Minder leven voelen en bloedverlies
- LDB97
-
55 9243 19/02/2019
Net 39 weken zwanger en ik zit er echt even doorheen... Misschien hebben jullie tips wat ik nu moet doen. Ik heb normaal gesproken een heel beweeglijk mannetje, maar dat is de laatste dagen ineens omgeslagen. Misschien dat een van jullie het herkend.
Afgelopen zaterdagochtend kreeg ik ineens bloedverlies. Ik was 38+5 en ik verloor stukjes, een soort stukjes van een stolsel zoals bij een menstruatie. Later werd mijn afscheiding slijmeriger en bevatte bloed. Ik hoopte eigenlijk dat het een voorteken was van de bevalling en maakte me verder niet zo’n zorgen. Vanaf zaterdagmiddag begon ik de baby minder te voelen. Dit bleef, samen met het bloedverlies, aanhouden tot gisteren (maandagochtend). Ik heb de verloskundige toen gebeld en bij de controle bleek ook het hartje van de baby te hoog te zijn. In het ziekenhuis ben ik aan de ctg gelegd en de gynaecoloog heeft een echo gemaakt en alles was goed. Voldoende vruchtwater en ook de placenta zag er goed uit. De baby was wel rustig, maar zijn hartslag was in ieder geval niet meer verhoogd. Ik kreeg als advies mee dat ik sneller moest bellen bij minder leven en bij bloedverlies. Hij dacht dat het bloedverlies kwam door verweken/ontsluiten van de baarmoedermond.
Sinds ik uit het ziekenhuis ben, voel ik de baby nog steeds erg weinig. Daarnaast kreeg ik 2 uur geleden weer roze afscheiding. Ik vond het stom om alweer te bellen, zeker omdat het niet heel veel was, dus ik had me voorgenomen om in de ochtend te gaan bellen. Het zit me gewoon niet lekker dat ik nu 39 weken zwanger ben en de baby zich zo anders gedraagt en ik ook nog bloed verlies. Ik ben de hele zwangerschap al zo ontzettend bang dat hem iets overkomt dat dit er echt voor zorgt dat ik enorm in de stress schiet. Ik heb geen idee hoelang ik nog moet doorlopen, maar tot aan 42 weken ga ik het mentaal gezien zeker niet redden. Ik loop al 5 weken met ongeveer alle ‘voortekenen’ van een bevalling, maar niks zet door. Heel erg frustrerend, zeker omdat ik zo bang ben.
Sorry als ik nu als een zeikerd overkom, maar ik zit er inmiddels echt doorheen. Maandenlang angst doet toch een hoop met je en zeker zo op het laatste moment. Ik hoop dat iemand dit misschien herkend en ik ben benieuwd hoe het dan is afgelopen. Ik ben toch zo bang dat ze iets over het hoofd zien...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (55) Verversen