Wat gespannen loop ik vanmiddag het ziekenhuis in voor onze eerste follikelmeting. Althans, de eerste voor de tweede IUI. Ik ben erg laat van huis weggegaan en als ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik bijna 15 minuten later ben voor de afspraak. Gehaast loop ik naar de afdeling gynaecologie. Ben ik blij dat de poli op de eerste verdieping zit!
Zodra ik me meld bij de balie word ik al naar binnen geroepen. Ik herken de dienstdoende gynaecoloog, zij had de vorige keer bij mij de inseminatie uitgevoerd, maar dan op een andere locatie van het ziekenhuis.
Ik mag direct doorlopen naar de stoel en nog geen tel later lig ik naar het beeldscherm te staren. Ik realiseer me dat ik steeds makkelijker de contouren op het beeldscherm van elkaar weet te onderscheiden. ‘Volgens mij is dat mijn blaas, en nu zie ik mijn baarmoeder, klopt dat?’
De arts lacht als ze merkt hoe geïnteresseerd ik naar de binnenkant van mijn lichaam kijk.
‘Je ziet het aardig goed, volgens mij hoef ik niet veel meer uit te leggen’.
De rechterkant van mijn eierstok laat geen grote follikels zien. De linkerkant is verrassender voor me. Een follikel van 14 mm grootte laat zich netjes meten. Een prima score op dag 8 van mijn cyclus.
Als ik van de stoel opsta wordt mij gezegd dat ik aanstaande donderdag weer kan komen voor een tweede meting.
Ik vertrouw op dit ei, mijn ei! Fluitend loop ik even later het ziekenhuis uit. Wat een heerlijk weer, dit moet vast goed komen... Hoe dan ook!
reacties (0)