Baby`s op Facebook

It’s a BOY!’ de mededeling staat met grote letters op de startpagina van  mijn facebook. Ik zucht bij het zien van deze voor mij pijnlijke opschrift en scroll met mijn muis snel verder naar beneden.
Ik zie een statusupdate van mijn zus. Ze zegt zich een gezegende en blijde moeder te voelen van haar drie kinderen. De reacties op dat bericht geven weer dat ze zich herkennen in haar bericht, want anderen moeders zijn ook zo trots op hun kroost.
Weer scroll ik naar beneden en blijf ik hangen bij een aantal geplaatste vakantiefoto’s van een collega, bewust nog kinderloos, die net terug is uit  Spanje.

Via de sociale media zie ik heel wat echofoto’s, pasgeboren baby’s en complete zwangerschappen voorbij komen. Ongewild heb ik zwangerschappen van verre of zelfs bijna onbekende ‘vrienden’ meegemaakt.

Ook mijn real-life-vriendinnen zijn nog niet uitgebaard. Nog steeds staan me onaangename verassingen op me te wachten. De gezinnen blijken nog niet allemaal compleet en tot nu toe zijn de vriendschappen er ongeschonden uitgekomen.
Vooral mijn virtuele ‘vrienden’ zwangeren nog vrolijk door. Twee maanden geleden veranderde een facebookvriend zijn profielfoto in die van zijn pasgeboren zoon en ook nu word ik weer ongewenst deelgenoot gemaakt van alle bezoekjes aan de verloskundige, de echo’s en de blijde verwachting van een volgende facebookvriendin.

Er is een makkelijke manier om onder deze ongevraagde baba geluk uit te komen. ‘Ontvrienden’ is in een tel gebeurd. Voorheen deed ik dat. Vrienden die hun profielfoto inruilden voor die van hun pasgeboren kind, verwijderde ik direct. Enerzijds wilde ik niet met de pasgeboren vreugde geconfronteerd worden, waar ik zelf al zo lang op wacht. Anderzijds voelde ik me niet geroepen om met baby’s te facebooken en verwijderde dientengevolge de babyprofielfoto’s.  Vrienden die met hun overvloedige roze wolk mijn facebook overspoelden, liet ik met één druk op de knop van mijn pagina verdwijnen. Ik heb heel wat virtuele vrienden ingeleverd vanwege mijn verdriet en gevoel van onmacht en jaloezie.

Hoewel de sociale media bestaan uit virtuele vriendschappen en vaak eenzijdige kijkjes in het leven van mensen geven, hebben ze wel degelijk overeenkomsten met het ‘echte’ leven. Om mij heen zullen altijd vrouwen zwanger worden. Eerder dan mij, veel sneller dan wij. En de weg van vele is ook geheel anders. Deze natuurlijke gang van het leven kunnen wij (gelukkig) niet weren. Het is aan mij hoe ik met deze omgeving omga. Ik heb altijd een keuze. Kan ik dit aan, of ‘delete’ ik de situatie?

Ik heb de aanstaande moeder van BOY niet verwijderd. Wel heb ik er om gehuild. Net zoals om al de andere zwangerschaps – en blijde moeders nieuwsberichten.
Ik weet dat dit het leven is, maar het doet zo’n pijn!

Ik ben oprecht blij voor de ander en ‘like’ vanaf nu gewoon de foto van de nieuwe online babay en zal ik de blijde ouders feliciteren.

En ja, van binnen snik ik vanuit mijn tenen dat het wéér niet onze baby is…