik denk dat je hiermee voldoende hebt gezegd. Voor zover ik begrijp heb je er alles aangedaan om de zwangerschap te voorkomen dus het is niet dat je onvoorzichtig bent geweest. Het is je overkomen. Ik zou het juist heel stoer vinden als je ervoor kiest om het te houden, heb lak aan wat anderen vinden meid! De kindjes van 6 en 9 kunnen je helpen. Komt allemaal goed!
Wat een onaardige reacties gelijk weer pfff. Echt vermoeiend die botte en vingerwijzende leden hier. Reageer dan gewoon niet.
Heel veel sterkte met je beslissing meis, ik zou een goede vriendin of iemand waar je close mee bent in vertrouwen nemen zodat je hier niet helemaal alleen in staat. En wat je ook besluit, doe wat voor jou en jouw kinderen het beste is en niet voor de verdere omgeving, want die doen er uiteindelijk niet toe! Veel liefs xxx
Lief van jullie! Het kwam echt als een donderslag bij heldere hemel, vooral de reacties ben ik bang voor, de middelen en ruimte heb ik, voor mij is het kleintje meer dan welkom
Helemaal mee eens. Wordt er dood moe van.. Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal en haar afbakken schiet ze niks mee op. Makkelijk oordelen vanaf een scherm. Moedeloos sommige vrouwen....
Dit dus. Wat een vreselijke reacties. Topicstarter heeft haar verantwoordelijkheid genomen, een ongeluk zit in een klein hoekje. En kom op zeg, vrouwen mogen niet een one night stand hebben? Jemig wat bekrompen.
Probeer vooral je gevoel te volgen. Praktische zaken komen wel. Wat wil jij zelf? Is er plek voor dit kindje bij jou?
Ik geloof erin dat dit kind niet zomaar in jouw groeit! Wat ik lees is dat je meer bang bent voor de reacties.... maar alles terzijde wat zou jij willen?
Dan heb ik het goed gelezen. Het enige wat ik je zeggen is laat je leven niet bepalen door andere mensen en vooral niet door angst! Ik leer mijn kids dat angst daar is om te overwinnen! ♥️
Nou dan weet je het toch al.. Laat het rustig bezinken je hoeft het niet gelijk aan iedereen te vertellen, begin met degenen waar jij je prettig bij voelt..
Dit is een lastige situatie, maar heb er zelf geen ervaring mee. Je hebt er nadat het condoom was gescheurd alles aan gedaan door de morning after pil te halen, en dan nog blijk je zwanger te schijn. Dat de anderen gek worden en het eventueel afkeuren, tsja, dat kan. Waar het in mijn ogen echt om gaat, is heb je ruimte voor een vierde kind, ben je financieel ok, dat soort basiszaken is belangrijk. Een abortuspil kan een oplossing zijn, maar in dit geval lijkt het me niet de juiste, juist omdat je zegt dat je verdrietig bent en last van een schuldgevoel hebt. Is dat schuldgevoel vanwege het feit dat je toch zwanger bent geraakt of heeft het te maken met mensen die je misschien teleurstelt? Hoe dan ook, het gaat er om wat jij wilt, en de rest zal zich daar neer bij moeten leggen.
Ik wens je sterkte, en hoop dat je je weg weer vindt.
Lief dank je wel! Het schuldgevoel is vooral naar het persoontje in ontwikkeling gericht, ik heb het gevoel dat ik hem of haar de kans ontneem nog voor hij of zij er weet van heeft en dat geeft me een vreselijk schuldgevoel. Voor mij zou het kindje meer dan welkom zijn, ruimte heb ik, financiën, het is ook de angst voor wat anderen vinden
Weet je, laat je niet door angst leiden, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Als jij het leven gaat leiden met nog een kindje erbij, dan is dat zo. Oordelen is makkelijk maar helpt een ander niet. Je andere kinderen zullen misschien vragen hebben, maar daar kom je vast wel uit. Dat is eigenlijk het enigste wat geld, jij en je gezin. Ik wens je moed om je hart te volgen, de rest volgt dan later wel.
ben je voor een abortus pil niet al een beetje te laat . Als je al niet toe kan zetten om na zo kliniek te gaan wil je het dan wel doen . als ik het zo lees dus niet. gewoon vertellen aan de rest en laat ze het maar bezinken komt vast wel goed
Abortuspil kan tot 9 weken zwangerschap maar dan is het al een echt mensje, nu ben ik 7.5 zwanger en ik kan me er niet toe zetten inderdaad, het is een leventje.. Lieve reactie, dank je wel
Handig is het allemaal niet, maar aan verwijten heb je nu ook niks aan 😊 Ik denk wel dat het verstandig is om iemand in je omgeving in vertrouwen te nemen. Je ouders, je beste vriendin, ...? Erover praten met iemand die je goed kent kan enorm helpen om inzicht te krijgen in je uiteindelijke besluit. Probeer je beslissing niet te baseren op wat je one night stand, ex of je kinderen zouden kunnen zeggen, want dat zijn alleen maar aannames. Als je beslist het kindje te houden, zullen ze waarschijnlijk wel schrikken, het is namelijk ook onverwachts, maar ze zullen er ook wel aan wennen.
Neem geen overhaaste beslissingen puur uit paniekreacties of angst, maar neem een weloverwogen besluit. Het komt vast allemaal goed, sterkte ermee!
Dank voor je lieve reactie! Ik zal inderdaad mijn zus in gaan lichten en mijn ouders. Mijn kat in het nauw positie doet dat ik gekke sprongen maak, het zwijgen en doorlopen bijvoorbeeld. Beter om het te gaan bespreken
Je gaat door een rollercoaster van emoties en de hormonen helpen ook niet mee. Maar als ik lees hoe jij ook op andere reacties reageert heb ik de indruk dat je een hele wijze vrouw bent! En ik geloof ook dat je diep van binnen weet wat je het liefste wilt.
Maak zeker geen beslissing op angst op meningen van anderen, want als je om die reden een abortus gaat uitvoeren ga je daar denk ik heel veel spijt krijgen. Volg je hart! ❤️
Een kind weghalen kun je niet maken in mijn ogen . Het is geen ding maar een mensje! Sta het dan eventueel af aan mensen die geen kinderen kunnen krijgen...
Ik ben het geheel eens met je mening dat het een mensje is die je van het leven berooft, vandaar dat ik helemaal gek word van de strijd met mezelf. Voor mijn ha was het klare koek, die had zoiets van niet handig dus naar een kliniek. Vond ik erg moeilijk
Serieus? Slechte ha zeg... als je zelf al weet dat je kindje wilt houden moet je dat echt doen. Aan mensen om je HEEN heb je ,als je ze later nodig bent, niks aan
Als je naar de kliniek gaat, volgt er eerst een gesprek en daarna een wettelijke bedenktijd. Kan je daarna altijd nog beslissen of je de zwangerschap afbreekt ja of nee. Welke beslissing je moet nemen kan ik je niet vertellen. Die keuze zou je geheel zelf moeten maken. Je zal ook zelf moeten beslissen wie je wel of niet inlicht. Ik vind wel dat de vader het recht heeft om van de zwangerschap te weten. Van seks kunnen zwangerschappen nou eenmaal ontstaan, hij was er toch bij toen het condoom scheurde? Als je hem dit vertelt, kan het niet een volslagen verrassing zijn lijkt mij.
Als je wijs genoeg om intiem te zijn ook wijs genoeg om een kind op te voeden. Het leven beëindigen van een kindje vanwege je eigen on voorzichtigheid in mijn ogen onterecht.
Pardon? On voorzichtigheid? Ze heeft 2 verschillende voorbehoedmiddelen gebruikt. Dus als je seks wil hebben moet je perse ook maar op de blaren zitten als het per ongeluk mis gaat? Zal hier wel gevoelig liggen maar we hebben hier in Nederland volgens de wet het recht een zwangerschap af te breken, om welke reden dan ook. Wie ben jij dan om te zeggen dat dit onterecht is?
Het is voor mensen altijd zo makkelijk oordelen, omdat ze zelf nog nooit in zo'n situatie hebben gezeten. Ik vraag me wel eens af of mensen rekening houden met de situatie waar een kindje dan in opgroeit. Het zullen de hormonen wel zijn. Ik kon me voordat ik een kindje had ook niet voorstellen dat mensen een klein babytje in ontwikkeling weg zouden laten halen, maar nu ik zelf een kindje heb weet ik ook dat de verantwoording voor zo'n kindje niet niks is. Het lijkt altijd zo leuk, een baby. Babykleertjes uitzoeken, knuffelen dat is het idee wat mensen vaak hebben, maar in de realiteit is het allemaal niet zo makkelijk.
En wie ben jij kijk naar je eigen reactie. In Nederland ben je vrij je mening te uiten dus snap je gemekker niet zo. En dit is mijn mening en als ik een mening van jou zou willen vraag ik er om
Sorry moet hier even heel hard om lachen wand je spreekt jezelf zo hard tegen. In nederland mag je dus je mening uiten, zolang je maar geen mening terug krijgt of.. ? Omdat je het er niet mee eens bent dan is gemekker? We hebben in Nederland een wet waarbij je recht heb op abortus. Of je het er nou mee eens bent of niet.
Ik geef mijn mening en jij vind het nodig op mijn mening in te gaan. Je spreekt over de wet wat is maar houdt dit in dat omdat het de wet is men het mag accepteren? Ik spreek me zelf niet tegen wij mogen in Nederland ons zelf uiten dus ook jij. Maar ik vraag niet om jouw mening wat jij van mijn mening vind. Ik reageer op de dame in kwestie en als jij zegt tegen mij, wie ben jij dan om te zeggen dat dit onterecht is? Vraag ik me af waarom jij vind dat jij het nodig vind om op een reactie te reageren die niet omtrent jou gaat. Wat jij vind moet jij weten en wat ik vind mag ik weten, ik reageer op de post en hoef verder geen discussie met niet de persoon in kwestie überhaupt niet met iemand.
Jij geeft je mening, ik geef mijn mening, zij geeft haar mening en jij noemt dat gemekker? Je vraagt niet om mijn mening maar ook niemand heeft om jouw mening gevraagd die post je hier toch ook, actie reactie hè ;) vind het namelijk nogal kort door de bocht de mening van een ander gemekker te noemen en als ik daar op wil reageren doe ik dat. Wijs genoeg om intiem te zijn, dus moet je het kind er maar bij nemen? Mensen zonder kinderwens mogen dus geen seks hebben? (MET voorbehoedsmiddel) Sorry maar hou op met me. We leven bijna in 2020. Ik ben blij dat de optie abortus bestaat en je dus een keus hebt, net als het feit dat IVF en al dat soort dingen bestaan! Zou hetzelfde zijn in om te zeggen, nee ze kunnen op natuurlijke wijze geen kinderen krijgen dus dikke vette pech. Tegenwoordig hebben we een keuze.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (135) Verversen