In de aanloop naar de volgende ronde
Dag allemaal,
Jawel, ik heb werk. Invalwerk, op een school, een zware groep 7, maar werk. Duur is onbekend. Voorlopig is het brood op de plank, en ik hoop hier in ieder geval tot en met februari te kunnen blijven.
Na ons bezoek aan Gent hebben we samen rustig alle adviezen in overweging genomen die ons gegeven zijn. Vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog om door te spreken waar we nu naar toe willen in ons traject.
Eerst een enorme schrik. Eén van de specialistisch verpleegkundigen bleek plots overleden in de periode dat ik rust had. De associatie met het plotse overlijden van mijn zus was erg sterk en ineens liepen de tranen dan ook over mijn wangen. Deze vrouw, zo lief en betrokken, zo jong (nog geen 50) ineens weg door een hersenbloeding. Ook hier laat de natuur weer zien hoe vreselijk oneerlijk het kan zijn. Hoe bruut om zo iemand uit het leven te stoten. Mijn hart ging ook direct uit naar alle collega's die aangaven hoe moeilijk het was om te verwerken, omdat ze het gevoel hebben dat ze elk moment gewoon binnen kan komen lopen, alsof ze net terug is van vakantie...
De begroeting van de gynaecoloog was als vanouds: warm, vrolijk en vriendelijk. En toch viel me op dat het wel leek alsof ze een stuk ouder was geworden. Het zal haar ook niet in de koude kleren gaan zitten om een lid van haar team te verliezen.
We hebben een goed gesprek gehad. Van alle adviezen is eigenlijk alleen de 'flushing' niet mogelijk. Grappig, want wij hadden verwacht dat de tp op dag 5 het probleem zou worden. In principe nemen we dan ook alles over wat aangeraden is. Oftewel: onze volgende poging zal een ICSI worden, met Menopur als stimulerend middel (450 IE, argh! Dat is 3! spuiten klaarmaken en dan mijn reactie voor ogen die ik had bij de 300IE...), we zullen een tp hebben op dag 5 (in de hoop dat er überhaupt iets over blijft, want het risico bestaat dat alles stopt met groeien en we dus niets hebben. Een risico wat we bewust nemen) en de flushing blijft dus achterwege.
In de brief vanuit Gent bleek ook dat mijn TSH wat verhoogd was. Sterker nog: deze is in 2013 geprikt en zat toen op 1,3 , waar het nu 2,7 was. Dit gaat nog een keer geprikt worden, en dan gesplitst met ook T3 en T4. De gynaecoloog was het er mee eens om dan te starten met medicatie, maar zal dit waarschijnlijk overdragen naar een internist. Dus dat duurt nog heel even.
En de ICSI zelf... tja, die laat even op zich wachten. Met een collega minder is er ineens een dubbele belasting op de enige specialistisch verpleegkundige terecht gekomen. Dus zullen wij pas in november of december aan de beurt zijn. Een kleine vertraging waar ik meer dan vrede mee heb.
*in nagedachtenis aan Cindy*
reacties (0)