Mijn zoontje is nu 5 weken en ik merk dat ik het vreselijk vind als iemand hem wilt vasthouden. Ik voel me schuldig tegenover visite als ze hem niet mogen vasthouden, maar zodra ik hem dus wel geef (wat echt steeds minder word) vreet ik mijzelf op. Ik vind niks goed; hoe ze hem vasthouden (zijn nek ondersteuenen, te horizontaal, te veel recht op etc..) ; als ze hem wiegen denk ik doe dat nou niet straks word hij misselijk en spuugt hij zijn melk uit of ik denk straks wil hij alleen maar gewiegt worden. Als mensen aan zijn gezicht komen vind ik het vreselijk, ook zijn haar mogen ze eigenlijk niet aanraken. Over zn buik wrijven, waarom hij heeft geen last van krampjes.. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn partner mag dit overigens wel allemaal doen zonder ik er problemen mee heb. Ik merk ook dat ik deze problemen vooral met mijn schoonfamilie heb. Nou vraag ik mij af of meer mensen dit voelen/doorstaan? Of ben ik echt te beschermend of bezitterig?
HEEEEL HERKENBAAR. Vooral dat schoonfamilie gedeelte. Ik wil mijn dochter (4 weken te vroeg geboren) niet afgeven. e is nu 2 weken oud. (Eigenlijk dus nog maar 38 weken.) en gister had Mn schoonfamilie haar voor t eerst vast omdat me vriend t nu wel tijd vond. Ik heb gehuild na afloop.. alleen .. onder de douche. Ik wil mijn kleine meisje nog niet delen.... :( ik herken je gevoel. Ik vreet mezelf ook op en wil dr eigenlijk gewoon terug due armen uit raussennnnn hahaha 😂Ik vind het heeeeel herkenbaar. T liefst laat ik Mn kleintje de eerste 6 weken gewoon bij mij en dr papa. Maar is helaas al mislukt :(
Mijn dochtertje is nu in juli 2 geworden en ik kan het bijv niet hebben als mijn schoonzus constant met haar in de weer is. Ik verwijt dit aan 32 uur werken waardoor ik het idee heb haar te weinig te zien. Bijv van de zomer was mijn schoonzus en schoonbroer mee kamperen twee dagen , mijn dochterje was constant bij me schoonzus, als ze even bij mij was riep zij haar gelijk, zo dachten de mensen daar zelfs dat zij de moeder was, stoom kwam uit me oren, toen ze weg waren heb ik pas een leuke vakantie gehad. Dit had ik in het begin ook bij mijn ouders en schoonouders, nu dus enkel schoonzus... Ik vermeid het dus ook om daar teveel naar toe te gaan.
Klinkt heel erg maar helaas zo zit het nu eenmaal, ik laat het niet aan me dochtertje merken natuurlijk.
De tweede is al onderweg en daar zal ik het precies het zelfde bij hebben! Fles geven kan straks niemand want ik wil borstvoeding gaan geven! Als het lukt.
Bij mijn dochtertje wilde ook iedereen de fles geven en ook echt beledigd dat ze dat de eerste dagen na de geboorte niet mochten pf
Ik begrijp je helemaal!
Bij mijn 2e was ik overigens wel een stuk makkelijker en iedereen mocht haar vast houden..
Maar het zijn jouw kinderen dus jij bepaald wat wel en wat niet kan!
Ik denk dat het heel normaal is, jij hebt je kindje 9 maanden gedragen en je kindje hoort bij jou te zijn. Die gevoelens zijn er om je kind te beschermen ook al is dat natuurlijk niet altijd nodig. Ik vind dat je er gewoon aan toe mag geven en je kindje lekker bij jezelf houden als je je daar goed bij voelt.
Klinkt bekend hoor, ik kreeg zowat een hartverzakking toen de verpleegkundige in het ziekenhuis onze dochter aan oma gaf om vast te houden. Maar het gaat wel over hoor, al is niemand beter dan papa en mama.
Hier herken ik het wel een beetje. Maar het kan ook gewoon te extreem worden en dat is ook echt niet goed. Je moet er zelf niet heel erg ast van gaan krijgen. Hier mijn dochter ook niet te veel van arm op arm laten gaan de eerste weken. Vond het ook helemaal niet fijn en een kraamverzorgster die zei moet je vooral ook niet doen. Naja uiteindelijk ging ze wel bij mensen op de arm maar blij was ik der niet mee
Ik herken het een klein beetje van m`n oudste, zij had een lastige start en nu achteraf zie ik in dat ik haar daarom te lang teveel heb beschermd. Bij m`n tweede en derde heb ik het totaal niet, en dat merk je ook. Ze schrikken niet gauw en zijn open en niet gauw bang. Omwille van je kind zou ik echt proberen makkelijker te worden daarin. Vraag jezelf af wat er in het ergste geval kan gebeuren als iemand haar eens per ongeluk wiegt of naar jouw mening verkeerd vast houdt. Spugen is niet onoverkomelijk en een huilende baby ook niet. Overigens zeg ik het altijd als ik zie dat iemand mijn dochter (ze heeft nogal een reflux) niet handig vasthoudt. Dat kun je gewoon vriendelijk zeggen, lijkt me geen probleem.
Ik ken het inderdaad ook haha vooral bij m`n ex schoonfamilie. Maar probeer t wel wat los te laten. ;) en zeg wat je niet fijn vind wat ze doen. Misschien als je t zegt dat ze het anders doen!, ga niks opkroppen anders word het erger!!. Succes
iedere moeder is de eerste weken als een tijger over hun baby, dat is echt normaal. maar als je zo in de stress schiet als bv je schoonmoeder(die de moeder is van jouw man dus die weet hoe ze met baby moeten omgaan) je baby vasthoud of wiegt, vind ik dat je wel erg doorschiet in te beschermend. ik begrijp je volledig maar zorg dat dit gevoel niet erger word want dan kan jouw gevoel omslaan waardoor je minder gaat genieten.
Het is jouw kind en je moet doen waar jij je goed bij voelt. Een relaxte mama is ook een relaxt kind.
Het is wel met oog op als je straks misschien weer moet werken handig om het te gaan opbouwen. Maar op jouw tempo hoor. (En probeer je niet te druk te maken om wat anderen wel niet zullen denken. Zoveel mensen, zoveel meningen... en je hebt er vooral jezelf mee)
Ik denk dat dit wel echt te ver gaat. Kraamvisite komt op bezoek om hen te bewonderen envast te houden. En tuurlijk de eerste dagen is het logisch dat je hem bij je houdt maar 5 weken? Ik denk dat je er gewoon doorheen moet. Loslaten is moeilijk en blijft moeilijk hoe oud ze ook zn. Maar soms moet je je eigen gevoelens opzij zetten voor je kindje. Zodat hij een band op kan bouwen met je schoonfam
Gewoonweg ben ik het niet eens..
Een band opbouwen kan altijd nog en als je als moeder zijnde ook niet echt een band hebt met de schoonfamilie vind ik het niet noodzakelijk dat mijn eigen kind dat NU al als baby moet opbouwen.. Ik ga af op mijn eigen gevoel en als het mij niet lekker zit zal het ook nog niet veranderen
Heel herkenbaar
Ik geef haar dan ook niet veel af. Vind het ergens ook belachelijk dat iedereen maar denkt dat ze haar vast mogen houden ze gaan er vanuit terwijl ik dat niet iets vind dat je zomaar kan verwachten. Stoom komt gelijk al weer uit mijn oren hahahaja
Jij moet doen waar jij je goed bij voelt jouw kindje jouw regels
herkenbaar. aan mijn ouders vond ik geen probleem maar de rest wel dus ik zei gewoon nee als ze erom vroegen. En aan komen vond ik ook niet prettig. Misschien komt het omdat ik 3 reflux/verborgen reflux baby`s had en daarbij was mijn jongste een huilbaby dus als ze eindelijk sliep had ik eindelijk even rust.
Ik denk dat je hem gewoon moet afgeven en niet teveel nadenken. Bij mn eerste had ik ook vaak zoiets van grrrrrr. Maar juist geven en dan zien dat er niks ergs gebeurt hielp. Met de tweede was ik al losser en nu de derde eraan komt misschien nog wel meer ;). Wat ik alleen echt niet toesta zijn vingers in de mond.....maar dat doe ik zelf niet en mn man ook niet. Oja en als ze slapen en er is visite heeft die visite pech, ik maak mn kinderen niet wakker als entertaintment.
Dit is ook mijn 3e kindje, bij de eerste twee was ik absoluut niet zo daarom verbaasd het mij dat ik het nu oprens zo sterk heb.. Ik ga gewoon op mijn gevoel af, maak mezelf hierdoor ook minder druk.. Heel goed dat je je kinderen gewoon laat slapen!
Oei ik vind dit wel ver gaan. Ik liep echt niet te leuren met mn baby, en liet haar behoefte voor gaan op de visite. Sliep ze bijvoorbeeld, dan mocht de visite ff kijken bij het ledikantje, maar ik pakte haar dan niet uit bed. Maar als ze wakker was mocht ze echt wel bij onze familie. Dat zijn mensen die het beste voor hebben met je baby. En ik vond het ook belangrijk, want met 10 weken ging ze al naar het kdv, dus ik liet mezelf er gelijk aan wennen om haar een beetje los te laten. Dat is ook heel belangrijk in mijn ogen.
Ik zie t als bezorgdheid heb het zelf ook wel maar niet zoals jij het omschrijft. Heb ook met mijn vriend nu afgesproken dat of ik of hij de fles geeft voel ik me het beste bij.
Tja het is een beetje van beide denk ik. Kijk jij bent de mama dus jij denkt het beste te weten voor je kindje terwijl de mensen die hem vasthouden waarschijnlijk zelf ook al kindjes hebben gehad en dus precies weten hoe je een kindje moet vasthouden. Ik geef de mijne expres af om niet bezitterig te worden. Wij hebben er heeeeel lang over gedaan om hem te krijgen en ik wilde absoluut niet dat ik hem niet zou kunnen afgeven dus dat heb ik meteen gedaan. Het stomme is, nu hij 5 weken is begin ik er meer moeite mee te krijgen dan toen hij pas geboren was. Dat komt denk ik omdat ik meer aan hem gehecht raak en hij bewuster wordt. Maar ik blijf mezelf dwingen hem af te geven, dat zal dadelijk ook moeten als ik weer ga werken.
Zet hem op meid, het gaat echt wel minder worden!
Ik kon mijn dochter vrij makkelijk aan iemand geven, maar ik had dan weer moeite met kinderen. Ik was bang dat ze niet voorzichtig waren. Ik liet het wel toe maar dan onder toeziend oog van mijn vriend. Ik zou wel leren om je kleine los te laten.
Misschien een beetje meer vertrouwen in jullie kindje hebben; hij krijgt er echt niets negatiefs van als hij geliefd wordt door zijn familie! Niet te bang zijn! Angst is een slechte raadgever...
bezitterig! Ik zou nooit meer bij je binnenkomen, maar je zit waarschijnlijk niet op mijn bezoek te wachten. LOL. Je weet het van jezelf, dus das al goed, anders zou je de vraag niet stellen. Het zal wel minderen met de tijd hoor.
Ik vind zoals ik dit nu lees, dat je behoorlijk overdrijft en dus bezitterig bent. Dat je misschien iets minder kunt hebben van schoonfamilie dat zou nog kunnen, maar je moet je zelf wel open stellen voor ze en ik krijg het idee dat ze sowieso alles al niet goed doen, maakt niet uit hoe ze het doen.
Natuurlijk kun je wel zeggen tegen visite dat als je vindt dat ze je kindje niet goed vasthouden, of ze het even anders willen doen. En wiegen is ook niet meteen nodig. Maar dat is het dan ook wel.
Overigens blijft het jullie kindje dus als je echt niet wil afgeven, dan niet doen. Maar dan moet je niet je eigen familie voor gaan trekken op die van je man. Het is namelijk net zo goed zíjn kind en hij heeft wellicht wél een goede band met z`n familie. En als hij het dan leuk vindt dat bijv. zijn moeder, of zusje of weet ik veel wie, jullie kindje ook eens vast wil houden, dan moet dat ook zeker kunnen.
Maar goed, zo denk ik ervoer en zo kijk ik er tegen aan. Wat je doet, moet je uiteraard zelf weten.
Hier absoluut geen problemen mee.. Juist iedereen moet ze vasthouden ( als ze wouden) ik lkker de handen ff vrij, en m`n kids konden aan anderen wennen.
Zelf als ik op kraamvisite ga wil ik juist heel graag de kleine vasthouden :)
Maar als jij dat niet wilt, je moet doen waar jij je goed bij voelt.. Ieder z`n eigen ding!
Ik had dit bij de eerste ook, dus ik vind het heel normaal dat jij je zo voelt. Het werd bij mij snel minder. Nu hebben we er net wer eentje bij en heb ik er totaal geen problemen meer mee. In tegendeel zelfs. Ik vind het heerlijk als een ander hem even van me overneemt. Misschien dat je bij een tweede kindje weet dat het niet meteen rampzalig is als ën ander het net even anders doet?
Herkenbaar. Ook gehad bij mijn oudste. Ik bleef mezelf wel voorhouden dat het natuurlijk belachelijk gedrag van mij was, en na een paar weken was het wel grotendeels over.
Het schijnt iets met oxytocine te maken te hebben. Dat hormoon, dat zorgt voor opgang komen/blijven van de bevalling en dat een grote rol speelt bij bv en ook wel het verliefdheidshormoon heet, schijnt ook te zorgen voor jaloezie. Dus dat je jaloers wordt op ieder ander die je kind vastheeft in dit geval. En dan ga je dus op elke slak zout leggen in hun gedrag.
Bij mij, nu 4 jaar en 3 kinderen verder, heb ik er nog steeds wel moeite mee als schoonpa de 2 kleinste vasthoudt, maar dat is gewoon omdat ik vind dat hij niet voorzichtig genoeg is.
En ik wil liever niet dat ze gaan logeren, omdat ik ze het liefst bij mij heb. Bij de oudste hou ik het niet meer tegen, maar de middelste hoeft van mij nog niet (misschien als het eens dringend noodzakelijk zou zijn). De oudste ging overigens ook pas toen hij ruim 2jr was. Toen was ík er pas klaar voor ZIjn nichtje en neefje gingen al logeren toen ze nog maar 8mndn waren.
Hier heeft dochter nog maar 1x gelogeerd met 1jaar :)
Voor de rest nog niet haha zoonlief gaat nog wel es naar opa&oma voor de fun
De reden.. geen idee haha weet dat m`n ouders er super lief voor zijn maar voor de fun neuh nog nooit van gekomen, misschien over tijdje haha
Weet je ik denk dat je als moeder vaak het beste met je kind voor hebt en denkt het beste te doen. Dan is het lastig dat los te laten. Eerlijk gezegd vind ik het wel erg beschermend/bezitterig, maar hij is nu zo klein, er zijn wel meer mensen die dat dan hebben. Belangrijkste is dat het niet steeds erger wordt.
De manier van vasthouden vond ik zelf ook altijd belangrijk en dit zei ik dan ook gewoon of ze haar hoofdje beter wilden ondersteunen. Verder is er bij ons ook visite geweest waarbij ze enkel bij mij lag, maar dat kwam dan omdat ze huilde en dan gaf ik haar sowieso niet af. Wiegen terwijl hij net voeding heeft gehad kun je ook prima zeggen; gewoon noemen doe maar niet hij heeft net z`n voeding gehad. Dit moet je ook allemaal niet opkroppen want dan komt het er vanzelf een keer uit op een manier die je vaak niet zo bedoeld. Het niet mogen aanraken van gezicht/haar/buikje vind ik zelf lichtelijk overdreven, maar dat komt misschien van de associatie die je bij die personen hebt. Misschien helpt het je om te bedenken dat een baby deze aanrakingen vaak wel fijn vindt en hij geen negatieve associatie heeft met je schoonfamilie
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (35) Verversen