Van problemen word je sterker, is een bekende uitdrukking die mensen vaak gebruiken. Alsof je blij mag zijn met deze kansen die jij krijgt om sterker te worden. Als ‘problemen-deskundige’ twijfel ik daar sterk aan. Dat kan natuurlijk komen omdat ik in mijn werk (Gesloten Jeugdzorg) jongeren zie in een heel moeilijke levensfase. of hele wanhopige ouders. Of dichterbij; mijn ouders die vele vrienden verliezen door de verschrikkelijke ziekte kanker. Maar het kan nog dichterbij; mijn tot op heden kinderloosheid.
Omdat in de volksmond vaak gezegd wordt dat problemen je sterker maken, gaan mensen dat zo ook zien. ‘Ik had een probleem, maar ik ben er veel sterker uit gekomen.’ Ik vraag me dan weleens af of ze daar dan ook aan denken als er weer een probleem of verlies hun pad kruist…
Niemand wordt door problemen een ander of sterker mens. Als je er goed doorheen komt word je alleen maar meer jezelf. Om iets te verwerken worden dingen van je gevraagd die eerst niet van je werden gevraagd. Je moet overleven, je moet doorleven, kortom je moet veel. Veel van wat je eerst helemaal niet moest.
In mijn werk vraag ik aan bijvoorbeeld ouders of ze weleens iets vergelijkbaars hebben meegemaakt, waarbij de vaardigheden nodig waren die ze – bij een nieuw probleem – kunnen gebruiken.
‘Niets was zoals dit,’ zeggen ze dan vaak.
Je op gevoelens voorbereiden kan eigenlijk niet. Hooguit op een soort abstract niveau, om erover na te denken hoe het voor je zou kunnen zijn. Maar niets bereid je voor op de echte gevoelens die bijvoorbeeld een verlies bij je oproepen. Je kan er niet op anticiperen, net zoals je niet van tevoren kan aanvoelen welke ‘rouwarbeid’ je moet verrichten om weer verder te kunnen. Iedere gebeurtenis, mooi of slecht, brengt weer andere emoties en omstandigheden mee, en vraagt weer andere vaardigheden.
Zo betekent iedere stap verder de medische molen in voor mij een acceptatie, maar stelt het vooral mijn geduld op de proef. Maar of het mij sterker maakt…?
reacties (0)