Wij hebben te horen gekregen dat we weer hetzelfde geslacht krijgen. (Derde jongen) Natuurlijk super blij met de zwangerschap vooral omdat ik lang op deze zwangerschap gewacht had en het eigenlijk al had opgegeven ik weet dat dit een zegen is. Ik weet ook zeker dat ik weer van dit kindje met heel mijn hart ga houden en kan niet wachten om hem te ontmoeten😍 toch knaagt het en was het weer even slikken dat ik geen roze spullen mag halen en nooit die mooie moeder-dochter band ga krijgen. Het voelt als afscheid nemen van die wens en begrijp me niet verkeerd het is best wel pijnlijk. Het erge is ook al heb ik zelf vrede mee mensen maken je ziek door je allerlei dingen aan te praten over hoe leuk meisjes wel niet zijn en laten je jezelf zielig voelen. Ik hoop dat ik niet verkeerd begrepen word of niemand gekwetst heb er zijn vele vrouwen die niet eens zwanger kunnen worden ik ben dankbaar. Mijn vraag is hoe met dit gevoel om te gaan? Graag wat hartverzachtende woorden🌹
Er zijn veel vrouwen die te maken hebben met een gender disappointment, waaronder ikzelf. Ik heb een zoon van bijna 12. Momenteel ben ik zwanger van mijn partner, voor hem is dit zijn eerste. Ik heb altijd geroepen dat als ik ooit nog een tweede krijg, dat het een meisje met rood haar zou worden (ik ben namelijk rood)! Tijdens de geslachtsbepalingsecho was ik nog steeds zwaar overtuigt dat wij een meisje zouden krijgen, maar die droom barstte ineen toen ik een piemeltje zag. Tot aan de 20 weken echo heb ik gehoopt dat ze het mis hadden, maar ze hadden het echt niet mis. Daarna heb ik nog een week treurig rondgelopen. Ik ben vandaag 29 weken zwanger en ik kan inmiddels niet wachten tot ons jochie geboren wordt! Een gender disappointment is helemaal niet erg en je hoeft je er ook niet voor te schamen. Het maakt uiteindelijk helemaal niet uit wat je krijgt, als het maar gezond is❤
Jammer dat er zo'n taboe over heerst. Wij hebben een zoon en zowel ik als mijn man zouden heel graag een dochter krijgen, mocht dit een zoon zijn, zouden we beide toch ook verdriet hebben, daar dit het laatste kindje wordt. Dan wordt het toch afscheid nemen van een bepaalde toekomst die je voor ogen had. En tuurlijk ben je dankbaar en blij en ga je hoe dan ook zielsveel van je kindje houden, toch mag dit gevoel er ook zijn❤️
Wij hebben 3 meiden en ik hoop serieus op een vierde meid (bijna uitgerekend). Ik word ook gek van het gezeik: je wil nu zeker wel een jongen en goh zou leuk voor je man zijn. Nou mijn man is een echte meidenvader en heeft het ook totaal niet. Ik zou dus even moeten slikken als het een jongen zou zijn. Dit is ook de reden dat we het geslacht niet willen weten. Ik denk namelijk dat als ik het na de bevalling pas weet ik het beter zou ‘accepteren’ (of hoe noem je dat). En als ik het nu zou weten ga ik er in mijn hoofd van alles van vinden. Ik vind dat je het gevoel echt wel mag laten komen. Logisch toch dat je er op hoopt en natuurlijk ben hartstikke blij met je zoons! Ik zou het gewoon toe laten. Hoe harder je ertegen vecht hoe groter ding het wordt. Geef er nu aan toe dan kun je straks meer genieten. Enne mensen hebben altijd wat te zeuren is mijn ervaring. Zou ik zo min mogelijk op reageren.
Ik herken je gevoel helemaal. Ik heb 3 meisjes van 8 jaar, 5 jaar en 9 maanden. Ik had zo graag een jongen gehad. Maar het is wel heel leuk 3 meiden. En ik zie ze alle 3 zielsgraag. Ik hoop op later 3 toffe schoonzonen!!! Succes meid, het komt allemaal goed.
Hier een mama van 3 jongens. Wat ik vooral heeeeel belangrijk vind voor mensen om te begrijpen, is dat je niet teleurgesteld bent over het feit dat je een zoon krijgt, maar wel verdrietig bent dat je nooit een dochter zult krijgen. Dat staat dus los van de onvoorwaardelijke liefde voor je zoons. Ik zou geen van mijn jongens ruilen voor een meisje. Ik voel wel het gemis van een dochter. Laat mensen je nooit vertellen dat je dit gevoel niet mag voelen ( ook niet omdat er mensen zijn die helemaal niet zwanger worden. Dat is afschuwelijk en verdrietig, maar het is niet ok om jouw verdriet tegen dat van een ander weg te zetten. Dan zou mijn moeder tegen iedereen die een ouder verliest op volwassen leeftijd kunnen zeggen dat ze niet verdrietig mogen zijn, omdat zij haar moeder als kind al is verloren. Zo werkt verdriet simpelweg niet. Iedereen heeft recht op zijn emoties, los van wat een ander meemaakt) Ik weet zeker dat je van dit mannetje zielsveel gaat houden. Wees lief voor jezelf, het gemis van een dochter mag er ook zijn.
Precies dit! Ik heb ook 3 jongens. Ik heb er veel verdriet van gehad dat ik geen dochter heb mogen krijgen. Dat staat los van de liefde voor mijn jongens.
Herkenbaar, ik had hetzelfde. Ik heb het er met mijn man over gehad. We hebben besproken dat ik mijn gevoelens erover gewoon kon uitten zoals ik het voelde. Ik heb ook met een vriendin erover gesproken en de gevoelens voor mezelf toegelaten. Ik merkte dat dat erg hielp, voel je daar alsjeblieft niet schuldig over! Ik merkte ook dat het iedere dag wat afvlakte. En na een week was ik supertrots op mijn derde kleine man. Het is ontzettend tof om 3 jongens te hebben. Ze kunnen erg goed met elkaar spelen, ik ben onwijs trots op mijn mannen. En een dochter? Ja dat gemis zal ik blijven voelen denk ik. En soms is dat wat meer aanwezig dan andere keren, maar dat mag en doet niks af aan de liefde die ik voel voor mijn jongens. Wie weet zitten er over heeeel wat jaren een paar leuke schoondochters aan de keukentafel!
Haha tsja je mag het nooit zeggen indd. Dan breekt de hel los in de meeste gevallen 😅 nou hier ook hoor, heb een mooie dochter van 7 en nu 25 weken zwanger van de tweede en ookal weet je diep van binnen dat het beide kanten op kan gaan had ik zo de hoop op nog een meisje, en toen vertelde ze me dat het een jongen was nou dat was ook overduidelijk te zien op de echo😂 kwam terug in de auto en was alleen nou heb heerlijk zitten janken hoe triest ook, maar moest echt even afscheid nemen van het idee dat er geen meisje meer komt. Ben er nu wel aangewend en ook heel leuk maar snap je gevoel wel 😅 heb nog wel eens zoiets wat moet ik met een jongen haha hoe werkt dat haha maar nu is t leuk :-) en kijk er nu ook wel na uit. Heel soms slaat de teleurstelling even toe als je een winkel in loopt en er hangt allemaal van dat leuke meisje spul
Ik had het voornamelijk bij de we, bij de oudste kon ik me er overheen zetten dat we een meisje kregen ipv een jongentje wat we wel hoopten, bij de 2e hoopten we op een jongentje, kregen we weer een meisje hebben we echt aan moeten wennen, en nu gingen we er vanuit dat we een meisje zouden krijgen, niets was minder waar, toch een jongentje nu, bij de 20 weken echo laten bevestigen.. Voor 't geval dat, en moet echt nageven, het is omschakelen! Ik moet er nog aan wennen dat het een jongentje is... Aangezien ik alles nog heb van onze meiden.. En er nog niet helemaal bij kan dat er nu een jongentje komt... Ik snap je helemaal, tuurlijk is die teleurstelling er
Dat is het voordeel van zo een forum, ook de diepere geheimen / teleurstellingen of verwachtingen kunnen worden gepost. Natuurlijk ben je blij met een derde kindje, maar ik begrijp volledig dat je kan teleurgesteld zijn ook ongeacht de wens voor een derde heel groot kan zijn. En de mensen zijn soms zo ontactvol. Precies of ze moeten toch eens zeggen dat zij denken dat je misschien iets anders had gewenst. Snap nooit wat de bedoeling is daarvan. Duwt je precies in een put! Goed dat je hier je hart kan luchten! Geef het de tijd om het een plaatsje te geven want verdrietig zijn hierom mag best!!
Mensen praten t je aan.....ik had 2 jongens en bij de derde zwangerschap standaard de vraag: nu hoop je zeker n meisje.Je krijgt onderhand t gevoel dat je faalt ofzo omg,nee ik had die wens niet dus de vraag stoorde me best weer keer op keer.
Dat is het nare van 50/50 (jongen/meisje) het is het een of de ander. Voor vele dames hier, die bijvoorbeeld nog zwanger willen worden van hun eerste, zou het hun letterlijk aan hun reet roesten of ze een jongetje of een meisje zouden krijgen, als 't zwanger worden maar gewoonweg een keer lukt. Natuurlijk is 't niet leuk als 't niet is wat je gehoopt had, maar je hebt toch gewoon een 3de kind in je buik/in de maak. Wees gezegend met het gene wat je hebt, en wat je toekomt, en staar je niet blind op op 't feit dat 't geen meid is.
Let kids be kids, trek een jongetje een keer meisjeskleren aan, of een meisje een keer jongenskleren, vooral als ze jonger zijn (beneden de 18 maanden) kan je nog eens spelen met de kledingkeuze, niemand die het echt ziet. En laat je kinderen zich heerlijk ontwikkelen zonder de genderdruk (van je moet perse jongensachtig doen, want je bent een jongetje en visa versa) - zo wordt al bij het checken van het geslacht het kind in een genderrole gedrukt... dat zou niet hoeven moeten.
Geniet van je zwangerschap en van de kleine in je buik, en tel je zegeningen.
Mijn 3e was ook mijn 3e jongen. Ik was niet teleurgesteld, ging er al een beetje vanuit. Bij mijn 4e ging ik er ook vanuit dat het een jongen zou zijn, totdat ik dichter bij de echo kwam, toen begon dat gevoel voor een meisje wel te kriebelen. Toch ging ik deze keer ook uit van een jongen, misschien om te voorkomen dat ik teleurgesteld zou zijn. Maar het bleek een meisje, dus dat was wel geweldig, dubbel blij was ik. Maar mijn tijd met alleen 3 jongens was ook geweldig en de laatste 2 schelen maar 1.5 jaar en zijn beste vrienden.
Hier ook 3 jongens waar ik zielsveel van hou, maar mis het ook om geen meisje te hebben. Fijn voor jou dat de 4de een meisje is geworden Ik durf de stap naar een 4de niet te nemen...
Voor ik zelf nu weer zwanger was zou ik van deze berichten echt kwaad geworden zijn! Een kindje is zon wonder hoe kan je een wens tot 1 vd 2 geslachten hebben? Tot ik na 8 jaar toch nog voor en 2e kindje mocht gaan en ik vurig hoopte op dit keer een meisje...de week voor de geslachtsbepaling echo letterlijk doodziek geweest, wat als er een piemeltje te zien was.... dus ik snap je heel goed en ik ook zou met heel mijn hart van een jongetje houden en net zo blij zijn uiteindelijk maar heb nu wel ervaren dat je die voorkeur en wens wel degelijk kan hebben..ben heel kwaad op mezelf geweest dat mij dat dus ook overkwam..maar zal nooit meer oordelen hierover dus
Ik denk dat je moet accepteren dat het is zoals het is. Je veranderd er toch niets meer aan.. toch?! Dat zou wel heel ver gaan 😉 Ik denk dat het niet klopt wat je zegt dat anderen je ziek maken terwijl je er vrede mee hebt en je bent zelf de enige die je zielig kan laten voelen. Door hier om hartverzachtende reacties te vragen breng je jezelf in een positie om jezelf zielig te vinden. Ik ben blij dat we hier in Nederland nog niet op basis van selectie onze kinderen kunnen samenstellen, dan was het einde zoek..
Fijn al die ondersteunende reacties. Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb al een dochter en wil stiekem graag nóg een meisje. Jongens passen gewoon niet bij mij voor mijn gevoel. Maar nu heb ik toch écht het gevoel dat we een jongen gaan krijgen en ik voel me nu al zo schuldig en ik ben zo bang dat de baby misschien iets van mijn voorkeur merkt en dat ik niet evenveel van een jongetje zal houden als van mijn dochter. Deze gevoelens zitten me echt dwars ☹️ Durf er alleen niet met anderen over te praten. Mijn vriend is wat dit betreft een beetje autistisch, die komt met lompe opmerkingen als ‘Tsja dan moet je niet aan kinderen beginnen’ (hij snapt mijn gevoelens wel maar kan niet zo goed met dit soort situaties omgaan 😂) Daar voel ik me nou ook niet echt beter door...
ik had hetzelfde. Wilde na mijn eerste meid ook graag nog een meid. Maar na 6 weken in de zwangerschap had ik al het gevoel dit is een jongen. maar ik bleef hopen op dat het een meid zou zijn. Met 16 weken een geslachtsecho en het was een jongen. Mijn gevoel zat goed. Gelukkig was ik niet echt teleurgesteld. Maar echt blij ook niet. Door dat ik het geslacht wist heb ik er ook al die tijd aan kunnen wennen. Als ik baby kleertjes zag keek ik altijd eerste naar de meisje etc. Ik 'dwong ' mezelf leuke jongens kleding te zoeken. De acceptatie kwam ook steeds meer. Maar echt 100% goed was het na de geboorte. Mijn zoontje is nu 2 en eigenlijk meteen na de geboorte had ik zo iets van dit is geen verschil. Dat geslacht doet er echt niet toe. Een jongens baby en een meisjes baby hebben hetzelfde nodig. Pas als ze ouder worden komt die gender rol meer naar boven en daar kan je langzaam in groeien. Toen ik zwanger was van een 3e had ik gewoon geen voorkeur meer. Dat was zo gek! Het komt goed! Die voorkeur die je nu hebt hoeft er na de geboorte niet meer te zijn!
Ah, joh, je staart je nu blind op een kleinigheid als geslacht. En bent bang voor het onbekende. Geeft niks. Maar geloof me: als je je kindje op je buk hebt, valt dat weg. Dan ben je gewoon verliefd! Nog meer dan op je vriend- van hem kun je ook houden, toch?
Ik snap je heel goed. Ik heb 2 meiden en hoopte ook echt op een jongen. Ik zag mezelf totaal niet als een meisjes mama. Heb echt een hekel aan al dat geroze en getut. Maar zou nu totaal niet zonder mijn meisjes kunnen! Het is dat mijn partner geen 3de van ons samen wil, maar een jongen had ik ook echt heel leuk gevonden
Hier ook drie zoons. Bij de eerste twee superblij dat het jongens waren (bij de eerste wist ik meteen dat het een jongen was en bij de tweede vond ik het leuk voor de eerste). Bij de derde was ik verbaasd, huh weer een jongen? Maar ik was er wel snel aan gewend. Heel veel tijd om erover na te denken had ik niet want met 16 weken bleek ons derde zoontje - net als ons eerste zoontje - een ernstige hartafwijking te hebben. Een zorgelijke zwangerschap, een moeilijke start en zorgen voor de toekomst volgden. Ik dacht nooit meer aan hoe het zou zijn als hij een meisje was, het was allemaal zo onbelangrijk. Hij is inmiddels 2. Toen, toch, wat onverwacht zwanger van nummer 4, het enige wat ik wilde was een kindje met een gezond hart en een goede start en tadaaaa is het nog een meisje ook (morgen 18 weken). Voelt als een cadeautje ook al voelt het alsof ik de luxe niet had om er al te veel over na te denken. Als jouw derde zoon er straks is dan is het gewoon Jip die je nooit zou inruilen voor Janneke, komt goed hoor!
Ik ben ook trotse mama van 3 jongens. Maar bij de laatste zwangerschap hoopte ik toch stiekem op een meisje, het is een gevoel wat stiekem en af en toe om hoog kwam. Toen ik hoorde dat we weer een prachtige zoon kregen was ik heel erg blij maar in verloop van maanden heb ik wel de tijd nodig gehad om het een plekje te geven dat ik nooit een dochter zal hebben. Ik heb er wel voor gekozen om dit niet met een ander te delen behalve mijn man. Omdat het toch een beetje not done voelt ofzo, omdat ook ik snap dat het krijgen van een kindje een wonder op zich is. Maar toch heeft het een tijdje geduurd voordat ik me ‘erover’ heen kon zetten, mijn jongste zoontje is nu 6 maanden.. het is echt weer een heerlijk mannetje die ik voor geen goud wil missen.
Wat mij hielp is het bedenken waarom wil ik zo graag een dochter? Ik denk dat wij vrouwen best wel veel waarde hangen aan een moeder- dochter relatie. Maar In veel gezinnen is er vaak veel gedoe tussen moeders en dochters. En ik hoop later op leuke gezellige schoondochters 😉 En mijn beste tip: wees niet te hard voor jezelf, wat anderen ook zeggen, je mag er best even heel hard van balen en verdrietig van zijn, wat je voelt over het ‘missen van een dochter’ zegt niks over de liefde voor je zoons
Door je zelf de tijd te geven om te accepteren dat je nog een zoontje mag krijgen! En vooral de mensen lekker laten lullen🥴 vooral trots zijn op je derde jongen waar je sowieso ook heel veel van gaat houden!! Ik heb ook drie zoons en bij mijn laatste was ik zo blij dat het nog een jongetje werd! Maar vage kennissen maakte rare opmerkingen zo van. Ooh weer een jongen wat jammer zeg! Terwijl ik dolblij was met mijn derde jongen in mijn buik!
Wat ik schrijnend vind in je stukje is dat je zegt "mensen maken je ziek door je allerlei dingen aan te praten over hoe leuk meisjes wel niet zijn en laten jezelf zielig voelen". Ik ben van mening dat dit alleen kan als jij dat zelf ook toelaat. Als jij er echt vrede mee hebt zou je jezelf niet zielig moeten voelen. Dan kan je plaatsen wat ze zeggen en het een plekje geven waarbij je er van baalt en het niet leuk vindt maar niet dat je je zielig gaat voelen. Ik bedoel dit ook niet verkeerd, dus hopelijk komt het ook niet verkeerd over.
De teleurstelling is oke, het is menselijk en dat je je uitspreekt is al een hele goede stap en ook dapper. Je gaat het uiteindelijk geweldig hebben met je mannen en ook het kleine mannetje gaat helemaal in je hart kruipen.
Geef het tijd... ik heb ook 3 jongens en wilde echt wel heel graag een meisje. De derde jongen zou de laatste zijn. Ik heb echt wel even gehuild toen ook hij een jochie bleek te zijn. En ben ruim 2 dagen chagrijnig geweest. Ik heb gerouwd en het een plekje gegeven. Voordat hij geboren werd hield ik zielsveel van hem en kon ik me een meisje niet meer voorstellen.
Doordat omstandigheden veranderde kwam een vierde kindje ter sprake. Na lang nadenken of ik een vierde kindje of een dochter wilde tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk een vierde zoon wilde. Een meisje met 3 grote broers vond ik best zielig. Ik vond 1 grote broer en al die vrienden van hem die me in de gaten hielden al zwaar namelijk..... ik werd zwanger na 16 maanden en was er heilig van overtuigd dat het een jongen was. Had al een naam en alles al uitgezocht wat ik ging kopen na de pretecho. Zelfs het eerste pakje was al uitgezocht. De complete kamer, welke verf etc. En bij de pretecho met 15 weken zeiden ze het is een meisje! En ik was opslag stil. Tranen in Mn ogen en een bek vol tanden. Het enige wat ik dacht was ik krijg ook nooit wat ik wil 😂.
Wat ik er eigenlijk mee wil zeggen is nu ik allebei heb is er helemaal geen verschil. Ja er zijn massa’s meer kleren en spullen voor meisjes. Ze zijn ook echt een stuk duurder. Er zit geen piemeltje in de luier maar verder merk ik bar weinig verschil. Een pittig karakter is nou eenmaal een pittig karakter en een rustig kind blijft een rustig kind.
Neem je tijd om dit een plekje te geven. Praat erover met degene waarmee je erover kan praten maar bedenk je bent zeker niet de enige er zijn veel moeders om je heen die hetzelfde doormaken maar niets erover zeggen.... sterkte!
Nu ja.... straks heb je het een plekje gegeven. Als je mannetje er eenmaal is kun je je niets anders voorstellen. En niemand kan in de toekomst kijken. Wie weet komt er ooit een meisje, of een lieve leuke schoondochter, of een buurmeisje die altijd bij je wilt zijn. Je weet het niet 🙂
Rouw om het feit dat je wens nu niet in vervulling gaat en je toekomstbeeld bijgesteld moet worden... maar geniet van je zwangerschap en dat geweldig mooie mannetje in je buik 🙂
Hier 1 dame en er komen niet meer kindjes.. Ik zal nooit ravotten nooit stoere jongens dingen oen en nooit de moeder zoon band ervaren. Alles wat mijn dochter do et qua mijlpalen is voor het eerst en het laatst. Accepteren het is zoals het is en laat je niet wijs maken door anderen hoe het zou horen. Zoals bijv dat ik 2 kinderen zou moeten hebb een. Of jij een dochter 😉 Kijk naar de mooie dingen, de voordelen van 3! Jongens!
Ps je krijgt straks misschien wel 3 schoondochters wie weet krijg je daar een sterke band mee 😉
Ik snap je wel. Ik ken iemand die had al zoon en de 2e werd meid. 3 echo's zeiden dat. Tot ze bevallen was. Zij heeft enorm moeilijk mee gehad. Het jongentje kwam in roze kleding thuis in een roze kamer die ze heel snel wilde veranderen. Maar haar gevoel was verschrikkelijk. Heel lang moeten rouwen.
Maar dat is toch heel anders. Als je drie echo’s hebt gehad die alle drie zeggen dat je een meisje krijgt en bij de geboorte blijkt dat het een jongetje is... Ja dan snap ik dat dat rouwen is, want je leeft er naar toe, de kamer is roze, kleertjes zijn gekocht etc. Graag een geslacht willen en bij de eerste geslacht echo blijkt dat dat niet het “gewenste” geslacht is, dat is gewoon jammer, maar risico van het zwanger worden.
Dat wat jij beschrijft is trouwens de reden dat wij geen geslachtecho’s hebben gedaan. 😉 We hebben ons laten verrassen bij de geboorte.
Maar voor mij is het dus wel de reden om nooit 100% uit te gaan van wat de echo zegt. Ik heb het geluk gehad dat klopte de echo en wat er geboren werd. Maar heb altijd open gehouden dat andere geslacht er nog uit kon komen.
Haar gevoel zei trouwens wel alle tijd dat jongen was. Gelukkig had ze aan bijna niemand bekend gemaakt wat geslacht was.
Kan me best wel voorstellen dat je even moet verwerken dat je geen meisje gaat krijgen, daar is helemaal niks mis mee! Laat je niks aanpraten door andere mensen. En natuurlijk: gefeliciteerd met je zwangerschap 🍀
Ik krijg mijn 4de jongen. Ben er erg blij mee maar men omgeving vindt dan weer dat ik moet treuren omdat ik geen meisje krijg. Maar dat is iets anders dan bij jou. De vk zei dat ze dit zegt tegen mensen die wel het wel moeilijk vinden geen meisje te krijgen: Je hebt dan nu wel geen meisje maar wie weet hoeveel meisjes je gaat krijgen als kleinkind van je schoondochters. Lijkt me iets dat wel troostend gaat zijn. Je kan dan nu geen roze gaan shoppen maar binnen 20 jaar misschien wel.
Het is niet erg dat je even moet schakelen. Zoals je zelf al zegt zul je ook van dit kindje met heel je hart houden. Komt echt goed!
Ik merk bij mijn nichtjes en buurmeisjes dat ze juist echte papa kinderen zijn. Vroeger botsten mijn moeder en ik enorm. Samen winkelen? Drama! Inmiddels is dat allemaal bijgetrokken en doen we nu wel leuke dingen samen. Met mijn vader was ik altijd 2 handen op 1 buik. Meestal trekken jongens lekker naar hun moeder toe 😉 Ga lekker shoppen en laat ook je emotie toe. Dat mag gewoon en dan zul je straks weer genieten van een extra kereltje!
Wie weet is dit kindje wel zelf genderneutral Nu heb ik makkelijk praten, want ik heb een jongen en een meisje. Maar mijn zoon hield enorm van roze en poppen en tutten. Hij houdt niet van stoer, niet van voertuigen, niet van voetbal, wel van de natuur. Mijn dochter is een echte tomboy. Wil absoluut geen jurkjes of roze of poppen, klimt, klautert, houdt van trekkers, laat boeren en scheten en ligt daar geregeld door in de slappe lach. Geen broek blijft heel. Geslacht zegt echt niks over karakter! Mijn kinderen zijn niet typisch hun geslacht en verschillen alleen door karakter, niet door geslacht. En beide zijn even leuk!!
Gevoel mag er zijn en verdwijnt straks vanzelf weer op de achtergrond. Maar een meisje staat echt niet garant voor jurkjes, poppen, roze, tutten, dansen, etc.
Ik snap je gevoel zeker wel. Ik heb er inmiddels vrede mee. Het is eigenlijk gewoon een kwestie van tijd. En geen zwangerschapshormonen of ontzwangering helpen ook mee. Sterkte met het omgaan hiermee.
De kans is na 2 jongens onwijs groot dat de derde weer een jongen is en daarna wordt de kans alleen maar veel groter ik heb zelf 4 jongens ik snap je teleurstelling iedereen droomt van een jongen en een meid maar een jongens gezin is ook zeker zo leuk!
Ik ken je gevoel. Ik heb drie dochters en ben nu zwanger van een vierde kindje waarvan het geslacht een verrassing blijft. Ik, mijn vriend en mijn dochters hopen allemaal (stiekem, maar ook weer niet heel stiekem) heel erg dat dit een jongetje is. Ergens ben ik ook bang dat ik mijn teleurstelling niet kan verbergen als nummer vier wéér een meisje blijkt te zijn. Hoewel dat natuurlijk ook meer dan prachtig zou zijn, vier gezonde meiden. Hoe je met het 'teleurstellende' gevoel om moet gaan, weet ik zelf ook nog niet zo goed, maar ik weet wel dat het zodra jullie derde zoontje geboren is het helemaal niet meer uitmaakt dat hij geen meisje is. Ik denk dat wij misschien wel gewoon net zo lang blijven proberen tot we een zoon mogen krijgen 😆
Hier een moeder die niet zwanger kan worden van een derde. Ik snap wel wat je schrijft, en natuurlijk ga je onwijs veel van je kindje houden. Het is afscheid nemen van een wens of verlangen, maar er komt een tijd dat je zegt dat je dolgelukkig bent dat het een jongen is. Geef het tijd om aan het idee te wennen dat het is zoals het is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (46) Verversen