Eindelijk duidelijkheid

Na uiteraard weer een beroerde nacht vol met 'wat nou als' nachtmerries werd ik wakker met het idee dat vandaag weleens de dag zou kunnen zijn. Nadat ik de afspraak had gemaakt, had ik ook wel meteen het gevoel dat dit een belangrijke afspraak zou zijn.Toen de afspraakbevestiging op de mat viel met de naam van de arts wist ik het zeker, dit was echt een belangrijke afspraak. We zouden het gesprek met het afdelingshoofd gaan voeren, dus nog meer spanning! 

Manlief had gelukkig kunnen regelen dat hij met een collega kon ruilen, zodat hij gewoon met me mee kon en we samen op de afspraak zouden verschijnen. Gelukkig was deze keer de afspraak midden op de dag, dus geen gehaast in de ochtend en op ons dooie gemakkie onderweg naar Amsterdam. 

Bij aankomst waren we een kwartier te vroeg en hebben we nog flink zitten grappen en grollen in de wachtkamer; er was helemaal niemand! 

De enige mensen aanwezig waren de mensen aan het werk, de mensen die in hun afspraak zaten met het afdelingshoofd en wij alleen in de wachtkamer. 

Op het moment dat hij ons kwam ophalen voor onze afspraak kromp mijn maag wel even ineen, in de nachtmerrie van vannacht zag ik het al helemaal gebeuren... 'Zo, vertel het maar.. Wat komen jullie hier eigenlijk doen?' Brrr, gelukkig ging het allemaal helemaal anders. 

Gisteravond had ik nog een hele waslijst aan vragen opgeschreven om zo niets te vergeten, nadat ik het manlief had laten lezen zei hij; 'Pff, Cin je hoeft geen boek te schrijven.' Waarop ik antwoordde,mop als alles zo duidelijk was had ik al deze vragen niet en ik wil er voor zorgen dat ik morgen niets vergeet. 

Eenmaal binnen was ik natuurlijk mijn brief die in de tas zat vergeten, maar gelukkig begon de arts zelf al;

'Alles wat mis kan gaan, is wel bij jullie misgegaan he? En dan die cystes, om gek van te worden. In de eerste 3 pogingen mooie follikelgroei, tijdens de operatie endo verwijderd, de 4e poging in gestimuleerde cyclus slechte zaadtelling door voedselvergiftiging, poging 5 na stimulatie geannuleerd en poging 5.1 niet gestart en aan de pil. Ik begrijp dat dit allemaal heel erg vervelend is en kan ook niet zeggen dat het jouw schuld of onze schuld is. Het gaat allemaal niet op de manier waarop we het graag zouden zien. Jullie moeten wel begrijpen dat IVF een erg zwaar traject is, maar ik kan jullie het niet aandoen om te zeggen om nog 2 IUI pogingen te gaan starten. We gaan nu nog 1 keer IUI doen in de natuurlijke cyclus zonder hormonen met alleen de ovitrelle op het einde en als deze niet gaat lukken worden jullie aangemeld voor IVF. Dat betekent dat er een intake voor IVF zal plaatsvinden en jullie een IVF voorlichtingsavond moeten bijwonen. Maar jeetje je hoort wel steeds bij de kleine percentages van dat iets mis gaat.'

Ik hoorde muziek in mijn oren en was erg blij dat er eindelijk een gevoel over me heen kwam van erkenning en opluchting. Mijn lijf doet inderdaad niet wat het moet doen en telkens al die teleurstellingen zijn niet goed voor de mentale gesteldheid. We zijn ons er erg van bewust dat IVF heel zwaar zal worden, maar ik denk dat we na al deze tegenslagen heel veel positiviteit kunnen halen uit het feit dat we eindelijk gehoord zijn en een goed gevoel bij de behandeling zullen hebben. Ik ben er van overtuigd dat dat de helft stress scheelt! 

Dus... We gaan voor de 3e keer aan poging 5 beginnen zoals hij dat zo mooi zei en dan is het genoeg! De LAATSTE IUI !! 

Voor nu heb ik al vanaf afgelopen zaterdag last van flinke bruine afscheiding en dat werd met de dag erger, zo erg zelfs dat ik afgelopen maandag en gisteren er ook nog over gebeld had. Dit was een doorbraakbloeding en jawel... Een klein percentage vrouwen heeft daar last van! My ass!! Hahaha, hoe is het mogelijk he... 

Vanmiddag gaf ik dat ook aan en hij zei dat als ik dat vrijdag ook nog zou hebben ik me gewoon moest aanmelden voor de IUI, want de pil is nu wel op! :) 

De pil is op, mijn menstruatie komt eraan, de LAATSTE IUI in natuurlijke cyclus en hopelijk eind augustus in mijn vakantie een positieve test en anders zekerheid dat we IVF mogen gaan doen! 

Ik ben opgelucht, ik voel me blij van binnen en het is een heel fijn idee dat de arts het met ons eens is en ons eindelijk die erkenning geeft. 

'Het wordt nu wel eens tijd voor jullie' zei hij nog, waarop ik zei: 'Nou, tot over een paar dagen dan maar!'

Op naar IUI 5.2!! 

Liefje, ik voel aan alles dat je op het juiste pad bent beland.. We wachten met smart op je <3 !