Startsein!

En daar ligt dan eindelijk, na lang wachten, de envelop op de deurmat! Ik herken de brief direct tussen de anderen enveloppen. Een wit exemplaar, rode letters met de naam van het ziekenhuis erop gestempeld en met blauwe pen onze adres gegevens erop geschreven. De envelop! Wat zeg ik? De brief!! Ik voel even een schok door mijn lijf schieten.

We kunnen beginnen! IUI gaat werkelijkheid worden. IUI... het woord laat me even stil vallen. Nooit gedacht dat ik met mijn man de personen zouden zijn die een dergelijk traject zouden moeten doorlopen. Gedachten vervullen me en ook verschillende emoties passeren even de revu. Als ik me probeer te herstellen realiseer ik me dat ik geen ovulatietesten in huis heb. Gelijk maar even doen, een leuk karweitje alvorens ik naar mijn werk vertrek. (Inmiddels pronkt hier het Clearbleu doosje op het bureau. Ja die met die smileys...)

Momenteel zit ik in dag drie van mijn cyclus. Op dag tien ga ik starten met de ovulatietesten. De ervaring heeft geleerd dat mijn ei meestal op dag 12 springt. Een snelle rekensommetje laat me zien dat 14 februari dan mogelijk al de inseminatie kan plaatsvinden. Hoe leuk, op Valentijnsdag!  

Nadat ik (volgens mij 7 keer) de brief heb gelezen, stop ik hem terug in de envelop. Dan valt mijn oog op de kleine blauwe lettertjes die onderaan op de envelop staan: ''Op koers naar beter.''  Ik kan het denk ik niet beter zeggen....