Mijn broers en zussen hebben allemaal kinderen. Als enajongste in een groot gezin van 11 kinderen is dat ook niet gek. Ik mag me tante noemen van 26 lieve kindertjes. De oudste tantezegger is inmiddels 19 en de jongsten zitten nog warm in de buik van hun moeder.
Een heftige confrontatie kan ik zeggen. Zoveel kinderen bij elkaar, elke keer weer de groter worden buiken bewonderen van zussen en schoonzussen. En die allerkleinste die ik soms even vast mag houden. Als ik op zo’n moment naar het kleine slapende wonder in mijn armen kijk, wellen de tranen op in mijn ogen. En als ik mijn lieve man dan met een kleintje hoor praten…
Meestal gaat het goed als iedereen bij elkaar is, maar daarna…. Ik heb er altijd een dag voor nodig om de confrontaties te verwerken…
Zaterdag word ik verwacht bij het vieren van de verjaardagen van een aantal neefjes en nichtjes. Op die verjaardagen komen dan ook vaak weer de vriendjes en vriendinnetjes van die kinderen. En alle andere neefjes en nichtjes, En ouders. Het gesprekonderwerp is dan uiteraard de kinderen.
Geeft niet, snap ik, begrijpen we. Maar voor ons als ‘tot op heden kinderlozen’ is dat niet altijd even leuk. De leuke opmerkingen horen die een dochtertje heeft gezegd, kijken naar een kleine die voorzichtig begint te lopen, de zwangerschapskwaaltjes aanhoren, schoolrapporten zien…
Soms wordt er tussendoor gevraagd ‘hoe het is’ of ‘wanneer je op vakantie gaat’. Daarna komt het gesprek al snel weer terug op de kinderen.
Zoveel kinderen om heen vind ik steeds moeilijker worden. Daar wij het enige ‘kinderloze’ stel zijn van alle 11 de kinderen van mijn ouders lijkt het extra op te vallen. Een aantal jaren geleden ging het nog wel. Maar nu onze wens langer onvervuld blijft wordt het steeds lastiger om iedere maand weer naar de kinderverjaardagen te gaan. Ik zie er zó tegenop om bij zoveel kinderen en papa’s en mama’s te zijn. Ik heb het er niet meer naar mijn zin, voel me ongemakkelijk en onzeker.
Ik kom uiteraard graag een cadeautje brengen en bijkletsen. Maar liever op een andere dag!
reacties (0)