Hoi beetje laat maar ik ben heel benieuwd hoe het is afgelopen met jullie.. ik zit in precies hetzelfde schuitje nu en het maakt me helemaal gek. We lijken maar geen juiste keuze te kunnen maken :( mijn gevoel gaat alle kanten op.
Hey Plu,
Tis alweer een paar weken geleden dat je gereageerd had. Ik ben sinds vandaag lid en vroeg me af hoe het met je is. Ik ben er 3 qeken terug achter gekomen dat ik in verwachting ben van baby 3. Ik heb al een dochter van 16 en een dochter van 9. De reden dat er tussen de meiden zoveel leeftijdsverschil zit is 3 miskramen en 1 bbz. Na de geboorte van de jongste ben ik in de overgang gekomen en de laatste maanden is mijn menstruatie gaan rommelen en uitblijven. Alleen voor 3 weken terug dus positieve zwangerschapstest in handen waar we erg van schrokken aangezien we bij de jongste hulp hebben gekregen wegens verminderde vruchtbaarheid. Ik hoop snel iets van je te mogen horen!
Hoi sorry voor mijn late reactie. Er is veel gebeurt in de tussentijd. De ongeplande zwangerschap bleek toen we eraan gewend waren meer dan welkom. Helaas bleek het uiteindelijk om een windei te gaan en werd het bij 6 weken een miskraam. Heel verdrietig en wisselde gevoelens maar daarna heel snel weer zwanger. Helaas ging ook dit niet goed. Bij 7 weken een traag kloppend hartje en bij 8 weken geen levend vruchtje meer te zien. Ik wilde het natuurlijk afwachten maar een maand later was er nog geen miskraam en heb ik uiteindelijk medicatie gekregen om het op te wekken. Daarna even rust gekomen en besloten nog 1 keer te proberen (ik ben al 41) ik werd meteen weer zwanger en vandaag hebben we de 7 weken echo gehad. Een sterk kloppend hartje maar het vruchtje is kleiner en werd op 6.1 dag gemeten. Verder zag alles er heel goed uit maar toch weer onzekerheid en een week wachten tot ik weer een echo krijg. Hoop zo hard dat het deze keer allemaal goed is. Gek he eerst die twijfel en nu willen we het zo graag. Hoe gaat het met jou? Groetjes
Wat fijn te lezen dat je met je man een weg heb gevonden en een keuze heb kunnen maken waar jullie achter staan 😘
Ik begrijp je helemaal.... Zelfs nu ik dit typ voelt het nog zo onwerkelijk. Wij hadden 3 dagen geleden plotseling een positieve test. Dit terwijl we besloten hadden vanwege medische redenen bij mij (chronisch ziek en 5 jaar last gehad van zware bekkeninstabiliteit en daardoor niet kunnen genieten van het leven) niet meer voor een 3e te gaan. Jongste gaat al naar school; ik vind deze vrijheid heerlijk! Maar vooral eindelijk na een lange behandeling pijnvrij. Babyspullen werden langzamerhand verkocht en nu opeens lijkt het leven anders te beslissen. Bang dat de keuze om het weg te laten halen me mijn leven zal achtervolgen en tegelijkertijd ook bang dat ik er fysiek weer zo slecht vanaf kom (hoeft niet natuurlijk, maar de kans is er) dat ik voor geen van mijn drie kids een leuke moeder ben... of wat als er iets met dit kindje is... Ik zou het fysiek gewoon niet aankunnen. Maar o jee wat is dit verschrikkelijk moeilijk..
Hier perongeluk zwanger van nummer 7... ben nu 38 weken en ondanks dat ik nu al van mn kleine jongen hou... ben ik er nogsteeds niet aan gewend....
Maar nu de tijd verstreken is.. wel blij dat hij in ons leven komt.
Onverwacht? Ik kan me begin dit jaar van jou nog een blog herrineri dat je eruit was jullie gingen voor een kindje..
Klopt.. we zouden in mei beginnen ♡
Maar was in maart toch al zwanger.
Heel gewenst... maar erg onverwacht op dat moment (: ..
Jaaa inderdaad dat kan ik me ook nog herinneren
Ik heb hetzelfde meegemaakt, in april dit jaar. Ik was echt in shock de eerste weken en ben ook langs een abortuskliniek gegaan. Het is hier een 3de kindje. Op zich kan dat, maar mijn man werkt heel erg veel en door verschillende andere redenen zag ik het niet echt zitten. Heb abortus heel erg overwogen maar dierf het niet. Was bang dat mijn leven echt een puinhoop zou worden en het psychisch heel zwaar zou zijn. Ik ben nu bijna einde zwangerschap en moet zeggen dat mijn gevoel jammer genoeg nog altijd hetzelfde is... had zo gehoopt dat ik tegen het einde helemaal into De zwangerschap zou zijn maar is dus niet zo. Ben precies elke dag banger voor wat komen gaat en twijfel dus heel erg of ik toch niet voor een onderbreking had moeten kiezen, toen het nog erg pril was en ik hier eigenlijk niemand iets mee misdeed (enkel mezelf vermoedelijk). Ik was een heel stressloze mama die veel deed en organiseerde, maar ben bang dat alles op losse schroeven komt te staan... Probeer dus ook rationeel te denken zou ik zeggen, sowieso een super moeilijke beslissing. Heb echt afgezien in de afgelopen maanden!
Ik bedoel het écht niet verkeerd wat ik nu ga typen, bedoel t goed.. Maar praat je hier ook met iemand over? Het is ook niks als je straks na de bevalling op een zwarte wolk beland ipv een roze..
Ik praat hier idd met iemand over. Ik kan nog wel heel erg genieten van onze momenten samen met ons gezinnetje nu... voel me niet depressief ofzo maar ook niet gelukkig. Het had gewoon nooit zover mogen komen... de moeilijkste beslissing uit mijn leven tot dusver in elk geval!
Wat verdrietig... Ik snap het ook wel. Het is eigenlijk een onmogelijke beslissing! Wie weet hoe je het vindt als de kleine er straks is..? Ik weet ook helemaal niet hoe het voor ons gaat zijn. En hoewel je nu weet hoe je je nu voelt, weet je ook niet hoe je je had gevoeld als je het weg had laten halen..
Sowieso eerst met je man praten, en blijven praten, kan me best voorstellen dat je geschrokken bent, ik heb ook 4 kinderen en mijn 4de is echt het tegen o ver gestelde van mijn 3 andere kids in Llss , maar ze is zooo leuk en grappig en lief, ze heeft echt alles compleet gemaakt, had dot never nooit willen missen, en natuurlijk kan het ook a drrskm zijn , maar ook dan komt het goed. Denk er goed over na en bespreek her met je gezin , veel succes en sterkte
Sowieso bespreken met je vriend. Zou je kunnen peilen bij familie en goede vrienden in hoeverre ze je hierin zouden kunnen steunen? Probeer een totaalbeeld te krijgen en het even te laten bezinken. De overstap van drie naar vier is mij in ieder geval reuze meegevallen.
Laat het even bezinken... slaap er even goed over en praat met je vriend. Volg je gevoel!
Bespreek het eerst met je man
Och jee. Maar hij weet het dus nog niet? Misschien is die juist enthousiast?!
Wens je veel kracht! Je bent er al 3 aan het opvoeden dan moet nr 4 ook vast lukken!💪🍀
Ik afgelopen februari. Niet werkende morning-afterpil.
Is uitgelopen op een miskraam. Opgelucht dat het op die manier “verlopen” is. Abortus overwogen. Achteraf gezien zou ik dat niet kunnen doen. Miskraam voelde al zwaar, dan zou abortus nog zwaarder voelen. Voelt nu als een gemis, gelukkig niet een gemis die ik zelf in werking heb gezet.
Ik weet hoe je je voelt. Wij deden het ook veilig. Geen ongelukjes...En toch bleek ik zwanger. We waren in shock. Wij zaten twee weken in een achtbaan van emoties. Ik ben 43 en had altijd gezegd tot mijn 40ste daarna vind ik de kans op afwijkingen te groot. Ik heb 5 kinderen en wil niet dat als ik straks dood ben en het kindje heeft wat, dat mijn andere kinderen de zorg krijgen over hun broertje of zusje. Hoe langer ik nadacht hoe negatiever ik werd. We namen de beslissing om het weg te halen. Gisteren was de afspraak. Toen we voor de deur stonden vroeg mijn man: zullen we weer weggaan? Op dat moment had ik het gevoel ik wil dit niet maar ik moet doorzetten want wat voor impact heeft het op mijn gezin,mocht het kindje iets hebben. We hebben de intake gehad, maar ik kon het niet en we zijn weggegaan.Toen we daar weggingen viel er ineens een last van mijn schouders. Ineens had ik het gevoel dit komt goed. We zijn wel echt doodop van de afgelopen twee weken. Wat waren die erg zeg.!
Heel veel wijsheid en sterkte toegewenst!
ongelovelijk wat een verhaal, en wat prachtig dat je het hier deelt. Heel veel sterkte en liefde toegewenst!
Heftig hoor! Ook jij heel veel sterkte!
Mocht het een kindje met een beperking zijn, ik weet meerdere situaties waarin dit kindje het gezin veel vreugde en familiegeluk heeft gegeven!
Maar natuurlijk hoop ik voor jullie op een gezond nieuw leventje erbij!
Ik vind dat je dit ontzettend mooi verwoord hebt. Ondanks alles hoop ik dat je nu kunt genieten. Wat zal hij/zij verwend worden door broer/zus.
Joh, het komt echt goed. Een nieuw kindje komt niet voor niks. Het wonder van nieuw leven zal jullie gezin alleen maar mooier maken. Het is even schakelen. Natuurlijk. Gun jezelf de tijd om aan het idee te wennen!!
Mooi verwoord ! Ben ook van deze mening , blijft een wonder ❤️
Ongewenst is in mijn beleving als je tegen je wil in seks heb gehad.
Hopelijk is dat niet t geval tussen jou en je man.
Praat samen. Bekijk alle opties. Laat de emoties en alles even tot zondag voo4 wat het is. Praat elke avond. En desnoods nog een week dat je wacht tot een definitief besluit.
Ik zou dit absoluut niet overhaast doen.
Ik heb ook 2 kadootjes, ik weet heel goed hoe het is om deze kadootjes emotioneel te kunnen accepteren.
Dit! Mooie reactie Nikita!
Ik heb hetzelfde meegemaakt en wel voor abortus gekozen toen die tijd, en erg onderschat niet verwacht hoe zo'n impact het op mijn leven zou hebben. Ik zou echt goed nadenken voor dat je een keuze maakt want nu ben je in "schock" en vanuit daar kun je niet de beste keuze's maken. Heel veel succes
Hey Leah, had je het zo onderschat dan? Kan je eens (in een privé-bericht eventueel) sturen waarom? Ik twijfel nog elke dag of ik er wel goed aan deed om het door te zetten gezien de enorme stress die ik nu ervaar (bijna einde zwangerschap) dus een reminder hierover zou me goed doen...
Ik zou er eerst goed met je man over praten. Zou een 4e kind kunnen? Kunnen jullie dat aan? Of ga je jezelf en jouw kinderen hierdoor te kort doen? Het is heel makkelijk om als buitenstaander te zeggen dat je het moet houden, het is onze last niet. Ook kunnen wij niet zien hoe jouw leven en situatie eruit ziet. Maak in ieder geval geen gehaaste keuze, maar zorg dat jij en jouw man achter de keuze staan, welke dat ook is.
Sterkte!
Hier ook zo beetje dezelvde situatie.. ik heb al 2 kindjes en mijn vriend 1 nu ben ik zwanger van ons 1ste kindje samen dus 4 in totaal.. ook heel onverwacht en niet echt goeie moment maar abortus kon ik absoluut niet ook al was dit de eerste reactie van mijn vriend .. ondertussen bijna 34 weekjes zwanger en we verlangen beide naar onze jongen ❤️ Ik zou hier toch heel goed over nadenken en zeker geen abortus doen omdat je je daartoe verplicht zou voelen ofzo... wat dit erna met je doet is ook een hele emotionele rollercoaster.... succes en toch ook gefeliciteerd! 🍀
Moeilijk zeg! Denk er goed over na, hiervan spijt krijgen is het ergste gevoel wat je kan hebben. Zoiets kan niet terug worden gedraaid.
Goed de plussen en minnen noteren, en licht alsjeblieft je man in zodat jullie hier samen over na kunnen denken ❤️🍀 Sterkte!
www.erishulp.nl
Deze mensen zijn vol liefde en willen je echt helpen.
Ik heb ervaring met een ongeplande zwangerschap maar zo blij dat ik het niet weggehaald heb. Ik ken de rollercoaster van emoties en wil je succes wensen.
Ik heb helaas ervaring, nu zo'n 3 jaar geleden. Ik heb toen voor abortus gekozen. Dus als je over dat stuk iets wilt weten, dan mag je mij een PB sturen. Liefs
Dat is inderdaad even schrikken! Zeker omdat je trouw de pil in heb genomen!
Maar geef jezelf inderdaad even de tijd om eraan te wennen! Vertel het wel direct aan je partner en vertel je gevoelens erbij.
Mogelijk is het even wennen aan het idee en gaan jullie het daarna toch erg leuk vinden!
Gelukkig ben je nog niet ver en heb je nog enkele weken om aan het idee te wennen voordat je het gaat zien.
Mocht je besluiten je kindje te houden, vertel dat alsjeblieft niet aan anderen dat het een foutje was... Vind dat altijd zo liefdeloos klinken terwijl de ouders uiteindelijk helemaal verliefd zijn op de geboren baby!
Pak je rust! Als ik je verhaal zo lees komt er vast een plekje in je hart voor een 4e wondertje!
Ikzelf zou het woord 'foutje' ook niet noemen. In ons geval noem ik het een verrassing of een cadeautje.
Dat klinkt inderdaad liever!
Vind dat foutje altijd zo lelijk klinken. En iedereen onthoud dat. Dus je ben dan 18 ofzo en dan is er vast wel iemand zo grappig om even te vertellen dat je een foutje van je ouders ben.
In 'shock' maak je niet de beste keuzes. Bespreek het samen en laat het bezinken...Maak pas een keuze als je alles goed hebt overdacht. En volg ook je gevoel, want zo'n keuze is erg definitief... Laat je sowieso nooit onder druk zetten. In principe is voor elk probleem wel een oplossing te bedenken. 
Ik werd ongepland zwanger van de derde. Mirena verloren. Bleek 8 weken. Man was niet positief. Ik besloot voor mijn kindje te gaan.
Ik verloor hem met 18 weken. Mijn man trok overigens wel na een tijdje bij.
Onze 4de, klinkt positief lijkt mij?
Hebben jullie voorbehoedsmiddelen gebruikt? Hadden jullie het al eerder over middelen of oplossingen zodat er geen kindjes meer kunnen komen? Denk aan sterilisatie bij man of vrouw?
Wacht eerst de reactie van je man af, en maak samen een weloverwogen beslissing, want uiteindelijk hebben jullie samen (onbeschermde) sex gehad, en het kind is uiteindelijk het resultaat ervan.
Hoe kan het dat mijn reactie verdwenen is.. wilde nog reageren op een reactie die op mijne gegeven was..... alle reacties hieronder zijn weg😕
Dit was ook de eerste reactie die ik haar gaf. Die is toch duidelijk zonder te bot te zijn 
Het is uiteindelijk hun beslissing 
Ik heb je eerdere reactie anders gelezen dus je hebt deze aangepast. Msar goed iig niet bot meer nee. En het is en blijft hun beslissing.
Je hebt het goed bewoord, ik zou alles doen voor een kindje. Maar ik snap jou gevoelens ook!
Laat je goed informeren, praat erover met je partner. Een gesprek bij een dergelijke kliniek kan jullie daarbij helpen. Wat voor beslissing je ook maakt je zal het je leven lang bij je dragen. Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe 🙏
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (56) Verversen