De ironie

Van de week nadat ik de afspraak gemaakt had dacht ik bij mezelf dat het misschien ook wel slim was om even langs de huisarts te gaan voor mijn oververmoeidheid.. Al die klachten zijn natuurlijk prima te verklaren, maar mijn recept met vitamine d was ook alweer een poosje verlopen..

Prima moment om dus eventjes langs te gaan. Ik kon online een afspraak maken en zelf het tijdstip invullen en dacht aangezien ik steeds zo moe ben het lekker in de middag te doen. De afspraak was om 14.20, in de ochtend was ik heel erg moe en ik moest in de avond ook nog werken, dus ik ging nog heel even liggen... Ik schrok om 13.50 wakker na een dutje van dik 2 uur.. Pfff, ik heb meteen gebeld en de assistente zei dat er een uurtje later nog wel een plekje was.. Gelukkig maar, anders duurt het maar voordat je weer kan komen.. Ik had nu wel haast in m'n lijf want moest om half 6 werken.

Bij aankomst in de praktijk zie ik mijn huisarts al lopen, t is een jonge meid van ongeveer mijn eigen leeftijd, en zie dat ze zwanger is.. Hoe fijn ik het voor haar ook vond, ik kreeg het er fysiek meteen een beetje benauwd van en moest bijna huilen.. Waarom, universum, waarom? Een kwartier na de afgesproken tijd mag ik met haar meelopen en weet ik dat zij door deze afspraak zich vervelend kan gaan voelen en dat wil ik helemaal niet. Ik vertel dat ik zo moe ben, dat als ik in de ochtend wakker wordt al opkijken tegen het feit dat ik de avond niet haal zonder in de middag even te gaan liggen. Ze vraagt aan mij of mijn klachten te verklaren zijn en ik twijfel even, maar besluit het toch te vertellen.. Ik vraag eerst aan haar hoe het zit met de correspondentie tussen ziekenhuizen en de huisartsen en ze zegt dat dat meestal wel even duurt. 

Ik nam een diepe zucht en daar ging ik: 'Mijn vriend en ik zitten op dit moment in een behoorlijk heftig traject om zwanger te worden, we zijn inmiddels bijna 3 jaar bezig en na allerlei onderzoeken zijn we sinds december vorig jaar bezig met IUI behandelingen.. Hiervan zijn er 3 in natuurlijke cyclus gedaan, toen een kijkoperatie, 1 poging met hormonen, 1 gecancelde poging na wel 13 dagen gestimuleerd te hebben en 1 poging die niet gestart is en ik ben sinds vorige week aan de pil.' Ik zie haar bezwaard kijken maar feliciteer haar met haar zwangerschap, dat het zo ongelooflijk bijzonder en een wonder is. Ook hoor ik het mijzelf voor het eerst zo hardop opratelen en m'n ogen schieten vol. Ze zegt dat het ongelooflijk zwaar moet zijn en dat misschien nog wel last van de lange narcose heb, maar dat lijkt mezelf wel een beetje stug.

Ze vertelde dat we bloed gaan prikken en pakte een formulier en ze bleef maar dingen aankruisen... 14 in totaal! Ze zei ook dat als we nog vragen en of hulp nodig hadden, ik altijd mocht bellen voor een afspraak.. Ik ging met een goed gevoel en dus een goed gevuld formulier naar huis. Thuis heb ik alles een beetje op gezocht en er zal gekeken worden naar : Vitamine D, vitamine B 12, schildklier, suiker, lever en het algehele bloedbeeld. 

Vanochtend liep ik nuchter het ziekenhuis binnen om bloed te prikken en op een soort y splitsing stond een jongen bij een kraampje van de kraamafdeling en ik zag hem twijfelen en naar mijn buik kijken, die is behoorlijk opgezet door alle hormonen en stress en pff alles slaat meteen op mijn buik, en ik dacht nog als je me aanspreekt ontplof ik.. Gelukkig zei hij niks, maar er 'hangt iets om me heen' ofzo zoals een vriendin dat gister al zei..

Bij het bloedprikken zei ik dat ik niet makkelijk te prikken was, maar ik had beter mijn mond kunnen houden.. In 1 keer die naald erin en auw! 5 buisjes.. 5!!! Hij trok die naald er net zo pijnlijk eruit als erin.. Eenmaal thuis heb ik de hele middag af en aan geslapen, ik ben kapot.. Deze week heb ik ook gewoon weer gewerkt en dat is ook wel even wennen.. Voor nu heb ik lekker weekend en kan ik hopelijk een beetje bijkomen. 

Ik mag geloof ik dinsdag bellen voor de bloeduitslagen. Ik vind het na al die 14 kruisjes best een beetje spannend!

(Edit : Afwijkend aantal witte bloedcellen, voor nu niet alarmerend maar wel over 4 weken opnieuw bloed prikken.)