Elke dag wakker worden in de wetenschap dat er een gezond meisje in mij groeit is en blijft overweldigend. Gelukkig begin ik mij echt elke dag beter te voelen en als ik op een goede dag 2 keer spuug, neem ik dat ook maar 'lekker' voor lief! :)
De afgelopen weken ben ik vooral bezig met het verwerken van het hele traject, doordat het nu dan eindelijk gelukt is vind ik het heel erg lastig om het daar nog over te hebben en merk ik aan mezelf dat ik het aan het wegstoppen ben.. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn, dus probeer zo goed mogelijk om dat te verwerken.
Die achtbaan is zo'n dolle rit geweest en ineens in december was daar de noodstop van de positieve test en mocht ik overstappen in een nieuwe achtbaan. Geen tijd om na te denken hoe hard die andere achtbaan ging met allerlei toppen, dalen en gekke loopings. Hupsakee, die nieuwe in!
En jeetje, dit is een heel andere soort achtbaan.. Een achtbaan waarbij je eigenlijk continue je billen aan het samenknijpen bent en maar hoopt dat je veilig en wel bij het eindstation aankomt.
Morgen ben ik 20 weken zwanger, dat is al op de helft of ik ben al over de helft!! Hahaha ;)
20 (!!!!) weken! Bizar, ongelooflijk, onwerkelijk, spannend, leuk & eng, maar gelukkig vooral ook heel erg leuk! Ik voel me dankbaar dat het na al die inspanning en al het hoop en vrees het allemaal waard is geweest.
Het spugen is heel erg goed onder controle met de medicatie en op een slechte dag spuug ik er nog lekker op los, maar daar ben ik al helemaal aan gewend. Ik gooi dan alles eruit en kom er dan van bij en ik kan weer verder. Door het spugen ben ik 10 (!) kilo afgevallen en als ik aan mensen zou zeggen dat ik 12 weken zwanger of helemaal niet zwanger zou zijn, zouden ze me ook geloven hahaha.
Gelukkig begin in sinds een week of 2 te groeien naar voren, het is niet meer die ietwat vollere buik maar het is echt wel een zwangerschapsbuikje... Eigenlijk wel heel erg schattig, hihi :)
Mijn biologische klok is ook al aan het oefenen geloof ik, want ik word in de nacht van elk klein geluidje wakker en ik word in de ochtend steeds vroeger wakker, dit moet ik wel nog steeds compenseren met middag dutjes, maar dat vind ik niet zo erg. Sinds ik me een beetje beter voel, heb ik ook meer energie en wil ik wel snel teveel doen, misschien het gevoel om de verloren energie in te halen? In de avond heb ik daar altijd spijt van en zit ik als een zombie op de bank, in plaats van heerlijk te ontspannen.
Nu de misselijkheid eindelijk (!!) een beetje op zijn retour gaat, krijg ik er andere klachten voor in de plaats.. Teveel inspanning is een pijnlijk rug, een te snelle beweging is een harde buik en te snel op staan betekent sterretjes boven mijn hoofd.. Tijdens de laatste controle had ik ook een ietwat lage bloeddruk en moest ik maar dropjes inslaan en de kast is nu gevuld met drop! Geen straf ofzo, gek genoeg had ik er al een week zin in.. Misschien doet je lijf je al wat aanwijzingen geven die je onbewust niet doorhebt?
Zwanger zijn is het mooiste en het zwaarste wat me ooit is overkomen, ik kan niet wachten om onze meid in onze armen te mogen sluiten. We hebben de eerste helft erop zitten en met de zomer nog in aankomst zal de komende helft vast ook zwaar worden.. Ik omarm het maar en laat het over me heen komen, meer dan dat kan ik ook niet doen. Ze moet nog lekker heel veel groeien, aankomen & ontwikkelen zodat ze eind augustus helemaal af is ! <3
Een halfjaar geleden zat ik op het punt dat ik er niet meer in geloofde dat het ooit zou gaan lukken, door alle mislukte IUI pogingen en de 'maar' 1 bevruchting van IVF. Maar wauw, deze dame heeft het tegendeel bewezen en me laten voelen dat het het allemaal dubbel en dwars waard is geweest.
Afgelopen maandagavond hebben we een informatieavond bijgewoond over bevallen in het ziekenhuis, het meeste wisten we al maar het was fijn om toch even te zien hoe het er daar allemaal uitziet en wat we kunnen verwachten. Zolang ik bij de verloskundige blijf is zij degene die een plekje regelt in het ziekenhuis zodra het allemaal begonnen is.
En toen werd het afgelopen woensdag 6 april, de dag van de 20 weken echo!
Met een gezonde dosis zenuwen en heel veel zin mochten we weer kijken naar onze ballerina in mijn buik, want jee (!!) deze dame lag niet stil!! De echoscopiste zei dat het meestal de jongetjes waren die zo pittig in de buik waren, maar deze dame hoorde ook tot die categorie.. Dat belooft wat voor straks, hihi.
Wat was ze weer gegroeid! We hebben bijna een uur mogen kijken en alles is goed gemeten en bekeken en onze dame is helemaal door de keuring heengekomen, geen bijzonderheden. Het geeft uiteraard geen garantie, maar voor zover het er nu allemaal naar uitziet is ze helemaal gezond. Geen klompvoetjes, geen hazenlipje, geen open ruggetje, geen open buikje en ook de organen en het hartje zagen er helemaal prima uit, Op sommige dingen loopt ze een paar dagen voor en op sommige weer een aantal dagen achter, het schijnt heel normaal te zijn dus ik maak me daar helemaal niet druk om :)
Ik ben verliefd, wij zijn verliefd & een heleboel andere mensen in onze omgeving zijn verliefd <3
Dat zo'n klein persoontje nu al zoveel vreugde in je leven geeft is een onbeschrijflijk gevoel.
Helaas kan ik haar nog niet zo goed voelen, ondanks dat ze hele choreografieen in mijn buik aan het dansen is. De placenta ligt over de gehele breedte van mijn buikwand, dus mevrouw heeft een heerlijk stootkussen ter beschikking. De echoscopiste zei de vorige keer ook al dat ik me er niet druk om moest maken en er maar gewoon van moest genieten, want wanneer ik haar eenmaal ga voelen is mijn rust helemaal voorbij! Pas vanaf 27 weken moet ik haar dagelijks gaan voelen, ze liet ook nog even zien waar ik haar nu zou moeten voelen en dat bevestigde wel dat ik haar zo nu en dan voel.. Het is heel minimaal, maar ik kan haar soms wel voelen dansen :)
We hebben de hele woonkamer op de schop gehad om voor straks zoveel mogelijk ruimte te creeren, ook hebben we alle muren inmiddels opnieuw voorzien van een likje verf en is het zo goed als af beneden, dan kunnen we straks aan boven gaan beginnen. We gaan eind van de maand maar even kijken voor een mooi behangetje voor in de babykamer, het oude behang is er gelukkig al vanaf. Wat een rotklus!!
Gisteravond hebben we de box de woonkamer ingehaald, omdat die nog een nieuw likje verf nodig heeft en ik kan wel wennen aan dit aangezicht :) Zometeen maar eventjes op zoek naar verf wat er voor geschikt is, zodat manlief vanavond ermee verder kan.
Over manlief gesproken, wat zou ik zonder hem moeten!?? Hij is zo ontzettend lief, behulpzaam en doet alles wat en wanneer hij kan als het nodig is. Het voelt als een nieuw soort verliefdheid en ook daar kan ik wel aan wennen, hihi! Hij is zo supertrots en vertelt mij elke dag dat ik het ondanks alles zo ontzettend goed doe en dat is ook fijn om te horen. Soms is ie wel wat kort door de bocht, maar ach ik met mijn hormonen mag absoluut niet klagen! :)
De 20 weken echo was trouwens de laatste 'officiele' echo.. Op 10 mei heb ik de volgende controle en dan wordt ook een afspraak gemaakt voor de glucosetest. Bah!! Ik ga ervanuit dat ik geen zwangerschapsdiabetes aan het ontwikkelen ben, dus ik maak me meer druk over dat smerige drankje, dan over de uitslag. Gelukkig duurt dat nog een paar weekjes, dus voor nu gaan we lekker genieten en misschien voor over een paar weken wel een niet officiele echo inplannen om nog even naar onze danseres te mogen kijken <3
- Liefje, wat ben je gegroeid!
Je bent nu al de mooiste en de leukste baby die ik ooit gezien heb. Je bent van ons samen, het allergrootste geschenk dat ik ooit heb mogen ontvangen. Er kan helemaal niets tegenop, jij.. Jij bent alles waar we al die jaren van gedroomd hebben, jij bent alles wat we ooit gewild hebben, jij..
Jij bent alles, jij bent de wereld.
We wachten op je tot je groot genoeg bent om op deze wereld te komen. Papa & mama zijn supertrots op jou en we houden nu al met al onze vezels in onze lijven van jou. <3 -
*In mijn fotoboek staat een foto van mijn inmiddels babybuikje en een foto van onze dame van de 20 weken echo :):)*
reacties (0)