Emoties, emoties en nog meer emoties...

hoe gaat het met je meid?

He meid, Ik wil je even een dikke digitale knuffel geven ! Het is zo onwijs zwaar op sommige momenten en ik kan mij niet eens indenken hoe het precies voelt. En boos zijn hoort erbij. Verdriet hebben omdat iedereen om je heen verder lijkt te gaan terwijl jij voor je gevoel stil moet staan. Je bent niet alleen en weet dat ik aan je denk.

Lieverd, ik lees je blog zojuist en wat is het weer herkenbaar, ik zal je zeggen.....ik HAATTE iedereen om me heen die zwanger was/werd op een gegeven moment. Iedereen wel, ik niet!!! De eerste, de tweede, alles onverwacht en wij maar ploeteren naar onze grootste droom. Zo verschrikkelijk oneerlijk. Het constant maar aan moeten horen over hoe de zwangerschappen verlopen, de babyborrels, kraambezoekjes etc. En zelf zit je met een groot, leeg en onvervuld gat. Ik ben ook op een gegeven moment hard en eerlijk geweest. Geen kaartjes vanuit mijn kant, geen leuke eerste cadeautjes als er weer een vriendin zwanger was en zeker geen babyshowers meer bezoeken. Het was een verschrikkelijke beslissing om te nemen maar ik kon niet meer, ging er zelf aan onderdoor en het zette druk op mijn eigen prive leven. Moeilijk, dat was het, maar ik was er altijd eerlijk over naar mensen en hoopte maar dat ze begrepen dat ik het niet aan kon......en toen was ik zelf zwanger. Heb me (en nog steeds) behoorlijk schuldig en rot onder gevoeld maar het is gewoon niet anders. De keuze toen was verstandig en nu kan ik het iets beter relativeren, maar nog steeds steekt het me als mensen 'ineens' en ' ongepland' zwanger zijn en dan ook nog daar hun ongenoegen over uit durven spreken. Ik ben nu misschien een hormoon bom maar neem het steeds weer op voor ons, de moeders en mama's to be die met een hele lange en moeilijke strijd bezig zijn. Ik wil je een hele dikke knuffel geven meis,

Wat omschrijf je je gevoelens toch altijd puur en eerlijk. Zo herkenbaar. Sterkte

Zooo ik herken me zelf zo in je blog. Precies zo voel ik me ook schat maar we gaan ervoor het moet ons ook lukken

Dit raak mij met tranen in mijn ogen jeetje wat is dit heftig! Dikke knuffel

Ik weet niet wat ik moet zeggen lieverd. Ik ben er voor je! Dikke kus xx

Te herkenbaar... Het blij worden/zijn voor anderen is op den duur gewoon op. Bij mij is dat punt ook bereikt. Zeker als je gewoon voelt hoe de kansen door je vingers glijden. Vanuit mij weer een hele dikke knuffel jouw kant op!

Je emoties zijn niet raar of gek... Dat is hoe jij je voelt en wat het met je doet, en ieder die op hoogte is van jullie situatie zou daar ook een beetje meer rekening moeten houden. Dat mag je ook best zeggen. En stel voor dat ze je daarna niet zo aardig vinden, is dat het belangrijkste? Dat is waar ik altijd zo mee worstel en wil aardig gevonden worden dus als maar doorslikken alles wat er om je heen gebeurt, maar dat hou je niet lang vol meid... Ieder die een echte vriend is of jullie situatie echt begrijpt zal daar begrip voor hebben. Sterkte, het valt soms erg zwaar.

Meid, zeg toch wat je voelt als er zwangerschapsnieuws is! Het kan je zo helpen! Het verdriet wordt er niet minder om maar het scheelt zoveel als je je masker laat vallen. Zeg dat je blij voor haar bent en hoe moeilijk je het vindt om het nieuws te horen. Laat weten in de app wat je vindt van de situatie en dat je het fijn zou vinden als zulke dingen niet in de app geuit worden. Als je dat zou doen dan kan ik me haast niet voorstellen dat je nichtje een echo laat rond gaan op een verjaardag en anders: Zeg dat je het jammer vindt dat ze geen rekening met je houden. Je kwelt jezelf er ook zo mee, kom op, je verdient beter!

herkenbaar helaas... ik heb het onlangs toch echt gezegd tegen al de babypraters dat ik het zat was, en ik hoop dat iedereen in mijn omgeving er nu een beetje over zwijgt... sterkte

Sterkte

Meid, al deze emoties mogen er zijn! Hoe rottig ook, hoe graag je er ook vanaf wilt. Het kan niet... het hoort er helaas bij hoe graag je er ook vanaf wilt. Ik heb ook op dezelfde afgrond gestaan een paar maand geleden en ben flink naar beneden gevallen. Want de kinderwens beheerste ook mijn leven. Ik had nooit gedacht dat dit me zou overkomen, maar het gebeurde wel en koste me (bijna) mijn relatie. Nu ik even afstand heb van mijn man, zie ik pas hoe diep dat ravijn is geweest. Op het moment dat ik dacht de bodem te hebben bereikt, bleek zelfs dit niet het geval. En nog ben ik er niet uit, maar wel op weg naar boven. Dit is verwerken van alles wat jullie moet overkomen... en dat kost tijd, veel tijd! Hoeveel gesprekken mijn man en ik wel niet hebben gehad, altijd over de negatieve dingen die ons overkwamen. En de rest van Nederland hobbelt lekker onbezonnen en zwanger door het leven... Zo vreselijk moeilijk! Meid: zorg goed voor jezelf en voor je man! Jullie zijn het belangrijkst!

he meissie toch... oh wat zou ik veel tegen je willen en oh wat heb je er geen bal aan. Ik kan me niet voorstellen hoe jij je voelt. Maar oh wat kan je het goed beschrijven. Het enige wat ik tegen je kan zeggen, wat uit mijn eigen ervaring komt(dan wel niet van het niet zwanger worden) Laat eerst al die klote gevoelens eens toe en veroordeel jezelf niet. Je mag huilen je mag heel boos zijn op alles en iedereen en je mag je eenzaam bvoelen. Je hoeft niet dankbaar te zijn en je hoeft niet vrolijk te zijn. Schijt aan iedereen vind dat jij dat wel moet zijn, hoie kan je dat nu zijn... het is toch ook gewoon niet eerlijk! Zij wel en jij niet! En waarom wil het niet lukken... Tja... Het enige waar ik in geloof is dat het niet alleen hormonaal allemaal in orde moet zijn, maar ook spriritueel. Het zou kunnen zijn dat alle emoties die je al dan niet toont je helemaal hebben geblokeerd. Kijk of je die emoties los kan krijgen, mssn heb je daar hulp bij nodig, (van bv iemand die je spiritueel kan begeleiden) Zorg dat je energie in je lijf en spiritueel weer helemaal terug is. Ik zou zeggen baat het niet het schaadt ook niet, aangezien jullie medisch al van alles hebben geprobeerd, waarom zou je dit niet doen dan. Ik hoop dat je hier wat aan heb. En ik leef met je mee. Heel veel sterkte en wijsheid de komende tijd. X es

Wat enorm prachtig heb je dit beschreven!! Ik lees per toeval eigenlijk jou blog. Meis echt geloof me het is zo herkenbaar!! Dat gevoel dat je eerder zwanger had moeten zijn, ik herken het helemaal!!! Als ze er van bewust zijn dat het echt een wondertje is zullen ze je gevoel echt wel accepteren. Ik hoop dat ze beseffen dat ze echt geluk hebben en alleen dan zullen ze begrip hebben voor jullie. Sterkte meis!!!

Ik ga geen mooi verhaaltje typen! ik wil tegen je zeggen dat ik me ook zo gevoeld heb jaren lang .Ik heb begrip voor je

Met tranen in mijn ogen lees ik mee. Wat zwaar he! Het niet weten of het ooit komt. Heel veel sterkte dikke knuffel. Het is ook zo krom, iedereen trekt er de aandacht mee en dat steekt