Hallo! Even een vraagje uit nieuwsgierigheid! Ik ben 14 weken zwanger dus heb nog wel een tijdje te gaan, maar ik denk soms al ‘dit kind moet er nog uit help’ Graag hoor ik jullie bevallingsverhalen en of het echt zo pijn doet zoals sommige zeggen.. iemand iets waar ik het mee kan vergelijken? Ik heb ook nog eens een fobie voor naalden dus ben ook bang voor epu..
de weeën doen pijn, de persweeën doen veel pijn maar het ergste is het kind dat naar buiten gedreven wordt (dat gat is TE KLEIN!!) tjah het hoort er nu eenmaal bij.
een epi is trouwens niet zo erg. 1: het is op je rug dus je ziet de naald niet 2: je maakt je echt geen zorgen meer over een naald als je weeën heftig genoeg zijn
Ja en nee. Het is wel een soort van eerlijke pijn. De tip die voor mij het beste was, kwam van hier. Weeen zijn heel duidelijk. Ze beginnen met een lichte pijn, die oploopt, oploopt, oploopt tot een punt dat je denkt: ik kan niet meer, ik kan niet meer. Op dat punt nemen ze weer in hetzelfde tempo als ze kwamen af. Dat gaat heel gelijkmatig en daarom noem ik het eerlijk, je weet hoe het verloopt. Het nare gedeelte is dat er in het begin nog tijd zit tussen de weeen, maar dat die weeen op een gegeven moment steeds korter op elkaar volgen en je steeds minder tijd er tussen hebt. Dat is naar. Heel naar en ja, dat doet pijn, haha! Maar als je goed mee puft en luistert, helpen ze je echt. Iedere bevalling is anders, bij mij ging het uiteindelijk mis omdat de piek niet meer afnam en ik in een continue weeenstorm kwam, ik wist niet meer waar ik het moest zoeken, er was geen pauze meer alleen maar een piek. Toen is er ingegrepen en overgegaan op een spoed ks. Maar ik voelde heeeeeel duidelijk een verschil tussen 'normale" weeen (en die doen echt zeer) en niet normale weeen, dus waarbij er ingegrepen moest worden. Het persen moet iemand anders voor mij invullen, dat weet ik niet, alleen van vriendinnen dat het voor hen als opluchting kwam. Succes, het is wel echt de mooiste ervaring die je zult krijgen en als je pijn hebt, schroom niet pijnstilling te vragen. Ergens is het raar dat Nederland als een van de weinige landen hun vrouwen nog zo laat lijden, want dat is het wel een beetje, haha!
Als je zwanger bent is het echt een heel onverstandig idee om bevallingsverhalen van andere mensen te vragen online. Je krijgt namelijk vaak de ergste/bijzondere verhalen te horen. De meeste bevallingen gaan volgens het boekje en die zie je hier niet verschijnen. Bovendien is geen enkele bevalling hetzelfde. Volg je lichaam en laat je adviseren door deskundigen die hier meer verstand van hebben dan de gemiddelde forum-poster. Je kan je verschrikkelijk druk maken over de bevalling maar je kindje moet er sowieso uit. ;)
Ik vond de het meevallen. Het was niet pijnloos maar weet ook niet meer op een schaal van 1 tot 10 hoe pijn het deed. Had wel een ruggenprik ivm vermoeidheid. Ik ben na een lange werkdag in het ziekenhuis gekomen met rugweeen en de volgende ochtend bevallen met 32.5 weken. Totaal onvoorbereid dus, maar als je goed luistert naar wat de dokters, verloskundige of wie dan ook zeggen kom je er wel. Had net een paar lessen zwangerfit gejad met gelukkig een ademhalings les.. een waar ik wel veel aan heb gehad om rustig te blijven en de weeen weg te puffen.
Ik zou als tip meegeven, let op je ademhaling, daar kan je van ontspannen en rustig blijven en luister goed naar de verloskundige. Het komt allemaal wel goed 😉
Ik ben zonder pijnbestrijding bevallen en dat was goed te doen! Het doet wel echt pijn, maar het is voorbij voordat je het weet. Ontspan! Iedere vrouw kan dit!
Bij de één doet het meer pijn dan bij de andere. Elke bevalling is anders. Ik heb tijdens de bevalling veel gehad aan de oefeningen uit een zwangerschapscursus yoga die ik gevolgd heb.
Ik had/heb ook een vreselijke hekel aan naalden. Sinds mijn eerste zwangerschap is dit een stuk minder geworden door al het bloedprikken etc etc. Geloof me zodra je midden in je weeën zitten doet die epiduraal je helemaal niets meer! ( ik heb er 3 gehad toen der tijd)
Het doet v r e s e l i j k veel pijn. Echt waar. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Ik wist niet dat er iets was dat zoveel pijn kon doen. Toch heb ik geen echt slechte ervaring met bevallen. Ben nu zwanger van mijn vierde kindje en heb geen bang voor de pijn tijdens het bevallen. Je moet er nu eenmaal door, het lukt wel hoor!
Ik heb ook geen goede relatie met naalden: dus een epidurale is nooit een optie geweest voor mij. Liever pijn dan een naald in mijn rug!!
Bij mijn eerste keek ik ook als een berg op tegen de bevalling. Ik was zo bang voor de pijn!! Tot ik op gegeven moment met mijn tante had gesproken. En zij gaf mij het beste advies ooit... Ja tuurlijk doet het pijn, het doet bij iedereen pijn. Maar het kind zou er toch uit moeten. Dus accepteer maar dat het pijn gaat doen en verzet je er niet tegen. Je kunt het wel, vrouwen zijn hiervoor gemaakt....
Met deze woorden ben ik mijn bevalling ingegaan (ook bij mijn 2e) en ik moet eerlijk zeggen. Ik heb liever een bevalling dan een avond hoofdpijn. Hoofdpijn gaat niet weg, het blijft constant pijn doen. Bij weeen heb je tenminste nog een keer rust tussendoor en kun je "op adem" komen. Ik ben nu 37+5 weken zwanger en ook nu kijk ik er tegenop. Ik haat pijn. En weer hoor ik mijn tante in mijn achterhoofd hetzelfde advies geven. Maar... ik heb er ook "zin" in. Kom maar op met die bevalling! Het komt wel goed.. echt...
En of je het ergens mee kan vergelijken?? Nee, dit valt niet te vergelijken. Want er is niets mooiers dan na een aantal keer persen het mooiste, liefste, zachtste wezentje wat er bestaat op je buik te krijgen. Het is het allemaal waard.
We kunnen heel veel verhalen vertellen over wel veel pijn of dat het meeviel. Maar sommigen vergeten dat pijn relatief is. De één ervaart het anders en kan van nature meer hebben en de ander heeft ook daadwerkelijk meer pijn. Zoveel vrouwen, zoveel bevallingsverhalen. Zelf toch wel een licht trauma destijds aan de eerste bevalling over gehouden. De pijn die ik had was voor mijn gevoel ondraaglijk. Op één of andere manier maakte iets kortsluiting in mijn lichaam ofzo, want ik zat in een weeënstorm en zelfs mijn hoofd, vingers en tenen deden pijn. Dat freezebraingevoel als je ijs eet en dat gevoel van je schokbeentje stoten... Of dat ik in brand stond? Een 9,9 op een schaal van 1 tot 10. Ik was verbaasd dat ik nog bij positieven was. Ik kan het niet anders omschrijven. En ik heb nooit iemand gehoord die de pijn zo heftig heeft omschreven. Uiteindelijk ook nog geëindigd in een keizersnede. Ik heb nachtmerries na afloop over de pijn gehad en was ontzettend bang weer zwanger te worden. Ik heb echt tijd (7 à 8 maand) nodig gehad om het te verwerken. Nu, 8 jaar later, ben ik die pijn nog steeds niet vergeten. Voor mij is het dus geen feit dat je de pijn weer vergeet zodra je de kleine in je armen krijgt. Echter bij de tweede weet ik nu dat de pijn ook heel anders kan zijn. Ja, het deed nog steeds zeer. Maar bij hem was deze pijn lokaal. Mijn buik deed zeer. En mijn onderkant natuurlijk ook toen het aan het persen toe was. Het was veel beter te doen. Ik kon die pijn aan. Al was ik not amused dat de anesthesist zo lang op zich liet wachten dat het te laat was. En mijn man vindt nog steeds dat het een wonder mag heten dat ik zijn hand niet heb gebroken, zo knijpte ik hem fijn tijdens de weeën. Maar bij hem was ik de pijn inderdaad gauw weer vergeten. Stap er blanco in. Het komt zoals het komt. Gezonde spanning is heel normaal. Maar maak je er pas druk om als de weeën zijn begonnen. Daarvoor is het helemaal niet erg om de struisvogeltactiek toe te passen.
Niet teveel van alle verhalen aantrekken, het komt zoals het komt ! Ik wilde PERSE in het ziekenhuis bevallen, 2 vriendinnen van mn nicht waren tijdens mijn zwangerschap bevallen en hun kindjes zijn kort of tijdens bevalling overleden. Heel verdrietig en heftig, komt heel dichtbij dan .. Zal kort vertellen hoe mijn bevalling ging; Ik was toen 20, woonde thuis, mijn toenmalige vriend was een slapjanus.
Ik kwam thuis van een verjaardag om 2330 en ging de hond even uitlaten voor ik zou gaan slapen. (Had bijna nergens last van en voelde me top en fit. Niks te klagen dus!) De vader zou bij zijn moeder thuis slapen en mijn moeder was bij haar vriend. Allebei op nog geen 15 min van mijn huis vandaan . Toen ik thuis kwam van de hond uitlaten braken mn vliezen, had nog geen weeën of iets. Ik ging op het toilet zitten en belde de mn moeder en de vader, kwamen beiden meteen naar huis. Daarna belde ik de vk, zij zei neem Maar 2 paracetamol en probeer maar te slapen, je zal wat krampen kunnen krijgen en we bellen morgen om 800. Ik braaf gedaan wat ze zei en werd om 230 ongeveer wakker van weeën. Heb deze staand, heupwiegend , met mijn ellebogen op het aanrecht opgevangen. (Dit bleek achteraf erg geholpen te hebben voor mn ontsluiting, heb me nooit ingelezen eigenlijk over bevalling besefte ik me later. Het ging zo natuurlijk en vanzelfsprekend. ) tussentijds overgegeven, nog af en toe geslapen (of in ieder geval gelegen.) Bij een wee stond ik meteen op en ging ik naar het aanrecht. Ik dacht dat het allemaal nog erger moest worden , toen had ik opeens om 600 uur persweeën! Ik de vk gebeld, de vader en mn moeder wakker gemaakt en mn tas bij de deur gezet. De vk dacht dat ze alle tijd had want die kwam na 3 kwartier aankakken. Mn moeder in de stress want die zag zn hoofd vol haar al ! De vk schrok ook, had niet verwacht dat ik zo snel zou bevallen. Op dat moment vroeg ze mij wil je nog naar het ziekenhuis? Op 1 of andere manier voelde ik me erg sterk en zeker van mn lichaam dat het me allemaal niet meer kon schelen. Wilde best wel thuis bevallen! Echter vond de vk mn zoon best groot dus TOCH naar het ziekenhuis om 650. (Racen natuurlijk, persweeën zijn best heftig om weg te puffen . Je lichaam gaat vanzelf persen namelijk!) We waren er om 700 en na de tweede perswee in het ziekenhuis kwam mn zoon, in 1 X, met zn hand op zn wang, naar buiten.
fact; op het moment dat je je kleine grootste liefde op je borst hebt, vergeet je alle ongemakken en pijntjes. Another fact; GOED luisteren naar de vk; als ze zegt stop met persen, stop dan ook! Kans op uitscheuren verkleint daardoor enorm! Ik had wat scheurtjes, branden erg met plassen maar wat wil je met een zoon van bijna 4 kilo MET een handje op zn wang
Ik dacht en denk met dit soort dingen maar zo; vrouwen bevallen onder een boom zonder alle hulp van artsen en vk's naast hun bed, dus ik kan het ook wel. It worked!
Nog een fact; Je geest veranderd naarmate je richting het einde van je zwangerschap gaat. Moet niet vergeten dat vrouwen hiervoor geboren worden. Het komt helemaal goed, one way or another !
Ja het deed veel pijn en ja toch vond ik het te doen.
Ik had de hele zwangerschap een vaste gedacht die mij er doorheen hielp... misschien helpt ie jou ook... komt ie: Alle mensen die er nu zijn, hebben/hadden ook een moeder die ooit bevallen is. Dus als al die miljarden vrouwen het konden, kan ik het ook!
Ik heb me van te voren expres niet enorm voorbereid en had ook totaal geen bepaalde verwachting. Ik heb een normale bevalling gehad, zonder pijnbestrijding.... duurde van het begin tot het eind zon 14 uur. De eerste uren was het prima te doen. Onder de weeen zaten we nog te bbqen. Pas vanaf de helft werdt het zwaarder en na het breken van mijn vliezen heb ik een weeenstorm gehad. Dat was heel heftig maar daardoor dan wel weer snel genoeg ontsluiting. 20 minuten geperst. 1 kleine hechting. Als ik nu terug kijk vond ik de weeenstorm heftig en het pijnlijkst. Ik vond het persen daarin tegen helemaal niet zo pijnlijk. Maar bij iedereen zal het wel heel anders zijn! Nu zwanger van een tweede en niet zenuwachtig voor de bevalling maar kijk er ook niet perse naar uit ;)
Even een reactie omdat het per bevalling anders was de eerste was goed te doen qua weeën en de tweede waren de weeën onwijs pijnlijk. Dan heb je die angst voor naalden niet meer hoor dan denk je alleen maar ik moet stil blijven zitten ook al krijg ik een wee
De eerste viel tegen maar dat was ook een zware bevalling. Met name de weeën, de uitdrijving weinig van gevoeld. De tweede viel mij mee. Weeën waren vervelend maar niet echt pijnlijk te noemen. De uitdrijving daarentegen vond ik heel pijnlijk, ik voelde de boel echt verder opgerekt worden dan daadwerkelijk kon.
Wat mij de eerste keer erg tegenviel was dat ik na de uitdrijving nog niet klaar was. Ik moest 'nog een keer' bevallen van de placenta en daarna ook nog gehecht worden. Ook het herstellen viel mij de eerste keer tegen. Dat poepen, zitten, draaien, hoesten ed zoveel pijn deed (was ook echt toegetakeld onder).
ik zou willen dat ik er over mee kon praten. ik had graag geweten tot wat mijn lichaam in staat was. helaas zal ik dit nooit weten. ik had me voorgenomen om geen epidurale te nemen en maar een dag of 2 in het ziekenhuis te blijven (ook mijn koffertje was gemaakt op basis van die veronderstelling). maandagnacht om 1u begonnen voorweeën om de 10 minuten. dinsdag heel de dag door ging dit verder (ondertussen nog wat laatste dingen voor het werk afgemaakt). 's avonds toch even naar het ziekenhuis om aan de monitor te hangen. ik mocht blijven. om 12u 's nachts hebben ze tabletjes opgestoken om het in gang te zetten. de weeën werden erger en ben ondertussen in bad geweest (wat echt wel verlichting bracht). om 4u 's nachts trok ik het niet meer. niet van de pijn maar van de vermoeidheid (sinds die maandagnacht 1u had ik nog niets geslapen) en vroeg al huilend (want ik wou dit eigenlijk niet) of ik epidurale kreeg. na een meting bleek dat ik op 4 uren tijd nog maar 1cm ontsluiting had en het dan eigenlijk niet de bedoeling is dat je dit al neemt. maar ik was zo vermoeid dat ik echt iets moest krijgen zodat ik toch even rust zou hebben. uiteindelijk na 45min proberen hadden ze de naald kunnen prikken. hierna heb ik toch 1 uurtje kunnen slapen. verschillende keren kwamen ze voor m'n ontsluiting op te meten. helaas ging dit niet vlot. op woensdagnamiddag 13.30u kwam de gyn zelf even checken en bleek ik nog steeds maar op 4cm te zitten. dus...om 14.30u heb ik uiteindelijk een spoedkeizersnede gekregen omdat de indaling dus geen vooruitgang boekte en mn meisje er niet langs de gewone weg uit zou geraken. weer veel gehuild want ik wou zo ontzettend graag mn meisje zelf op de wereld zetten. de anesthesiste voor de keizersnede zei toen: ben je nog steeds hier? (zij had me die vorige nacht de epidurale gegeven). uiteindelijk superblij met mn meisje die na een heeeeeeeeeeel lange rit om 15.20u geboren is maar ik ben wel echt nog een lange tijd verdrietig geweest met het feit dat mijn meisje gehaald is en ik haar niet op de wereld gezet heb. achteraf relativeer je dat natuurlijk want blijkbaar heb ik een te smal bekken en t zou alleen maar erg gevaarlijk zijn geweest voor haar. de pijn van de keizersnede achteraf was voor mij een hel. nu 17 weken zwanger en weet dus al dat het nu een geplande keizersnede zal zijn. als ik het nu bekijk, weet ik dat een keizersnede ook zijn voordelen heeft en soms dus echt noodzakelijk is. al kijk ik niet uit naar de pijn achteraf.
met andere woorden...hoe goed je je ook voorbereidt...je hebt het toch niet echt in de hand.
Ja het doet verschrikkelijk veel pijn. Ik ben nu 3x bevallen en bij de derde deed ik het pas op mijn manier. De eerste 2 keren liet ik me teveel leiden en afleiden door mensen om me heen. Mensen die zeiden hoe ik moest puffen etc. Het heeft nooit natuurlijk gevoeld en daardoor kon ik geen rust vinden. De laatste keer wilde ik graag thuis bevallen en heb ik iedereen beneden gelaten (Ook mijn partner). Ik ademde naar de pijn toe en was volledig in mezelf gekeerd, niks geen gepuf. Zo nu en dan kwamen ze om het hoekje kijken om te horen of ik iets nodig had. Ik liep boven rond en stond veel onder de hete douche. Met 9 cm ben ik naar beneden gegaan om in bad te stappen en een kwartier later ben ik bevallen. Ik kan hier met een heel goed gevoel om terug kijken.
Het viel mij echt alles mee! Eerste was ingeleid, weeënstorm met rugweeen was wel echt heel vervelend, maar vooral omdat ik tussendoor niet even een minuutje kon bijkomen. Uitdrijving ging vrij snel (5 minuten). Toen het hoofdje stond heb ik wel geroepen"haal dat kind eruit" haha. 2e was spontaan en thuis. Echt een heel ontspannen bevalling gehad. Uitdrijving duurde 7 minuten. En ik kan me van beiden echt niet meer herinneren hoeveel pijn ik wel of niet had.. kortom het is mij alles meegevallen, dus zo kan het ook!
Ja het doet pijn, dat kan ik je verzekeren. Ik heb het zelf ervaren als een flow, je gaat er in mee. En het cliché: als het er uit is is de pijn weg, klopte bij mij. Een heel bijzondere ervaring. Ik zei na de eerste: dit kan ik nog wel een keer, niet volgende week, maar... Nu 14 weken zwanger van de tweede.
Ik ben ingeleid geweest bij mijn zoon, en de bevalling was echt een hel waar geen einde aan leek te komen. Ik hoop dat ik deze keer niet ingeleid hoef te worden, want naar het schijnt is inleiden pijnlijker dan uit jezelf bevallen. We zullen zien, je moet er toch doorheen, willen of niet.
Ik denk sws dat elke bevalling anders is en iedereen een andere ervaring heeft. Ik ben 4x bevallen. 1e x veel pijn tijdens snelle ontsluiting. 2e x ging ontsluiting iets langzamer, deze bevalling ervaar ik als meest aangename. Nummer 3 en 4 beide ingeleid en dat was verschrikkelijk, bij allebei ontsluiting in een uur. Dat was dus echt wel een hel.. Persen ervaarde ik als een bevrijding. Laatste 2 kids in 1 pers eruit gekregen. Wat een oerkracht haha
Ben 3x zonder epu bevallen van baby's met een minimale gewicht van 4,5kg. En geloof me, het doet echt heeel veel pijn! Tenminste bij mij wel. En nee, je vergeet niks meteen als je je baby in je armen hebt. Het is met niets te vergelijken. Sorry hoop niet dat ik je heb laten schrikken.
Ik heb vier prachtige bevallingen gehad, zonder pijnbestrijding en twee in bad (aanrader..) en ik zou best eens in de twee kaar een bevalling willen doen (zwanger zijn daarentegen niet...). Ik vind het echt geweldig om te doen, helemaal 1 met je lijf en je baby en een oerkracht die zijn weerga niet kent. En dan zo’n prachtig resultaat.... 😍😍😍
1.) Vecht niet tegen de weeën, onderga ze. 2.) Neem een houding aan die jij fijn vind, soms kan juist veel wisselen ook helpen! Wiegen, lopen, hangen noem maar op. 3.) Je gaat een gevoel van oerkracht ervaren! Dat is zo ontzettend bizar! 4.) Ja, het doet zeer. Ja, het gaat ook over. Ja, uiteindelijk is het het waard. 5.) Alles komt weer goed daaronder, hoe slecht het er ook voor kan komen te staan. Ben je na de bevalling in shock? Ga eens na een dag of 3 kijken met een spiegeltje. Je zal zien dat het écht oké is. 6.) Ga niet teveel op die horror verhalen zitten, iedereen ervaart een bevalling anders. 7.) Ik deed lachen om 'puffen' maar hell yeah, er komt een moment dat je erbij zweert. 8.) 'The ring of fire' is naar, Weeën storm ook, niet mogen persen bij persdrang ook maar PERSEN opzich voelde bij mij als een verlossing. 9.) Vergeet niet een paar keer extra te knipperen en het gevoel écht te ervaren als je je kleintje op je borst hebt liggen ♡ 10.) Ga geen voorstelling maken van hoe het zal zijn. Mijn voorstelling klopte totaal niet. Verwachting was; schelden, tieren & overstuur. Uiteindelijk super beheerst.. in mijzelf en krachtig. Dus ja, je leert dat extra stukje kracht in jezelf kennen.
Ik heb 2 bevallingen gehad die wel gingen, toen 1 helse bevalling en de vierde was de fijnste bevalling van allemaal. Die zou ik zo overdoen Alle 4 zonder pijnmedicatie
Bij de eerste vond ik het tegenvallen, na bijna 19 uur & een weeenstorm bij 2 cm waarna ik een ruggeprik kreeg zag ik bij de tweede ontzettend op tegen de bevalling. Echter, ik begon net te beseffen dat de bevalling begonnen was en meneer was er al (2 uur geduurd). Zon bevalling heb ik liever dan kiespijn. De derde was weer heel anders, duurde ook zon 2 uur maar een heel stuk pijnlijker als bij de tweede. Drie kinderen, drie totaal verschillende bevallingen, drie keer een ander pijnniveau.
Ik kan er wel een sprookje van maken, maar dat was je vraag niet... Hell Meid, wat een hell... de pijn was niet te harde.. vooral niet bij de persdrang, en je mag nog niet persen, dat gedeelte is het ergste, en de ring van vuur die je voelt als het hoofdje erdoor moet, nou echt niet normaal, maar als dat gedeelte is geweest dan valt het allemaal mee.. maar vergeten nooit.. dus ja ik zie er ook weer tegen op voor de 3de keer. En dan praat ik over de eerste bevalling wat 3 uur duurde en bij de 2de maar 2uur.. maar ooow wat een hell.. je zult er maar 12 of 24 uur over doen.. pfff
Ja het doet pijn. En nee ik ben de pijn niet vergeten. Maar er is pijnstilling wat goed kan helpen. Een bevalling in bad schijnt goed te helpen tegen de pijn.
mijn eerste bevalling deed heel erg zeer en mijn tweede deed het pijn maar vielt beter mee dan gedacht. Het grote verschil tussen de eerste en tweede bevalling was mijn hoofd en gedachte. De eerste heb ik echt lopen vechten ''ik wil geen pijn'' etc. Ook was ik het echt zat en behoorlijk angstig. Bij mijn tweede zwangerschap veel gelezen over hypnobirthing. Tijdens die bevalling heb ik elke wee omarmt. Leuk was het echt nog niet en pijn deed het zeker maar het ging echter zo veel beter, ik kon er veel beter mee om gaan. Ik ben er echt van overtuigt dat hoe ik toen in de bevalling stond dat er voor heeft gezorgd dat die bevalling veel beter ging.
De eerste bevalling deed natuurlijk verschrikkelijk zeer, maar toen ze tijdens de weeën storm uiteindelijk zeiden dat ik mee mocht gaan persen gaf dat zo veel verlichting. Natuurlijk deed het nog wel pijn, maar het was... Anders? Maar het "crownen", dat het hoofdje werd geboren en even vast zat, brandde wel als een malle Maar ik had toen best wel lieve gynaecologen en ik had op Babybytes gelezen dat als je iets wilde je het niet moest vragen maar eisen en dat hielp, en zodoende hielp dat me redelijk kalm te blijven. (hoewel ik wel ging hyperventileren in de weeën storm maar komop)
De tweede bevalling moet makkelijker zijn maar dat was hij echt niet. Was al hyperventilate vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis aan kwam. De gynaecologen waren druk, gehaast en leken er weinig zin in te hebben. Toen ze uiteindelijk kwamen na lang zeuren omdat ik persweeën had was ik al lang over de zeik en werkten ze me hardhandig in mijn persweeën zonder pauze plat omdat het opeens NU moest, wat niet echt lukte. Deze persweeën waren ook anders dan bij de eerste bevalling. Want zoals ik zei gaf mee persen bij de eerste bevalling verlichting, bij deze was het vanaf de eerste perswee al helemaal mis. Nog nooit zoiets gevoeld en ik was er zeker van dat ik dood ging. Mee persen deed helemaal niets tegen de pijn. Het werd een soort blijven persen alsof je leven er vanaf hangt. Het ging met zo'n geweld ik heb er nog tijden naweeën van gehad.
Maarja goed ik weet nog steeds niet of de pijn erger was omdat ik in paniek was of dat er echt iets mis was met hoe de baby lag in mijn buik.
Het enige wat ik je mee kan geven is probeer kalm te blijven en omring je met mensen bij wie je je veilig voelt. Misschien helpt dat al heel wat tegen de pijn. Maar pijn kan je wel verwachten ja. Bevallen staat niet voor niks bekend als de ergste pijn ter wereld na mannengriep.
Het is ook een groot deel afhankelijk van hoe je lichamelijk in elkaar steekt. Ik heb best een hoge pijngrens maar absoluut niet in mijn buik. Had vroeger al menstruaties waarbij je door de grond ging, zit in de familie, en ik denk dat dat een goede indicatie is voor wat voor pijngraad je kan verwachten tijdens een bevalling.
En inderdaad, je hebt natuurlijk van die gemenerikken die niesen en de baby is er. Dus zo kan het ook nog. Grapje hoor, jullie zijn niet gemeen... Ik ben gewoon jaloers
Nu maak je je zelf echt bang, had ik ook gedaan. Naarmate de weken voorbij vlogen werd ik nog banger. Je moet heel goed je ademhaling onder controle krijgen, dan kan je heel goed de weeen wegpuffen. Mijn bekkenfysio heeft me daar ontzettend bij geholpen ook omdat zij zwangerschapscursussen gaf. Mijn bevalling was ondanks mijn eerste toch echt goed gegaan, geen knip geen scheur. Mocht je toch ruggenprik krijgen, ook dit voelde ik niet omdat ze het tijdens een wee erin zetten.
Ik vond het echt wel mee vallen behalve toem de vaccuum pomp eraan te pas kwam. Ik was ook als de dood voor de bevalling en tja elke bevalling is anders uuteraard dus niemand kan je hierop voorbereiden. De ene heeft een hogere pijngrens da de ander.. bij mij kwam dus die pomp eraan en trok ineens me baby door me uitgang heen wat zeer deed dus tja... Ik riep vooraf altijd.. ik wil morfinepomp erbij en wat denk je... uiteindelijk helemaal niks aan pinnstilling gehad hoe tof... was stiekem best trots op mezelf hahaha. Ik heb ook nog in een bad gezeten en ging van 5 naar 10 cm in een uur tijd dus dat vind ik echt een aanrader als dat zou kunnen.
En als je angstig bent... ik heb yoga gedaan om rustiger de bevalling in de gaan en heeft me super geholpen... wost rustig te blijven... me weeen goed op te vangen.. heel goed te persen.. ik vond het super!!
Laat alles op je af komen meod ennprobeer je niet te bang te maken... zodra je vliezen breken en de weeen beginnen heb je niet eens tijd om je bang te maken merkte ik...
Wil je heeel veel succes wensen al moet je nidd nog even haha
Elke bevalling is anders... Ik had traumatische bevallingen en heb voor de laatste inmiddels emdr therapie gehad. Ik heb voor de bevalling van de oudste een cursus samen bevallen gedaan en hierdoor ben ik mn bevallingen wel ontspannen ingegaan...
Mijn ene deed echt veel pijn ( sterrenkijker, persdrang zonder genoeg ontsluiting, hellpsyndroom dus ingeleid en vliezen kunstmatig gebroken) Tweede goed te doen tot zecmn vliezen kunstmatig brak, thuis bevallen Derde zonder ingrepen, zonder vlk thuis, in bad, was heerlijk. Zou ik elke dag voor mijn lol overdoen. Dus het kan alle kanten op.
Na de bevalling vergeet je de pijn maar voor mij deed het echt pijn. De eerste was met keizersnede gekomen en viel wel mee maar de tweede vaginaal. Hier heb ik om epidurale verdoving gevraagd maar voelde nog pijn erdoor maar was draaglijker. Mijn tweede heb ik eerst met 3 dagen pijnlijke regelmatige voorweeen rondgelopen om dan te bevallen wat nog eens 12u duurde.
Ow en een tip, houd je niet vast aan een bepaalde houding want bij de eerste lag ik en de tweede ook maar de derde liep ik rond te puffen en zat ik op handen en voeten en drukte mijn partner tijdens de wee enorm hard in mijn onderrug ik had rug weeen en die tegendruk werkte verlichtend maar de derde bevalling was zeker de beste qua uithouden
Laten we zo zeggen als dat morfine wat ik kreeg op elke hoek van de straat verkrijgbaar was dan....🤭
Het doet helse pijn maar het is niet zoals iedere andere pijn het is pijn met een doel en dat maakt het dragelijk(er) denk ik? Bij mij was het de ontsluitingsweeen die mij echt tegen de muur op deden kruipen.. duurde dan ook tweex 24 en 1 keer 15 uur.. het uitdrijven was meer een kwestie van heeeeeel hard werken onder een zeer pijnlijke omstangheid maar dit kan nooit lang duren( als het goed is) Meis ht word pijnlijk n afzien maar cliché als het klinkt je krijgt er iets knbetaaldbaars voor terug
Ja het doet pijn maar niet zo erg (cliché: anders zou niemand aan een tweede kind beginnen) en wat betreft ruggenprik: je ziet geen naald, het gebeurt immers achter je en je hebt geen ogen in je achterhoofd! Het gaat goed komen!
Van de eerste had ik gelijk rug weeen en nadat het vruchtwater knapte erge rugweeen. Bij de 2de had ik buikweeen en op Get eind persweeen. Beide bevallingen zijn uiteindelijk keizersnedes geworde. Bevallen doet nou eenmaal erg zeer Maar het is het waard.
Als je uitgaat van het ergste kan het altijd meevallen toch?
Iedereen ervaart pijn anders, iedereen beleeft de bevalling anders en iedere bevalling is anders. Ik heb bevallingen gehad waar genoeg vrouwen direct voor zouden tekenen.
Ik heb 5 bevallingen gehad en elke bevalling is anders. Het doet pijn dat wel. 2 bevallingen waren thuis. Deze pijnbeleving was zo anders en kon ik goed hàndelen. Bij de 1e dacht ik wel en was ik verbaasd dat mijn tante er 8 had gekregen. Dat snapte ik niet. En kijk nu::ik heb nu 5 kinderen. Wel had ik de gedachte: als het echt zo erg was had iedere vrouw het wel bij 1 kind gelaten
Het voelt in ieder geval niet lekker en doet echt veel pijn, mijn vliezen braken en ik zat gelijk in een weeenstorm. Binnen 4 uren had ik nauwelijks 2 cm erbij gekregen ( ik had al 2 cm ontsluiting) voor Mn vliezen braken. Toen een ruggenprik en dat was echt even een verademing kon eindelijk weer tot rust komen, toen is de ontsluiting ook super snel gegaan binnen een uur 10 cm. Alleen door de ruggenprik geen persdrang dus dat heb ik op Mn gevoel gedaan ik had alleen wel een knip nodig omdat Mn dochtertje boven verwachtig redelijk groot en zwaar was. Het persen heeft 40 min geduurd en toen was ze er.
Ik vond het herstel van de bevalling ontzettend meevallen. Er is me vertelt dat ik een super zware bevalling heb gehad maar ik kijk er zelf opzich niet zo na!
Het is geen pretje maar ga er gewoon blanco in! Het gaat je zeker lukken en probeer vooral rustig te blijven 😊
Het doet echt fucking zeer....maar ik heb 2 mooie meiden en zou het zo overdoen (liever niet natuurlijk ) Bij mijn eerste dochtertje een ruggenprik gekregen omdat bij 8 cm mijn weeën stopte en het anders een keizersnede zou worden, bevalling van 27 uur Ik was ook bang voor naalden maar kon me niks schelen...ruggenprik, katheter, infuus en ook nog eens heeeeel veel hechtingen, vond het prima mijn dochter was er en helemaal gezond! Bij mijn 2e dochter een bevalling van 6 uurtjes zonder pijnbestrijding, vond het een mooie bevalling waar ik graag aan terugdenk en ja ook deze bevalling deed fucking zeer....je krijgt ze niet voor niks
het doet zeker pijn maar je kan het met niks vergelijken , je moet het mee gemaakt hebben om te kunnen zeggen zo voelt het. ik zelf doe liever de bevalling dan het hele zwanger zijn. ik heb een hoge pijngrens en 4 bevallingen gedaan waarvan 1 met een ruggenprik en 3 zonder pijnstilling alleen de laatste een prik gekregen maar dat hielp niks.
4 uur weeenstorm gehad, geen pijnstilling gelukkig, ja het doet pijn maar ook zo'n oerkracht! Was zelf ook heel bang, maar viel mij mee en vrouwen doen dit al zo lang....en hij/zij moet er toch uit. Overigens had ik veel angst tot het moment dat de eerste wee begon en toen een mega kalmte van dit ga ik doen!
Ohja en een tip: ga op zwangerschapsyoga!! Dat heeft er zeker bij mij voor gezorgd dat ik het zonder pijnbestrijding heb kunnen doen en je weet jezelf rustig te houden. Een goede voorbereiding is het halve werk :). Ik heb er zo veel aan gehad!!
Ik vond het achteraf meevallen, vond het herstel echter een hel. Dat is me zwaar tegen gevallen. Ik had ook een fobie voor naalden maar toen ik aan de wee opwekkers moest boeide dat naaltje me totaal niet, ik wilde gewoon mijn kind zsm Hahah
Ja het doet pijn. Ik vind het ook heel erg vervelend toen ik bij 1 van mijn bevallingen voortdurend naar het toilet moest en moest spugen terwijl je ook heftige weeen hebt. Ik vind het een behoorlijke klus om dan niet in paniek te raken en mijn gevoel van schaamte weg te drukken.
Maar zodra je mag persen is het fantastisch. Als je het dan voelt branden aan de onderkant dan weet je dat het echt bijna klaar is.
Alleen als dat hoofdje staat.....dan is het niet prettig.....
Bij eerste wist ik niet wat ik moest verwachten. Bleef dus maar twijfelen of het echte weeën waren of voorweeën. Toen ik bloed verloor heeft mijn man me verplicht naar het ziekenhuis te vertrekken...gelukkig maar, in het ziekenhuis onmiddellijk persweeën, een half uur daarna was mijn zoon geboren. Veel pijn heeft dat dus niet gedaan, ik was zo rustig dat mijn man zelfs nog voorstelde om op de gewone parking (zeker nog 10 minuten doorwandelen tot aan het Bevallingskwartier) te parkeren in plaats van op de spoedparking, gelukkig zei ik dat dat geen goed idee was. Bij de tweede hadden ze me gezegd dat ik vroeger moest komen naar het ziekenhuis en dus was ik zo gestrest en deed het veel meer pijn. Lang op 8 CM blijven steken omdat ik in paniek raakte, toen plots mijn rust weer gevonden door te denken aan het boek 'duik in je weeën' (echt een aanrader) en een kwartier later was ze er De derde was een thuisbevalling die vrij snel ging, op 4 uur van 1 CM naar 10 CM, dat was heftig en pijnlijk, maar snel voorbij en weer vergeten. Mijn tip: probeer je altijd te ontspannen (hoe moeilijk dat ook is), dan doet het minder pijn en gaat het sneller.
Het is per bevalling verschillend. Bij de 1e deed het zo'n pijn, maar goed ik was ook echt op dus kon mij er niet meer over heen zetten. Bij de 2e was het prima te handelen behalve de persweeen toen dacht ik dat mijn rug brak met elke perswee. Bij de 3e was het echt prima te doen. De laatste weeën waren echt naar maar dan weet je dat het einde nadert. En als het hoofdje staat is echt pijnlijk. Ligt ook aan de persoon natuurlijk. Mijn pijngrens is hoog en ik kan heel rustig blijven tijdens ee bevalling. Wanneer ik bijna in paniek raakte, kan ik mijzelf herpakken en weer rustig de weeën opvangen zelfs in een weeenstorm. Dus verschilt per p persoon
Het deed echt pijn maar het is ook weer voorbij en dsat vergeet je dat toch weer snel. Bij mijn eerste had ik een ruggenprik halleluja. Bij de tweede raakte ik even in paniek maar toen had ik al 10 cm ontsluiting en 10 min later had ik mn zoon. Toen was alles goed
Ik roep altijd geef mij maar de bevalling ik vind die 9mnd afschuwelijk eerste met 20 weken in de rolstoel door bekkeninstabiliteit Geen pijnbestrijding gehad. Wel in ziekenhuis bevallen.
Meid ik heb 3 bevallingen gehad 3x zonder pijnbestrijding en ja het doet pijn ik ben ook bang voor naalden 1e spontaan 2e ingeleid 3e spontaan sterrenkijker ik ben nu zwanger van de 4e dus je zou het zo weer doen 😉
Ja vreselijk veel pijn. Twee keer weeenstorm gehad en beide kinderen in zeer korte tijd geboren. (2 en 3 uur) Bij de eerste bijna helemaal uitgescheurd, geen pijnstilling. Bij de tweede een ruggenprik gehad. Maakte de weeenstorm erg dragelijk. Maar zelfs op de eerste bevalling kijk ik goed terug.
Tuurlijk doet het pijn! De weeën vond ik goed te doen, rustig blijven en over je heen laten komen. Maar het moment dat het hoofdje staat (er dus al bijna uit is) schrijnt heel erg! En als de kleine eruit is is de pijn ook weer bijna vergeten. Nu zwanger van de derde, kijk zeker niet uit naar de bevalling, maar weet dat straks de hormonen me gaan helpen. En mijn zus zegt altijd 'je krijgt niet meer pijn dan je lichaam aan kan' Pijn is natuurlijk relatief en iedereen beleeft het op haar eigen manier. Maak je geen zorgen, je kunt dit!
Ja het doet pijn, maar , persoonlijk vond ik het opzich wel te doen. (Tuurlijk, tijdens de bevalling denk je 'waaarr ben ik aan begonnen!?')Maar mijn bevalling was ook snel (6uur) en verliep ook zonder al te gekke dingen. Ik heb een thuisbevalling gehad , gedeeltelijk van de tijd in een beval bad gezeten. Ik had veel gehad aan de bevalcursus , wat betreft ademhaling technieken. Ik vond t einde (het persen zelf en toen t hoofdje al geboren was) het pijnlijkste (brand enorm) maar alle clichés zijn waar : als je kindje op je borst ligtben je alles vergeten! (Tenminste, vond ik wel!) En vergeet ook niet dat er zo'n kracht vrij komt om het kindje geboren te laten worden, het vrouwen lichaam is er voor gemaakt! 💪🏽
Oja en hoe kan je t vergelijken de pijn.. tja, ik vond t beetje menstruatie kramp x 100, persen zelf , alsof er een bowling bal uit moet (niet dat ik dat letterlijk weet haha maar voor je gevoel 😂)
Tuurlijk doet het pijn, er is er nog nooit eentje blijven zitten en uiteindelijk is het ook allemaal waard geweest. Iedere bevalling is ook anders, ik heb bijvoorbeeld de eerste 5cm ontsluiting als een cadeautje gekregen. Daarna bleef ik uren daarop hangen dus ik kreeg weeënopwekkers in combinatie met een ruggenprik, ze laten je de naald ook niet zien en verdoven het eerst helemaal goed dus je voelt er niks van. Persweeën heb ik door de ruggenprik ook niet gevoeld, alleen de pijn in mijn benen van het persen werd pijnlijk! Al met al viel het reuze mee, als iedere bevalling zo zou gaan kan ik er nog wel 10 krijgen! Maar goed iedere bevalling is natuurlijk anders 😃
Tuurlijk doet bevallen pijn... maar op dat moment onderga je dat en kun je dat. Heel mooi hoe je transformeert. Nu achteraf na 3 bevallingen denk ik er fijn aan terug. Niet vervelend. Ja het deed pijn maar je kunt ook niet meer terughalen hoe het dan was. Ook zo werkt de natuur. De beste tip die ik je kan geven is: laat het over je heen komen...
Ik had me voorbereid op verschrikkelijk veel pijn, echt extreem veel. Maar nu weet ik; je kan je er niet op voorbereiden! Een hele andere pijn dan die je normaal voelt. Ik keerde enorm in mezelf tijdens de weeen en kon daardoor eigenlijk niet veel meer. Ja het doet pijn maar er komt ook een soort oerkracht los, heel speciaal vond ik dat!
Ik vond de weeën meevallen. De 1e paar uur dacht ik ook dat ik gewoon oefen weeën en krampjes had, ik kon er zelfs mee slapen. Langzaam werden ze heftiger, maar nog steeds dacht ik dat het oefen weeën waren, tot ze om de 2/3 minuten kwamen. Toen pas belde ik de vk en zat toen al op 6cm ontsluiting, 5 minuten later kreeg ik persdrang. Maar eerst moesten we nog naar het ziekenhuis (2mij rijden gelukkig). Toen mocht ik persen, binnen een halfuur was mijn zoontje geboren.
De ontsluitings weeën vielen me mee dus. Ik kon ze makkelijk opvangen (geen cursus gehad). Heb zelfs met deze weeën gewoon mijn ziekenhuis tas staan inpakken. Het laatste kwartier van de ontsluitings weeën, dus voordat ik mocht persen, vond ik wel echt ondraaglijk. Toen zakte ik echt door de grond. Maar goed viel mee dus.
Maaaar mijn god dat persen was zo kut! Had ik echt onderschat, ik dacht dat dat redelijk vanzelf ging, je lichaam wel wist wat het moest doen, dat je een soort oorgevoel krijgt of zo. Nou nee dus. De eerste paar persweeën zat ik alleen maar te schreeuwen dat ik niet wou, dat ik het niet kon. Het deed niet eens zoveel pijn, maar omdat de baby al erg laag ligt en je je benen op moet trekken voel je opeens hoe enorm groot dat kind is. Dat gaat nooit passen dacht ik ... Maar goed na een tijdje durfde ik te persen. Eerst heel zachtjes, omdat ik het nog eng vond (bang dat het pijn ging doen). Op een gegeven moment moest ik wel hard persen want hartslag van zoontje daalde. Dus toen ging ik echt keihard persen, en dat had ik eerder moeten doen want het ging razendsnel.
de laatste 20 min vind ik altijd het pijnlijkste, op het randje bijna niet te handelen maar voor je het weet mag je persen en had ik mijn kleine (x3😁) in mijn armen. tussen mijn 2e en 3e zoon zit bijna 10 jaar dus toen het echt pijn deed dacht ik fuckk zo voelde het haha 😂 dat vergat ik dus en ik heb er 3 dus ondanks de pijn ging ik toch voor de 2e en 3e komt goed
Ben twee keer thuis bevallen zonder pijnbestrijding. Ik hoop de derde keer weer. Ik denk altijd zo als het ZO erg was hadden mensen geen 2e, 3e kindje etc🙈
Tijdens de bevalling zelf had ik geen pijn. Althans, niet dat ik merkte. Natuurlijk, ik was dan ook praktisch bijna van de wereld... De weeën waren verschrikkelijk. Ik had geen pijn in mijn buik zoals ongesteldheid zoals vele zeggen, maar verschrikkelijk pijn in mijn heupen. Geen epidurale gehad.
Ja t doet pijn. En t komt goed. T is geen scherpe pijn. T is idd zoals bijv erg buikkrampen.. en dan opkomend v licht naar heel erg. Maar echt, iedereen doet t. Daarna krijgen sommige meer kinderen, dat doen we niet als t niet te doen was uiteindelijk. Zodra die kleine bij je ligt ben je t meeste wel “vergeten”. Ik zei direct dit doe ik nog eens. Ook ik had pijn maar t is de moeite waard. Kijk ook anders wat je wilt qua pijnbestrijding. Ga aan zwangerschapsyoga doen voor bewustwording v je lichaam. Ik heb yoga gedaan. En had een geboorte tens (Ella) aangeschaft. Die krijg je soms geheel of deels vergoed v je zorgverzekeraar. Ontspan en leer v deskundigen. T komt goed. Je lichaam en geest heeft beide de 9 mnden nodig om je klaar te maken voor de bevalling. Oh en kijk one born every minute. Dan zie je een heleboel verschillende bevallingen en zie je hoe verschillend ze zijn.
Ja het doet erg pijn, maar ik zat zo in mijn eigen wereldje, een soort trance / flow. Ik wist wat er ging gebeuren en het deed behoorlijk pijn, maar ik beleefde het anders dan normale pijn. Ik kan het negens mee vergelijken denk ik. Maar het gaat over moet je maar denken. Dan is je kindje er en heb je wel andere dingen aan je hoofd.
Ik heb 3 vreselijke bevallingen gehad.. ja het doet echt heel veel pijn. En ja de weeen zijn echt heel rot.. maar ja het is ook snel weer oke. Vergeten doe je het niet nee.. maar he men 1e bevalling bleef ik op 4 en 8 cm hangen ginf haar hartslag naar beneden moest ze er perdirect uit ben ik geknipt en moest met 8 cm echt gaan beginnen te persen... 2e verloor ik 2300 cc te veel bloed scheurde totaal door en placenta liet niet zelf los... 3e 4 dagen persdrang voor ze me op 5 cm serieus gingen nemen en op 6 cm bleek het een sterre kijker hele bevalling op persdrang gedaan de weee op wekkers kwamen daar niet overheen en met 8 cm en verdikte baarmoeder mond is hij geboren met een giga blauwe plek op zen koppie... En toch ben ik 27 weken zwanger van nr 4 en zie ik nog altijd niet op tegen de bevalling.. veel erger ken t niet worden. Ben medisch krijg verplicht infuus tegen te veel bloed verlies en staan klaar met prik om placenta te doen komen.. die baby moet er uit dat is nou eenmaal zo.. en tcha zo dra de kleine er is maakt dat perfecte kleine wezentje zo enorm veel goed.. hoe kut men bevallingen ook zijn dag er na sta ik wel zelf weer men hele huishouden te doen tot nog.
Bij mijn dochter had ik een pompje. Toen ik mocht persen hebben ze die uit gezet. Ik ging qua pijn van 0 naar 10 in een paar seconde en werd ter plekke krankzinnig. Niet gelogen ik dacht dat ik tot mijn navel zou scheuren en werd echt panisch. Bij mijn zoon kreeg ik een ruggenprik met 3 cm ontsluiting. Ben in slaap gevallen en ze kwamen met wakker maken met de mededeling dat ik moest beginnen. 2x persen en hij kwam er nagenoeg vanzelf uit. Het eerste wat ik zei was: was dit het? Heb geen enkele vorm van pijn ervaren.
Je hoort altijd alleen de horrorverhalen als je zwanger ben maar ik voelde me weeen niet eens.. tenminste ik voelde wel wat maar dacht dit kan geen wee zijn want het doet geen pijn. Ik stond nog schoon te maken, me op te maken, stofzuigen, niks aan het handje alleen toen ik 8cm had en persweeen kreeg vond ik het vervelend maar binnen anderhalfuur is me zoontje geboren. Je weet het niet van te voren denk dat het ook deels genen is. Mijn moeder, oma, tante hadden allemaal super makkelijke en snelle bevallingen.
Eerste 8 cm vind ik nog wel te doen. Tis vervelend maar dragelijk. Laatste 2 pff vreselijk maar hè dan ben je er bijna😉 en dan de baby op je buik maakt bij mij alles goed, wat een magisch mooi moment 😍
Bij mij voelde het precies hetzelfde als wanneer ik flinke darmkrampen heb, alleen gaat dat meestal wat sneller voorbij.... Probeer niet bang te worden voor de pijn: hoe meer je ontspant hoe sneller het gaat en hoe beter je ermee om kunt gaan... Ik vertelde mezelf na de eerste schrik bij elke wee: ontspan....dan liet ik mijn spieren weer ontspannen en voelde ik de wee weer wegebben.... Wanneer je denkt: nu wil ik niet meer, dan weet je dat het bijna voorbij is!!!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (95) Verversen