Dit is mijn tweede account voor vragen die ik niet met mijn eigen account wil stellen. Onze situatie is dat we samenwonen en samen 1 kindje hebben. Daarnaast heeft mijn man al kinderen uit een eerdere relatie. We hebben samen een huurhuis, mijn man werkt en ik ben huismoeder. Als ik op mij heen kijk zie ik leeftijdsgenoten die een mooi hebben gekocht, beide werken het naar mij idee beter hebben dan wij dat hebben.
Ik klink ondankbaar. Ik heb een leuke en lieve man, we hebben een dak boven ons hoofd, maar toch ben ik niet tevreden. Ik wil meer, ik solliciteer omdat ik graag wil werken. Daarnaast willen we graag kopen, maar dat zal de komende 5 jaar niet lukken.
Ik wil gewoon even mijn hart luchten. Ik weet dat ik waarschijnlijk onaardige reactie's ga krijgen, maar dat maakt niet uit.
Ga na wat je nu echt ontevreden maakt, zijn het echt alleen de materiële zaken of meer emotioneel, relatietechnisch. De school van onze dochter staat in een wijk waarin onze woning tot de goedkopere woningen behoort, hierdoor kom ik vaak met speelafspraakjes bij mensen die het huistechnisch een stuk 'beter' doen. Ik vind dat niet zo erg. Mijn man werkt 30 uur en ik 24 uur. Wij kunnen dit doen omdat we het financieel vrij ruim hebben. Hebben niet een woning met maximaal mogelijke hypotheek gekocht. Wij kunnen veel tijd met elkaar doorbrengen gezien mijn man geen 60 hoeft te werken in een zware managementbaan. Of vaak weg is door zakenreizen, of keihard in z'n eigen bedrijf moet werken. Als je alleen maar werk zoekt om het materieel beter te hebben moet je jezelf afvragen wanneer is het genoeg? Wanneer ben je wel tevreden. Het is ook heel erg een mindset ding. Als je werk zoekt voor je eigen ontwikkeling en het geld is mooi meegenomen ga er zeker voor. Want alleen maar werken voor het geld is zwaar, je moet er zelf ook iets uithalen. Het klinkt misschien zwaar en overdreven maar praat eens met een psycholoog zo kun je misschien ontleden waar de ontevredenheid precies vandaan komt en wat je eraan hebt, en wat je eraan hebt om het los te laten. Met een paar sessies kom je een heel eind en wat zou het lekker zijn om je ontevredenheid te kunnen laten varen. Wil niet zeggen dat je geen dromen mag hebben of iets om na te streven hebben, maar dat is psychisch toch echt anders :-). Want hoe gezellig is het nu om met je ontevredenheid te leven?? Ik wens je rust en blijheid met wat je nu hebt! Succes en sterkte!
Ik kijk net als jij naar andere gezinnen. Maar m'n man werkt elke week ruim 60 uur in Amsterdam en ik heb een maand geleden een baan voor 36 uur aangenomen omdat werkgever niet 32 uur wilde. Dat was een vergissing, ik vond het vreselijk. In m'n sector krijg je kutbaantjes of een baan van minimaal 32 uur. Ik greep deze kans omdat dit amper 8 min rijden van m'n huis is en ik kreeg de toezegging dat ik terug naar 32 uur kon na een maand evaluatie. Maar ik ben vaak jaloers op moeders die 3 dagen kunnen werken. Ik werk nu aan tijdelijk project, verder geweldige baan maar 3 dagen zit er nog niet in. Ik heb een baby van bijna 5 maanden en een jongen die begin deze maand 4 werd en voor eerst naar school ging. Anderen dan ik hebben hem vanwege ziekte en vermoeidheid opgevangen op 1 middag na. Ik was zo boos over dat m'n werkgever (detacheerder) moeilijk deed over 32 uur. Gelukkig mag ik nu, no problem, terug naar 32 uur. En nu verwijt m'n werk me gebrek aan enthousiasme. Terwijl ik dit nooit eerder hoorde. Ik hoop dat ik nu weet enthousiast kan worden maar even terugkomen: m'n man is geen huishoudman, ik moet steeds alles voorkouwen alhoewel hij op zijn manier z'n best doet. Ik hoor niks anders als, 'het is druk' en hoeveel doen we nog samen? Hij werkt echt continu ook in avond en weekend. Daardoor komt veel op mij neer en ik heb het gevoel dat ik vastzit aan 32 uur of kutbaan en niet werken vind mijn man een verboden woord. Zo jaloers op moeders die lekker echt mama kunnen zijn!
Een oom en tante van mij zijn altijd ongewenst kinderloos gebleven en daardoor altijd keihard gewerkt en succesvol gewerkt. Ze zijn miljonair en bouwen op het moment een miljoenenvilla. Wij komen graag bij ze op bezoek en zijn als een extra opa en oma voor onze kinderen. Als we bij ze zijn geniet ze extreem van onze kinderen en staan de tranen in haar ogen... vorige week zei ze nog tegen me, dit is rijkdom meid. Niet dat stukje grond daar verderop...
Ik kan me het goed voorstellen. Als individu wil je groeien en dromen verwezenlijken. Een aantal dagen werken is fijn voor jou ivm sociale contacten en je kinderen worden er heus niet slechter van. Daarbij kan ik me ook goed voorstellen dat jullie graag willen kopen. Wij wonen op dit moment nog in een 2 onder 1 kap, maar ons huis staat ook in de verkoop omdat we groter en vrijstaand willen! Als je iets graag wilt lukt het je ook veel geluk!
Hé het is gewoon menselijk om beter te willen en je te vergelijken met anderen. Wij zitten ook in een huurhuis en willen gaan kopen. Bij anderen lijkt het allemaal zo makkelijk te gaan maar wij zijn gewoon erg kritisch.
Er zijn op school ook veel mensen waarvan ik denk, waar doen ze het van? Maar ik besef dat elk huisje zijn kruisje heeft en veen menSen op de pof leven. Je ziet vaak alleen de leuke dingen maar niet de mindere aspecten. Probeer jullie situatie eens te zien als een derde persoon? Wat zien hun als ze naar jullie kijken? Vast een gelukkig gezin en zijn jaloers dat jij de luxe mag beleven om bij je kind te blijven in plaats van te MOETEN werken.
Het gras is bij de buren altijd groener. Iedereen heeft weleens zulke gedachtes maar laat het niet de overhand nemen. Zo zonde van je energie. Geniet van wat je hebt. Wanneer je een baan hebt komt dat koophuis vast op jullie pad.
Sorry hoor maar je hebt alles wat een mens kan wensen. Je bent thuis bij je kinderen. Je ziet ze opgroeien. En dan kijk je naast je en dan wil je groter en meer??? Waar houd het op. ....
Ik snap wat je voelt. Het enige wat ik kan zeggen is: als je deze situatie niets vindt, verander dan. Je bent geen boom die ergens vast staat. Als je doet wat je altijd doet, dan krijg je wat je altijd krijgt.
Paar jaar geleden ook met die gedachte uit een relatie gestapt. Als je wil dat je situatie verandert, moet je zelf of je gewoonten ook veranderen. Je hebt een doel (huis). Leef daarvoor. Ik begrijp dat je gaat werken, goed! Spaar en maak het waar! Geniet en vier kleine dingen, kleine mijlpalen op je spaarrekening bijvoorbeeld. Ooit komt die dag dat er een gigantisch mooi huis te koop staat, waarin jullie al het gespaarde geld kunnen stoppen en dan denk je bij jezelf: "verd*mme, dit hebben we toch maar mooi geflikt met z'n 2-tjes." Dat is echt het meest gelukzalige gevoel hoor, passie voor het leven!
Ik begrijp je wel hoor, maar wees blij met wat je wel hebt. Het kan altijd beter,leuker, groter enz maar de kleine dingen daar draait het om in het leven.
geld alleen maakt niet gelukkige he. een rijk persoon zonder kinderen en die ook geen kinderen kan krijgen, zou misschien wel heel graag met je willen ruilen.
Kinderen kosten nou eenmaal geld. Geld wat je vervolgens niet aan jezelf en het huis uit kunt geven. Maar je krijgt er wel zoveel voor terug! Een kind is veel veel meer waard dan geld!
Ik denk altijd maar zo... de situatie van een ander (of die van jezelf) is niet perse beter of minder goed. Het is alleen anders. Hun hebben wat jij niet hebt, maar jij hebt ook wat hun niet hebben. Jij hebt namelijk een kind en de luxe om ervoor te kunnen kiezen thuis met je kind te zijn. Niks maakt zo gelukkig als een eigen kind (mijn mening).
Misschien zijn andere mensen daarom ook wel een beetje jaloers op jou'n situatie.
Ik vind dan ook dat mensen zich niet met elkaar moeten gaan vergelijken. Kijk naar je eigen leven. waar word je gelukkig van en wat wil je nog bereiken? Doe de dingen die jou gelukkig maken en die voor jou wel mogelijk zijn.
De reden dat je het nu zo voelt zou kunnen zijn omdat je op dit moment even niet zo tevreden bent met je eigen situatie. Misschien wil je meer of het anders aanpakken. Dat kan. Maar begrijp wel dat dingen tijd kosten. als je de tijd en energie erin steekt om je eigen leven zo in te delen zoals jullie dat willen zal je uiteindelijk gelukkiger zijn.
het leven van je vrienden kennissen en familie is nooit beter dan de jouwe en de jouwe zal nooit beter zijn dan dat van hun, het is alleen anders. en het zal zijn wat je er zelf van maakt.
soms lijkt het gras groener aan de andere kant. Hier ook zo veel dromen, Willen graag nog een keer groot trouwen en dan alles laten doen ipv alles zelf doen, een huis kopen, bijv nieuwe baby kamer kopen, sporten bij een sportschool. Maar niets daarvan kan momenteel. Uit eindelijk is het de kunst toch tevreden te zijn met wat we wel hebben. Deze dromen dan ook dromen te laten blijven en geen afkeer laten worden. Gisteren zelf voor het eerst ingezien dat ik dat trouwen ook maar los moeten laten. Ooit zal het misschien wel kunnen maar de komende 5 a 10 jaar zeker niet. Niet als we ook niet andere dingen willen.
en soms je hart luchten is idd fijn. even klagen en dat moet ook gewoon mogen hoor!!
Zou je wel tevreden zijn als je nu alles had wat je wilde, of zou je de lat dan weer hoger leggen? Ik vrees dat je de levens van anderen teveel idealiseert. Geloof 80% van het "geluk" dat je op facebook leest niet. Achter al die mooie buitenkantjes, schuilen vaak veel minder mooie binnenkantjes.... Hoe meer mensen de behoefte hebben om te laten zien hoe geweldig hun leven is, hoe meer kans dat er een hoop rottigheid te verbergen is... Stop met jouw leven te vergelijken met dat van een ander. Van eeb koophuis is nog nooit iemand een gelukkiger mens geworden. Hooguit gestresster Kijk liever naar je relatie en of het nodig is om daarin extra te investeren. Daar haal je veel meer plezier en geluk uit
Lees hieronder de zin "alsof mensen een potje geld hebben" Maar dat lijkt maar zo echt waar ! De ene heeft een krediet of staan elke maand rood of hebben een creditcard met maandelijkse aflossing ! Daarom lijkt het gras groener bij de buren ! Dus als ik het goed begrijp is het een luxe probleem ?
Waarom ben je niet tevreden? Is het om het materiële? Is het om het financiële, omdat je amper rond komt? Of is het omdat je wereldje klein is? Of gaat het je om het statusgevoel, van kijk mij nou eens?
Als je beter weet waarom je niet tevreden bent, dan kunnen wij je misschien iets beter helpen met tips/ideeën of ervaringsverhalen.
Ik denk een combinatie van materieel en financieel. Financieel pakken we nu aan doordat ik ga werken maar toch lijkt het alsof mensen een potje met geld hebben die ik nog niet ontdekt heb.
Zelf heb ik ook een periode gehad dat ik jaloers was op andere mensen en hun leven. Zelf moest ik heel erg nadenken over welke boodschappen ik waar moest halen. De kleding kocht ik voor de kinderen tweedehands en met een avondje uit zat ik de hele tijd te rekenen of ik wel binnen het budget bleef. Spontane aankopen kon ik niet doen en dat was ik niet gewend, want dat kon ik voorheen wel. Verder had ik geen auto meer en mijn man had de auto mee naar het werk, dus overdag kon ik alleen maar naar de plaatselijke winkels in het dorp. Op één gezin was ik met name jaloers. De neef van mijn man met zijn vriendin/vrouw. Leuke, spontane mensen, beiden een goede baan, ruime koopwoning die precies naar mijn smaak is ingericht met leuke meubels. Hij werkte fulltime, zij parttime. Zijn moeder (onze tante dus, welke ook hartstikke leuk is en goed met kids om kan gaan) kon straks oppassen op hun toekomstige dochter. Mijn (schoon)ouders niet. Etcetera. Ze leken het allemaal te hebben. Wij hebben ook een koopwoning, maar liggen krom voor de hypotheek. Het achterstallige groot onderhoud lijkt zich op te stapelen. De meubels heeft mijn man uitgekozen voordat ik verkering met hem kreeg en het is echt mijn smaak niet. Ik denk dat 3/4de in dit huis tweedehands is. De keuken is uitgeleefd, het dak van de uitbouw is lek, etcetera. Maar wat voor mij een ommekeer heeft gezorgd was dat het gezin waar ik zo jaloers op was, geen leuk nieuws kreeg. Bij de 20-wekenecho kregen ze bericht dat het niet goed was en ze moesten denken aan vroegtijdig levensbeëindiging. Hun wereld stond op zijn kop. Daar kwam nog bij dat zijn moeder bericht kreeg kanker te hebben. Dat zette mijn eigen leven wel in zijn perspectief. Waarom klaagde ik eigenlijk? Ik heb een lieve man, gezonde kinderen, een dak boven mijn hoofd en elke dag een fatsoenlijke maaltijd op tafel. Verder ook gezonde ouders. Ik vond het zo verschrikkelijk erg voor hun en ik heb me kapot geschaamd voor mijn eigen jaloerse gevoelens (welke ik nooit hardop had gezegd weliswaar, maar toch). En vanaf DAT moment was ik tevreden met mijn eigen leven en onze keuzes. Uiteindelijk is tante volledig genezen en het kindje wat ongezond zou zijn, mankeert niks aan. Ze moet alleen een vezelrijk dieet volgen, maar is geestelijk en lichamelijk kerngezond. Gelukkig. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Dat is niet alleen een gezegde, het is ook echt waar. Ik hoop dat jij straks toch ook tevreden kunt zijn met wat je wel hebt. Dat maakt het leven zoveel mooier.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (30) Verversen