Nieuw huis
Van de week is zover, we betreden onze droomhuisje. Na de eerste jaren in ons huwelijk in een huurhuis te hebben gewoond, verhuizen we aankomende vrijdag. Een vrijstaand, lief en klein huisje wat we met zorg en liefde hebben uitgekozen. De leegte die het ongekoze kinderloze bestaan creëert, is door ons binnenstebuiten gekeerd, besnuffeld en besproken. We kwamen tot de conclusie dat we toe waren aan verandering; we wilden graag wonen in een mooi, karakteristieke stad, maar wel in een rustige straat. En zowaar na een aantal maanden gevonden.
We hebben regelmatig langsgereden om onze droom te onderstrepen. We maakte foto’s van de sticker ‘verkocht’ op het makelaarsbord, voor andere momenten wanneer we even de bevestiging zochten dat dit toch echt gebeuren ging.
De verkopers gaven aan pas begin maart weg te kunnen. Aanvankelijk gingen wij ervan uit dat het zou komen door de baan van de huidige heer des huizes (hij is veel in het buitenland). De makelaar wist ons echter, ongevraagd, mede te delen dat ze zoveel tijd nodig hadden omdat ze graag in dit huis wilde bevallen van hun eerste kindje.
Ja hoor, daar zijn we weer. Ik prop een denkbeeldige prop in mijn mond om een positieve reactie te kunnen afdwingen. ‘Wat leuk! Natuurlijk begrijpen we dat! Bevallen en wel tussen de verhuisdozen is geen optie, ‘ zeggen we té overdreven breed glimlachend en ongemeend.
Mijn opkomende angst wordt nog even tegengehouden door mijn boosheid en irritatie dat de verkopers dat toch gewoon ergens anders hadden kunnen doen. Waarom moet dat nu precies ins ons nieuwe eerste koophuis? De boosheid gaat ten onder en de angst overwint. De visioenen van de pasgeboren baby met de bijbehorende Zwitsal-damp laten een voetafdruk op mijn ziel…
Stiekem had ik de hoop dat ons lieve huisje als een schild zou dienen. Ons mooie nieuwe vesting tegen al de pijnlijke confrontaties. Even gloorde de hoop dat ik door deze nieuwe plek mogelijk minder gevoelig zou zijn voor het babymonster in mijn hoofd. Helaas en bovendien veel te naïef.
Als we dinsdag de sleutels krijgen, zullen we eerst alle ramen opengooien en zal de geur van Zwitsal worden weggewassen door de geur van verf en ammoniak.
--------------------------------------------------------------
P.s. Sommige vragen via persoonlijke berichten hoe het met mij gaat en hoe wij denken dat ons verdere traject verlopen zal. Dank voor jullie denken aan mij, erg lief! Door de verhuizing doen we momenteel even helemaal niets, maar ergens in het voorjaar gaan we overstappen naar een ziekenhuis in Groningen die iedere maand 1 eitej zal weghalen en via ICSi zal proberen te bevruchten. Een vrij nieuw ontwikkelde manier van behandelen. Het wordt in medische taal ICSI in een gemodificeerde cyclys genoemd.
reacties (0)