Toen ik van mijn jongste dochter zwanger was kreeg ik een bloeding. Op de echo bleek dat ik zwanger was van een tweeling maar dat kindje het niet gered heeft en dat vroeg is mis gegaan. Toch heb ik daar nooit echt steun in gehad. Ik was immers nog zwanger van mijn dochter. Is dit herkenbaar?
Bij mijn oudste dochter was ik ook zwanger en werd dat een vanishing twin. Daar is nooit echt stil bij gestaan want ik was nog altijd zwanger van mijn dochter. Zij is uiteindelijk na 39.5 weken zwangerschap geboren met een hartafwijking (met 6 weken geopereerd). Het besef van het verlies kwam bij mij eigenlijk pas echt toen mijn dochter pas geboren was ‘ want eigenlijk had ik er twee moeten hebben’. Ik denk er nog veel aan, ook nu ze bijna7 wordt
Wow dit is mijn verhaal. Hier ook een vanishing twin (we hebben twee weken gedacht een tweeling te krijgen), mijn zoontje die wél bleef zitten werd geboren met een hartafwijking (Tetralogie van Fallot; met 12 weken geopereerd). Wat is de hartafwijking van jouw dochter? Toen mijn jongste geboren was, dacht ik de hele tijd, huh waar is die andere baby, oh nee die is er niet gekomen. In het kader van de zorgen rondom mijn zoon is het overigens wel beter geweest dat ze niet met z’n tweeën kwamen denk ik zo...
Mijn dochter had geen tussenschot tussen de kamers en had daar heel veel complicaties van. Verhoogde long druk, hoge hartslag,.... ze is i.p.v. op 3 mnd al met 6 wkn geopereerd door alle complicaties. Het eerste levensjaar veel met haar gedokterd en in het ziekenhuis geweest. Ik heb een tijd ook gedacht van ‘als Marit dit heeft, wat zou haar vanishing twin dan gehad hebben’. De natuur kan hard zijn, maar inderdaad als wij tijdens die ziekte periode nog een tweede hadden gehad, dat was heel pittig geweest en ze hadden beide niet de aandacht gekregen die ze wel verdienen
Compleet AVSD dus. Ja zo zie je maar weer, de natuur regelt het wel mooi. Ik was toen wel verdrietig dat ik een levenloos vruchtje zag maar ik ging de echo in denkend dat ik een mk had (had bloedverlies) en ging eruit met 1 kindje met een kloppend hartje, dus eigenlijk was ik al heel blij .
Ik had ook een vanishing twin met 7 weken zagen ze na rood bloedverlies. Ik was nuchter eronder en dankbaar dat ik 1 mocht houden..deze is met 10 weken ook een miskraam geworden. Dus ik vind dat je wel van geluk mag spreken dat je wel 1 hebt kunnen houden.
Absoluut. Ik ben elke dag dankbaar voor alle twee mijn dochters. Het is meer dat wanneer iemand een miskraam heeft maar nog wel zwanger is dat dan wordt "vergeten " dat 1 kindje het niet gehaald heeft.
heel herkenbaar! onze jongste is via icsi teruggeplaatst. met de echo bleek ik zwanger van 2, dus hij heeft zich voor innesteling nog gedeeld. we weten dus zeker dat er een eeneiige zwangerschap was en we eigenlijk nog een tweede boef in huis hadden moeten verwelkomen. wat je zegt, je moet nog blij zijn met de zwangerschap en vergeet haast te rouwen om het verlies.
Hier ook gehad, denk er wel eens aan, van stel dat het een tweeling was, maar rouw er niet om, maak het ook niet groot, het ging bij 5 weken mis, niks van gezien op wat bloedverlies na, dus geniet nu van mijn mooie meid. Vond het tijdens de zwangerschap soms wel lastig als mensen vroegen of het geen tweeling was gezien mijn grote buik.
Ik heb het met deze zwangerschap. Ik heb er niet echt verdriet van gehad. Hoe gek dat ook klinkt. Ik heb zo ontzettend dankbaar dat dit kindje is blijven zitten na al die bloedingen. En 3 missed abortions vooraf. Dat ik er te weinig bij stil sta. misschien dat het besef straks pas komt. Als de baby er is. Of misschien helemaal niet. Ik heb geen idee. Wel vind ik de hele zwangerschap heel spannend. Steun van de omgeving heb ik ook niet echt. Die denken ook dat ik blij moet zijn met de baby in de buik
Hier ook bij mijn tweede zoon. Had weken bloed verlies en op de echo bij 10 weken te zien dat er nog een kindje had gezeten en aan het afstoten was. Met 12 weken stopte het bloeden en was op de echo te zien dat alles weg was. Na de bevalling was het ook te zien in de placenta. Heb me veel ingelezen over de vanishing twin en bijna alles klopt over mijn zoontje zoals sensitiviteit en linkshandig. Mijn oudste zoon heeft wel eens een meisje aan tafel zien zitten. Ja voor sommige zweverig, maar ik geloof er wel in. Hij noemde haar Romy zo lief. Al met al denk ik er wel eens aan maar ben ook dankbaar dat de afstoting goed is gegaan en mijn zoontje gezond geboren is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen