Op en top zwanger!

Heb een hele poos niets geschreven, enige verklaring hiervoor is dat ik moe ben. Heel erg moe, het soort moe dat ik nog nooit eerder gekend heb! 

Waar ik in de vorige blog al de kwaaltjes aanhaalde, wil ik er toch even bij zeggen dat dit niet klagen is maar echt een dikke vette last.

Vrij snel na de terugplaatsing al kreeg ik last van maagzuur en daar kwam later de misselijkheid bij en die zijn beiden nog in volle glore aanwezig. Hoofdpijn ook sinds een paar dagen en om die vermoeidheid nog maar te zwijgen. Ik heb geloof ik de afgelopen weken continue geslapen, ben alleen wakker voor de noodzakelijke dingen en wanneer het kan sluiten de luiken dan ook meteen.

De misselijkheid is nog wel het meest vervelende, ik moet sowieso 2 keer per dag spugen.. Bij het tandenpoetsen, ik weet dus elke dag dat dat gegarandeerd spuugmomenten zijn en dat is vervelend. Je zal er gewoon een dikke vette afkeer aan tandenpoetsen aan over houden joh.. 2 keer per dag spugen is een redelijke/goede dag. Op een slechte dag spuug ik na alle eet en of drinkmomenten. Dat kan zo oplopen tot 6 of 7 keer en daar word ik zo verdrietig van. :(

Heb heel erg moeten leren wat mijn maag wel en niet aan kan en als je dan eindelijk producten hebt gevonden die erin gaan, is het natuurlijk prettig dat ze er ook in blijven. Helaas is dat op een slechte dag dus niet het geval.

Nu, op het moment van schrijven, heb ik een heel goede dag en nog maar 1 keer gespuugd.. Vanmorgen tijdens het tandenpoetsen dus. Heb daar ook al van alles mee geprobeerd, verschillende tandpasta’s e.d. maar niks helpt tot nu toe.

Ik hoop met alle vezels in mijn lijf dat deze verschrikkelijke kwaaltjes na de 12e week gaan afnemen, heb nog niet echt volop kunnen genieten helaas.. Dat terwijl we echt zielsgelukkig zijn, lichamelijk is het gewoon super afzien.

Op 11 januari hadden we onze eerste echo in het VU en volgens onze berekening waren we op die dag 7 weken en 2 dagen. De echo was niet de eerste echo die ik me had voorgesteld.. Al met al duurde het 2 minuten! Zwangerschap in de baarmoeder, check. Het is er 1, check. Hartje klopt, check. Het meet bijna 1 cm, check. De groei werd bepaald op 6 weken en 6 dagen. Hartje laat ik nog niet horen want het is te vroeg, check. Hier is alle info over de combinatietest en maak maar een nieuwe afspraak over 3 weken.  

Ook vertelde ze dat we op zoek moesten naar een verloskundige en dat na de termijnecho we klaar waren daar in het VU.

Verbijsterd kwamen we buiten met de echo foto’s en alle informatie over de combinatietest.

Was dit het?

Niet;

Van harte gefeliciteerd met de zwangerschap, wat fijn dat na 6 mislukte iui’s en alle tegenslagen de 1e spannende ivf poging geslaagd is!  Het ziet er goed uit voor deze termijn en we gaan snel een nieuwe afspraak maken voor een mooiere echo? Daarna sturen we je door naar de gynaecologie in je eigen stad om daar verder onder controle te gaan?

Nope, dat was het dus echt.

Ik schoot meteen in de stress, omdat ik dacht dat we 7 weken 2 dagen waren en we dus volgens de echo 3 dagen achterliepen. Gelukkig vertelde manlief me al heel snel dat dat superlogisch was, omdat de celdeling natuurlijk langzaam op gang kwam en het pas echt ging delen op de dag van de terugplaatsing.

Ik was al snel gerustgesteld en was ontzettend trots op dat 1cm grote wonder met een kloppend hartje in mijn buik!  <3

Manlief vertelde me ook om niet zo ongerust te zijn, want ik had heus niet zoveel kwaaltjes voor niets! Maar die verloskundige dan? Is dat normaal na een ivf poging? Moet je dan niet onder strenge controle blijven? Aargh, ik wist het allemaal even niet meer hoor.

Ik ging maar gewoon weer slapen, dat voelde tenminste gewoon goed haha. :):) 

Nadat dit alles gezakt was heb ik contact gezocht met een verloskundige en konden we supersnel terecht voor een intake. Vorige week donderdag hadden we die al! Een centrum met alles erop en eraan… Dus de verloskundige, echopraktijk en de kraamzorg in 1. Superhandig!

Het gesprek ging goed en na het doornemen van de gebruikelijke en o zo bekende vragenlijsten werden we heel leuk gefeliciteerd en kregen we een leuke Woezel & Pip koffer mee met allerlei informatie e.d. Ook kregen we een afspraak voor een termijnecho in de praktijk! Yay! Een keertje extra kijken, want dacht dat de 2e echo in het VU meteen de laatste voor de 20 weken zou zijn, omdat ze het een termijnecho noemde.

Daar op de weegschaal bleek ik 4 kilo te zijn afgevallen en moest ik van haar mijn eten en drinken heel goed in de gaten houden door het spugen en als ik me zorgen maakte kan ik altijd bellen. Dat is gelukkig wel een geruststelling. Ondanks die 4 kilo afgevallen te zijn heb ik alsnog een te hoog bmi (29) en vertelde ze dat ik rond de 24 weken een suikertest zou moeten ondergaan. Geen idee wat ik erbij moet verwachten, enige dat ik weet is dat ik dan nuchter op de poli moet komen en daar kijk ik heel erg tegenop door het spugen. Het bloedprikformulier dat ik meekreeg ligt me nu ook al een week aan te kijken, maar durf nuchter gewoon niet naar buiten ook. Moet het wel voor de volgende afspraak doen, dus moeten maar even bekijken hoe we dat het beste kunnen gaan doen.

Afgelopen vrijdag was dan de 2e echo in het VU.

Zelfde tijdstip, zelfde arts en hetzelfde kamertje.. Ik voelde de bui al helemaal hangen na de vorig keer, maar op het moment dat de echostaaf ingebracht werd waren we alle drie in shock! Zowel wij, als de arts haha. Wat was ons mooie frummeltje van 1 cm goed gegroeid!! Het is nu 3,25 cm en we zijn nu zelfs 1 dag vooruit gezet! :):)

Dit mooie prachtige kleine mensje dat we op het beeld zagen verschijnen was helemaal compleet! Ons wonder, zo mooi. Hij of zij heeft het prima in mama’s buik, want het was al helemaal aan het springen en doen en ging zelfs zwaaien. Handjes gingen voor het hoofdje en jemig! We waren in awe, letterlijk. Gewoon wauw.

Ik had nooit durven dromen zoiets moois te mogen zien wat in mijn buik aan het groeien is. Ik vergat meteen alle nare kwaaltjes en zei dat dat kleine monstertje mama dus zo ziek maakt en dat dat helemaal niks meer uitmaakt, als het maar groter gaat groeien.

Nu ik dit typ, moet ik huilen.

Huilen omdat ik bijna de hoop had opgegeven, omdat ik er bijna van overtuigd was dat dit niet voor ons was weggelegd, omdat ik niet meer rationeel kon verklaren waarom het niet zou lukken, omdat de dagen na de punctie zo heftig waren, omdat van de 6 geoogste eicellen er maar 1 bevrucht was en omdat we er maar rekening mee moesten houden dat de poging afgebroken zou worden.

Maar deze kanjer, dit wonder, dit prachtige complete mensje is van ons. Vecht voor ons net zo hard als wij voor hem of haar gevochten hebben.

Volgende week woensdag hebben we de echo bij de verloskundige en ons is al verteld bij de intake dat die echo zo 20 minuten zou duren. Na deze 2 echo’s van respectievelijk 2 en misschien 4 minuten kunnen we niet wachten om 20 (!!) minuten te mogen kijken naar ons wonder.

-Liefje, mama & papa zijn zo trots op jou! Je bent een vechter, je bent sterk want dat heb je al bewezen. Papa is al druk bezig het behang uit je kamer te trekken, om het allemaal zo mooi mogelijk te maken. We weten dat dat al vroeg is, maar papa heeft het gevoel dat ie nog niet echt iets kan doen en vind het vervelend dat mama steeds zo ziek is, dus gaat hij maar vast bezig voor jou. We kunnen niet wachten om je volgende week weer te mogen zien springen en dansen in mama’s buik. We houden nu al met heel ons hart van jou! X- 

Ik heb een foto van onze echo van 10w0d toegevoegd <3