Second opninion Gent

Hallo dames,

Na ons gesprek in Gent was het natuurlijk weer een kwestie van wachten. Alleen waar wij vorige week toch echt wel bericht hadden verwacht bleef dit uit. Dus dan maar er weer eens achteraan, iets waar ik inmiddels behoorlijk geïrriteerd van raak aangezien ik dit in mijn sollicitaties ook vaak moet doen (wat is er gebeurd met gewoon volgens afspraak iets laten weten, of beleefd iets van je laten horen? En nee, dat heeft echt niets te maken met leeftijd, meer met opvoeding!)

Dus maandag maar eens een mail gestuurd met de vraag of wij zo spoedig mogelijk bericht konden krijgen, zodat wij verder kunnen. Ontvangstbevestiging met een telefoonnummer ontvangen (dat telefoonnummer had ik nog wel), maar nog geen antwoord. In andere gevallen zou ik wellicht nog wat meer geduld hebben, maar dinsdag nog niets, dus ik maar bellen. Kreeg ik ineens een bandje met daarop in drie talen dat ik een formulier kon invullen op internet om een afspraak te maken en dat ik de 'vroedvrouwen' kon bellen als ik al in het traject zat. Vervolgens kon ik een taal kiezen. Tja, dat hadden ze dus beter voor dat hele verhaal kunnen doen, had een hoop tijd gescheeld. Ik kies niets (=Nederlands) en dan kan ik een bericht inspreken....

Ik wil geen bericht inspreken! Ik wil mijn second opinion! Ik wil een mens, die mij kan vertellen waarom ik die second opinion nog niet heb!

Dus maar weer online gekeken. Daar kan ik een formulier invullen. Hoewel mijn geloof in alles behoorlijk gedaald is, bijna tot het nulpunt, doe ik dat toch maar. En voila: ik krijg een reactie over de mail. De arts is net terug van verlof en mijn mail is doorgestuurd. Ik 'mag zeker spoedig een antwoord verwachten'. Wat ik daarmee moet weet ik niet, het is dus weer wachten. Van binnen vloek en huil ik (en dat laatste ook van buiten). Gelukkig heb ik een fijn groepje dames waar ik even kan spuien en dat helpt. Net als het kopje verse muntthee wat ik van mijn lief krijg.

Vandaag de telefoon. Jawel: de intake-arts belt mij. Blijkbaar voelt ze wel dat ze nalatig is geweest, dus als zij zegt dat ze ons (pas!) gisteren in de stafvergadering besproken heeft, houd ik wijselijk mijn mond. (en dat vind ik nog steeds erg knap van mezelf) Wel is de informatie die ze geeft duidelijk.

Tot nu toe is alles goed uitgevoerd in hun mening. Er zijn wel een viertal adviezen die ze voor een volgende poging zouden willen geven. Allereerst is uit hun ervaring gebleken dat Menopur als stimulerend middel toch betere eitjes opleverd. Ondanks mijn allergische reactie zouden ze toch dat voor een komende poging willen adviseren. Daarnaast stelt ze voor om zogenaamde 'flushing' te gebruiken tijdens de punctie. Daarbij wordt er per follikel bekeken of er een eicel geoogst is. Zo niet, dan wordt deze follikel gespoeld en wederom gekeken of dat nu wel gelukt is. Dan pas wordt er verder gegaan met de volgende follikel. (dit moet dus wel gebeuren in de nabije omgeving van een laboratorium, en zou dus niet kunnen in 'ons' ziekenhuis, maar dat terzijde) Ten derde is in hun ogen het verstandig om dit maal ICSI toe te passen, aangezien daarbij het bevruchtingspercentage het hoogst ligt. Tot slot komt wederom het punt van de terugplaatsing. Door dit pas op de vijfde dag te doen loop je weliswaar de kans dat alle embryo's sneuvelen, maar de embryo's die het halen zijn wel een stuk sterker en zullen een eventuele ontdooing (in het geval van cryo's) beter overleven. Daarnaast kunnen ze ook veel informatie halen uit het bestuderen van de ontwikkeling van de embryo's die het niet halen.

Alles heb ik genoteerd en ik neem vriendelijk afscheid. Mochten we willen gaan behandelen in Gent dan is dat eenvoudig te regelen met een vervolgafspraak. Het dossier blijft bestaan. Ook zullen we alles op schrift krijgen, waarbij er ook een exemplaar naar onze gynaecoloog gaat. Helaas ben ik helemaal vergeten te vragen naar mijn AMH en TSH, maar die zullen wel 'normaal' zijn, denk ik.

We hebben inmiddels al een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog (een dubbele, mezelf kennende. Dat was trouwens nog weer even een gedoetje, want 'dat doen we eigenlijk alleen maar op verzoek van de arts'. Toen ik fijntjes aangaf dat al eens eerder gehad te hebben en het toch heel vervelend zou zijn als de arts al vroeg een kwartier zou uitlopen was het geloof ik niet meer zo'n probleem). Gezien het advies van 'flushing' en de tp op dag 5, met daarnaast het idee dat we toch misschien de laatste poging met een donor willen doen, ben ik bang dat we toch zullen moeten gaan overstappen van ziekenhuis. Gelukkig hoeven we ons daar nu nog niet druk over te maken, en kunnen we ons daarin ook laten adviseren. Voor nu weer even iets meer informatie in ieder geval, en ondertussen drentel ik gewoon verder in Vacatureland.

En ja, ik heb weer gesolliciteerd in het onderwijs. Beter iets dan niets. Vrijdag een sollicitatiegesprek bij één school, maar ik hoop vooral op een reactie van een andere school. We zullen zien...