Hoe zet je een kinderwens uit? Als je eigen verstand en man allebei om 't hardst nee roepen maar je hart stiekem nog zo graag wil.. Het lijkt wel of ik overal baby' s zie en elke maand hoop ik dat m'n anticonceptie 't niet gedaan heeft :( Zijn er meer mensen die zich hier in herkennen?
Denk ook niet dat je een kinderwens uit kunt zetten. Denk dat het meer een kwestie is van accepteren totdat het gevoel afneemt. Het liefst zou ik hier definitieve maatregelen nemen, dan is er geen sprake van 'keuze' meer. Die keuze is er nu al verstandelijk gezien niet meer, maar biologisch zou het nog kunnen waardoor het toch een optie blijft zolang we vruchtbaar zijn. Maar goed, mijn man is nog niet toe aan sterilisatie -bij geen van ons beiden- en ik vind dat niet iets om af te dwingen (daarmee doel ik niet op iets wat je schrijft in je blog btw, gewoon puur vanuit mezelf).
Ik denk dat dit gevoel niet snel over gaat.. Ik denk élke maand dat ik zwanger ben aha :D (Heb een spiraal) Hier zou het absoluut niet uitkomen want ik zou gek worden met een 4de kind erbij.. Ik vind 3 kleintjes echt wel genoeg.. Hoewel ik de zwangerschap en bevalling op zich wel nog eens wil meemaken ;-) Vriend moet zich binnenkort maar laten knippen. Dan kan er geen twijfel meer zijn :-)
Tja... aan mij heb je niks. Na onze eerste 3 ook lang gedacht dat we klaar waren. 2 dochters en 1 zoon .... Maar na een aantal jaren begon het toch te kriebelen. En mijn man vond/vindt het allemaal best. Dus onze fantastische 4de is geboren .... en ja... ook nog een geplande 5de erbij. Heerlijk! Zou niet anders willen. Ben zo blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd. Ik zou anders altijd blijven denken. .. wat als? Ik word eind dit jaar 39... jongste is 11 mnd..... ben inmiddels gesteriliseerd. Ben happy en helemaal klaar. Compleet. Zoals ik al zei... aan mij heb je niks.
HEEL herkenbaar. Wij hebben 3 gezonde kinderen en geen makkelijke zwangerschappen gehad. Toch werd het een ja en was ik redelijk snel zwanger wat een miskraam werd. Daarna moesten we allebei even slikken, weer even beseffen wat we hebben .. dat het nu makkelijker wordt nu ze wat groter worden, we een grotere auto nodig hebben met een 4e kindje. De aandacht over 3 verdelen is niet altijd makkelijk, laat staan 4 ..... mijn baan welke ik weer makkelijker kan verdelen over de week als iedereen naar school gaat, de logeerkamer welke slaapkamer moet worden, noem het maar op......... Het werd een nee! Een 'nee' gekozen met het verstand, maar het gevoel blijft.
Ik gebruik geen anticonceptie en afgelopen cyclus gebruikte mijn man steeds maar geen condoom. Toch werd ik vorige week ongesteld. Ik voelde weer een bepaalde teleurstelling, maar we vinden beide dat het een JA of een NEE moet worden en niet een 'we zien wel ....'. Tot nu toe komt de JA er niet .. en doet de NEE ons ook verdriet. Ik weet echt niet hoe we tot de juiste beslissing komen .............
Haha ik zal hm vanavond eens voorleggen.... ;) We hebben denk ik vrij weinig 'kans' gemaakt, maar uiteraard slaat het helemaal nergens op en is het een soort van .. als het komt is het goed. Laat ik daar nou echt een gruwelijke hekel aan hebben.
Zo herkenbaar! Ik heb drie zoons. Mijn man vindt het echt genoeg. Daar komt hij ook echt niet meer op terug. Ik heb nog een grote kinderwens voor een vierde. Ik hou me eraan vast dat het belang van het kind voorop staat, en ik zou hem/haar nooit door vader ongewenst willen laten zijn. Ontzettend moeilijk. Ik hoop dat het slijt met de jaren, maar tot nu toe doet het dat bij mij nog zeker niet.
Dat lijkt mij heel lastig. Ik weet eigenlijk ook niet of je op dat punt gaat komen dat het goed is. Ik denk dat wanneer je de wens hebt dit altijd zo zal blijven. Sterkte.
Ja heel herken het, mijn man vind 2 gezonde kinderen ook genoeg, ik had moeite met elke zwangere en baby's maar wist dat ik me er bij moest neer leggen. Je moet het de tijd geven om het een plekje te geven. Toen ik voor mijn gevoel zover was.. bleek ik zwanger, en dat was toch wel een behoorlijke schok. Ik hoop dat je er samen goed over kan praten, en dat je hier samen uit kan komen. Sterkte
Ik herken het helemaal! Mijn gevoel zegt ja en mijn verstand zegt NEE... tot nu toen wint mijn verstand het nog steeds van mijn gevoel. Wij praten hier veel over we willen de deur nog niet helemaal sluiten maar staat ook niet wijd open!!
Ja ik herken het. Tot ik plots ongepland zwanger raakte afgelopen jaar. Verloren onze zoon met 18 weken, en nu hebben we het samen op een akkoordje gegooid. Wel een kinderwens, maar eerst een paar maanden wachten. Wat doelen verwezenlijken. Klinkt al anders dan ‘ik ben er klaar mee’.
We praten er al 3 jaar over, laatste bevalling is kantje boord geweest en daarna ben ik heel depressief geweest.. Dat is denk ik voor manlief de grootste nee-factor. Qua woning zou het passen, maar we moeten nog flink verbouwen en ik ken mezelf : zodra ik zwanger ben wordt ik onuitstaanbaar en moet alles per direct. Financieel zou 't net lukken, maar de financiële ruimte die we nu hebben zou weg zijn. En ook daar ken ik mezelf : geen goede situatie... Niet handig dus.
Oei, dat zijn inderdaad wel hele goede redenen om nee te zeggen... Heel veel wijsheid toegewenst! Ik begrijp je verlangen helemaal... Maar je verstand ook...
Misschien kun je hierin ook bedenken wat het voor je kinderen zou betekenen, een depressieve moeder die daardoor moeilijk bereikbaar is... Ik ken een gezin waar dat écht zijn sporen heeft nagelaten bij alle kinderen...
Ik denk dat heel veel vrouwen dit hebben .En waarschijnlijk ook blijven hebben.Het is een bepaald gevoel (instinct) . Die vrouwen hebben en heel sterk is.Hoort bij het vrouw zijn.Dit gevoel mag er ook zijn en laat het er ook zijn.Zolang je je maar realiseert dat je je reden hebt waarom jullie dit zo besloten hebt.
Wat zijn de redenen waarom je man het niet wilt? Helaas kan je dat gevoel niet uitzetten. Dat maak ik nu keihard mee. Zit in een ma proces. Dus ik kan jouw gevoel heel goed begrijpen. En als jij je gevoel met je man deelt en jij kan alleen met hem eens zijn dan zou je toch moeten gaan nadenken wat je wilt. En misschien begrijpt je man wel waarom jij het graagwilt
Jeejtje wat lastig voor je. Kinderen zijn zo leuk. Ik zou het niet weten... Ik hoop dat jou man uiteindelijk toch akkoord gaat.
Mijn man wilde ook geen 5de. Maar toen ik ongepland zwanger was vorig jaar liep het uit in een miskraam met 6+3 weken. Ik was zo vreselijk verdrietig. Toen zei mn man als je het zo graag wilt dan gaan we voor 5de kind. Gelukkig snel zwanger na de miskraam.
Dat kun je niet uitzetten, is mijn ervaring... Waarschijnlijk zijn er net zoveel goede redenen om het wel te doen als om het niet te doen... Jullie moeten samen concluderen op welke manier jij hiermee om moet gaan... Voor mij voelde het niet compleet, voor mijn man wel... Toen hij zag hoeveel het voor mij betekende en dat ik er écht verdriet van had als het hierbij bleef, kwam hij na twee jaar ineens met de mededeling: zullen we dan maar... Hij had er inmiddels bijna meer plezier in dan ik, gewoon omdat het zijn verassing voor mij was.. Praat, zonder iets te eisen, gewoon over je gevoel en hoe moeilijk je het hiermee hebt... Jij mag er ook zijn. En jouw gevoel is belangrijker dan materiële zaken. Nu, na nr 3 ben ik er echt helemaal klaar mer. Het is echt compleet!
We hebben hier al zeker 100x over gesproken, uitkomst blijft hetzelfde. Het is niet zo handig/verstandig. We hebben er 2 en dat is goed.... Hij wil niet en ik kan met al zijn argumenten alleen maar volledig eens zijn. Mijn gevoel blijft alleen (al 3 jaar) keihard hetzelfde :(
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen