Helaas...

Zondagavond. Ik ben op het werk en de jongeren hebben in de avond hun verplichte kamermoment. Ik ga even naar de wc, niet eens omdat ik iets wil controleren, maar gewoon omdat ik best nodig moet. Ik verwacht dus helemaal niets, omdat mijn menstruatie meestal in de loop van de morgen doorbreekt. Ik schrik als ik zie dat het papiertje licht roze kleurt. Ook papiertje nummer twee en drie blijven niet wit.
‘Shit’ is het enige wat ik even kan uitbrengen.

Als ik van de wc afkom, werp ik een blik op de klok. Ik heb nog een halfuur voordat de jongeren van hun kamer mogen komen. Ik zeg tegen mijn collega dat ik mijn man even bel. Ik loop naar de gesprekruimte op de groep en tik ondertussen het nummer van ons huistelefoon in. Hij neemt gelukkig snel op.
Als ik zijn liefdevolle stem hoor kan ik even niet anders dan mijn tranen laten lopen.
‘Het is begonnen…’ Mijn man begrijpt gelijk wat ik bedoel.
‘Oh, lieverd… Als ik bij je was had ik je dicht tegen me aangetrokken’

Ik had het stiekem wel verwacht. Mijn borsten deden pijn, de bekende steken in buik waren goed voelbaar en de daling in mijn temperatuur waren de voortekenen.
Maar ik wilde het niet geloven.  ‘Ik zou namelijk heus alsnog zwanger kunnen zijn.’

Als ik de jongeren van hun kamer haal en ze beneden in de woonkamer bij elkaar zet om de avond voor te structureren, wordt er door de jongeren opgemerkt dat ik er niet opgewekt bij zit. Ik doe streng en misschien zelfs kattig. 
Als een jongere tegen mij zegt: ‘Ben je ongesteld geworden ofzo?’ stuur ik hem direct naar zijn kamer.
Als ik terug naar beneden loop, realiseer ik me dat het alles over mij zegt dat ik hem naar boven heb gestuurd. Beschaamd blijf ik even staan.
‘Verdorie, ja… ja ik ben ongesteld geworden. En omdat hij toevallig dat goed heeft is  dat geen reden om hem naar boven te sturen.’
Ik loop direct terug en haal hem naar beneden. In de groep geef ik toe ongesteld te zijn geworden en dat ik daarom niet lekker in mijn vel zit.

Die avond wordt er goed voor me gezorgd. Ik krijg meerdere keren thee aangeboden, ik mag op de bank zitten en voor de tv hangen, zelfs een dekentje wordt voor mij van kamer gehaald.

Jezelf zijn, kwetsbaar zijn, soms zo’n handige keuze! En we gaan gewoon door met – kom-op-nog-maar-de  tweede IUI kans!