Mijn oudste zoon heeft ASS (autisme). We hebben het wat laat ontdekt, omdat hij wel ver bovengemiddeld iq heeft. Niet hoogbegaafd trouwens. Maar met de komst van zijn broertje begonnen de gedragsproblemen. Uiteindelijk hier hulp voor gezocht en kwam na lange tijd de diagnose ASS. Voor de komst van zijn broertje was het leven voor hem rustig en voorspelbaar en dus ging het toen goed. We beginnen nu beter onze draai te vinden, maar je merkt gewoon dat zijn emmertje gauw vol is. En als er 1 druppel te veel is, dan volgt de ontlading. En dat vinden we moeilijk om mee om te gaan. Voorheen zeiden mijn man en ik altijd graag 3 kinderen te willen. Maar ik heb zo'n gevoel dat dit een te grote belasting is voor onze oudste en daardoor ook voor ons. Ik zit in dubio. Iemand van jullie ooit ook eens voor deze keuze gestaan? Waarom wel of niet nog meer kinderen krijgen?
Wij krijgen de vijfde, oudste ASS. Hij kan eigenlijk maar met 1 broertje of Zusje tegelijk spelen. Dat geeft niks maar op dagen die toch al wat druk zijn gaat het mis. Hij heeft een eigen kamer als enige ( zn kleinste zusje is nu even bij hem maar die slaapt er alleen maar) Ik zeg altijd it s a curse and a blessing voor hem. Hij moét wel sociaal gedrag aanleren en omgaan met mensen die niet doen wat hij wil, niet wat hij verwacht. Maar zo is de maatschappij straks ook niet. Ik laat hem elke dag wel minimaal een keer 15 min verplicht rusten boven zonder de rest. Ik denk dat hij een stuk socialer wordt dan de gemiddelde autist doordat hij straks 4 brusjes heeft. Je hebt wel heeeeeeeeeel veeeeel geduld nodig, maar daar zal je wel aardig in geoefend zijn al. Mensen die zeggen dat je voor kinderen veel geduld nodig hebt... das waar maar doe dat maar even maal 4 voor een ASS kindje.. Wat ik echt als “ teken” hanteer om hem te laten rusten is als hij gaat zeggen “ ze moeten ophouden! Ze zitten mij te vervelen!” Das helemaal niet waar voor het gemiddelde oog, maar hij ervaart dat zo. Iemand die neuriet, iemand die te dicht op hem is gaan zitten, iemand die niet zijn plan wil volgen. En met speciale dingetjes zoals friemelspeeltjes... dat moet ik allemaal x4 en straks x5 kopen... want dat wil de rest ook. Heb de andere wel laten weten hoe het zit met hem in kindertaal. Maja wat kun je verwachten van een 5,3 en 1 jarige 😜. Die van 5 snapt het aardig. Succes
Mijn oudste heeft ook ASS en ontwikkelingsachterstand daarbij. Elk kind met ASS is anders, hij gaat goed om met zijn broertjes waarvan de jongste een newborn is. Maar mijn advies is. Kijk naar hem wanneer je merkt dat het hem teveel word en vind een manier om hem rustig te krijgen. Als je eventueel een 3e wilt dan kan dat heel handig zijn. De ontladingen zijn echt heel lastig maar het is niet anders. Kan hij niet goed tegen hard geluid? Doet hij zijn handen op zijn oren, dan zal ik een koptelefoon aanschaffen. Dat kan enorm helpen met eventueel meerdere kinderen. Je moet echt voor jezelf afwegen van wil je het wel of niet vanwege de oudste. Maar een 3e is wel erg leuk voor de middelste hoor. Ze leren samen spelen etc. Het is pittig maar zo bijzonder. Zoals ik al zei kijk naar je oudste wat goed voor hem is en hoe je met de ontladingen om moet gaan en hoe je hem rustig krijgt. Dat is best handig
Je wering nooit welk kindje er bij komt. Hoe zou het voor jullie ass kindje zijn en hoe voor jullie anders kind? Onze oudste heeft een genetische afwijking, waar we wel veel extra zorg voor hebben. Wij wilden (Los van onze kinderwens) voor de tweede Ook graag een: “gezonde broer/zus. Je hebt hier een boek over: “Brussen”. Misschien ook goed om te lezen om je gedachten hierover te vormen. Ik kan geen inschatting maken van jullie zorgen en mate van intensiteit van zorg. Wij hebben uiteindelijk 4 kinderen mogen krijgen. En elke keer hebben we gekeken of het voor elk gezinslid Apart oké zou zijn. Succes met jullie overwegingen .
Weet niet hoe oud de oudste is maar met praten kom je al best wel ver met kids met ass. Je moet jezelf ook de vraag stellen gaan wij dit trekken?? Veranderingen zijn lastig dus goede voorbereiding /erin betrekken scheelt al een hoop. Je kunt me altijd privé bericht doen, heb dezelfde keuze gehad
bij ons heeft momenteel de jongste ass , hier geen probleem momenteel de buik krijgt soms knuffel of kusje maar ook omdat we er volop mee bezig zijn, de oudste laat hem ook zien dat dit leuk is enz. hij heeft heel veel steun aan zijn zus maar ben toch bang dat de band gaat minderen maar soms denk ik ook van zal wel goed komen
Ik zou het niet doen, wie doe je er een plezier mee? Je geeft al aan dat de komst van het jongere broertje de problemen begonnen. Dat kan toeval zijn maar ook niet. Jullie vinden net jullie draai, ik zeg geniet ervan!
Ps ik heb 1 kind, dat was eerst een bewuste keuze daarna niet meer maar ik weet dat mijn lichaam dat niet aan zou kunnen. Dus maak ik daar mijn oudste blij mee? Als ik mijn wens door zou zetten? Dadelijk kan ik straks nog minder ondernemen?... het doet even zeer maar het is zoals het is.
Ik heb er uit eigen ervaring geen kijk op. Maar ik zie in mijn omgeving wel gezinnen waarbij deze problematiek speelt. Wat ik hieronder ook al teruglees is ook iets wat ik herken. Als een derde kind een speelkameraadje kan zijn voor de tweede, kan dit de eerste ook wat ontlasten doordat de tweede niet steeds aandacht wil en wil spelen met de oudste. Dit hebben ze vaak ook snel door en zijn daarin goed bij te sturen. Dan kan de oudste hopelijk ook weer meer rust pakken en zich ontwikkelen. Echter is elk kind verschillende en hebben jullie er als ouders meer kijk op dan een ieder hier op het forum. Want wat bij de een wel werk kan totaal averechts uitkomen bij een ander als er net sprake is van wat andere problematiek. Het blijft een hele moeilijke keuze en je zal nooit weten hoe het uitpakt en achteraf ook nooit hoe het was geweest als... Sterkte bij het maken van deze keuze.
lastige vraag. mijn oudste droeg de diagnose pdd-nos tot een jaar of 12. ik heb voor de diagnose nog een zoon mogen krijgen en met de diagnose nog 1 dochter. Ik was het niet eeens met de diagnose. Maar de periode waar we in zaten was wel heel heftig. de zoektocht, de manier waarop je met zo een kind moet omgaan etc. het zuigde wel veel energie. soms zegt hij ook wel eens van het is druk in huis... maar ze hebben mekaar wel. ze zoeken mekaar op en spelen met elkaar. hij logeert geregeld bij oma, even rust (denk ik) Ik heb jaren lang gezocht naar wat heeft mn zoon dan wel... het blijkt TOS. nu begint dus de zoektocht hoe ga we hiermee om en hoe kunnen wij hem zo goed mogelijk helpen! onze 2e zoon heeft ADHD. dat was me toch een uitdaging. onze 3e zoon kopieerde zijn gedrag😣 om moedeloos van te worden. Maar wat houden ze van mekaar. in t weekend altijd bij mekaar slapen etc ze kunnen het hier over het algemeen goed met elkaar vinden. Ik denk dat een groot gezin ook echt wel wat te bieden heeft voor een speciaal kind. hier heeft iedereen taken.. duidelijkheid is belangrijk voor elk kind.. ook die geen sticker hebben😉
Mijn oudste, en ik, hebben ass. Beide een hoog iq waardoor het niet perse is te merken. Mensen zeggen soms niks aan mijn zoon te 'zien' maar ik als moeder wel. Volgens mij zijn mijn twee jongere kinderen neurotypisch. Mijn zoon had moeite met het middelste zusje. De leeftijden liggen niet ver uit elkaar. Zij is heel sociaal en inmiddels is haar sociale ontwikkeling veel verder dan de zijne. Ik gebruik de conflicten die ze hebben als oefen materiaal. We doen de situaties die lomp of onprettig verliepen vaak overnieuw met tips, bijv wat zou je kunnen zeggen wanneer ze zich zeer doet? Het derde kindje, 5 jaar verschil, is zijn alles. Zo trots, zo lief.
Ik heb wel mijn zorgen gehad om de toevoeging van de stiefbroers maar tot dusver kan ik alleen zeggen dat hij er enorm door is gegroeid. (Oudere jongens).
Kunnen jullie het als ouders aan? En hoe vinden jullie het als er nog een ass er bij komt? Dat vraag ik mezelf af omdat ik wens heb voor een 4e (6e)
Onze zoon heeft ook ASS of alleen paar kenmerken daarvan. We weten niet of dat wel of niet zo is. Dat laten we maar even in het midden. 😉 Hij heeft in ieder geval zo zijn nukken. En ook hij heeft een bovengemiddeld iq. We noemen het in eerste instantie maar dat hij gauw overprikkeld is. Wel of geen derde is hier ook de revue gepasseerd. Altijd 3 kids gewild, maar wij laten het hier maar bij 2 kinderen. Om meerdere factoren. Ik zou liegen als ik niet zou zeggen dat het gedrag van onze zoon geen factor zou zijn. Echter ik vind dat het een beslissing van de ouders is. Denk ook aan jullie andere kind. Zou het niet fijn zijn als hij later de 'zorg' rond zijn grote broer kan delen als jullie te oud zijn? Of om met zijn kleine broertje of zusje op stap kan? Want grote kans dat zijn grote broer dat niet gaat doen. Het zal misschien lastig zijn in het begin. Een baby of peuter is druk. Maar dat is een paar jaar. Misschien kun je de kamer van je zoon met ASS leuk maken dat hij zich daar rustig kan terugtrekken?
Wat een lastige.... Gevoelsmatig zou ik zeggen, laat er flink tijd tussen zitten. Maar volgens mij is dat bij jullie al het geval. Denk je dat jullie zelf het aankunnen? Kan je man het aan, nog eentje om aandacht te geven en rekening mee te houden? Kan jij het zelf erbij hebben, naast de stress die de oudste geregeld met zich meeneemt?
Onze tweede-natuurlijk een heel ander kind- heeft ass en is juist enorm gegroeid toen hij met 4,5 jaar zijn zusje erbij kreeg... Maar hij is wel een heel sociaal voelend kind met enorme vertedering voor kleintjes.... Jouw tweede zit net op school, toch? Hoe gaat dat?
Er zit hier ook ongeveer 4,5 jaar tussen. De jongste is dit schooljaar begonnen op school. Hierdoor komt hij nu ook vaak thuis met een playdate. Ik vind niet dat ik het kan maken om tegen hem te zeggen dat hij geen vriendjes mee mag nemen naar huis, omdat dit te druk is voor zijn grote broer. Hier is de oudste totaal niet sociaal voelend. Het is geen asperger. Als hij het dus niet meer leuk vind, reageert hij vanuit het niets gemeen. Jongste laten struikelen, duwen, speelgoed verstoppen, rare dingen in de jongste zijn oor fluisteren... Etc. Hij reageert zich vaak af op een ander. Maar weet wel precies hoe ver hij kan gaan zonder de ander echt pijn te doen. Hij is echt niet lief voor zijn broertje. Hij zegt soms ook tegen mij dat hij het veel fijner vond toen zijn broertje er nog niet was.
Wel herkenbaar helaas. Hier is onze zoon zelfs een keer zo ver gegaan dat hij zei dat hij wou dat zijn broertje nooit geboren was en dat hij hem dood wou maken. Ik hoop maar dat hij het niet meende. Ze kunnen meestal niet samen spelen. Eventjes gaat het goed, maar met de nadruk op het woord eventjes. Wat je omschrijft over jouw zoon, klinkt bijna alsof je het over die van mij hebt... 🙈 Ik vraag me af of onze zonen het nou juist heel goed met elkaar zouden kunnen vinden of nou juist helemaal niet.
Hoe sta jij er nu zelf in? Een poosje geleden wist je niet of je überhaupt nog weer opnieuw een baby wilde, ondanks de wens van je man.... nu wel? Of meer alles aan het afwegen?
Ik heb er twee met ass en hoge intelligentie. Bij alle twee pas diagnose nadat broertje 3 al was geboren. Ik had de keus dus niet. Het is pittig, maar ik zou de derde toch niet hebben willen missen! Mijn assers zijn voor het grootste deel dol op hun broertje en elkaar, maar natuurlijk zijn er wel andere dingen om rekening mee te houden dan in gezinnen zonder ass.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen