IVF; De HCG bepalingen, moeders voor moeders en de eerste echo afspraak.

Nog op de valreep wil ik iedereen een fantastisch gelukkig, gezond, vruchtbaar en mooi nieuwjaar wensen! 

De afgelopen weken zijn als een rollercoaster gegaan en ik heb nog steeds elke dag het gevoel alsof ik in een achtbaan zit die ik heel leuk vind, maar tegelijkertijd ook heel eng vind en bang ben dat ie opeens zal stoppen.

De eerste HCG bepaling was een dingetje, ik had een waarde van 97 en het ziekenhuis was best een beetje sceptisch en hebben ons toen ook niet meteen gefeliciteerd. De hele week hebben we er toch wel een beetje mee in ons maag gezeten, maar desondanks dat werden de kwaaltjes alleen maar erger. 

Oh jee wat was en ben ik er ziek van! :$ 

Na zo'n ontzettend lange weg wil je alleen maar gaan genieten, terwijl ik alleen maar heb lopen kotsen.. :$ Het eten bleef gewoon niet zitten, het maagzuur was ook zo heftig dat ik helemaal nergens behoefte aan had. Heb ontzettend veel geslapen en langzaam maar zeker denk ik dat nu pas mijn lijf een beetje aan het wennen is. 

Mijn borsten zijn zeker al een cupmaat groter en mijn tepels doen pijn! Het lijken wel stenen, die gevoeligheid die meestal 2 weken voor een nieuwe cyclus begint is dus nog steeds niet weg en heb ik daar dus al ruim 4 weken last van.. Ben het wel een beetje gewend nu en het is voor mij ook fijn om er soms even aan te voelen of het nog goed zit, hihi. 

Op eerste kerstdag heb ik me aangemeld voor moeders voor moeders! Ik had verwacht dat het nog wel even zou duren voordat de informatrice zou komen, na de kerst had ik haar aan de telefoon en op 29 december kwam ze al langs! 

Op 28 december mocht ik terugkomen naar het IVF centrum voor de 2e HCG bepaling en heb ik gevraagd wat voor waarde ze die dag wilden zien en ze zei heel laconiek; Nou, rond de 1500 moet zeker wel lukken! Ik dacht alleen maar dat dat onmogelijk was omdat ik een week eerder pas op 97 zat.. Met wat eigen berekeningen kwam ik volgens mij uit op hooguit 1000 en dat vond ik al heel wat. Ook mocht ik stoppen met de Utrogestan, omdat mijn lijf dat helemaal zelf over had genomen en ik die ondersteuning niet meer nodig was. 

Tussen neus en lippen door vertelde de gyn ook nog dat het wetenschappelijk nog helemaal niet bewezen was dat het uberhaupt werkte.. Ik dacht dat ik het verkeerd verstond, maar hij zei het echt. Hij vertelde dat het meer een psychische ondersteuning voor de vrouw was en dat je lijf na een innesteling zelf genoeg progesteron aan moet maken voor goed doorlopende zwangerschap.. Heb ik dan 'voor niks' 150 van die bollen erin gedrukt?! Naja, ik mocht ermee stoppen haha en ik vond dat ook best wel eng! Na een paar dagen was ik het gewend en was ik blij dat ik van die witte troep af was haha.

In de middag werd ik gebeld en EINDELIJK gefeliciteerd door het ziekenhuis! De HCG waarde was 1788 (!!) 

Wauw, ik was er gewoon stil van! Het was officieel, ons wonder zit gewoon lekker nog steeds in mijn buik :):) 

Ze vroeg aan mij welke vitaminen ik allemaal gebruikte en dat ik daar gewoon mee door moest gaan, ik zou thuis nog een brief krijgen met de afspraakbevestiging.. De eerste echo staat gepland op 11 januari, vandaag over precies een week.. Dan ben ik 7w2d. 

Ongelofelijk dat ik dit hier mag neerzetten, ik ben gewoon echt zwanger.. Het is nog steeds gek om het te zeggen en ik hoop dat het volgende week wanneer we het gezien hebben we het dan ook echt gaan geloven.

Op 29 december kwam de informatrice van moeders voor moeders en hier was ik wel een beetje zenuwachtig voor hoor haha. Het is toch een test die veel gevoeliger is dan de rest en je wilt toch echt wel een knaller van een test.. Aan de telefoon had ik dat al gezegd en toen ze binnen was zei ze dat we meteen de test maar gingen doen en dames, wat was de teststreep dik!! Het was bijna een beetje eng, manlief zegt al vanaf het begin af aan dat het er 2 zijn.. ..We zullen het volgende week allemaal meemaken.

Na alle uitleg en ons verhaal was ze erg enthousiast en na het mooie cadeautje vertelde ze dat ik vanaf 5 januari mee mag doen! 

Morgen ontvang ik dus voor het eerst de prachtige blauwe kannen en mag ik de volledige 10 weken mee gaan doen. Het was voor ons geen twijfel, we zeiden meteen dat we mee moesten doen. 

Ik heb zelf nooit pregnyl gespoten, maar manlief heel erg lang dus dat was geen punt van discussie om mee te doen. 

Spannend allemaal, maar heb er heel veel zin in. Ik hoop alleen wel dat ik de lucht kan verdragen, want anders wordt het nog een vies feestje in het toilet haha. 

Verder ben ik al aan het 'showen' volgens manlief.... Als ik thuis ben hoef ik natuurlijk geen moeite te doen, maar hij zegt dat je het al begint te zien! Ik was door de jaren heen alweer wat aangekomen en de hormonen van het afgelopen jaar hebben ook lekker meegeholpen en neem daar de darmen bij en je ziet het dus gewoon al..

Op mijn werk moet ik al moeite doen om een beetje mijn buik in te houden enzo, maar eenmaal thuis lijk ik al wel 15 weken zwanger! Heeft manlief dan misschien toch gelijk? Spannend ! Ik vind het fantastisch hoor, maar wil wel de komende weekjes nog even in rust genieten en sowieso de eerste paar echo's afwachten eer we het de hele wereld laten weten. De mensen die wisten dat we ermee bezig waren zijn op de hoogte en dat zijn best al wat mensen en dat is ook heel erg fijn, we zijn niet de mensen die geheimen kunnen bewaren wat dat betreft. 

-Liefje, groei alsjeblieft zo groot als je moet worden. Mama en papa hebben je nog niet gezien, maar we zijn nu al verliefd op jou. We moeten nog een weekje geduld hebben om te zien hoe je het in mama's buik hebt. Je maakt mama flink ziek, maar alles voor jou liefje. Zolang jij maar groeit en gezond bent. We hebben al zoveel geduld gehad, dit weekje is zo voorbij en dan mogen we je eindelijk bewonderen. Je bent een wonder, ons wonder. Je hebt ons eindelijk gevonden, blijf alsjeblieft bij ons. X-